ΤΟ πράγμα «μύριζε μπαρούτι» από καιρό, αλλά όλοι μας εφησυχάζαμε, πιστεύοντας ότι, για άλλη μια φορά, «ο καλός θεός, δεν θα μάς αφήσει να… χαθούμε».
ΔΕΝ ήταν άλλωστε και η πρώτη φορά που η χώρα έμπαινε σε κρίση. «Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια». Σε μόνιμη κρίση ζούσε η Ελλάδα. Αυτός ήταν ο ζωτικός της χώρος.
ΠΟΤΕ δεν θυμήθηκα κανέναν να λέει ότι, επιτέλους, «πάμε καλά». Συνεχώς προσπάθειες (υποτίθεται) καταβάλαμε για να ξεπεράσουμε κάποια… εθνική κρίση και μόνιμα η χώρα περνούσε «δύσκολους καιρούς» που απαιτούσαν «αγώνες, ενότητα, θυσίες και κοινωνική ομοψυχία»!
ΠΟΙΟΣ δεν έχει μάθει απ’ έξω το πιο πάνω τροπάρι; Μέχρι τον ψυχισμό μας έχει διαμορφώσει αυτή η συνεχιζόμενη μιζέρια που έχουν συσσωρεύσει οι «κίνδυνοι» που διαχρονικά μάς «απειλούν».
ΤΟΥΣ «κίνδυνους» αυτούς επικαλούνταν δεκαετίες τώρα πολιτικοί, μεγαλοεπιχειρηματίες και μεσάζοντες, που προσπαθώντας να μάς «σώσουν», δεν ξεχνούσαν να ροκανίζουν το «περίσσευμα» των δανείων για να πλουτίσουν.
ΣΤΙΣ αρχές της δεκαετίας του 1980, οι σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα στο τιμόνι, μάς είχαν υποσχεθεί ότι ο «τρίτος δρόμος» προς τον σοσιαλισμό θα έθετε τέρμα στις εθνικές μας αγωνίες.
«ΜΙΑ καινούργια μέρα ξημερώνει για την Ελλάδα», μάς έλεγαν! Και, πράγματι, η μέρα αυτή δεν άργησε να έλθει.
ΜΕΣΑ σε μια πενταετία, είχε σχεδόν ολοκληρωθεί η μετακόμιση πολλών βουλευτών και κομματικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, από τις φτωχογειτονιές της Αθήνας, που έμεναν έως τότε, στην Κηφισιά, το Κεφαλάρι, τη Δροσιά, τη Γλυφάδα και σε άλλα «καθώς πρέπει» προάστια.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, η ρεμούλα, το βόλεμα, οι μίζες και η διαφθορά, που μέχρι τότε ήταν «κεκτημένο δικαίωμα» της δεξιάς και της μικροαστικής άρχουσας τάξης, έγινε και «κτήμα» των… μη προνομιούχων. Μπήκε και… ο λαός στο χορό.
Η «αρπαχτή», που εγκαινίασαν (και νομιμοποίησαν) οι μπροστάρηδες του… Κινήματος, έγινε η σημαία του λαού που προσπάθησε ν’ αρπάξει (με όποιο τίμημα) ό,τι μπορούσε, όχι μόνο για να γεφυρώσει το οικονομικό χάσμα, αλλά και το σύνδρομο της ανασφάλειας, που έχει κληρονομήσει από την τουρκοκρατία.
«ΝΑ οικονομήσουμε και να βολευτούμε σήμερα που μπορούμε, γιατί ποιος ξέρει αν αύριο θα ζούμε». Η… σοσιαλιστική ευκαιρία ήταν (ιστορικά) μοναδική, σ’ έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει.
Η αρπαχτή, η παραμορφωτική αυτή άμβλυνση κάθε ηθικής αρχής, γέννησε και ανέθρεψε τη φοβερή κάστα των νεόπλουτων Νεοελλήνων, που ευθύνεται για την σημερινή κατάντια και το διεθνή διασυρμό της χώρας, που τα τελευταία 24ωρα παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας.
ΝΑΙ, έχουμε περάσει και άλλες δύσκολες ώρες. Σε ώρες εθνικής εγρήγορσης γεννηθήκαμε και με το «όπλο παρά πόδα» μεγαλώσαμε.
ΜΕ δανεικά (από τα οποία πήρε μίζα ο Μαυροκορδάτος και οι δικοί του) γεννήθηκε το έθνος και με χρέη, δάνεια και δύο πτωχεύσεις, πορεύεται σχεδόν δύο αιώνες τώρα, χωρίς να πάρει ανάσα και να σηκώσει κεφάλι.
ΩΣ λαός της «τελευταίας στιγμής» (και εκπαιδευμένος στις οικονομικές φουρτούνες), είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι είχαμε… χρόνο, κάποιο «μαγικό» θα κάναμε και «κάπου» θα βρίσκαμε, λίγα δανεικά ακόμα.
ΑΛΛΩΣΤΕ, όποιος (σαν εμάς) έχει δανειστεί πολλά, μπορεί δανειστεί και λίγα ακόμα. Άσε που είχαμε αναγάγει και το δανεισμό σε επιστήμη και ζούσαμε απ’ αυτόν,
ΤΟ είχαμε μάθει καλά το «κόλπο», ρε παιδί μου: δανειζόμαστε από τους «μεν», πληρώνουμε τους τόκους των ληξιπρόθεσμων δανείων που είχαμε από τους «δε», και ότι περίσσευε το ξοδεύαμε για «δουλειές του ποδαριού», δίνοντας μάλιστα και υπέρογκες μίζες στους αναδόχους των… έργων.
Η… μακροπρόθεσμη οικονομική μας στρατηγική, εκτροχιάστηκε (εντελώς), από την στιγμή που δεξιά, με τον νεότερο και νεοφιλελεύθερο Καραμανλή (που έχει σπουδάσει οικονομικά στη χώρα που γέννησε τις «αγορές»), προσπάθησε σε μια πενταετία να αρπάξει ό,τι άρπαξε το ΠΑΣΟΚ μέσα σε 20 χρόνια!
ΟΙ «αγορές» που έχουν «ευαισθητοποιηθεί» από την προηγούμενη χρηματοπιστωτική κρίση, άρχισαν να ανησυχούν. Και οι ανησυχίες μεγάλωσαν από τη στιγμή που αντελήφθησαν ότι ο κρατικός μηχανισμός της πατρίδας μας έχει ψιλο-καταρρεύσει και υπάρχει κίνδυνος η χώρα να μη μπορεί να πληρώνει τους τόκους των δανείων που έχει πάρει.
ΑΔΥΝΑΜΙΑ πληρωμών των δανείων σημαίνει ουσιαστικά πτώχευση. Και πτώχευση μιας χώρας σαν την Ελλάδα σημαίνει ότι μεγάλες και τρανές τράπεζες της Ευρώπης και της Αμερικής θα χάσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια.
ΔΗΛΑΔΗ, ξαφνικά με την Ελλάδα (μια… ευρωπαϊκή χώρα!) στην πρώτη γραμμή της επικινδυνότητας για πτώχευση, γεννιέται μια άλλη «μαύρη τρύπα» στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που, ενδεχομένως, θα θέσει σε ενέργεια ένα άλλο ντόμινο καταρρεύσεων χωρών με μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα. Και υπάρχουν πολλές υποψήφιες χώρες.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και έπεσαν οι «αγορές» πάνω στην Ελλάδα τα τελευταία 24ωρα και την χτυπούν όλοι μαζί, όπως χτυπά ένας οργισμένος όχλος κάποιον που βρίσκεται αναίσθητος στο έδαφος και ανήμπορος να αντιδράσει.
ΦΩΤΙΑ πήραν τις δύο τελευταίες μέρες τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων. Σχεδόν στο 20% έφτασαν, μετά τις προβλέψεις των οικονομικών «προφητών» ότι, ουσιαστικά, πρόκειται για «σκουπίδια» που δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο έχουν τυπωθεί.
ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ, μάλιστα, όσους μας έχουν δανείσει ότι οι πιθανότητες να πάρουν πίσω τα λεφτά τους είναι από 30% έως 50% το πολύ-πολύ. Οι πιο πάνω προειδοποιήσεις είχαν ως αποτέλεσμα την κατάρρευση όλων των χρηματιστηρίων του κόσμου.
ΤΟ γερμανικό χρηματιστήριο έχασε 2,7% και αυτό της Λισσαβόνας 4,6%, ενώ τα υπόλοιπα κινήθηκαν μεταξύ των δύο, με το Παρίσι να υποχωρεί κατά 3,8%. Όσο για το Χρηματιστήριο των Αθηνών υποχώρησε κατά 6%, κλείνοντας κάτω από τις 1700, που σημαίνει, ουσιαστικά, ότι βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, με ορατό τον κίνδυνο της ολικής κατάρρευσης.
ΤΗ μεγαλύτερη ζημιά υπέστησαν οι ελληνικές τράπεζες, οι μετοχές των οποίων υποχώρησαν και πάλι πάνω από 10%. Αυτό σημαίνει ότι, μέρα με τη μέρα, τα κεφάλαιά τους εξαφανίζονται. Η Ευρώπη και η Αμερική άρχισαν να ανησυχούν πλέον στα σοβαρά για την επέκταση της ελληνικής κρίσης σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, αφού άρχισαν, παράλληλα, να αυξάνονται και τα επιτόκια δανεισμού της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.
ΟΙ Γάλλοι κάθονται και αυτοί πάνω σε ανάμενα κάρβουνα, αφού οι τράπεζές τους κρατούν στα χρηματοκιβώτιά τους ελληνικά ομόλογα αξίας πάνω από 70 δισεκατομμύρια ευρώ. Σε περίπτωση που η χώρα δηλώσει αδυναμία να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της οι ελληνικές τράπεζες θα «στεγνώσουν» εντελώς, αφού και αυτές κρατούν ελληνικά ομόλογα αξίας 40 δισεκατομμυρίων ευρώ.
ΣΕ περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας, θα πάρει «φωτιά» η Ευρώπη και το ευρώ θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Οι Γερμανοί έχουν βάλει στόχο να αποπέμψουν, τελικά, την Ελλάδα από την ευρωζώνη.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ άρχισαν να μιλούν από προχθές για «αναδιάρθρωση» του ελληνικού χρέους, που θα σημάνει τέρμα ευρωζώνη για την Ελλάδα. Αναδιάρθρωση σημαίνει νέο διακανονισμό, ώστε να δεχτούν οι δανειστές, για να μην τα χάσουν όλα, να πάρουν ένα 30 ή 40% όσων έχουν δανείσει στην Ελλάδα.
ΟΙ Γερμανοί – και όχι μόνο αυτοί – πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία δεν σώζεται εδώ που έφτασε, ακόμα και τα διπλάσια να τις δοθούν από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, γιατί η χώρα δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει τα μέτρα που ανακοινώνει.
ΘΕΩΡΟΥΝ ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί τις κοινωνικές αντιδράσεις, αφού κάθε πολιτικό κόμμα ζητάει και λέει τα δικά του, με τα συνδικάτα να συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις.
ΤΟ παράδοξο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι, αν μάς έχει σώσει μέχρι αυτή τη στιγμή κάτι, αυτό είναι το υπέρογκο… χρέος μας. Είμαστε πολύ μεγάλοι… χρεοφειλέτες για να μάς αφήσουν να καταρρεύσουμε.
ΤΙ γίνεται τώρα; Κανείς δεν γνωρίζει, αφού τα πράγματα είναι ρευστά και αλλάζουν ώρα με την ώρα. Την κακή κατάσταση τη χειροτερεύει ακόμα πιο πολύ το ότι έχουν χρεοκοπήσει πλέον κοινωνικά και τα πολιτικά κόμματα.
Η Αριστερά, από την οποία θα περίμενε κανείς κάτι καινούργιο (και διαφορετικό) να πει, το μόνο που προτείνει είναι ένας καινούργιος χορός του Ζαλόγγου. Από την μια, ζητά από το λαό να αντισταθεί στα αντιλαϊκά μέτρα και, από την άλλη, δεν έχει πρόταση για την επόμενη μέρα. Η αιώνια ιστορία.
ΟΣΟ για το λαό δεν είναι σε θέση πια να αντισταθεί στο ΔΝΤ, την εμπροσθοφυλακή του άγριου (και τυχοδιωκτικού πλέον) καπιταλιστικού συστήματος. Δείχνει αποσυρμένος και ηττημένος εδώ και πολλά χρόνια. Αυτά και γεια χαρά.