Η μεταγραφή των ελληνικών λέξεων, δηλαδή η διατύπωσή τους με το ελληνογενές αλφάβητο – καταχρηστικώς ονομαζόμενο Λατινικό αλφάβητο – πολλές φορές δημιουργεί τραγελαφικές ανορθογραφίες. Η τακτική αυτή γέννησε και θρύλους ακόμη, οι οποίοι μάλιστα απέκτησαν και θρησκευτική ιερότητα, αλλά και παραδοσιακή πατρότητα. Το μυστήριο κρατήθηκε μέχρι σήμερα και ως επακόλουθο μυθιστορήματα γράφονται συνέχεια, άλλα γίνονται κινηματογραφικά έργα και το μυστήριο γερά κρατεί. Και όλα αυτά – ερευνώ και νομίζω – λόγω μιας τρελής ανορθογραφίας της Ελληνικής ορθογραφίας.
Ο λόγος για το περίφημο Holy Grail, το Άγιο/Ιερό Δισκοπότηρο, το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα σ’ ένα ρομαντικό διήγημα το οποίο έδωσε χριστιανική σπουδαιότητα μια και αυτό θεωρήθηκε το ιερό δισκοπότηρο το οποίο χρησιμοποίησε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο. Επιπλέον, ο θρύλος αναπτύχθηκε «αγγλοπρεπώς» ότι ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία το έφερε στην Αγγλία και ότι μέσα του μάλιστα είχε και το αίμα του Χριστού από τη σταύρωση. Στη συνέχεια κατά το 13ο αιώνα ο θρύλος μπλέχτηκε με τις ιστορίες του Άθα (Arthur) και απέκτησε το συμβολισμό της τελειότητας των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.
Στην αρχή, το όνομα παρουσιάστηκε ως San Greal, δηλ. Άγιο Grail, μετά έγινε Sang Real = Royal Blood, μία εσφαλμένη σημασία ως Real Blood = πραγματικό αίμα. Στα γαλλικά γράφτηκε ως grail και greal – με πολλή… ανορθογραφία παρμένο από το λατινικό Cratella το οποίο προέρχεται από το Greek Crater = κρατήρ, το ελληνικό αγγείο, μέσα στο οποίο ανακατεύονταν το κρασί με το νερό.
Εν αρχή ην ο Ελληνικός Κρατήρ από το ρήμα κεράννυμι = ανακατεύω, αναμειγνύω. Από εδώ βγήκε και το κράμα = η ανάμειξη. Το στόμιο ενός ηφαιστείου ονομάστηκε κρατήρας από το σχήμα του σαν μία κούπα. Οι μετεωρίτες προσκρούοντας στη γη σχηματίζουν κρατήρες και στις φωτογραφίες βλέπουμε κρατήρες και στη σελήνη.
Τέλος, από την κράση του το Grail είναι γλωσσικά ελληνογενές και φαίνεται καθαρά ότι ακόμη και μια ανορθογραφία από τα Ελληνικά έδωσε έναυσμα μυστηρίου στην αγγλόφωνη λογοτεχνία και θρησκεία.