ΑΡΓΑ, αλλά σταθερά η πατρίδα μας οδεύει στη χρεοκοπία και ο (απανταχού) Ελληνισμός σε βαθιά ψυχολογική ύφεση.
ΜΑΖΙΚΗ κατάθλιψη (χωρίς ιστορικό προηγούμενο) έχει καταλάβει τη φυλή μας, ενώ ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι είναι πεισμένοι ότι τα χειρότερα έπονται.
Η τρόικα πιέζει, οι δανειστές εκβιάζουν και οι ευρωπαϊκοί λαοί (και όχι μόνο) μας καταριούνται, μας μουντζώνουν και μας βρίζουν…
ΑΝΕΝΤΙΜΟΥΣ και ψεύτες μας ανεβάζουν και διεφθαρμένους και απατεώνες μας κατεβάζουν. Το κλίμα είναι βαρύ. Πιο βαρύ κι από τα (ασήκωτα) χρέη μας…
ΚΑΝΕΙΣ πια δεν εμπιστεύεται όχι μόνο τις υποσχέσεις αλλά ούτε και τις υπογραφές των εκπροσώπων της χώρας μας.
ΟΣΟ για τον Σόιμπλε, δεν θα έδινε ούτε 5 ευρώ στον Βενιζέλο να του αγοράσει τσιγάρα…
ΚΑΙ δεν μας θεωρούν μόνο κακομοίρηδες και ζητιάνους, που κάνουμε τούμπες όπως οι μαϊμούδες στα πανηγύρια να πάρουμε δανεικά, αλλά και (εντελώς) ανίκανους να σώσουμε τους εαυτούς μας.
ΞΑΦΝΙΚΑ και χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι, βρεθήκαμε στο στόχαστρο όλων αυτών που ψάχνουν για αποδιοπομπαίους τράγους να φορτώσουν τα απωθημένα τους.
Ο μόνος (άλλος) λαός που έχει νοιώσει στο πετσί του παρόμοια διεθνή κατακραυγή είναι οι Εβραίοι.
ΕΜΕΙΣ, πλέον, έχουμε αρχίσει να αποτελούμε τον αντίποδα. Την άλλη πλευρά του εκκρεμούς.
ΟΙ Εβραίοι κουβαλούν, όπως ο Σίσυφος, την «κατάρα» της τσιγκουνιάς και της απληστίας και εμείς της σπατάλης και των χρεών.
ΑΝ στα πιο πάνω προσθέσουμε και τη ρήση που «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα», τότε αντιλαμβανόμαστε την (ανυπολόγιστη) ζημιά που έχει ήδη συντελεστεί.
ΟΙ Ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν αρχίσει να λένε (όλο και πιο ξεκάθαρα) όσα μέχρι τώρα είχαν στο μυαλό τους και το ψιθύριζαν μεταξύ τους.
ΔΕΝ γουστάρουν, δηλαδή, να φιγουράρουμε μαζί τους στο οικογενειακό τους άλμπουμ.
ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΝΤΑΙ να μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη και αν δεν υπήρχαν νομικά κολλήματα θα το είχαν ήδη κάνει. Τώρα πια και με τη δική μας «βοήθεια» ελπίζουν να τα καταφέρουν.
Ο ρατσισμός, όπως και ο ιός της γρίπης, ποτέ δεν αφανίστηκε. Λειτουργεί υποδερμικά και περιμένει ευκαιρία να εκδηλωθεί.
ΚΑΙ για να μην επεκταθώ πολύ στο θέμα (επειδή έχουμε και άλλα να πούμε), διαβάστε, για το ρατσισμό που βιώνουν οι Έλληνες διπλωμάτες στο εξωτερικό, ένα ρεπορτάζ που αναδημοσιεύουμε στην πρώτη σελίδα. Είναι ενδεικτικό του γενικότερου κλίματος που επικρατεί εις βάρος της πατρίδας μας.
ΒΕΒΑΙΩΣ και στην Ευρώπη και αλλού, υπάρχουν (προοδευτικές) φωνές που διαμαρτύρονται για τον τρόπο που συμπεριφέρονται στη χώρα μας οι… αλληλέγγυοι εταίροι μας, αλλά είναι απελπιστικά λίγες μπρος στο τσουνάμι της παγκόσμιας αγανάκτησης εις βάρος μας.
ΣΗΜΕΡΑ στην Ευρώπη και την Αμερική, άνθρωποι στους οποίους ανήκουν οι πιο πάνω φωνές, οργανώνουν εκδηλώσεις αλληλεγγύης υπέρ της πατρίδας μας.
ΣΤΗΝ Αυστραλία δεν έχει παρθεί καμιά σχετική πρωτοβουλία μέχρι σήμερα, παρά το γεγονός ότι το ενδιαφέρον για την Ελλάδα δεν λείπει.
ΤΟ επόμενο Σαββατοκύριακο θα γίνει στη Μελβούρνη το Γλέντι του Φεστιβάλ «Αντίποδες» στο οποίο και αναμένεται να δώσουν το παρών τους δεκάδες χιλιάδες συμπάροικοι.
ΕΥΚΑΙΡΙΑ, λοιπόν, να δείξουμε (πολιτισμένα εντάξει;) εκεί την αλληλεγγύη μας. Ας βρει ο καθένας τον τρόπο που θα το κάνει.
ΕΓΩ θα κατέβω με συνθήματα του στιλ «Δραχμή-δραχμή και ξερό ψωμί», «Η λιτότητα κάνει ωραία σώματα», «Ο Έλληνας μπορεί και να πεινάσει, αλλά των Γερμανών δεν θα περάσει», «Καλύτερα 40 χρόνια νηστικοί, πάρα μιας ώρας γερμανική παραγωγή». Εσείς κατεβείτε με τα δικά σας.
ΣΕ τούτο τον κόσμο το βιαστικό και πρόχειρο, έτσι και χαλαρώσεις λίγο, χάνεις τη μπάλα.
ΜΑΛΛΙΑ έβγαλε η γλώσσα μου να πείσω τους διοικούντες την Κοινότητα Μελβούρνης να χρησιμοποιούν και την ελληνική γλώσσα στα διάφορα ενημερωτικά προγράμματα των εκδηλώσεων.
ΤΕΛΙΚΑ εισακούστηκα και στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, αν και με το σταγονόμετρο, υπήρχαν και ελληνικά.
ΕΚΤΟΤΕ, πιστεύοντας ότι εμπέδωσαν την ανάγκη να υπάρχουν και ελληνικά, εφησύχασα και δεν τους θύμισα να κάνουν το ίδιο και τώρα με το Φεστιβάλ «Αντίποδες».
ΗΤΑΝ λάθος μου και οι τύποι επανήλθαν ολοκληρωτικά (αι πιο επιθετικά) στο καθεστώς της αγγλικής γλώσσας ξεχνώντας τη «γκρίνια» μου.
ΑΥΤΗ τη φόρα, μάλιστα, προχώρησαν και ένα βήμα παραπάνω. Ακόμα και τη λέξη «Γλέντι» (που πέρυσι την είχαν γράψει στα ελληνικά!) φέτος την έγραψαν στα… αγγλικά!
ΟΥΤΕ μια λέξη ελληνικά δεν έχει φέτος το πρόγραμμα για τις εκδηλώσεις που οργανώνουμε για την εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού και τη διατήρηση της… ελληνικής γλώσσας!
ΟΙ μόνες λέξεις στα ελληνικά ήταν όσες περιείχε η διαφήμιση της ραδιοτηλεόρασης της… SBS!
ΑΚΟΜΑ και οι διαφημίσεις των ελληνικών επιχειρήσεων που απευθύνονται αποκλειστικά σε Έλληνες στα αγγλικά ήταν. Μέχρι και η διαφήμιση του… «Νέου Κόσμου»!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ, θα μου πείτε, των καιρών μας. Εδώ μέχρι και το Μνημόνιο που αφορούσε 10 εκατομμύρια Έλληνες στα αγγλικά στάλθηκε στην ελληνική Βουλή για να ψηφιστεί!
ΕΚΤΟΣ και αν έχει δίκιο ο Thomas (Ηλιόπουλος) και η αγγλική είναι πράγματι μια ακόμα… διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον Thomas, δεν υπάρχει αγγλική λέξη χωρίς ελληνική… ρίζα! Προφανώς, δηλαδή, για… ελληνικά πρόκειται.
ΑΝ είναι όμως έτσι τα πράγματα τι τα θέλουμε τα ελληνικά Κολέγια; Αν η γλώσσα δεν χρησιμοποιείται και δεν μιλιέται τζάμπα ξοδευόμαστε και τζάμπα κουράζουμε τα παιδιά μας να μάθουν ελληνικά.
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ μήπως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να πούμε και στην ελληνική γλώσσα το τελευταίο… yiasou!
ΠΑΡΟΜΟΙΟ, δηλαδή, με αυτό που απεύθυνε στον ελληνισμό (μέσω του κοινοτικού προγράμματος) και η επιτροπή των Ελλήνων επιχειρηματιών του Lonsdale Street. Έλεος adelfoi. Έλεος…
ΤΟΥΤΟ τον καιρό, που μας έχει πάρει η κάτω βόλτα, δεχθήκαμε (και μάλιστα εδώ στην Αυστραλία) μια ακόμα ήττα. Μικρή μεν, αλλά ήττα δε.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στην «αναγνώριση» της εθνότητας στην οποία έχει τις ρίζες της και η γλώσσα, ως εθνότητα και γλώσσα κατονομαζόμενη.
ΔΕΝ ξέρω που στηρίχτηκαν οι άσχετοι «σοφοί» που πήραν την πιο πάνω απόφαση γιατί οπό τα λίγα που ξέρω ο Μέγας Αλέξανδρος (τον οποίο και αυθαίρετα υιοθέτησαν οι ακατονόμαστοι ως «γενάρχη τους») ελληνικά μιλούσε.
ΜΕ λίγες κουβέντες, η «μακεδονική» γλώσσα (δηλαδή τα σλαβικά) εμφανίστηκαν στην περιοχή 1000 χρόνια μετά την πτώση του Μακεδονικού κράτους.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν ξέρουν. Δεν ρωτούν όμως και την ιστορία για να μάθουν; Επιπλέον, μήπως μπορούν να μου πουν πόσα κείμενα από την εποχή του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου είναι γραμμένα στη «μακεδονική» που μιλούν σήμερα;
ΘΑ συμφωνήσω μαζί σας ότι όλα αυτά είναι καραγκιοζλίκια. Έλα όμως που ζούμε σε ένα κόσμο που οι (ανιστόρητοι) καραγκιόζηδες αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία.
ΕΙΜΑΙ περίεργος να δω πώς θα αντιδράσουν οι συνήθεις ύποπτοι. Και το γράφω αυτό γιατί τον τελευταίο καιρό διαπιστώνω ότι έχουν λουφάξει ακόμα και οι «μακεδονομάχοι».
ΤΩΡΑ θα μου πείτε ότι τις περισσότερες φορές βγάζουμε τα μάτια μας, στους ακατονόμαστους θα σταθούμε;
ΛΟΙΠΟΝ, στο κρανίο τα είχε πάρει η δημογεροντία που εδρεύει στον πεζόδρομο του Όκλι με την επιστολή του Ιάκωβου Γαριβάλδη και δημοσιεύσαμε στο «Νέο Κόσμο» της περασμένης Δευτέρας.
ΣΤΗΝ προσπάθειά του, προφανώς, να εντυπωσιάσει, ο επιστολογράφος παρουσίασε χοντρικά την παροικία σαν ένα απέραντο Νταχάου που στήθηκε για να «βασανίζουμε» τους νεοφερμένους συμπατριώτες μας.
ΤΑ όσα (απαράδεκτα) έγραψε εξαγρίωσαν και πάρα πολλούς συμπάροικους που μας τηλεφώνησαν για να διαμαρτυρηθούν, ενώ στην πατρίδα όπου η κάθε μαλακία κυκλοφορεί ευρύτερα και γρηγορότερα από οποιαδήποτε πληροφορία, έγινε χαμός και αρκετοί συμπατριώτες μας τοποθέτησαν και εμάς εδώ μεταξύ των «εχθρών» του Έθνους.
ΚΑΙ όλα αυτά σε μια εποχή που η πλειοψηφία των συμπαροίκων κάνει ό,τι της περνά από το χέρι για να βοηθήσει όσο (και όπως μπορεί) τους ξεριζωμένους της κρίσης.
ΕΙΝΑΙ ντροπή, αγαπητοί αδελφοί, να γενικεύουμε τη συμπεριφορά ελαχίστων και να την παρουσιάζουμε ως καθολική συμπεριφορά μιας παροικίας, που ουδεμία σχέση έχει με τα όσα υποστηρίζει ο κ. Γαριβάλδης.
ΚΑΙ αν υπάρχουν ορισμένοι που τα βάζουν με τους νεοφερμένους φραστικά και τους λένε διάφορα το κάνουν από υπερβολική αγάπη και αντίδραση για τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ, για άλλη μια φορά, ότι οι συμπατριώτες μας που φτάνουν εδώ ήταν «η τελευταία τρύπα της φλογέρας» και ουδεμία ευθύνη φέρουν.
ΑΥΤΟΙ που πραγματικά φταίνε είναι οι οικονομικά φτιαγμένοι και δεν πρόκειται να έλθουν στην Αυστραλία για να πλύνουν πιάτα.
ΤΟ πολύ-πολύ να πάνε μέχρι το Λονδίνο να αγοράσουν κανένα ακίνητο. Μη χτυπάτε, λοιπόν, το σαμάρι για να τ’ «ακούσει» ο γάιδαρος.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι όταν βυθίζεται το σκάφος οι πρώτοι (που και νόμιμα) σώζονται είναι οι επιβάτες της πρώτης θέσης.
ΑΥΤΑ για σήμερα και αν πάτε αύριο σε καμιά εκκλησιά ανάψτε και ένα κεράκι να βοηθήσει ο θεός το σπάταλο Έθνος.
Η πατρίδα μας είναι ο… άσωτος ιός των ημερών μας. Yiasas…