Ένας άντρας αναλαμβάνει τον κατεξοχήν γυναικείο ρόλο στη «Λίμνη των κύκνων» και το ωραιότερο love story του Τσαϊκόφσκι αλλάζει διάθεση. Παρακολουθήσαμε τον Ρίτσαρντ Γουίνσορ να μεταμορφώνεται σε Oντέτ και να μαγεύει το κοινό του Λίβερπουλ λίγες εβδομάδες πριν από την αθηναϊκή του πρεμιέρα.

11.00 μ.μ. – Η ΠΡΟΒΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΟΤΕ

Πρωινό Τετάρτης με χιονόνερο και το Λίβερπουλ ήδη ετοιμάζεται για lunch break. Τα καφέ και τα σαντουιτσάδικα γύρω από το παμπάλαιο «Empire Theatre» υποδέχονται τους πρώτους πελάτες, αλλά στις κουίντες του θεάτρου ο πυρετός για τη βραδινή παράσταση μόλις αρχίζει. Μπαίνουμε ακροποδητί στα παρασκήνια και χαζεύουμε τις κρεμάστρες με τα κοστούμια, τα πολύχρωμα σπετσάτα και τα άλλα στοιχεία των σκηνικών.

Πάνω σε ράγες, μια μαύρη λιμουζίνα σε στυλ ποτοαπαγόρευσης μας προετοιμάζει για τις ελευθερίες που έχει πάρει ο σκηνοθέτης Μάθιου Μπερν (δυο βραβεία Tony για τη «Λίμνη των κύκνων»), ενώ ο πιανίστας καθοδηγεί το ζέσταμα και τις διατάσεις των χορευτών με μελωδίες που θυμίζουν «Cotton Club». Καμιά σαρανταριά χορευτές και χορεύτριες ακολουθούν τα χαμηλόφωνα παραγγέλματα της προγυμνάστριάς τους. O Ρίτσαρντ Γουίνσορ φοράει βιαστικά τις πουέντ του, προλαβαίνουμε ωστόσο να τον ρωτήσουμε το προφανές. «Είμαι πολύ χαρούμενος για το ρόλο της Oντέτ», είναι η απάντηση. «Τη Ζιζέλ; Ρωτήστε τον Μάθιου Μπερν αν έχει κάτι τέτοιο στο νου του», μας λέει λίγο πριν πιάσει κι αυτός την μπάρα.

Κλέβουμε κάποια πλάνα από την πρόβα του κορ ντε μπαλέ και ξαναβγαίνουμε στο παγωμένο αεράκι που παιδεύει τους αναπτήρες μας. Oι εντυπώσεις από τον πρωταγωνιστή πάντως είναι ομόφωνες και σταθερές. O είκοσι επτά ετών χορευτής, πιστό αντίγραφο του Μπραντ Πιτ στην προ Αντζελίνα και προ Άνιστον εποχή, έχει αυτό που λέμε «star quality» από χέρι. Το βιογραφικό του συνηγορεί για ακόμη περισσότερα. Η συνεργασία του με το γκρουπ του Μάθιου Μπερν είναι γεμάτη από πρωταγωνιστικούς ρόλους, με πιο εντυπωσιακούς τον Έντουαρντ τον ψαλιδοχέρη, τον Καρυοθραύστη που περιόδευσε σε ΗΠΑ και Ιαπωνία και τον Ντόριαν Γκρέι που παρουσιάστηκε και στα Φεστιβάλ Εδιμβούργου, Ραβένας και Τσέχοφ της Μόσχας.

5.15 μ.μ. – Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ

Στο καμαρίνι, ο Ρίτσαρντ Γουίνσορ, με το μπουρνούζι ακόμη ύστερα από ένα γρήγορο ντους, βάφεται μόνος του με γρήγορες και σίγουρες κινήσεις. Η βοήθεια που δέχεται από τον μακιγιέρ είναι ελάχιστη, αφού η παράσταση παίζεται από το 1995 με εναλλασσόμενο θίασο και πρωταγωνιστές. «Η φυσική μεταμόρφωση δεν μου παίρνει ούτε τριάντα λεπτά», μας λέει. «Αυτό που με απασχολεί όλη μέρα πριν από την παράσταση είναι κυρίως η συναισθηματική προσέγγιση του ρόλου».

Ενώ ο αρρενωπός χορευτής παίρνει σιγά-σιγά τη μορφή της Oντέτ, του πανέμορφου λευκού κύκνου, του ζητάμε μια εντελώς απαραίτητη διευκρίνιση, αλλά επ’ αυτού είναι κάθετος. «Όχι, η σκηνοθεσία δεν επιδιώκει διόλου το γκροτέσκο και δεν έχει καμία σχέση με τα ντραγκ σόου. Oύτε κατά διάνοια. Για τον Μάθιου Μπερν, η “Λίμνη των κύκνων” είναι μια πραγματεία πάνω στο θέμα του ανεκπλήρωτου έρωτα, μια έρευνα για το τι σημαίνει να είσαι outsider. Τα αισθήματα της απομόνωσης και του πόνου που έχει ο “διαφορετικός”, το ανέφικτο του απόλυτου έρωτα και η δύσκολη σχέση με τη μητέρα του».

Την ώρα που ο πρωταγωνιστής δέχεται μερικά φωτογραφικά «κλικ», πριν βγει στη σκηνή για ένα σύντομο ζέσταμα, συγκρίνουμε το ελαφρά τριχωτό στέρνο του με την τάση της ολοκληρωτικής αποψίλωσης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια όσον αφορά στην ανδρική καλλονή. H νέα αισθητική δεν περνάει υποχρεωτικά από το μπιστολάκι με τις ακτίνες laser. Ευτυχώς…

6.30 μ.μ. – ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΖΕΣΤΑΜΑ

Το κοινό γεμίζει τις 2.000 θέσεις της πλατείας και των θεωρείων και η βοή του φτάνει υπόκωφη ως τα παρασκήνια. Την ώρα που το μελίσσι των χορευτών κάνει τις τελευταίες διατάσεις ή πίνει το τσάι του σε πλαστικό, ο πρωταγωνιστής βγαίνει στη σκηνή για ένα τελευταίο ζέσταμα. «Χορευτής γεννιέσαι, δεν γίνεσαι», μας είχε πει με τον τρόπο του πριν από λίγο ο Ρίτσαρντ, ο οποίος ξεκίνησε την εκπαίδευσή του παιδί σχεδόν, χωρίς δυσκολίες τύπου Μπίλι Έλιοτ και με την πλήρη συμπαράσταση των γονιών του.

7.30 Μ.Μ. – SHOW MUST GO ON

Τα κωμικά στοιχεία ξεσηκώνουν κύματα γέλιου στην πλατεία και κάθε εικόνα συνοδεύεται από πολλά χειροκροτήματα. Είναι φανερό ότι όσοι έβγαλαν εισιτήρια για τη σημερινή παράσταση ήρθαν αποφασισμένοι να διασκεδάσουν και να συγκινηθούν με την ομοερωτική διασκευή του δημοφιλέστερου μπαλέτου του διεθνούς ρεπερτορίου. O Mάθιου Μπερν έχει περάσει στο μύθο πολλά κωμικά στοιχεία, χωρίς να «κάνει πλάκα», και έχει δανειστεί αρκετά από την αισθητική του αμερικανικού μιούζικαλ, χωρίς όμως να προξενήσει βλάβες στον φέροντα οργανισμό του γνωστού παραμυθοδράματος.

O Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1876, ύστερα από παραγγελία του θεάτρου «Μπολσόι». Η υπόθεση βασίζεται σε ένα παλιό γερμανικό παραμύθι. Η πριγκίπισσα Oντέτ έχει μεταμορφωθεί σε κύκνο από τον μάγο Ρόθμπαρτ. Τα μεσάνυχτα παίρνει ανθρώπινη μορφή και στοιχειώνει τα όνειρα του πρίγκιπα Ζίγκφριντ. O έρωτάς τους είναι κεραυνοβόλος, αλλά ο δόλιος Ρόθμπαρτ έχει άλλα σχέδια…

9.00 μ.μ. – ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΑΚΙ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ

Επωφελούμαστε από το εικοσάλεπτο διάλειμμα για ένα τσιγαράκι στο βραδινό ψόφο, αλλά, ως φαίνεται, για τις εκατοντάδες πιτσιρίκες με τα τρίχρωμα μαλλιά και τα ξεκάλτσωτα μίνι η θερμοκρασία είναι τροπική… Βγαίνουν στο κρύο με τις στράπλες μπλουζίτσες τους, ενώ μερικές επιχειρούν πιρουέτες πάνω στα ψηλοτάκουνα μποτίνια τους. Σύρριζα στο πεζοδρόμιο βλέπω παρκαρισμένα αρκετά πούλμαν που έχουν μεταφέρει θεατές από τις γύρω πόλεις. Σκέφτομαι ότι το φαινόμενο των «πούλμαν» δεν αφορά μόνο στα αθηναϊκά mainstream θέατρα και μέσα μου αθωώνω τη Μιμή Ντενίση, την πρώτη διδάξασα.

10.00 μ.μ. – ΦΙΝΑΛΕ ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ

Το ερωτικό ρίγος μεταξύ του κύκνου και του πρίγκιπα έχει πια κορυφωθεί και η συγκίνηση στην αίθουσα μετριέται στο τελικό χειροκρότημα. Oι χορευτές κάνουν αρκετές «αυλαίες», με αδιαμφισβήτητο σταρ της βραδιάς τον κάθιδρο λευκό κύκνο. Αρχίζουμε να κάνουμε υποθέσεις για την υποδοχή που θα έχει η παράσταση από το αθηναϊκό κοινό. Για τον Ρίτσαρντ Γουίνσορ αυτή θα είναι η πρώτη του επαφή με το ελληνικό κοινό, καθώς έχει γνωρίσει την Ελλάδα μόνο ως «ιδανικό τόπο διακοπών», όπως μας είπε.

10.30 μ.μ. – Η ΑΝAΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΚYΚΝΟΥ

Τον ακολουθούμε στα παρασκήνια για το ντεμακιγιάζ και τη χαλάρωση και, εκτός από μερικά θεαματικά «κλικ», καταφέρνουμε να του αποσπάσουμε και κάποια λόγια. Αναγκαστικά η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από την πρόσφατη αυτοκτονία του Αλεξάντερ ΜακΚουίν, με τον οποίο ο χορευτής είχε συνεργαστεί στα πλαίσια της Εβδομάδας Μόδας στο Παρίσι.

«O άνθρωπος ήταν genius», μας λέει. «Τι να πει κανείς; O θάνατός του μας έχει συγκλονίσει όλους». Κι όταν η κουβέντα φτάνει στη Βικτόρια Μπέκαμ, με την οποία φωτογραφήθηκε για τη χριστουγεννιάτικη έκδοση του περιοδικού «ELLE», επιβεβαιώνει τις υποψίες μας. «Ξέρετε, η Βικτόρια δεν είναι άνθρωπος που λέει πολλά λόγια. Είναι ευγενική και προσηνής με τον τρόπο της. Πάνω απ’ όλα όμως είναι εκπληκτική επαγγελματίας. Αφιερώνεται σε ό,τι κάνει με ενέργεια και αποφασιστικότητα». Τι λες τώρα, Ρίτσαρντ…