Μπορούν τα Ηνωμένα Έθνη να παρεμβαίνουν και να αποτρέπουν γενοκτονίες, εγκλήματα πολέμου και επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης; Αυτό το ουσιώδες ερώτημα επιχειρούν να απαντήσουν με ιδέες και προτάσεις τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, κατά τη διάρκεια σημερινής συζήτησης, μέσα στα πλαίσια του προγράμματος «ευθύνης της προστασίας». Στόχος είναι η διερεύνηση του πλαισίου παρέμβασης του ΟΗΕ για να εμποδίζεται η διάπραξη των προαναφερθέντων εγκλημάτων.
Όπως σημειώνεται σε σχετική αναφορά της «New York Times», αν και ήδη από το 2005 παραπάνω από 150 χώρες έχουν αποδεχθεί το πρόγραμμα, ο σημερινός διάλογος μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην συνολική επανεξέτασή του, καθώς αυξάνονται οι φωνές εκείνων που κάνουν λόγο για παρέμβαση του ΟΗΕ με «αποικιοκρατική νοοτροπία».
Στην έκθεση του ειδικού σύμβουλου του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών επί του θέματος, Έντουαρντ Λαγκ, σημειώνεται ότι η όλη ιδέα του προγράμματος ευθύνης αποτελείται από τρεις πυλώνες:
1) Όλα τα κράτη πρέπει να προστατεύουν τους πληθυσμούς τους από αγριότητες.
2) Ο ΟΗΕ και άλλες οργανώσεις μπορούν να παράσχουν βοήθεια σε χώρες που δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτή τους την υποχρέωση.
3) Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αντιδρά ακολουθώντας μία σειρά από βήματα όταν μεγάλοι πληθυσμοί βρίσκονται σε κίνδυνο, με έσχατη λύση την στρατιωτική παρέμβαση.
Ο τρίτος πυλώνας της έκθεσης συγκεντρώνει τις περισσότερες αντιδράσεις για το πότε δηλαδή η στρατιωτική παρέμβαση θα θεωρείται επιβεβλημένη και κάτω από ποιο καθεστώς.