ΕΓΩ θα συνεχίσω να τα γράφω, έστω και αν κάποιοι βρίσκουν δικαιολογίες στα “ψιλά” των κανονισμών της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.
Σενάριο απόλυτης ποδοσφαιρικής ξεφτίλας γράφτηκε την περασμένη Παρασκευή από την Βίκτορι, την ομοσπονδία του Σίδνεϊ, και όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές της μεταγραφής του 32χρονου επιθετικού των (πρώην πλέον) Μάρινερς, Νικ Μέρτζια, στην πρωταθλήτρια Βίκτορι.
 
Η μετακίνηση του παίκτη έκλεισε με πλήρη μυστικότητα, στην Μελβούρνη ήρθε στις 2.00 το μεσημέρι της Παρασκευής και λίγες ώρες αργότερα, γύρω στις 9.00 μ.μ., αγωνίστηκε κατά της Βόρειας Κουηνσλάνδης, με την φανέλα της νέας του ομάδας!
Αν αυτό δεν είναι ποδοσφαιρική ξεφτίλα, τι είναι;
 
ΚΑΙ βέβαια, μας ξάφνιασε όλους η Βίκτορι με πρώτο και καλύτερο τον αμυντικό της Άντριαν Λέϊτζερ που την Παρασκευή φόρεσε και το περιβραχιόνιο του αρχηγού, ο οποίος μετά το νικηφόρο 2-0 επί της Fury και σε ερώτηση για τον Νικ Μέρτζια απάντησε:
“Ξαφνιάστηκα! Δεν το ήξερα!”.
 
ΓΙΑ να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, η Βίκτορι έχει πρόβλημα με την απουσία για ένα μήνα του επιθετικού της σταρ Άρτσι Τόμσον.
Ε, και λοιπόν;
Σε παρόμοιες περιπτώσεις ανατρέχεις στο έμψυχο δυναμικό σου, “προβιβάζεις” κάποιους άλλους από το 23μελές, αν δεν κάνω λάθος, τιμ των παικτών και κάνεις τη δουλειά σου.
 
ΟΣΕΣ φορές και αν προσπάθησα ποτέ δεν κατάφερα να μάθω πότε “κλείνει” η μεταγραφική περίοδος στην Αυστραλία, σχετικά με το εθνικό λιγκ.
Φαίνεται όμως ότι δεν κλείνει ποτέ και το αποδεικνύει και το τελευταίο μεταγραφικό απόκτημα της Βίκτορι.
 
ΜΕ τον Νικ Μέρτζια που είναι συμπαθέστατος και καλός κυνηγός δεν έχω τίποτα.
Με την αβάσταχτη ελαφρότητα των ποδοσφαιρικών μας πραγμάτων έχω και θα συνεχίσω να έχω, όσο συμβαίνουν γεγονότα σαν αυτό στο οποίο αναφέρομε σήμερα.
 
ΕΒΛΕΠΑ την περασμένη Παρασκευή τον αγώνα της πρωταθλήτριας Βίκτορι με την Βόρεια Κουηνσλάνδη και αναρωτιόμουν μήπως παραείμαστε αφελείς και έξω από κάθε πραγματικότητα, με την επιμονή μας να διεκδικούμε διοργάνωση παγκοσμίου κυπέλλου.
Πού πάμε, ρε παιδιά, με τέτοιο επίπεδο;
Πού πάμε ξυπόλητοι στ’ αγκάθια;
 
ΔΕΝ ήταν που ήταν κακό το παιχνίδι.
Το επίπεδο ήταν πολύ χαμηλό και βάζω στοίχημα ότι ομάδες της Γ’ Εθνικής της Ελλάδας είναι κατά πολύ καλύτερες από αυτές που υποχρεώθηκα να βλέπω επί 92′ λεπτά.
Ευτυχώς που υπήρχε και ο φίλος μου ο Κάρλος, γιατί διαφορετικά…
 
ΚΑΙ εκείνος ο Ρόμπι Φάουλερ;
Καλά, δεν τον ενοχλεί το γεγονός ότι από εβδομάδα σε εβδομάδα ξευτελίζει το λαμπρό όνομα που έφτιαξε όταν ήταν ποδοσφαιριστής;
Λέω “όταν ήταν” γιατί τώρα είναι απλά ένας περιπατητής, με παραπανίσια κιλά και “0” φυσική κατάσταση.
 
ΚΑΙ έχει και το θράσος να απαιτεί την αποπομπή του τεχνικού της ομάδας Ίαν Φέργκιουσον.
Τα χάπια μου…!
 
ΛΟΓΙΚΑ η Ελλάς έχει κάθε δικαίωμα να πηγαίνει όπου θέλει στην Πολιτεία μας για να προβάλει την ομάδα της, να βρει νέα μέλη και νέους φίλους και υποστηρικτές.
Σε δημοκρατική χώρα ζούμε όπου (σχεδόν) όλα επιτρέπονται.
 
ΗΘΙΚΑ όμως – και το λέω με πλήρη γνώση της σοβαρότητας του θέματος – δεν έχει δικαίωμα να πηγαίνει στο Όκλι για να βρει μέλη και υποστηρικτές.
Ναι, το Όκλι και η ξακουστή πλέον πλατεία “Ομονοίας”, είναι εδώ και καιρό το “κέντρο” του ελληνισμού της πόλης μας.
Την ίδια στιγμή, όμως, είναι και έδρα της ομώνυμης ομάδας που συμμετέχει στο ίδιο πρωτάθλημα με την Ελλάς.
 
Ο καθένας μπορεί να πάει εκεί για τον καφέ του, τα υπέροχα γλυκά, το “μάτι”, αλλά όχι η επίσημη Ελλάς για να “ψαρέψει” μέλη και να βρει υποστηρικτές.
 
Ο Πειραιάς είναι πανέμορφος.
Υπέροχη παραλία, καταπληκτικές ταβέρνες, μαγικές εικόνες.
Φαντάζεστε τον επίσημο Παναθηναϊκό να “εκθέτει” την ομάδα κάπου στο Πασαλιμάνι και σε απόσταση αναπνοής από το “Γεώργιος Καραϊσκάκης”;
 
‘Η τον επίσημο Άρη Θεσσαλονίκης να κουβαλάει όλη την επίσημη “κιτρινόμαυρη” οικογένεια στην Τούμπα (άνω, κάτω δεν κάνει διαφορά), για να γράψει νέα μέλη;
 
ΚΑΠΟΙΑ πράγματα δεν τα επιτρέπουν άγραφοι νόμοι παιδιά.
Και σε όλη αυτή την ιστορία, με δεδομένη την “κόκκινη” κάρτα στην Ελλάς, καλό είναι να επαινέσουμε και την πολιτισμένη αντίδραση του επίσημου Όκλι, που σε παραδίπλα καφετέρια, έπινε τον καφέ του…
 
ΘΑ συνεχίσω με την Ελλάς και θα αναφερθώ στο θέμα που πρώτοι εμείς “αποκαλύψαμε”. Στο ταξίδι στο Λονδίνο του προέδρου της Ηλία Αθανασάκη και δύο παικτών (Άρμστρογκ, Τριμπόλι εκτός απροόπτου) για την βράβευση από την ΦΙΦΑ της κυανόλευκης ομάδας, σαν την κορυφαία του αιώνα για την ήπειρο της Ωκεανίας.
Το τι ακούστηκε από την ημέρα που αναφερθήκαμε στην είδηση δεν λέγετε:
– Δεν πρέπει να πάει ο Αθανασάκης!
– Πρέπει να πάει άλλος πρόεδρος!
– Να πληρώσει η Ελλάς τα εισιτήρια και να πάνε μαζί με τον Αθανασάκη και άλλοι πρόεδροι!
 
ΡΕ παιδιά, στο Λονδίνο σε επισημότατη εκδήλωση της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA) κλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάς ο σημερινός (άξιος) πρόεδρος της, όχι σε BBQ του Κλίφτον Χιλλ!
Και η πρόσκληση το λέει ξεκάθαρα: Ο πρόεδρος και δύο παίκτες.
Αρέσει ή όχι λοιπόν, ο Ηλίας Αθανασάκης και δύο πανάξιοι παίκτες, δύο διαφορετικών εποχών.
Ο φίλος όλων Τζιμ Άρμστρογκ και ο Πελέ της Ωκεανίας (δεν είναι δικό μου αυτό. Στο Ρίο το έγραφαν οι βραζιλιάνοι το 2000) Πολ Τριμπόλι.
 
ΤΟ τι θα γίνει όταν με το καλό παραλάβει το βαρύτιμο έπαθλο ο Ηλίας Αθανασάκης (η γιορτή μετατέθηκε τελικά για τον προσεχή Μάϊο), είναι άλλη ιστορία και είμαι σίγουρος ότι ο σημερινός πρόεδρος, αλλά και η επίσημη Ελλάς, θα διοργανώσουν ειδική γιορτή για να τιμηθούν όλοι όσοι με τον έναν ή άλλο τρόπο, βοήθησαν για να γίνει η κυανόλευκη ομάδα η κορυφαία του αιώνα στην Ωκεανία.
Και παρόντες στην εκδήλωση αυτή θα είναι σίγουρα και οι Λεωνίδας Ανεζάκης (1), Γιώργος Βασιλόπουλος (3), που επί των δικών τους ημερών κατακτήθηκαν τα τέσσερα εθνικά πρωταθλήματα.
 
ΑΣ μην βιάζονται λοιπόν κάποιοι και ας μην αδικούν τον σημερινό πρόεδρο της Ελλάς, που και την ομάδα αγαπάει και… ουρανοκατέβατος δεν είναι, αφού στα παιδικά του χρόνια την φανέλα της Ελλάς φορούσε σαν τζούνιορ παίκτης της.
 
“ΓΙΑΤΙ τα έβαλες με τον Παντελίδη και δεν έγραψες κάτι και για τον Μάσκατ;”, ρωτούσαν αναγνώστες που μπήκαν στον κόπο να μού τηλεφωνήσουν.
Γιατί εμάς μας ενδιαφέρει ο Παντελίδης ρε παιδιά και γιατί προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε να καταλάβει ότι τον θέλουμε περισσότερο χρόνο μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, παρά τιμωρημένο στις κερκίδες.
Γι’ αυτό τον απλό λόγο.
 
ΜΕ χαρά πάντως πληροφορήθηκα ότι ο Στιβ, που με την επιπόλαια ενέργειά του στο ματς με την Βίκτορι, έβαλε σε μπελάδες τόσο τον τεχνικό του, όσο και τον ιδιοκτήτη της ομάδας Κλάϊφ Πάλμερ, ζήτησε ή πρόκειται να ζητήσει την βοήθεια επιστήμονα ψυχολόγου που ειδικεύεται στον τομέα “πως να συγκρατώ τα νεύρα μου”.
Καλή επιτυχία.