Το ναυάγιο της συμφωνίας με τη Μαλαισία, το οποίο προκλήθηκε μετά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου την περασμένη Τετάρτη να ακυρώσει την εν λόγω σύμβαση, είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί ακόμη ένα δυνατό πλήγμα το κύρος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, με την καρέκλα της πρωθυπουργού να τρίζει επικίνδυνα.
Στους επικίνδυνους τριγμούς συμβάλουν οι εσωκομματικές διαμάχες όσον αφορά τη στρατηγική που ακολουθείται στο προσφυγικό πρόβλημα και η αναζωπύρωση του σεναρίου αντικατάστασης της Τζούλα Γκίλαρντ.
Ηγετικά στελέχη του κόμματος εκτιμούν ότι η νέα κρίση έχει ενισχύσει την άποψη ότι η κυβέρνηση απώλεσε το κύρος της, γεγονός το οποίο αναπόφευκτα εγείρει ερωτήματα για την ηγεσία της κ. Γκίλαρντ.
Οι σκληρότεροι κριτικοί της ισχυρίζονται ότι υπάρχει ένα γενικό κλίμα δυσαρέσκειας στις τάξεις των μελών του Εργατικού Κόμματος, δεν λείπουν, δε, εκείνοι που χαρακτηρίζουν την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου ως ‘γεγονός που οδηγεί στην κάθαρση’, δηλαδή στην αλλαγή ηγεσίας.
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΡΦΙ
Το τελευταίο καρφί στο σεντούκι της –κατά την αγγλοσαξωνική έκφραση– αφήνουν να εννοηθεί πολλοί ότι ήταν το ναυάγιο της συμφωνίας με τη Μαλαισία, μια συμφωνία στην οποία στόχευε για να εκπληρώσει μια από τις προεκλογικές υποσχέσεις–«κλειδιά», τη λύση του προσφυγικού.
Για έπαρση κατηγορείται –μεταξύ άλλων– από τα ίδια τα μέλη της, όταν ενώ το δικαστήριο δεν είχε αποφανθεί ακόμη, η ίδια έλεγε ότι «ανεξάρτητα με την απόφαση του δικαστηρίου, είμαστε αποφασισμένοι να προχωρήσουμε με το σχέδιο της πάταξης των λαθρομεταναστών στη χώρα μας».
Αρνητικά, από το ίδιο το κόμμα της εκτιμήθηκε η επίθεση που έκανε η πρωθυπουργός στον αρχιδικαστή, Ρόμπερτ Φρεντς, κατηγορώντας τον για ‘ασυνέπεια και παρερμηνεία της διάταξης 198Α του Μεταναστευτικού Νόμου’, ενώ τόνισε ότι «η απόφαση του δικαστηρίου ανοίγει διάπλατα την πόρτα στους λαθρομετανάστες και προκαλεί το ναυάγιο μιας συγκροτημένης συμφωνίας».
Μιλώντας για αντικατάσταση της κ. Γκίλαρντ, οι πιο έμπειροι υποστηρίζουν ότι απαιτείται μεγάλη προσοχή, δεδομένου ότι η αλλαγή πριν 14 μήνες είχε αρνητική επίπτωση στο εκλογικό σώμα.
Από την άλλη πλευρά, εκείνοι οι οποίοι εκπόνησαν και εκτέλεσαν την αποπομπή του Κέβιν Ραντ, είναι τώρα στο ίδιο τραπέζι των μυστικών συνεννοήσεων για πιθανή επαναφορά του, με υπαρχηγό και θησαυροφύλακα τον νυν υπουργό Άμυνας, Στήβεν Σμιθ.
Ο Μπιλ Σόρτεν, ο οποίος είχε πρωτοστατήσει στην εκπόρθηση του Ραντ, μένει πιστός στην Γκίλαρντ και δηλώνει ότι είναι η πλέον κατάλληλη σήμερα να κυβερνήσει τη χώρα.
ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΟΥΘΕΝΑ
Όλα αυτά, εντούτοις, φαίνεται να γίνονται κεκλεισμένων των θυρών και ερήμην, συμπεραίνει κανείς, της πρωθυπουργού, δεδομένου ότι, στις πιο πρόσφατες δηλώσεις της, επιμένει ότι ‘κανείς στο κόμμα δεν της έκανε λόγο ότι ανησυχεί για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, τόνισε δε ότι ‘δεν πάει πουθενά’ και καλό είναι να σταματήσουν όλες αυτές οι συζητήσεις περί αντικατάστασής της.
«Έχω πάρα πολλά να κάνω και είμαι το πιο κατάλληλο πρόσωπο γι’ αυτή τη δουλειά την οποία σκοπεύω να συνεχίσω. Όταν μιλώ στους συναδέλφους μου, μιλώ για τα οράματα του κόμματός μας. Θα συνεχίσουμε να κυβερνούμε μέχρι το 2013», είπε, προσθέτοντας ότι ‘οι προβλέψεις του πρώην ηγετικού στελέχους του κόμματος Γκρέιαμ Ρίτσαρτσον, ότι ‘η κυβέρνηση δεν πρόκειται να συμπληρώσει τη θητεία της’, θα αποδειχτούν λανθασμένες».
Από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της Γκίλαρντ, ο υπουργός Εμπορίου Γκρέιγκ Έμερσον, χαρακτήρισε την πρωθυπουργό ‘δυναμική αρχηγό, λέγοντας ότι «είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται η χώρα. Οι Αυστραλοί θέλουν αρχηγούς που παίρνουν δύσκολες αποφάσεις, ακόμη κι αν αυτές δεν τους ευνοούν βραχυπρόθεσμα».
Ο ίδιος θα επιμείνει ότι «το Εργατικό Κόμμα θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, επεξηγώντας ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ της πρωθυπουργού και του αρχηγού του Συνασπισμού, Τόνι Άμποτ, ο οποίος είναι κοινός καιροσκόπος».
Τη θερμή υποστήριξη και εμπιστοσύνη στο πρόσωπο της Γκίλαρντ έχει δηλώσει δημόσια, επίσης, ένα άλλο ηγετικό στέλεχος, ο Τόνι Μπερκ, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ‘η κυβέρνηση βαδίζει στη σωστή κατεύθυνση και έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στην πρωθυπουργό’, αναγνωρίζει, εντούτοις, ότι η απόφαση του δικαστηρίου ‘τάραξε τα νερά’.
Για το κύρος της πρωθυπουργού που αμφισβητείται από αρκετούς στο Εργατικό Κόμμα, ο επικεφαλής του γραφείου της, Τζόελ Φιτζίβσον, θα πει ότι «αν ευσταθούσε κάτι τέτοιο δεν θα είχε την υποστήριξη που έχει δημόσια από σημαίνοντα σοβαρά μέλη της κυβέρνησης και του κόμματός της».
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ
Πέρα από τις ευοίωνες και πλήρους αυτοπεποίθησης δηλώσεις της, η πρωθυπουργός θα πρέπει να δείξει στην πράξη ότι ‘είναι η καλύτερη για τη διακυβέρνηση της χώρας’. Με το επιτελείο της θα πρέπει να φροντίσει να σβήσει, όλες τις φωτιές που άλλοτε σιγοκαίουν και άλλοτε λαμπαδιάζουν μέσα στο ίδιο της το σπίτι.
Για το καυτό δε θέμα -το προσφυγικό- που μπορεί να μην καταρράκωσε, όπως ισχυρίζονται πολλοί, έπληξε, όμως, καίρια την κυβέρνηση και, κυρίως, την πρωθυπουργό, απαιτείται να βρεθούν εναλλακτικές λύσεις. Αν αυτές θα πρέπει να ερευνηθούν προς την κατεύθυνση του Nauru ή Manus Island, έχοντας πάρει ένα γερό μάθημα από την πρόσφατη δικαστική απόφαση, θα πρέπει να κατοχυρωθεί η νομιμότητα των διαδικασιών.
Η θετική πλευρά του θέματος είναι ότι μια τέτοια λύση υποστήριζε μέχρι σήμερα και ο Συνασπισμός, επομένως, από αυτή την πλευρά τουλάχιστον λογικά, δεν κινδυνεύει να σφυροκοπηθεί. Όχι, χωρίς να χάσει ο Τόνι Άμποτ και τα τελευταία ίχνη αξιοπιστίας και σοβαρότητας που του έχουν μείνει.