«Έχεις ακούσει το μύθο του γκαριουτενσέι; Εκείνο στον οποίο ο ζωγράφος Τσογιούσου ζωγράφιζε ένα λευκό δράκοντα στους τοίχους ενός ναού; Λοιπόν, όταν του ζωγράφισε και τα μάτια, ο δράκος ζωντάνεψε και πέταξε στα ουράνια»
Χιτόμι Κανεχάρα, Η γλώσσα του φιδιού, «Ωκεανίδα»
Αναγκαστικός σταθμός, μετά την Αθήνα. Από κει και πέρα η Τζακάρτα. Ο τελικός προορισμός μου. Δεν είναι πια και τόσο μακριά. Ούτε καν δύο ώρες με το αεροπλάνο. Αλλά κι αυτή τη φορά θα μείνω λίγες μέρες εδώ, στη Σιγκαπούρη. Φρονώ ότι υπάρχουν αστικά κέντρα ή νησιά, κοσμοπολίτικα ή μη, τα οποία φαίνεται ότι έχουν από τη φύση τους να σου πουν λίγα μόνο πράγματα. Ξεμπερδεύεις εύκολα μαζί τους. Σα να τα έχεις δει ξανά και ξανά όλα αυτά στους ίδιους κι απαράλλακτους ταξιδιωτικούς οδηγούς, στα ίδια ακριβώς όνειρα. Κάποια άλλα όμως διατηρούν μιαν αειθαλή έλξη. Την εντελώς δική τους αύρα. Ξέρουν ασφαλώς πώς να την ανανεώνουν. Τα τοπία τους σε περιμένουν για να σου θυμίσουν ότι δεν μπορείς να τα μάθεις όλα. Ότι αποκλείεται να ξεδιαλύνεις όλους απαραιτήτως τους γρίφους της ρητής ή της άρρητης γοητείας τους όσες φορές κι αν τα κατοικήσεις στο εσωτερικό τους.
Από επίσκεψη σε επίσκεψη οι όροι, οι συνειρμοί, οι αλληγορίες του διάκοσμου λες και ανανεώνονται για χάρη σου. Η πόλη Σιγκαπούρη, ο βράχος – το νησί – η ομαδοποίηση των φυλών – εν τέλει το έθνος Σιγκαπούρη μεταμορφώθηκε, ως γνωστόν, προτού κλείσει μισό αιώνα ζωής ως κρατική οντότητα, σε ένα από τα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα του πλανήτη. Συγκαταλέγεται, μεταξύ άλλων, στα πρωτεϊκά συστήματα κοινωνικής συμβίωσης, με πολλαπλά παράλληλα ή παραπληρωματικά επίπεδα ζωής. Ψαράδες, φυγάδες, απόκληροι, ξέμπαρκοι σαπισμένων καραβιών, μονοθεϊστές, αλλά και πιστοί φανατικοί του ινδουισμού και του βουδισμού, διαμόρφωσαν μαζί με τους Βρετανούς αποικιοκράτες, τους αυτόκλητους εκπαιδευτές τους, ένα ιδιότυπο, καθόλα λειτουργικό modus vivendi. Ο Κόλπος της Μαρίνας, Marina Bay, είναι, πιστεύω, η σύγχρονη επιτομή αυτών των διασταυρώσεων της Σιγκαπούρης.
Το εκκωφαντικά πολύ, η δαψίλεια με άλλα λόγια της Οικοδομής, συνυπάρχει με το περιώνυμο μέτρο της απωανατολικής συναίρεσης, το οποίο με η σειρά του θέλει να πει, να υποδείξει, να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού το ελάχιστο, πλην όμως το κρισιμότερο στοιχείο του νοήματος. Το καζίνο Marina Bay Sands, αξίας 5,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αντιπροσωπεύει στην χωροταξική πράξη το πνεύμα της επαγγελίας του Λας Βέγκας, δυναμικοί εκπρόσωποι του οποίου το υλοποίησαν. Συνιστά, εννοώ, το απόλυτο πρόσημο της ευμάρειας. Τα παρακείμενα, κατά πολύ μικρότερα κτήρια, π. χ. θέατρα, κατοικίες και καταστήματα υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα του χρηστικά συνήθους. Η κατάφωρη αυτή αντιδιαστολή, παρά την πρωταρχική έκπληξη του παράταιρου και του παράφωνου, παράγει νέες ισορροπίες. Ό, τι συνιστά εν ολίγοις τη φούγκα των διαχρονικών μεταλλάξεων της Σιγκαπούρης.