Με κύριο άρθρο της, η έγκυρη εφημερίδα «The Age» υποστηρίζει ότι τα κράτη της ευρωζώνης θα πρέπει να βοηθήσουν την Ελλάδα.

Στο άρθρο επισημαίνεται ότι η Ελλάδα είναι μεταξύ των χωρών με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ, αποτέλεσμα ριψοκίνδυνων πρακτικών δανεισμού και αμφιλεγόμενων επενδυτικών εργαλείων. Αν η Ελλάδα δεν μπορέσει να χρηματοδοτήσει το χρέος της, τότε είτε θα χρεοκοπήσει είτε θα προσφύγει σε οικονομική στήριξη από την Ε.Ε., με αρνητικές συνέπειες τόσο για το ευρώ όσο και για τις αμερικανικές τράπεζες που έχουν δανείσει μεγάλα ποσά στην Ελλάδα.

Και συνεχίζει, καταλήγοντας:
«Είναι εύκολο να υποστηρίζει κανείς τώρα ότι στην Ελλάδα δε θα έπρεπε ποτέ να είχε δοθεί η έγκριση εισόδου στην ευρωζώνη. Το ίδιο θα μπορούσε να υποστηριχθεί και για μερικές άλλες αδύναμες οικονομίες της Ε.Ε., όπως για την Πορτογαλία. Αλλά αυτού του είδους η εκ των υστέρων γνώση δε θα βοηθήσει στην επίλυση της σημερινής κρίσης. Ούτε θα βοηθήσουν προτάσεις περί απομάκρυνσης της Ελλάδας, αν δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της. Η οικονομική ενοποίηση της Ε.Ε. και ιδίως των χωρών της ευρωζώνης έχει προχωρήσει τόσο πολύ που τα πλούσια ευρωπαϊκά κράτη του Βορρά δεν μπορούν να ενεργούν μόνο με βάση το δικό τους συμφέρον. Θα πρέπει να μην ξεχνά κανείς ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα ξεκίνησε για να διασφαλίσει την ενότητα της ηπείρου και την αποφυγή μιας επανάληψης των πολέμων του 20ου αιώνα. Η ανάφλεξη ενδοευρωπαϊκών αντιπαραθέσεων με βάση τα εθνικά οικονομικά ζητήματα θα ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος διάλυσης όλων αυτών που η Ε.Ε. έχει επιτύχει. Τα κράτη της ευρωζώνης δεν έχουν άλλη επιλογή από το να κάνουν ό,τι μπορούν, για να βοηθήσουν την Ελλάδα να ζήσει εντός των δυνατοτήτων της και να επαναχρηματοδοτήσει το χρέος της. Αν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε η παροχή οικονομικής στήριξης θα ήταν μικρότερο κακό από τη χρεοκοπία».

Εξάλλου, άρθρο γνώμης του Barry Eichengreen, καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου Berkeley, φιλοξενείται στην εφημερίδα «The Australian Financial Review».
Το άρθρο υποστηρίζει και ελπίζει ότι η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είναι ο δούρειος ίππος που θα οδηγήσει στην εμβάθυνση της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης. Ο συντάκτης εκφράζει την άποψη ότι η δημιουργία του ευρώ δεν ήταν λάθος, ότι ανάλογα προβλήματα με της Ελλάδας αντιμετωπίζουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και ότι το ζητούμενο είναι η ολοκλήρωση της νομισματικής ενοποίησης μέσω της δημιουργίας ενός απαραίτητου μηχανισμού χρηματοδότησης των κρατών σε περίπτωση ανάγκης.

Αυτή η χρηματοδότηση θα πρέπει να ελέγχεται από μια επιτροπή ευρωπαίων αξιωματούχων, οι οποίοι θα πρέπει να είναι υπόλογοι σε ένα ισχυρό ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Ο συντάκτης υποστηρίζει ότι η Γερμανία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για την κρίση, καθώς ως χώρα ευνοήθηκε σημαντικά από την εισαγωγή του ευρώ. Επισημαίνεται δε ότι η Γερμανία δεν είναι αθώα, καθώς αυτή απαίτησε τη δημιουργία μιας εντελώς ανεξάρτητης και ανεξέλεγκτης κεντρικής τράπεζας – η οποία με τη σφιχτή πολιτική της επιδεινώνει την κατάσταση στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου – καθώς το μεγάλο πλεόνασμα του γερμανικού προϋπολογισμού χειροτερεύει περαιτέρω την κατάσταση των χρεωμένων χωρών και καθώς η Γερμανία δεν έχει προσφέρει αρκετά για τη δημοσιονομική τόνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας.