Μελβούρνη, Αντίποδες 1997. Ο Γιώργος Νταλάρας έδινε τη δική του παράσταση σε ένan χώρο κατάμεστο από ομογενείς και μη. Η Μαρία και η Γεωργία, με τη γαλανόλευκη στους ώμους, εκστασιασμένες από όλο αυτό έδιναν τη δική τους. Ώσπου βρέθηκαν απέναντι απ’ την πίστα σκαρφαλωμένες στο μαρκί, όπου ήταν αδύνατο να μην τις προσέξει και εκείνος και να τους απευθύνει χαιρετισμό. Παραλήρημα!

Ο Γιώργος Νταλάρας πάντα συνόδευε με τα τραγούδια του τα καλύτερά μας γλέντια, ντέρτια, διαδρομές και μας ‘ταξίδευε’…  Θεσσαλονίκη-Γιάννενα με δυο παπούτσια πάνινα.

Μεγαλώνοντας, πέρα από την απέραντη εκτίμηση που τρέφω για το μουσικό του έργο, θαυμάζω το γεγονός ότι δεν μένει εκεί, αλλά, ως ενεργός πολίτης και άνθρωπος, έχει ευαισθησίες, ανησυχίες και, κυρίως, γιατί κάνει κάτι γι’ αυτό.
 Πέρασαν 13 χρόνια από εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά του ’97 και δεν φανταζόμουν ποτέ τότε ότι θα άκουγα Νταλάρα και θα νοσταλγούσα τη Μελβούρνη καθώς και ότι ο «Νέος Κόσμος» θα φιλοξενούσε συνέντευξη του Γιώργου Νταλάρα στη νεαρή τότε θαυμάστριά του.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ «ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ»

Χωρίς άλλους προλόγους και επεξηγήσεις, παραθέτω τις απαντήσεις του κ. Νταλάρα (που, έτσι κι αλλιώς, «μιλούν» από μόνες τους) στις ερωτήσεις μου:

Πιθανότατα και στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα στο χώρο του ελληνισμού της διασποράς και ειδικότερα της ομογένειας της Αυστραλίας, υπάρχει μια σύγχυση όσον αφορά το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Τα παραδοσιακά δισκοπωλεία έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, τα ελλαδικά μέσα ενημέρωσης που φτάνουν ώς εκεί επιμένουν να προβάλουν φτηνά εφήμερα τραγούδια και οι ομογενείς αδυνατούν πλέον να παρακολουθήσουν τα μουσικά δρώμενα της Ελλάδας και, λόγω και των εμπειριών τους, είναι ‘κολλημένοι’ με το παρελθόν. Κατ’ αρχήν, συμμερίζεστε αυτήν την εκτίμηση και, αν ναι, ως συνειδητοποιημένος καλλιτέχνης με μεγάλη απήχηση, τι προτείνετε ότι πρέπει να γίνει για να αλλάξει αυτό το φαινόμενο;
Θέλω, πρώτα απ’ όλα, να πω δυο λόγια για το «Νέο Κόσμο». Να σας συγχαρώ για την αντοχή σας και την επιμονή σας να προβάλετε ό,τι καλό συνδέει την Ελλάδα του σήμερα με την μουσική μας παράδοση και ό,τι αξίζει ως νέα δημιουργία στη χώρα μας. Ξέρω, ότι o «Νέος Κόσμος» έχει μια ιστορία μισού και πλέον αιώνα, και αυτό αποδεικνύει ότι μέσα στις αντιξοότητες, μέσα στην ομογενοποίηση και στην απάθεια, υπάρχουν συνειδητοποιημένοι δημοσιογράφοι και, βέβαια, συνειδητοποιημένο κοινό που σας τιμάει με την εμπιστοσύνη του. Γι’ αυτό, θα ξεκινήσω αισιόδοξα απαντώντας στην ερώτησή σας…  Όσο και αν εξαφανίζονται τα δισκοπωλεία και οι δίσκοι, όσο και να προβάλλονται φτηνά και εφήμερα τραγούδια, όπως λέτε, οι αξίες όσο κρυμμένες και να είναι, θα έρθουν στην επιφάνεια, θα βρουν τρόπο επικοινωνίας με το κοινό. Ναι, η δισκογραφία πεθαίνει. Ναι, έχουν έρθει τα πάνω κάτω, όμως η μουσική και η έμπνευση, όχι μόνο δενθα πεθάνει, αλλά μέσα σε αντίξοες συνθήκες θα ανθίσει και θα αναδειχθεί. Εμείς, για να αλλάξει, όπως λέτε, αυτό το φαινόμενο, δεν θα κάνουμε τίποτα παραπάνω από αυτό που έχουμε μάθει να κάνουμε, να δουλεύουμε με μεράκι και προσήλωση, σεβόμενοι πάντα το κοινό, με ανοιχτά μάτια και αφτιά σε καλλιτεχνικές καινοτομίες και κλειστά απόλυτα κλειστά σε κοινότοπα τερτίπια του συρμού και της μόδας. Καλύτερα κολλημένοι στο παρελθόν όταν δεν υπάρχει πραγματική πρόταση με σεβασμό και συνέπεια, παρά κολλημένοι πίσω από εύκολες λύσεις εφήμερων σουξέ που αναπαράγουν αυτόν τον άχρηστο, άνοστο και κακόγουστο ηχητικό πολτό.
 
ΠΩΣ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ «ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ»

  Πρόσφατα επιστρέψατε στη δισκογραφία με μια επιλογή τραγουδιών που θυμίζουν το ‘διαχρονικό’ Νταλάρα. Ανάμεσα σ’ αυτά και ένα με αναφορά στη Μελβούρνη. Πώς προέκυψε και έχουν συγκεκριμένες εμπειρίες οι δημιουργοί του από Μελβούρνη;
 Δεν είναι συγκινητικό αυτό το τραγούδι του Λευτέρη Παπαδόπουλου; Δεν είναι η ηθογραφία μιας ολόκληρης γενιάς; Δεν είναι συγκλονιστικό το ότι ένας νέος πολύ ταλαντούχος συνθέτης, όπως είναι ο Μάριος Στρόφαλης, συγκινήθηκε από αυτόν το διαχρονικό στίχο, έγραψε το τραγούδι και εγώ αμέσως το ηχογράφησα; Έτσι θα αλλάξει, λοιπόν, το φαινόμενο που αναφέρατε πιο πριν. Με την αλήθεια και την έμπνευση. Γιατί τραγούδια σαν κι αυτό το έχει η μοίρα τους να μένουν και να αντέχουν.

 Παράλληλα, επιστρέψατε και στη νυχτερινή Αθήνα με την οποία δεν φημίζεται ότι έχετε και άριστες σχέσεις. Πώς βρήκατε την επικοινωνία σας με το σύγχρονο ελληνικό κοινό της νύχτας; Διαφέρει από αυτό των συναυλιών;
Όχι, καθόλου δεν επέστρεψα και αυτό πρέπει να το διευκρινίσω. Το Θέατρο POLIS δεν έχει καθόλου σχέση με νοοτροπία νύχτας. Ήταν μια μουσική σκηνή, στα πρότυπα των μπουάτ ή πιο σύγχρονα των τζαζ κλαμπ, που υπάρχουν διεθνώς, όπου παίζαμε ζωντανή μουσική επί σκηνής για τέσσερις και πλέον ώρες, με 14 σπουδαίους σολίστες. Σχεδόν κάθε μέρα, παίζαμε διαφορετικό πρόγραμμα. Ο κόσμος ξετρελάθηκε. Είχε όλα τα καλά μιας συναυλίας, αλλά ήταν και interactive αν θέλετε.

Έχετε μια παρουσία δεκαετιών στο ελληνικό τραγούδι και έχετε ερμηνεύσει όλα τα είδη του. Έχοντας λατρευτεί από διαδοχικές γενιές, αισθάνεστε ότι εξακολουθείτε να παραμένετε ανεξάντλητος και να ξαφνιάζετε;
Με τιμάτε, αν αισθάνεστε έτσι. Ναι. Θέλω να ξαφνιάζω, γιατί θέλω να ξαφνιάζομαι εγώ πρώτα – πρώτα σαν μουσικός. Αυτή είναι η απλή αλήθεια. Με κουράζει η μανιέρα. Δε θέλω τα καλά της που είναι η σίγουρη επιτυχία και τα σουξέ. Προτιμώ το ρίσκο των διαφορετικών πραγμάτων, με την προϋπόθεση ότι με συγκινούν μουσικά και, επίσης, με την προϋπόθεση ότι δεν κάνω τίποτα για πλάκα, αν δεν το μελετήσω πολύ καλά πριν και αν δε διαπιστώσω ο ίδιος κρίνοντας πολύ αυστηρά ότι η δική μου ερμηνεία έχει να προσθέσει στις υπάρχουσες τουλάχιστον μια άλλη πρόταση. Τι θέλω να πω με αυτό;  Ας πάρουμε για παράδειγμα τις επανεκτελέσεις. Και μού αρέσει που μού δίνετε την ευκαιρία να το διευκρινίσω. Ποτέ δεν επιλέγω να ξαναπώ ένα τραγούδι με γνώμονα την επιτυχία. Πρέπει να με κεντρίζει μουσικά και να έχω στο μυαλό μου μια συγκεκριμένη διασκευή ή ερμηνεία. 

ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ

Περιοδεύσατε αρκετές φορές στην Αυστραλία. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;
Είναι τόσο καλές, που ενώ, συνήθως, γκρινιάζω όταν οργανώνονται περιοδείες στα ίδια μέρη, αισθάνομαι ότι στην Αυστραλία δεν έχω έρθει όσες φορές θα ήθελα.  Είναι πραγματικά εξαιρετικές οι συναυλίες στα μεγάλα στάδια που έχουμε κάνει στην Αυστραλία. Από πλευράς κόσμου και συμμετοχής εννοώ, δεν ευλογώ τα γένια μου. Ελπίζω να έχουμε φανεί αντάξιοι της εμπιστοσύνης και της αγάπης του κόσμου. Και επιπλέον, η Αυστραλία ως χώρα είναι ένας τόπος που λατρεύω.

Έχετε, πάντως, αρκετά χρόνια να έρθετε στην Αυστραλία, υπάρχει κάτι στο πρόγραμμα;
Έχω να έρθω πολλά χρόνια στην Αυστραλία και ναι θα είμαι εκεί τον Οκτώβρη για τρεις μεγάλες συναυλίες. Περιμένω αυτήν τη συνάντηση με αγωνία και συγκίνηση, γιατί πραγματικά έχει μεσολαβήσει πολύς χρόνος.
 
 Η ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Η σύζυγός σας είναι πλέον μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Προφανώς, στηρίζετε αυτή την επιλογή της, αλλά πιστεύετε ότι μέσω του κοινοβουλίου μπορεί να υλοποιήσει κάποια από τα οράματά της;
Ασφαλώς και την στηρίζω. Η Άννα έχει αποδείξει, όχι με δηλώσεις, αλλά με την ίδια της τη ζωή και την αφοσίωση, ότι μπορεί να κάνει πράξεις αυτά που πιστεύει και γι’ αυτά που αγωνίζεται. Να είστε σίγουροι ότι αυτός είναι και ένας από τους λόγους (η πραγματοποίηση αυτών των οραμάτων), να αποδεχθεί την πρόταση να «τρέξει» στις εθνικές εκλογές.

Τελευταία γίνεται πολλή συζήτηση στην Ελλάδα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και την χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά τους που γεννήθηκαν εδώ. Ως πρέσβης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, θα ήθελα την άποψή σας για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και για το γενικότερο προσφυγικό πρόβλημα.
 Η απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών είναι ήδη νομοθετημένη στην Ελλάδα. Όχι μόνο ως Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, αλλά κυρίως ως πολίτης, πιστεύω ακράδαντα ότι σε ανθρωπιστικό επίπεδο, ως πολιτισμένοι άνθρωποι και σεβόμενοι τις Συνθήκες της Γενεύης, οφείλουμε τουλάχιστον να τηρούμε τις διεθνείς συμβάσεις προστασίας των προσφύγων και τα δικαιώματά τους στη διαδικασία αίτησης ασύλου. Είναι ένα επίπονο, μακρύ και μεγάλο πρόβλημα, χρειάζεται καθημερινή αντιμετώπιση. Όμως δεν μπορούμε να υψώνουμε τείχη σε ένα πρόβλημα που δημιούργησαν προηγμένες κοινωνίες με δικτατορίες, πολέμους, κλιματική καταστροφή, αφαίμαξη φυσικών πόρων… , αιτίες που δημιουργούν πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες.

ΚΑΙ ΨΗΦΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΔΗΜΟΥΣ

Τέλος, συζητείται ακόμα το ενδεχόμενο να δοθεί το δικαίωμα στους Έλληνες της διασποράς για να ψηφίζουν στις ελληνικές εθνικές εκλογές. Ποια είναι η θέση σας σ’ αυτό το θέμα;
Αλλοίμονο. Είμαι απόλυτα θετικός. Γνωρίζετε το σεβασμό μου, την εκτίμησή μου και την τιμή που οφείλουμε στους Έλληνες της διασποράς που είχαν το κουράγιο να αφήσουν τις εστίες τους δουλεύοντας σκληρά, παλεύοντας σε ξένους τόπους, με αξιοπρέπεια και σκληρή δουλειά και κατάφεραν να κερδίσουν μια θέση σε αυτές τις καινούργιες πατρίδες, χωρίς ποτέ να βγάλουν από την ψυχή τους και το μυαλό τους την πατρίδα. Αυτοί οι Πανέλληνες, λοιπόν, είναι για μένα καλύτεροι απ’ όλους μας.