ΤΟΝ Μαρκ Μπόσνιτς τον είχα γνωρίσει για πρώτη φορά πριν 11 περίπου χρόνια.
Ιανουάριος του 2000, στο θρυλικό στάδιο Μαρακανά του Ρίο ντε Τζανέϊρο, η Μάντσεστερ Γιυον., μόλις έχει τελειώσει την προπόνησή της και είναι έτοιμη να ξεκινήσει την δική της η Ελλάς.
Κάπου σε μια γωνιά του απέραντου ιστορικού σταδίου, συζητάμε με τον Γιώργο Βασιλόπουλο και τον Τόνι Λαμποζέττα, όταν πλησιάζει ο Μαρκ Μπόσνιτς για να χαιρετήσει τον Τόνι.
Γίνονται οι συστάσεις, τα λέμε για λίγο, αλλά το αυστηρό βλέμμα του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τον υποχρεώνει να φύγει.
 
ΤΟΝ Μπόσνιτς τον ξαναείδα από τότε (πέρα από την τηλεόραση) το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής και ανεπιφύλακτα μπορώ να πω ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.
Χαρούμενη, γελαστή, προσωπικότητα, που ξέρει τι λέει όταν η κουβέντα πάει στο ποδόσφαιρο.
 
ΔΙΑΦΩΝΕΙΤΕ ή συμφωνείτε με την προσωπική μου διαπίστωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από κάποιες “μουντές” στιγμές της ζωής του, που σίγουρα δεν θέλει να θυμάται και ο ίδιος, μιλάμε για μια ποδοσφαιρική προσωπικότητα παγκόσμιας κλάσης, αφού εκτός από την Άστον Βίλλα, φόρεσε τις φανέλες και δύο συλλόγων-κολοσσών του παγκόσμιου φουτμπόλ, με τον Σερ Άλεξ να δηλώνει κάποτε, ότι στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο, “ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο!”.
 
ΑΠΟΛΑΥΣΗ, λοιπόν, η συζήτηση μαζί του σε μια αμιγώς ποδοσφαιρική παρέα, με Μιραμπέλλα, Αθανασάκη, Καγιά, Γαλανό, Πινιάττα. Ανθρώπους που είναι ζυμωμένοι με το ποδόσφαιρο της Αυστραλίας από το δικό του μετερίζι ο καθένας.
Κουβέντα στην κουβέντα λοιπόν, φτάνουμε στο επίμαχο σημείο της διαπίστωσης του Μπόσνιτς, ότι η φετινή ομάδα του Μπρίσμπαν, είναι η καλύτερη όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο της Αυστραλίας.
 
“ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ στην άποψη σου;” τον ρωτάω όταν η κουβέντα φτάνει στον Άγγελο Ποστέκογλου και στη σπουδαία δουλειά που έκανε.
“Ηλία, είναι η γνώμη μου και αυτή εξέφρασα. Μην ξεχνάς ότι αυτό το στοιχείο του ποδοσφαίρου με τις διαφορετικές απόψεις, είναι αυτό που το ομορφαίνει και το κάνει βασιλιά των σπορ.
“Πάντως, το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση και σίγουρα, ίσως να μην καταλήξουμε ποτέ, στην ορθή απόφαση”.
 
ΕΠΕΙΔΗ συμφώνησα μαζί του στο ότι το θέμα σηκώνει συζήτηση, σκέφθηκα να αφήσω κάποιον άλλον να “βγάλει το φίδι από την τρύπα”.
Κανονίζω καφέ με τον Άγγελο Ποστέκογλου και τον Μανώλη Ανεζάκη, μιλάμε για τον απίστευτο τελικό και βάζω μπροστά στον Άγγελο χαρτί και μολύβι, ζητώντας του να βαθμολογήσει την ενδεκάδα της Ελλάς του 1991, με Πούσκας στον πάγκο (ομάδα που εγώ θεωρώ κορυφαία σε όλα τα εθνικά λιγκ), αλλά και την φετινή πρωταθλήτρια ομάδα (του) του Μπρίσμπαν.
 
ΤΟ αποτέλεσμα θα το βρείτε στη φωτοτυπία του χειρόγραφου κειμένου του Άγγελου Ποστέκογλου.
Κάντε προσθέσεις και θα δείτε ποια είναι η καλύτερη…
(Τον Άγγελο τον βαθμολόγησα εγώ με 9).
 
ΜΕ τον Άγγελο είπαμε και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα.
Έλυσα για παράδειγμα μια μεγάλη μου απορία:
– Το τι σκεφτόταν και πώς κατάφερε να είναι τόσο ατάραχος και ήρεμος λίγα λεπτά πριν την λήξη του αγώνα, με την ομάδα του να χάνει 2-0.
“Σκεπτόμουν τον αείμνηστο Φέρεντς Πούσκας, στον τελικό του 1991 με την Κροάτια. Τον θυμάσαι; Είχε λίγα λεπτά να τελειώσει το ματς, χάναμε 1-0 και αυτός ήρεμος στη γωνία του στον πάγκο. Σκεπτόμουν ακόμη, ή μάλλον ήθελα να μειώσουμε σε 2-1. Αν το καταφέρναμε αυτό, θα ερχόταν και η ισοφάριση… Και έτσι έγινε. Είχα μελετήσει καλά τους Μάρινερς και επειδή την είχαν ξαναπάθει με παρόμοιο τρόπο, πάλι από εμάς, ήλπιζα στο… θαύμα και έγινε!”.
 
ΓΙΑ την “απώλεια” του Σολορζάνο και το αν θα του λείψει, ο Άγγελος λέει:
“Δεν με στεναχωρεί. Έτσι κι αλλιώς δανεικός ήταν σε εμάς και ήταν και ακριβός. Θα βρω αντικαταστάτη του”.
Για τον αν τον απασχολεί η περίπτωση να χάσει σε ομάδα του εξωτερικού τον αρχηγό του Ματ Μακάϊ, το τεχνικός των πρωταθλητών λέει:
“Έχει συμβόλαιο για άλλα τρία χρόνια. Αν προκύψει κάποια προσφορά από το εξωτερικό δεν θα σταθούμε εμπόδιο. Να θυμάστε ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πάντα οι εναλλακτικές λύσεις.
– Ισχύει αυτό και για τον Γερμανό σου; τον ρωτάω.
Χαμογελάει και απαντάει: “Όχι βέβαια, παίκτες σαν τον Τόμας Μπρόϊτς, δεν βρίσκονται  εύκολα!”.
 
ΠΟΛΥ ενδιαφέρουσα η βραδιά φανέλας της Ελλάς την περασμένη Παρασκευή.
Πολλές προσωπικότητες, όμορφο κλίμα, καλός κόσμος, “ευρωπαϊκό” μουσικό πρόγραμμα από τα παιδιά (και τα όμορφα κορίτσια) της ΚΙΝΗΣΗΣ.
Από τις εκπλήξεις της βραδιάς και ο νεοαποκτηθείς διεθνής αμυντικός της κυανόλευκης ομάδας, Λιούμπο Μιλίσεβιτς.
Μίλησε για τις ευρωπαϊκές του εμπειρίες, για τους αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Άρσεναλ και δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στα της Αυστραλίας.
– Η Ελλάς και την ευχαριστώ γι’ αυτό, είναι ένα “σκαλοπάτι” στην καριέρα μου, πριν φύγω για Ευρώπη ή Ασία.
– Από τη Βίκτορι έφυγα γιατί είχα πρόβλημα με τον Μάσκατ και τον Μέρικ.
– Όταν έμαθα ότι έδιωξαν τον Μέρικ, του έστειλα μήνυμα και του ευχήθηκα καλή τύχη στη Σκωτία!
 
ΓΙΑ τις ευρωπαϊκές τους “περιπέτειες” μίλησαν για αρκετή ώρα στο “πάνελ” που είχε στηθεί, στην πίστα της ΚΙΝΗΣΗΣ, τόσο ο Μαρκ Μπόσνιτς, όσο και ο Έντι Κράνσεβιτς και είχαν πολλά να πουν.
Το… “πρόβλημα” δημιουργήθηκε όταν έπρεπε να μιλήσουν οι βετεράνοι φουτμπόλερ Άνθονι Κουτουφίδης και Άντζι Χρήστου.
Είπαν, είπαν για το φούτι, αλλά από εξωτερικό, τίποτα!
Μόνον ο Άντζι αναφέρθηκε σε μια “περιοδεία” του σε Νέα Υόρκη, Ιταλία, για να καταλήξει στην Μύκονο, όπου για τρία περίπου χρόνια ήταν εστιάτορας.
 
ΒΛΕΠΕΤΕ, το φούτι παίζεται ΜΟΝΟΝ στην Αυστραλία, ενώ το άτιμο το ποδόσφαιρο σε κάθε γωνιά του πλανήτη!