«Για ποιο πράγμα λυπάστε;». Είχαν ρωτήσει τον αείμνηστο Γουόλτερ Κορνκάϊτ, διεθνούς φήμης Αμερικανό δημοσιογράφο, μετά το τέλος της πολύχρονης καριέρας του στα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
«Για ποιο πράγμα λυπάμαι; Λυπάμαι που δεν τα καταφέραμε στην προσπάθειά μας να καθιερώσουμε μερικά στάνταρ (στη δημοσιογραφία). Δεν καταφέραμε να βρούμε έναν τρόπο να τα περάσουμε στην επόμενη γενιά», απάντησε ευθαρσώς ο πρίγκιπας της δημοσιογραφίας.
Τον θυμήθηκα τούτες τις ημέρες, με αφορμή το άθλιο ραδιοφωνικό επεισόδιο στο Σίδνεϊ. Αναφέρομαι, φυσικά, στη ραδιοφωνική εξομολόγηση 14χρονης ότι είχε πέσει θύμα βιασμού, που έχει προκαλέσει «σοκ» στην κοινή γνώμη. Η αθλιότητα του περιστατικού επιτάθηκε από την ερώτηση των παρουσιαστών του αξιοθρήνητου προγράμματος που φιλοξενούσε τη νεαρή, αν ο βιασμός είναι η μόνη σεξουαλική εμπειρία που είχε αποκτήσει η εξομολογούμενη νεαρή. Η αθλιότητα σε όλο της το μεγαλείο, που πιστοποιεί την ηθική χρεοκοπία της τέταρτης εξουσίας.
Μαζική η αντίδραση του κοινού στην αθλιότητα του ραδιοφωνικού σταθμού στο Σίδνεϊ και απόλυτη η συναίνεση για το παντοτινό φίμωμα των ανερμάτιστων, ηθικά, παρουσιαστών του προγράμματος.
Δυστυχώς, τα αμερικανικής προέλευσης reality shows μεταφέρονται και στο ραδιόφωνο για να εξασφαλίζουν ακρόαση. Αδίστακτοι εμπορικοί σταθμοί και πωρωμένοι παρουσιαστές θυσιάζουν αρχές και αξίες στο βωμό της ακρόασης.
Ο ηθικός εκτροχιασμός των μέσων ενημέρωσης υποθάλπεται, δυστυχώς, από τους κρατούντες. Εννοώ κυβερνώντες και κρατικά όργανα ελέγχου των μέσων ενημέρωσης και των λειτουργών τους. Η απροθυμία των εκάστοτε κυβερνώντων να συγκρουστούν με τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης και τα κύμβαλα που μισθοδοτούν για να αποκοιμίζουν την πλειοψηφία του λαού και να προκαλούν τους υπολοίπους, ενθαρρύνει την ασυδοσία.
Η τραγική συνέπεια της αδιαφορίας του οργανωμένου κράτους είναι τα μονοπώλια ενημέρωσης να θεωρούν δικαίωμα την ασυδοσία και να αρνούνται να λογοδοτούν για την καθημερινή κακοποίηση της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας.
Άκουγα χθες το πρωί τον πρωθυπουργό της χώρας να δηλώνει στο 3AW, ότι «ως γονέας και ως πρωθυπουργός είναι οργισμένος από το περιστατικό…. αλλά η λήψη μέτρων κατά των υπευθύνων για το πρωτοφανές περιστατικό είναι υπόθεση της διεύθυνσης του ραδιοφωνικού σταθμού». Ναι, ο πρωθυπουργός της χώρας ένιψε τα χέρια του δημοσίως, αντί να επιληφθεί προσωπικά της υπόθεσης και να απαιτήσει για τη μόνιμη σιωπή του σταθμού και των παρουσιαστών του.
Δυστυχώς, η ατιμωρησία αθυρόστομων, ασυνείδητων λειτουργών των μέσων ενημέρωσης λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Δημοσιογράφοι, παρουσιαστές ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών προγραμμάτων, αντιγράφουν συναδέλφους τους, βέβαιοι για την αδιαφορία των αρχών.
Η σιωπηρή συμφωνία αλληλοστήριξης των μονοπωλίων ενημέρωσης με την πολιτική εξουσία επιβάλλει τη δυναμική παρέμβαση του πολίτη. Ο πολίτης οφείλει να προστατευθεί ο ίδιος και να προστατεύσει την οικογένειά του βγάζοντας οριστικά από το σπίτι του ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και εφημερίδες που δεν σέβονται τον ίδιο και την οικογένειά του.
Με την άρνησή του να δώσει ακρόαση ή τηλεθέαση ή να αγοράσει έντυπα μέσα ενημέρωσης που τον προσβάλλουν θα υποχρεώσει τα μονοπώλια να σεβαστούν τις στοιχειώδεις αρχές ενημέρωσης του κοινού.