ΕΠΡΕΠΕ να χτυπήσει η κρίση την πόρτα για να πειστώ και εγώ ότι, πράγματι, η… ισχυρή Ελλάς πτώχευσε.

Η οικονομική κατάρρευση της πατρίδας, δεν απειλεί μόνο τις χρηματαγορές, αλλά απειλεί με λουκέτο το ΣΑΕ και ορισμένα Φεστιβάλ των αποδήμων που για να γίνουν τσόνταρε και η… ισχυρή Ελλάς.

ΣΤΟΝ αέρα βρίσκονται προς το παρόν και τα σχέδια του νέου Δ.Σ. της Κοινότητας για το Φεστιβάλ «Αντίποδες».

TO Διοικητικό Συμβούλιο που σχεδίαζε να εγκαινιάσει τις δραστηριότητές του με ένα πετυχημένο πανηγύρι (που θα πωλούνταν 250 τόνοι σουβλάκι!) βλέπει το όραμά του να γίνεται συντρίμμια.

Ο καλλιτέχνης που θα λειτουργούσε ως «κράχτης» και θα κατέβαζε τον κόσμο (που θα χειροκροτούσε το Διοικητικό Συμβούλιο) δεν έχει ακόμα εξασφαλιστεί γιατί η πατρίδα τους είπε ότι δεν δύναται να τον πληρώσει.

ΠΑΙΔΙΑ, τους λέει, δεν υπάρχει φράγκο πλέον για τέτοιες πολυτέλειες, οπότε και αν θέλετε γλέντια πληρώστε τον λογαριασμό.

ΕΛΑ, όμως, που και τα οικονομικά της Κοινότητας βρίσκονται εδώ και χρόνια στο ίδιο χάλι με αυτά της πατρίδας και δεν υπάρχουν λεφτά να πληρωθούν μεγάλα ονόματα.

Η πατρίδα και η Κοινότητα πάσχουν θα έλεγα (χοντρικά) από την ίδια οικονομική ασθένεια. Η Ελλάς είναι μια φτωχή χώρα με πολύ πλούσιους κατοίκους και η Κοινότητα ένας άφραγκος (και χωρίς έσοδα) οργανισμός με μεγάλη περιουσία.

ΑΥΤΗ η λεπτομέρεια μιλάει από μόνη για το ποιοι έφταιξαν, που τόσο η… ισχυρή Ελλάς, όσο και η κραταιά Κοινότητα βρίσκονται σήμερα σε αυτό το οικονομικό χάλι. Μην πάει το μυαλό σας στην κλασική ανικανότητα των… ηγεσιών τους.

ΚΑΙ τα μικρά παιδιά γνωρίζουν (και αν ρωτείστε τον ταμία της Κοινότητας θα σας το πει) ότι ο οργανισμός δεν έχει την οικονομική δυνατότητα όχι Φεστιβάλ να οργανώσει, αλλά ούτε δεξίωση.

Ο,ΤΙ απέμεινε από την επιταγή Φουντά είναι ότι και όλα τα χρήματα που έχει και αυτά τα έχουν υποσχεθεί να τα δώσουν στο σχολείο.

ΤΩΡΑ με τη χρήματα θα πραγματοποιήσουν αυτά που ονειρεύονται για το Φεστιβάλ και θα τους μείνουν χρήματα να… χτίσουν και τον πύργο, αδυνατώ να καταλάβω και συμπαθάτε με.

ΓΙΑ να πάρετε μια ιδέα της οικονομικής στενότητας που επικρατεί (και στην πατρίδα και την Κοινότητα) φτάνει να σας πω ότι το ποσόν που έπρεπε να δαπανηθεί για τον καλλιτέχνη (κράχτη) ήταν γύρω στις 50 χιλιάδες δολάρια.

ΚΑΙ το ποσόν αυτό, στις χαλεπές τούτες μέρες, δεν δύναται να το δαπανήσει, ούτε η Κοινότητα, ούτε η… ισχυρή Ελλάς. Δεν υπάρχει μία στα ταμεία!

ΗΛΘΕ η ώρα νομίζω για την Κοινότητα να ακολουθήσει σε σκληρή λιτότητα την πατρίδα. Τέρμα Φεστιβάλ, δεξιώσεις, τραπέζια, όνειρα και δημόσιες σχέσεις, μέχρι να αξιοποιηθεί η κοινοτική περιουσία και να λήξει η οικονομική εισοδηματική κρίση.

ΑΝ δεν πουληθεί αμέσως το οικόπεδο του Bulleen και δεν επενδυθούν τα χρήματα σε κάποιο ακίνητο που με το «καλημέρα» να φέρνει έσοδα, καληνύχτα… Η Κοινότητα θα παραμείνει κολλημένη στην οικονομική (και διοικητική) μιζέρια της.

ΤΟ νέο Διοικητικό Συμβούλιο θα πρέπει να παρουσιάσει, όσο το δυνατόν συντομότερα, σε Συνέλευση που θα καλέσει, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης της Κοινοτικής περιουσίας και πως θα διατίθενται τα μελλοντικά έσοδα

ΘΑ πρέπει να μας πουν (και οφείλουν να προτείνουν) τι θα κάνουν με τους ναούς, που δεν βγάζουν ούτε τα έξοδά τους. Πώς θα αξιοποιήσουν την ακίνητη περιουσία τους; Θα τους πουλήσουν, θα τους κλείσουν ή θα τους διατηρήσουν;

ΜΕΤΑΞΥ μας: κανείς δεν πιστεύει ότι πρέπει να διατηρηθούν. Όλοι, όμως, φοβούνται την ευθύνη και τις αντιδράσεις (ορισμένων μελών) από μια τέτοια εξέλιξη.

ΑΥΤΟ, ουσιαστικά, που φοβούνται, είναι αυτό που αποκαλούμε «πολιτικό κόστος». Ότι η δυσαρεστημένη μερίδα θα στραφεί εναντίον τους στις εκλογές. Το διακύβευμα δεν είναι το συμφέρον της Κοινότητας, αλλά η επανεκλογή τους στο Δ.Σ.

Η Κοινότητα, όπως και η Ελλάς, τελικά θα επιβιώσουν της κρίσης. Εκείνο το οποίο έχει ήδη κληθεί να παραδώσει το πνεύμα είναι το Συμβούλιου του Απόδημου Ελληνισμού.

ΓΙΑ το ΣΑΕ, μαζί με την οικονομική κρίση, ξημέρωσε και μια καινούργια… μέρα. Μια μέρα χωρίς αύριο.

ΓΙΑ 15 ολόκληρα χρόνια, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να λέω, προς πάσα κατεύθυνση, ότι το ΣΑΕ ήταν η μεγαλύτερη και πιο δαπανηρή απάτη εις βάρος της κοινής λογικής και της συλλογικής μας νοημοσύνης.

ΠΕΤΑΜΕΝΑ λεφτά από την πρώτη έως την τελευταία ημέρα. Ένα όργανο που τους μόνους που εξυπηρετούσε ήταν τους μωροφιλόδοξους απόδημους ηγέτες που ταξίδευαν τζάμπα και πουλούσαν μούρη, τάχα ως… αντιπρόσωποί μας.

ΜΙΑ απάτη (όπως πολύ σωστά το είχε αποκαλέσει και ο αρχιεπίσκοπος Στυλιανός) στην οποία λάμβαναν επίσης μέρος (εν γνώσει τους!) και οι Έλληνες πολιτικοί: από προέδρους Δημοκρατίας, μέχρι πρωθυπουργούς και από υπουργούς μέχρι και τους (κατεργάρηδες) βουλευτές όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων.

ΝΑΙ, όλοι αυτοί πετούσαν επί σειρά ετών τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων στο γάμο του Καραγκιόζη. Σε ζήτω, φανφάρες, αεροπορικά εισιτήρια, συνέδρια, λόγους και δεξιώσεις.

ΠΑΡ’ ΟΤΙ εμείς από εδώ φωνάζαμε όλα αυτά τα χρόνια και τα λέγαμε, αυτοί συνέχιζαν να γεμίζουν τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής με τους τζαμπατζήδες αντιπροσώπους μας και να σπαταλούν (στην κυριολεξία για το τίποτα), εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια!

ΕΜΕΙΣ φωνάζαμε για το μεγάλο φιάσκο των διαφόρων συνεδρίων και αυτοί συνέχιζαν να ταξιδεύουν, να συνεδριάζουν, να σπαταλάνε και να καλοπερνάνε.

ΠΑΝΩ από ένα δισεκατομμύρια δολάρια πετάχτηκαν σε αυτή τη απόδημη σκοτεινή τρύπα. Τι έμεινε όμως πίσω από μια τέτοια εθνική επένδυση; Απολύτως τίποτα αγαπητοί μου αναγνώστες!

ΝΑΙ, τόσα λεφτά για το τίποτα! Το μόνο που «παρήγαν» τα χρήματα αυτά ήταν πρόεδροι και ανακοινώσεις Τύπου με μηνύματα και αποφάσεις για μελλοντικά σχέδια.

ΜΙΑ ακόμα εθνική ντροπή ήταν το όλο εγχείρημα με την συμμετοχή κουφιοκέφαλων και μωροφιλόδοξων αποδήμων. Κίνησε, δηλαδή, ο τέντζερης (οι κυβερνώντες την πατρίδα) και βρήκε το καπάκι (τους… ηγέτες των Αποδήμων).

Ο συνδυασμός αυτός δημιούργησε το εκρηκτικά δαπανηρό κοκτέιλ που ακούει στο όνομα ΣΑΕ.

ΓΙΑ το τι πέτυχε το όργανο φαίνεται ξεκάθαρα και από το γεγονός ότι, αν πάψει αύριο να υπάρχει, δεν θα μείνει τίποτα πίσω του να το θυμίζει. Θα είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Αυτή ήταν η προσφορά του.

ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ «επενδύσεις έχει κάνει η πατρίδα και σε άλλους τομείς και πολύ φοβάμαι και σε αυτόν που άπτεται των εθνικών μας θεμάτων.

ΣΤΙΣ πρόχειρες, απρογραμμάτιστες και χωρίς συνέχεια και προοπτική, εκκλήσεις της πατρίδας συνήθως ανταποκρίνονταν οι υπερπατριώτες, με αποτέλεσμα η εικόνα του απόδημου οργανωμένου Ελληνισμού να μη διαφέρει από αυτή της ελληνικής οικονομίας.

ΑΦΟΡΜΗ να γράψω τα πια πάνω μού έδωσε η ανακοίνωση του… συντονιστή ΣΑΕ της περιφέρειας ΗΠΑ. Κάποιου κύριου Σπυρόπουλου, που έχει αναλώσει τη ζωή του σε πατριωτικές οργανώσεις που προωθούσαν τα… εθνικά μας θέματα!

ΓΡΑΦΕΙ, λοιπόν, μεταξύ άλλων ο μακεδονομάχος (και όχι μόνο) πατριώτης: «Είναι εποχή που πρέπει να διερωτηθούμε τι μπορούμε εμείς να προσφέρουμε στην Ελλάδα και όχι τι μπορεί η Ελλάδα να προσφέρει στην ομογένεια».

ΤΟ μόνο που μπορείτε να κάνετε, αγαπητέ μου (και να πιάσει τόπο), είναι να επιστρέψετε το ενάμιση δισεκατομμύριο που σπαταλήθηκε για χάρη του ΣΑΕ, στον ελληνικό λαό. Οτιδήποτε άλλο επιχειρήσετε να κάνετε, θα προκαλέσει περισσότερη ζημιά παρά καλό.

ΣΤΟΝ βρόντο έχουν πάει επίσης και τα τεράστια ποσά που έχουν δοθεί σε μορφή «μυστικών κονδυλίων», χορηγιών και λοιπά στις οργανώσεις που ασχολούνταν με την… επίλυση των εθνικών μας θεμάτων».

ΚΑΙ στην περίπτωση αυτή ξοδεύτηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια για Συνέδρια, Σεμινάρια, Διαλέξεις, στη Θεσσαλονίκη και αλλού για το «Μακεδονικό» και για άλλα θέματα που δήθεν μας έκαιγαν.

ΚΑΙ λέω «δήθεν», γιατί πραγματικά δήθεν και για τα μάτια του κόσμου, γίνονταν όλα αυτά που επανειλημμένα είχαν αποδείξει ότι δεν αφήνουν τίποτα πίσω τους πέρα από μεγάλες κουβέντες και ακριβοπληρωμένα χειροκροτήματα.

ΚΑΙ για αυτά γράφαμε όλα αυτά τα χρόνια και για τις άσκοπες (και απρογραμμάτιστες) επισκέψεις, υπουργών, βουλευτών, νομαρχών, δημάρχων, επιχειρηματιών και βιομηχάνων.

ΟΛΑ γίνονταν για να γίνονται και έρχονταν και μέχρι εμάς, έτσι για να έλθουν. Κανένας προγραμματισμός, καμιά προοπτική και κανένα (απολύτως) αποτέλεσμα. Οι αποφάσεις λαμβάνονταν (πάντα) τελευταία στιγμή στο πόδι και εμείς από εδώ ανταποδινόμαστε με παρόμοιες (ελληνικότατες) ενέργειες.

ΓΕΜΑΤΗ με τζαμπατζήδες έφτανε και αναχωρούσε ορισμένες φορές η Ολυμπιακή. Και αυτό επί σειράν ετών. Πόσοι και πόσοι συμπάροικοι, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν έχουν ταξιδέψει τζάμπα. Χιλιάδες…

Ο κακά νοούμενος πατριωτισμός και ο καθυστερημένος εθνικισμός που θέρμανε τις καρδιές των απανταχού αποδήμων πατριωτών, εκτός των άλλων δεινών, ρήμαξε οικονομικά και την πατρίδα.

ΜΕ αυτό δεν θέλω να πω ότι για τα σημερινά χάλια της πατρίδας φταίνε οι απόδημοι Έλληνες. Προς θεού. Αυτό που λέω είναι ότι συνέβαλαν τα μέγιστα (τηρουμένων των αναλογιών) και οι απόδημοι πατριώτες για να γίνει ό,τι έγινε. «Βοήθησαν» ρε παιδί μου όσο μπορούσαν.

ΤΙ θα γίνει, όμως, τώρα με το ΣΑΕ και τις (επιχορηγούμενες) πατριωτικές οργανώσεις; Να τι λέει ο Σπυρόπουλος ότι θα γίνει: «Είμαστε σε κατάσταση αναμονής καθώς η δράση και τα προγράμματα του ΣΑΕ σχετίζονται άμεσα με την ελληνική πολιτεία».

ΛΕΕΙ και άλλα στη συνέχεια ο κ. Σπυρόπουλος, τα οποία ουδεμία σημασία έχουν πια. Αυτό που τα λέει όλα είναι ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έκοψε με μαχαίρι (και καλά έκανε) όλα τα περιττά έξοδα.

ΜΕΣΑ σε αυτά φαντάζομαι ότι θα πρέπει να είναι και τα λειτουργικά έξοδα του ΣΑΕ. Η χώρα θα πρέπει να μάθει να ζει και χωρίς το… ΣΑΕ.

ΑΣ πληρώνουν αν θέλουν οι αξιωματούχοι του τα εισιτήριά τους και τα έξοδα παραμονής τους από τις τσέπες τους και ας πηγαίνουν στην Αθήνα να συνεδριάζουν. Το τζάμπα πέθανε.

ΚΑΙ το Φεστιβάλ «Αντίποδες» αντί να δώσει 50 χιλιάδες δολάρια για μεγάλο καλλιτέχνη ας δώσει από $2000 να τραγουδήσει ένας δικός μας που θα μας πει και ένα ευχαριστώ.

ΣΙΓΑ μη δε χωνέψουν τα σουβλάκια και καλαμπόκια που θα φάνε οι φεστιβαλίζοντες αν δεν υπάρχει μεγάλο όνομα.

ΑΥΤΑ για σήμερα και δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν επανήλθε ο Αλφρέδος με την πρότασή του να κάνουμε έναν έρανο να σώσουμε την πατρίδα. Γεια χαρά.