Νέο «αγκάθι» στις ψυχρές σχέσεις μεταξύ του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Αλαβάνου και του προέδρου του ΣΥΝ κ. Αλ.Τσίπρα ανακύπτει με αφορμή το ποιος θα εκπροσωπήσει τον χώρο στη ΔΕΘ. Σε μια φάση έντονης ρευστότητας και αβεβαιότητας ως προς το τι μέλλει γενέσθαι στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μετά τους σοβαρούς κλυδωνισμούς από το αρνητικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και την ευθεία ρήξη του κ. Αλαβάνου με την ηγεσία της Κουμουνδούρου, όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά, προκαλώντας αμηχανία για τις εξελίξεις που επίκεινται.

Σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, προβάλλει ως πιο ισχυρό το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ να εκπροσωπηθεί αυτή τη χρονιά στη ΔΕΘ από τον κ. Αλαβάνο και όχι από τον κ. Τσίπρα, όπως συνέβη πέρυσι, ξυπνώντας έτσι τις μνήμες από το τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ. Η ιστορία δεν αποκλείεται να επαναληφθεί – και μάλιστα όχι ως… φάρσα- καθώς παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, στη Γραμματεία του οποίου θα εξεταστεί το θέμα το προσεχές διάστημα, θεωρούν ότι με τα υπάρχοντα δεδομένα ο πρόεδρος της ΚΟ θεωρείται αρχηγός του κόμματος που εκπροσωπείται στη Βουλή και ως εκ τούτου θα πρέπει να εκπροσωπήσει αυτός τον χώρο στη ΔΕΘ (στις 9 ή 11 Σεπτεμβρίου). Στο ερώτημα «ποιος θα πάει στη ΔΕΘ, ο Αλέκος ή ο Αλέξης;», κύκλοι που συνομιλούν με τον κ. Αλαβάνο απαντούσαν ότι «αυτό είναι κάτι που θα αποφασιστεί στη Γραμματεία» , αφήνοντας να εννοηθεί ότι το κέντρο λήψης των αποφάσεων βρίσκεται στην οδό Βαλτετσίου, όπου εδρεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, και όχι στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου είναι η έδρα του Συνασπισμού.

Την ίδια στιγμή στην Κουμουνδούρου τηρούν στάση αναμονής εν όψει των διαβουλεύσεων που θα λάβουν χώρα στο πλαίσιο του συμμαχικού μορφώματος. Θεωρούν ωστόσο ότι «στη ΔΕΘ πρέπει να πάει ο Τσίπρας, ως πρόεδρος του ΣΥΝ, γιατί έτσι έχουμε συμφωνήσει να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ». Υπενθυμίζουν άλλωστε ότι με το ίδιο σκεπτικό εκπροσώπησε πέρυσι το κόμμα, ενώ δεν κρύβουν ότι στην αντίθετη περίπτωση «ανακύπτει θέμα». Μια νέα σύγκρουση ενδέχεται άλλωστε να λειτουργήσει, τηρουμένων των εύθραυστων συνθηκών που επικρατούν στο εσωκομματικό τοπίο, ως μοιραία κίνηση με απρόβλεπτες διαστάσεις και μάλιστα σε μια στιγμή κατά την οποία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει εικόνα… Βαβυλωνίας, με την Ανανεωτική Πτέρυγα και τις συνιστώσες του συμμαχικού μορφώματος να βρίσκονται στα χαρακώματα εν όψει προσεχών εσωκομματικών διεργασιών.

Στο θολό τοπίο που επικρατεί μετά τις ευρωεκλογές και τη ρήξη στις σχέσεις Αλαβάνου-Τσίπρα – σχέσεις οι οποίες παραμένουν στο σημείο μηδέν -, όλα τα ενδεχόμενα για τη μελλοντική έκβαση των εσωκομματικών διεργασιών παραμένουν ανοιχτά, με τους «ανανεωτικούς» του ΣΥΝ να πιέζουν την ηγετική ομάδα για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με τις συμμαχικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βάλλουν ευθέως κατά της Κουμουνδούρου, ενώ κατηγορούν την Ανανεωτική Πτέρυγα ότι υπονόμευσε συστηματικά το ενωτικό εγχείρημα. Την ίδια στιγμή οι «ανανεωτικοί» θέτουν ευθέως θέμα συμμετοχής του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σε αντίθετη περίπτωση είναι «έτοιμοι για όλα» ακόμη και για «διαζύγιο».

Αν και σε ηγετικό επίπεδο το ενδεχόμενο διάσπασης αντιμετωπίζεται ως απευκταία εξέλιξη, οι φόβοι πολλαπλασιάζονται καθώς παράγοντες της Ανανεωτικής Πτέρυγας στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις τους δεν διστάζουν να ομολογήσουν ότι «δεν πάει άλλο», ζητώντας από τον κ. Τσίπρα να απαγκιστρώσει τον ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ και αξιώνοντας αλλαγή πολιτικής πλεύσης και διαμόρφωση νέων συμμαχιών με άλλες δυνάμεις, όπως οι Οικολόγοι Πράσινοι, με τους οποίους οι «Ανανεωτικοί» διατηρούν διαύλους επικοινωνίας. Αν και ο κ. Αλαβάνος στο ερώτημα αν πρέπει να διασπαστεί ο ΣΥΝ απαντούσε κατηγορηματικά «με καμία δύναμη», ωστόσο αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφωνίες είναι αγεφύρωτες. Για τον κ. Αλαβάνο η λύση είναι μία: «Ενα μεγάλο τραπέζι, χωρίς διαμεσολαβήσεις, που να συναντιούνται όλοι». Κατά την άποψή του μάλιστα χρειάζεται να υπάρχει μια αντιπροσωπεία του ΣΥΝ στον ΣΥΡΙΖΑ η οποία θα εκφράζει την κεντρική πολιτική γραμμή του κόμματος, δηλαδή της πλειοψηφίας, αλλά να εκπροσωπείται με αντιπρόσωπό της και η μειοψηφία του ΣΥΝ, δηλαδή οι «Ανανεωτικοί». Όλα αυτά ωστόσο φαντάζουν – για κάποιους – σαν «ακροβατισμοί» οι οποίοι όμως δεν είναι ικανοί να επιλύσουν τον «γόρδιο δεσμό» που έχει δημιουργηθεί.