Προσπαθώντας να αποφευχθεί άλλη καταστροφή, οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας τελικά επρόκειτο να ξεκινήσουν λίγο πριν τα μεσάνυχτα χθες το βράδυ στο Νέο Δελχί, σύμφωνα με το πρόγραμμα.

 Το γεγονός ότι οι Αγώνες δεν θα ακυρωθούν είναι μια νίκη για τον πολιορκούμενο πρωθυπουργό της Ινδίας, Μανμοχάν Σινγκ. Όμως, οι αγώνες έχουν ήδη αποδειχθεί καταστροφή για τη χώρα και ακόμη και αν, τελικά, δεν υπάρξει άλλο πρόβλημα, οι εικόνες των υποδομών που κατάρρεαν και της βρωμιάς δύσκολα θα ξεχαστούν. Οι «Αγώνες της Ντροπής», όπως τους έχει βαπτιστεί ένα Ινδικό περιοδικό, θα ενισχύσουν απλώς την ιδέα ότι η διαφθορά και η κακοδιαχείριση εμποδίζουν την Ινδία από το να φτάσει τα επιτεύγματα της Κίνας.

Οι Αμερικανοί αναγνώστες μπορεί να προβληματιστούν, αναρωτώμενοι ποιος γνωρίζει ή ενδιαφέρεται για ένα δεύτερης κατηγορίας γεγονός όπως οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας. Οι Ινδοί όμως νοιάζονται, και εδώ και καιρό έδειχναν το Δελχί 2010 ως την απάντηση της Ινδίας στην επιτυχία της Κίνας στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008. Αυτό θα ήταν ένα γεγονός που θα έδειχνε πώς η Ινδία θα είχε ξεπεράσει τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση. Η σημερινή αποτυχία είναι συνεπώς κάτι περισσότερο από το αν ορισμένοι αθλητές δεν εμφανίζονται λόγω των αναφορών πως οι χώροι διαβίωσης είναι ακατάλληλοι.

Να τι γράφει η αρθρογράφος των «Economic Times» της Ινδίας, Sudeshna Sen: «Η καταστροφή είναι οικονομική και πολιτική. Μια αποτυχία για το οικονομικό μέλλον της χώρας, για τη γεωπολιτική της θέση, την επιρροή της σε χώρους όπως τα Ηνωμένα Έθνη και τη G20. Δε με νοιάζει τι κάνει το Sensex – οδεύουμε προς τα Χριστούγεννα όπου οι διεθνείς traders πρέπει να ανεβάσουν τα κέρδη τους- η καταστροφή των αγώνων πρόκειται να κάνει τη ζωή πολύ, πολύ δύσκολη για κάθε πολιτικό, επιχειρηματία, επενδυτή ή διπλωμάτη στο μέλλον. Κάθε εξωτερικός επενδυτής ο οποίος πολιορκείται να επενδύσει τρισεκατομμύρια δολάρια στις υποδομές της Ινδίας θα το σκεφτεί τρεις φορές. Ξεχάστε την Κίνα και τους Αγώνες της Ασίας. Η Ινδία δεν θεωρείται πλέον στην ίδια κατηγορία όπως η Κίνα, ό, τι και να θέλουμε να σκεφτόμαστε».

Αλλά η Κίνα έχει επίσης πολλά προβλήματα διαφθοράς. Και δεν υπάρχει έλλειψη αδέξιων Κινέζων αξιωματούχων. Γιατί όμως η Κίνα επιτυγχάνει εκεί όπου η Ινδία απέτυχε; Ακολουθεί μία θεωρία. Στην Κίνα, η οποία εκτελεί περισσότερους ανθρώπους από οποιαδήποτε άλλη χώρα, οι ανώτατοι υπάλληλοι οι οποίοι τα κάνουν θάλασσα μπορεί να αντιμετωπίσουν τη θανατική ποινή, εάν η χώρα καταστεί διεθνής περίγελος εξαιτίας των πράξεών τους. Δείτε τον πρώην επικεφαλής του κρατικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων, Zheng Xiaoyu, ο οποίος εκτελέστηκε το 2007 μετά από μια σειρά ελαττωματικών τροφίμων και φαρμάκων. Δύο άτομα που εμπλέχθηκαν στο σκάνδαλο του αλλοιωμένου γάλακτος, το οποίο άφησε πολλά παιδιά νεκρά, χιλιάδες άλλους αηδιασμένους ενώ χώρες σε όλο τον κόσμο απέφευγαν τα κινεζικά γαλακτοκομικά προϊόντα, εκτελέστηκαν τον περασμένο Νοέμβριο.

Η Ινδία, προς τιμήν της, επιβάλλει σπάνια τη θανατική ποινή. Αλλά σπάνια επιβάλλει και κυρώσεις. Το εμφανώς αργό ινδικό νομικό σύστημα, όπου οι υποθέσεις μπορεί να περιμένουν για δεκαετίες, καθιστά εύκολο για τους διεφθαρμένους αξιωματούχους να προχωρήσουν χωρίς κανένα φόβο τιμωρίας.
 Στο μεταξύ, ο αρχηγός της κυπριακής αποστολής, Ντίνος Μιχαηλίδης, που βρίσκεται στο Νέο Δελχί διαβεβαίωσε τους αξιωματούχους της Κυπριακής Ολυμπιακής Επιτροπής ότι οι συνθήκες στο Κοινοπολιτειακό Χωριό είναι αρκετά καλές, τονίζοντας ότι πολλά από τα προβλήματα που απασχόλησαν τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία την περασμένη εβδομάδα έχουν ξεπεραστεί. Υποστήριξε, επίσης, ότι οι διοργανωτές καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για τη φιλοξενία έξι περίπου χιλιάδων αθλητών που θα συμμετάσχουν στους Αγώνες.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΠΟΛΙΤΕΙΑΚΩΝ

O τίτλος του «πατέρα» των Kοινοπολιτειακών Aγώνων δεν απονεμήθηκε ποτέ σε κανέναν. Δεν πρόκειται βέβαια για «ορφανή» διοργάνωση, αφού την ιδέα για τη γέννηση των Αγώνων, την πρόταξαν πολλοί κατά καιρούς.

Το 1891 ένας Άγγλος, ονόματι Άσλι Kούπερ, εισηγήθηκε τη διοργάνωση ενός «φεστιβάλ» των χωρών της Kοινοπολιτείας σε άρθρο του, στο περιοδικό «Greater Britain» και υποστήριζε ότι αυτό το «φεστιβάλ» θα έπρεπε να περιλαμβάνει και αθλητικές εκδηλώσεις προς εμπέδωση της φιλίας και της αλληλοκατανόησης.
Ένα τέτοιο φεστιβάλ έγινε το 1911 στο Kρίσταλ Πάλας, αλλά προσκλήθηκαν μόνο η Aυστραλία, ο Kαναδάς και η Nότια Aφρική, ενώ στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν αθλήματα όπως ο στίβος, η πυγμαχία, η πάλη και η κολύμβηση. Το έπαθλο για τη νικήτρια ομάδα ήταν ένα ασημένιο κύπελλο ύψους 75 εκατοστών και το κατέκτησαν οι Καναδοί.

Από το 1911 μέχρι το 1928 οι «Kοινοπολιτειακοί» ξεχάστηκαν. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ (1928) η ιδέα επανήλθε με πρωτεργάτη τον Kαναδό Mπόμπι Pόμπινσον, ο οποίος κατάφερε, με τη σύμφωνη γνώμη της καναδικής κυβέρνησης, να διοργανώσει τους πρώτους αγώνες (το 1930), στο Xάμιλτον (του Kαναδά, βεβαίως). M’ ένα κονδύλι 30 χιλιάδων λιρών κάλυψε τα έξοδα για το ταξίδι των ξένων στον Kαναδά και οι πρώτοι Kοινοπολιτειακοί έγιναν πραγματικότητα. Σ’ αυτούς τους πρώτους αγώνες πήραν μέρος έντεκα χώρες, με 450 αθλητές. Ακολούθησαν άλλες 15 διοργανώσεις, μία κάθε τέσσερα χρόνια (το 1942 και το 1946 δεν έγιναν, λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). H Διεθνής Ομοσπονδία Kοινοπολιτειακών Αγώνων, ιδρύθηκε -και πάλι- με πρωτοβουλία του Mπόμπι Pόμπινσον, το 1932. Η απόφαση λήφθηκε στη σύνοδο των Ολυμπιακών Επιτροπών, στο περιθώριο των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Άντζελες. Οι αγώνες τέθηκαν πλέον υπό την «προστασία» της βασίλισσας της Αγγλίας.