Ένας μεγάλος άνδρας της αυστραλιανής πολιτικής σκηνής, ο υπουργός Υγείας της Νέας Νότιας Ουαλίας, Τζον Ντέλα Μπόσκα, πέρασε στην πολιτική αφάνεια τραυματισμένος βαριά από την απερισκεψία του.
Ο πάλαι ποτέ ισχυρός άνδρας του Εργατικού Κόμματος, ο κομματικός ταγός που έστεφε ή ανέτρεπε κομματικούς βασιλείς, ζει από την αρχή της εβδομάδας στο περιθώριο ταπεινωμένος και καταφρονημένος. Ο κομματικός παράγοντας που έδωσε στον Πολ Κίτινγκ την πρωθυπουργία της Αυστραλίας, στην τότε αναμέτρησή του με τον Μπομπ Χοκ, παγιδεύτηκε στον έρωτα 25χρονης και μετρά πολιτικές και προσωπικές ζημίες.
Η πτώση του απειλεί να παρασύρει στο γκρεμό και την Εργατική κυβέρνηση της Νέας Νότιας Ουαλίας, η οποία δοκιμάζεται από εσωτερική κρίση και ανικανότητα να κυβερνήσει την Πολιτεία. Αν, δε, πέσει η πτώση θα χρεωθεί εν μέρει και στον παρ’ ολίγο αρχηγό της.
Οι συνωμοσιολόγοι επιμένουν, ότι αιτία της δημοσιοποίησης της ερωτικής σχέσης του κ. Ντέλα Μπόσκα με γυναίκα που αριθμεί τα μισά χρόνια του, ήταν η πιθανότητα εκλογής του στην πρωθυπουργία της Πολιτείας.
Λένε οι συνωμοσιολόγοι, ότι οι εσωκομματικοί «φίλοι» του κ. Ντέλα Μπόσκα αποφάσισαν να του φράξουν το δρόμο προς την πρωθυπουργία βγάζοντας τα άπλυτά του στη φόρα.
Τίποτα το ασυνήθιστο. Και όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις, ας πρόσεχε. Ας συγκρατούσε τον εαυτό του για να μην περίγελος , να μην εξευτελιστεί. Δεν πρόσεξε και πληρώνει το τίμημα.
Η υπόθεση Ντέλα Μπόσκα επανέφερε στην επικαιρότητα το ακανθώδες θέμα της κάλυψης ή μη από τα μέσα ενημέρωσης της ιδιωτικής ζωής των πολιτικών. Στην Αυστραλία κυριαρχεί η άποψη ότι ο ιδιωτικός βίος των πολιτικών – εφόσον δεν παρεμβαίνει στην άσκηση των καθηκόντων τους – δεν πρέπει να προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης.
Η προσέγγιση αυτή συνάδει με την άποψη, ότι κλέφτης είναι μόνο αυτός που συλλαμβάνεται να κλέβει. Αυτοί που κλέβουν και δεν συλλαμβάνονται μπορούν να υποκρίνονται ότι είναι απόλυτα νομοταγείς πολίτες που σέβονται την περιουσία των συμπολιτών τους. Μία άποψη που κλείνει τα μάτια της σε ανήθικες πράξεις από πολίτες που θεωρούνται και οφείλουν να είναι δείγματα ηθικής – όπως ο κ. Ντέλα Μπόσκα, που αποτελούν πρότυπα για πολλούς συμπολίτες τους, οικογενειάρχες και μη.
Πρέπει, λοιπόν, ή δεν πρέπει τα μέσα ενημέρωσης να ασχολούνται με τις ερωτοδουλειές των πολιτικών ή όχι; Οι γνώμες διχάζονται. Ως λειτουργός των μέσων ενημέρωσης πιστεύω, ότι τα μέσα ενημέρωσης πρέπει να ασχολούνται και με τις ερωτοδουλειές των πολιτικών επικεντρώνοντας στην ουσία των γεγονότων, αντί της σκηνοθετημένης προβολής λεπτομερειών που στοχεύουν την πώληση εφημερίδων, την ακροαματικότητα και τη θεαματικότητα.
Μπορούν τα μέσα ενημέρωσης να καλύπτουν τέτοια γεγονότα συνετά, χωρίς να σκανδαλίζουν το κοινό και να απαξιώνουν την πολιτική τους πολιτικούς. Μπορούν, επίσης, τα μέσα ενημέρωσης και πρέπει να αποφεύγουν «τα σίριαλ» που στοχεύουν την κερδοσκοπία. Σε τελευταία ανάλυση, η δημοσιοποίηση των αδιακρισιών των πολιτικών θα λειτουργήσει αποτρεπτικά.