ΔΥΣΚΟΛΗ και τούτη η μέρα αφού είμαι αναγκασμένος να γράψω τη στήλη υπό καθεστώς σύγχυσης.
ΕΙΧΑ-δεν είχα κατάφερα πάλι να μαλώσω με τον αρχισυντάκτη για ένα άρθρο της προχθεσινής έκδοσης με το οποίο και διαφωνούσα κάθετα και οριζόντια.
ΓΙΑ να μη δώσω συνέχεια στον καυγά, δεν θα αναφερθώ στο άρθρο και θα περιοριστώ να ασχοληθώ με την (προβληματική) καθημερινότητα.
ΠΡΙΝ, βέβαια, «σκοτωθώ» με τον αρχισυντάκτη είχα μαλώσει με τον (αναποφάσιστο) καιρό και με τα… ρούχα μου, οπότε, φτάνοντας στην εφημερίδα, ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος για έναν ακόμα γύρο.
ΣΤΟ γεγονός αναφέρθηκα για να καταλάβετε τη θέση μου και να δείξτε κατανόηση για ό,τι ακολουθήσει.
ΛΟΙΠΟΝ, εκτός από τα… νεύρα μου έχω και μια ολόκληρη σειρά από θέματα, τα οποία η… επαγγελματική μου «συνέπεια» με υποχρεώνει να σχολιάσω και να μαλώσω με τον περισσότερο κόσμο.
ΠΡΙΝ, όμως, μπούμε στα «ευαίσθητα» θέματα, που χρήζουν πατριωτικής προσέγγισης, να σας επιστήσω την προσοχή σε δύο άρθρα τις εφημερίδας που αξίζει ο κόπος να τους ρίξετε μια (γρήγορη) ματιά.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ένα άρθρο-συνέντευξη του γνωστού συμπατριώτη μας οικονομολόγου, Γιάννη Βαρουφάκη, που αναφέρεται στα «μαθήματα αντιμετώπισης της κρίσης που χρειάζεται η Ελλάδα και η Ευρώπη από την Αυστραλία» και σε ένα άρθρο για τους Αλεβίτες.
ΤΟΥΣ Αλεβίτες, τη μεγαλύτερη θρησκευτική μειονότητα της Τουρκίας, έφερε ξαφνικά στην παροικιακή επικαιρότητα η εκδήλωση που οργάνωσε την περασμένη βδομάδα, στο Federation Square, το Ελληνικό Πολιτιστικό Συμβούλιο (Hellenic Cultural Council).
ΚΑΙ για όσους δεν γνωρίζουν το… νέο «Συμβούλιο» που απέκτησε η παροικία μας, τους πληροφορώ ότι δεν έχουν καμιά ευθύνη αφού ιδρύθηκε πριν λίγες βδομάδες για να κάνει και αυτό με τη σειρά του (όπως και τόσες άλλες οργανώσεις μας) μια πολιτιστική «αρπαχτή».
ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ για… «επεξεργασία», ρε παιδί μου, ο πολιτισμός. Λάστιχο μπορεί να γίνει στα χέρια πολιτισμένων και πατριωτικά ευαίσθητων ατόμων και να τον τραβήξουν όσο θέλουν και προς όποια κατεύθυνση γουστάρουν.
ΤΟ… νέο Συμβούλιο, που πριν καν το γνωρίσουμε μας κληροδότησε με ένα ακόμα Φεστιβάλ ((την… ΕΝΩΣΗ!), ιδρύθηκε πριν λίγες εβδομάδες από τους Παύλο Μαυρουδή και τον Ιάκωβο Γαριβάλδη, επ’ ευκαιρία του καινούργιου κυβερνητικού προγράμματος… Partnership Grant!
ΤΟ πιο πάνω, δηλαδή τους… λόγους της ίδρυσής του (και πολλά άλλα), που θα «φέρουν στα χέρια» μια ντουζίνα οργανισμούς της παροικίας μας, αναφέρεται σε μια ανακοίνωση που λάβαμε από τον πρόεδρό του, Παύλο Μαυρουδή, και την οποία θα δημοσιεύσουμε στην έκδοση της Δευτέρας για να μη χαλάσουμε σαββατιάτικο τη διάθεση των εμπλεκομένων.
ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ μακριά (ως… συνήθως) σας είχα προειδοποιήσει την περασμένη βδομάδα ότι η… ΕΝΩΣΗ θα προκαλέσει παροικιακό εμφύλιο σπαραγμό.
ΠΡΙΝ, λοιπόν, στεγνώσει καλά-καλά το μελάνι των γραφομένων μου, τα επιτελεία των παροικιακών μας Συμβουλίων έβαλαν μπροστά τις βιοτεχνίες παραγωγής ανακοινώσεων (για δημιουργία εντυπώσεων) και ο πόλεμος άρχισε.
ΤΗΝ πρώτη ντουφεκιά την έριξαν, με ανακοίνωσή τους, δύο άλλα… Συμβούλια! Το Αυστραλοελληνικό Συμβούλιο και το Αυστραλοελληνικό Μακεδονικό Συμβούλιο.
ΚΑΙ τα δύο πιο πάνω… Συμβούλια που τάχθηκαν ενάντια στο νέο… Συμβούλιο, είναι ιδεολογικά «παιδιά» της ίδια μάνας.
ΚΑΙ η μάνα αυτή δεν είναι άλλη από την Παμμακεδονική, που για δεκαετίες εκδίδει (εκτός ανακοινώσεων) και πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, βάζοντας στη θέση τους, τους μη εθνικά ενεργούντες.
ΜΙΑΣ όμως και φτάσαμε έως εδώ και προκειμένου να μην σας αφήσω… άγρυπνους μέχρι τη Δευτέρα (που θα δημοσιευτεί η ανακοίνωση) θα αναφερθώ στο «ζουμί», διακινδυνεύοντας να (ξανα)μαλώσω με τον αρχισυντάκτη γιατί δεν τηρώ το «εμπάργκο» όπως προβλέπεται από τη δημοσιογραφική δεοντολογία.
ΕΚΤΟΣ των ορκισμένων εχθρών του (δηλαδή τα δύο τέκνα της Παμμακεδονικής) το νέο… Συμβούλιο τα βάζει και με τους φορείς που οργανώνουν (όπως ισχυρίζεται) Φεστιβάλ της «πλάκας», όπως είναι οι εκδηλώσεις για το Κρασί, το Ούζο, τη Σαρδέλα και τη Φασολάδα.
ΓΙΑ κάποιους λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω, άφησαν απ’ έξω το πανηγύρι για το Σουβλάκι για να μην έλθουν σε απευθείας σύγκρουση με το Φεστιβάλ «Αντίποδες».
ΟΙ ιδρυτές του νέου… Συμβουλίου κατηγορούν τις ηγεσίες των άλλων δύο… Συμβουλίων ότι προέτρεψαν πολλές παροικιακές οργανώσεις να μη λάβουν μέρος στο Φεστιβάλ (ΕΝΩΣΗ) αν θέλουν να αποφύγουν τη… κατάντια, να χορέψουν καλαματιανό και τσιφτετέλι με τους… Τούρκους!
ΤΗ μεγάλη, όμως, ντουφεκιά τη ρίχνουν κατά της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και προσωπικά κατά του προέδρου της, Βασίλη Παπαστεργιάδη, τον οποίο και κατηγορούν ότι δεν απαντούσε στα τηλεφωνήματά τους και όταν τον βρήκαν και τον ρώτησαν προσωπικά, τους είπε ότι δέχεται πιέσεις για να μη συμμετάσχει η Κοινότητα.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ φαίνεται, όμως, δεν θεώρησαν ικανοποιητική την εξήγηση Παπαστεργιάδη και ερωτούν δημόσια (απαιτώντας να μάθουν) «τι υποχρέωσε τη Κοινότητα να γονατίσει στις πιέσεις άλλων»!
ΣΤΗ συνέχεια, αναρωτιούνται: «μήπως πρέπει να παρακάμψουμε την Ελληνική Κοινότητα και να αποταθούμε αλλού για να αποφασίζεται πότε και πού πρέπει η Κοινότητα να κάνει το χρέος της και να εκπροσωπεί τους οργανισμούς της παροικίας».
ΕΠΕΙΔΗ η πιο πάνω παράγραφος είναι κάπως… γριφώδης, επιβάλλεται να την εκλαϊκεύουμε δεόντως προκειμένου να γίνει κτήμα όλων μιας και πρόκειται για δημόσιο ντοκουμέντο.
ΑΥΤΟ που, ουσιαστικά, εννοεί ο συντάκτης της ανακοίνωσης, είναι το αν η Κοινότητα, πριν αποφασίζει για τέτοιου είδους θέματα, θα πρέπει να ρωτά και να παίρνει την έγκριση της Παμμακεδονικής…
ΕΔΩ είναι και το «ζουμί» της όλης ιστορίας. Στους κύκλους των εθνικά σκεπτόμενων συμπαροίκων (που ριγούν από συγκίνηση όταν αντικρίζουν τον Μέγα Αλέξανδρο ή την ελληνική σημαία) επικρατεί τα τελευταία χρόνια η άποψη ότι η Κοινότητα Μελβούρνης είναι ένας ακόμα «δορυφόρος» της Παμμακεδονικής.
ΓΙΑ αδιευκρίνιστους λόγους (όπως διαδίδεται στους πατριωτικούς κύκλους) μετά την απομάκρυνση Φουντά, η ηγεσία της Κοινότητας προχώρησε σε «ανοιχτή συμμαχία» με την Παμμακεδονική.
ΓΙΑ να είμαι ειλικρινής, αν και διακρίνω κάποια «προσέγγιση» μεταξύ των δύο οργανισμών, δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για «ανοιχτή συμμαχία». Για έναν άλλο «αέρα» πρόκειται.
ΚΑΙ η ανακοίνωση τελειώνει με μια αναφορά σε «επίσημα στοιχεία» σύμφωνα με τα οποία στο πρώτο Φεστιβάλ «ΕΝΩΣΗ» έδωσαν το παρών τους 50.794 άτομα! (ούτε ένα πιο πάνω ούτε ένα πιο κάτω!).
ΣΤΟ μεταξύ εγώ, άκουσα από δύο μέλη του Δ.Σ. της Κοινότητας Μελβούρνης (που πήγαν από περιέργεια προκειμένου να συγκρίνουν το δικό τους Φεστιβάλ με το… καινούργιο) ότι, αν δεν γινόταν παράλληλα το Φεστιβάλ της Μούμπα, στην εκδήλωση θα βρίσκονταν μόνο ο Παύλος και ο Ιάκωβος (από ελληνικής πλευράς), τρεις Τούρκοι και άλλοι δύο Λιβανέζοι!
ΑΣ αφήσουμε, όμως, εδώ τον εμφύλιο των… Συμβουλίων και ας προχωρήσουμε στο θέμα των 1000 Ελλήνων οδηγών ταξί που… ετοιμάζονται να έλθουν στη Μελβούρνη για να διορθώσουν τις υπάρχουσες ελλείψεις σε ταρίφες της προκοπής.
ΚΑΙ επειδή έγινε χαμός τη βδομάδα που μας πέρασε για τον… ερχομό των συμπατριωτών μας οδηγών ταξί, είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να βάλω μια τελεία στη φαιδρή αυτή ιστορία.
ΜΕ δυο απλές κουβέντες, κανένας οδηγός ταξί δεν πρόκειται να έλθει και όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν ήταν αέρας κοπανιστός και τίποτα πέραν αυτού.
ΚΑΠΟΙΟΙ συμπάροικοι, που έχουν μια μεγάλη εταιρία ταξί, είπαν ότι ψάχνουν συνέχεια για οδηγούς, κάποιοι που ενδιαφέρονται να ανοίξει η πόρτα της Αυστραλία για να έλθουν περισσότεροι συμπατριώτες μας το άρπαξαν από τα «μαλλιά» και εκ του μηδενός έγινε πρώτο θέμα σε όλα τα ελληνικά και αυστραλιανά Μέσα Ενημέρωσης, που συμπεριφέρονται συνήθως όπως ο διάβολος στα παιδιά του, όταν δεν έχει άλλη δουλειά να κάνει.
ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ και χωρίς να μπει κανείς στον κόπο να ψάξει το θέμα λίγο πιο βαθιά, «έφεραν» στη Μελβούρνη 1000 ταξιτζήδες και, μάλιστα, χωρίς να μπουν στον κόπο να μάθουν αν θέλουν να έλθουν.
ΕΓΩ που ουδεμία σχέση έχω με τη δημοσιογραφία, μπήκα στον κόπο από περιέργεια να δω τι ακριβώς συμβαίνει στην πιάτσα των ταξί και όχι μόνο. Και να τι έμαθα:
Ο κυριότερος λόγος που οι ιδιότητες ταξί δεν βρίσκουν οδηγούς της προκοπής είναι γιατί τα λεφτά που πληρώνουν δεν είναι καθόλου της προκοπής. Έτσι απλά και τετράγωνα.
ΑΝ, λοιπόν, πιστεύουν ότι με τα ίδια λεφτά που δίνουν οι (κουβαρντάδες) ιδιοκτήτες, στους Σομαλούς, Ινδούς και Πακιστανούς οδηγούς, θα προσελκύσουν (λόγω ανάγκης) οδηγούς ταξί από την Ελλάδα είναι γελασμένοι.
ΑΝ πλήρωναν όσο πρέπει να πληρώνουν δεν θα υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα. Αυτή είναι η ουσία και όλα τα άλλα που διαβάσατε είναι για να βρίσκονται τα Μέσα Ενημέρωσης σε δουλειά.
Ο λόγος που ασχολήθηκα με το θέμα αυτό είναι ότι όσα γράφτηκαν διαβάστηκαν και από απελπισμένους ανθρώπους στην Ελλάδα, που είναι άνεργοι και ενδιαφέρονται να βρουν μια δουλειά.
ΧΩΡΙΣ να γνωρίζουν το πόσο δύσκολο είναι να μεταναστεύσει κανείς στην Αυστραλία και να στήσει νοικοκυριό, άρχισαν να ζητούν πληροφορίες για το πώς μπορούν να έλθουν.
ΗΔΗ, ο «Νέος Κόσμος» άρχισε να λαμβάνει email από πολλούς ενδιαφερόμενους που ρωτούν να μάθουν πως μπορούν να έλθουν και δεν ξέρουμε τι πρέπει να τους απαντήσουμε για να μη τους ταλαιπωρήσουμε.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ, λοιπόν, να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί (και συγκεκριμένοι) σε θέματα που αφορούν τη μετανάστευση συμπατριωτών μας στην Αυστραλία για να μη δίνουμε στους ανθρώπους ψεύτικες ελπίδες και άσχετες πληροφορίες.
ΕΠΙΣΗΣ, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όσα γράφονται, διαβάζονται πλέον σε όλο τον κόσμο. Και όπως ξέρουμε ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του.
ΑΥΤΑ για σήμερα να είστε όλοι καλά και τα λέμε από βδομάδα. Γεια χαρά.