ΠΡΙΝ αρχίσω, οφείλω να σας συστήσω να διαβάσετε την επιστολή του Πάνου Σταματόπουλου στη στήλη της αλληλογραφίας.

Ο κύριος Πάνος απαντά στα όσα έγραψα την περασμένη βδομάδα, σχολιάζοντας τη «συγκριτική του ανάλυση» μεταξύ χριστιανισμού και κομμουνισμού.

Ο κομμουνισμός, τουλάχιστον όπως τον εμπνεύστηκε ο Κάρολος Μαρξ, δεν κατάφερε να προκόψει, γιατί έπεσε στα χέρια του Λένιν και του Στάλιν και ανθρώπων (όπως ο κύριος Πάνος) που πίστεψαν στην «αλάθητη» και, ως εκ τούτου, δογματική ερμηνεία του.

ΣΤΟΝ κύριο Πάνο λοιπόν και σε όσους ακόμα «καταλαβαίνουν» τι θέλει να μας πει η Αλέκα (Παπαρήγα), αφιερώνω το ποιητικό τσιτάτο μου σμίλεψε τα νιάτα τους και τους έκανε αυτούς που είναι. Απολαύστε το:

«ΖΗΤΩ ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω ο κόκκινος στρατός, ζήτω και ο κόκκινος ο Πάνος, ο μεγάλος αρχηγός». Σύντροφοι καληνύχτα…

ΚΑΙ αφού τακτοποιήσαμε τις… ιδεολογικές μας εκκρεμότητες, πάμε πιο κάτω.

ΕΣΕΙΣ (και ο κύριος Πάνος) μπορείτε να γελάτε όσο θέλετε, αλλά εγώ θα επανέλθω στις «δογματικές» μου απόψεις που στάθηκαν αφορμή να περάσει τούτη η στήλη στην ιστορία.

ΠΡΙΝ δύο χρόνια (και κάτι μήνες) όταν έγραφα σε τούτη εδώ την (αριστερή) σελίδα, πως η πατρίδα μας επέλεξε να ακολουθήσει (οργανωτικά) τη θεωρία τους χάους, γελούσατε.

ΣΗΜΕΡΑ πια κανένας δεν γελά και όλοι σιγά-σιγά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο πολυσυζητημένος ελληνικός χαβαλές, δεν ήταν τυχαίος, αλλά μια συνειδητή (και καλά επεξεργασμένη!) επιλογή τους Έθνους.

ΣΤΟΧΟΣ μας (όπως έγραφα και πριν δύο έτη) ήταν να καταφέρουμε, κάτω από τις σημερινές ρευστές παγκόσμιες συνθήκες, να καθίσουμε (πάλι) στο τιμόνι της ιστορίας και να καθορίσουμε τις εξελίξεις.

ΝΑ κάνουμε και εμείς, δηλαδή, ό,τι έκαναν οι πρόγονοί μας πριν 2.500 χρόνια, οι οποίοι φιλοσοφώντας (τεμπέλικα) κάτω από τον ίσκιο πλατύφυλλων μουριών, επινόησαν τον Ορθολογισμό, τη Δημοκρατία, τα Μαθηματικά και όλες τις επιστήμες όπως τις γνωρίζουμε.

ΕΔΩ δεν θα πρέπει (σε καμιά περίπτωση να μας διαφεύγει) ότι οι πρόγονοι μας πέτυχαν να αλλάξουν τη πορεία του κόσμου γιατί φρόντιζαν σχολαστικά μόνο να μιλούν χωρίς να πράττουν.

ΕΤΣΙ, δηλαδή και ζούσαν στις μέρες μας, η κυρία Αγγελική, ο Σόιμπλε και οι υπόλοιποι Βορειοευρωπαίοι, θα τους αποκαλούσαν ανίκανους και τεμπέληδες.

ΠΟΥ να καταλάβουν οι άμυαλοι εργασιομανείς Ευρωπαίοι, ότι η τεμπελιά, όπως και η πενία, τέχνες και επιστήμες κατεργάζονται και νέους δρόμους ανοίγουν.

(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο παππούς μου έλεγε ότι και τα μουλάρια δουλεύουν περισσότερο από τους ανθρώπους, αλλά προκοπή δεν έχουν κάνει).

ΕΠΕΙΔΗ τυγχάνει να είμαι μια (καθαρή) ελληνική περίπτωση κλασικού τεμπέλη, μπορώ να μιλήσω όχι μόνο θεωρητικά, αλλά και εμπειρικά για τα ευεργετήματα της τεμπελιάς.

ΠΡΟΟΔΟΣ και δημιουργία είναι ρε η τεμπελιά και όχι ντροπή και ανάθεμα όπως τη θέλουν οι τροϊκανοί και οι Γερμανοί.

ΑΝ σκοτώνεσαι στη δουλειά που να βρεις χρόνο (και διάθεση) να σκεφτείς, να φιλοσοφήσεις και να βασανιστείς για εναλλακτικές λύσεις.

ΔΕΝ θα πρέπει να μας διαφεύγει, ότι κανείς (ποτέ) δεν σκέφτηκε τίποτα την ώρα που έσκαβε ή έκανε τη βάρδια του στο εργοστάσιο.

Ο κόσμος άλλαξε και έφτασε εδώ που είναι σήμερα, όχι σκάβοντας, δουλεύοντας και ιδρώνοντας, αλλά θέτοντας σε εφαρμογή τις ιδέες που είχαν επινοήσει οι φιλοσοφούντες τεμπέληδες.

ΟΛΑ αυτά τα είχε από τις αρχές του περασμένου αιώνα αντιληφθεί ο ελληνικός λαός, ο οποίος με επιμονή (και φαντασία) επεξεργάστηκε το σχέδιό του και περίμενε την κατάλληλη στιγμή να το εφαρμόσει, κάνοντάς το παράλληλα και κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

ΚΑΙ η κατάλληλη στιγμή ήλθε όταν ολόκληρος ο πλανήτης εναπόθεσε το μέλλον, την πρόοδο και την επιβίωσή του στην οικονομία.

ΑΠΟ τη στιγμή που όλα άρχισαν να προσδιορίζονται και να μετριούνται με οικονομικούς όρους, είχε φτάσει η ώρα να δράσουμε. Και δράσαμε…

ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ, δηλαδή, ότι για να αλλάξει η πορεία του κόσμου, έπρεπε να χτυπηθεί κατάκαρδα το οικονομικό σύστημα που με τη βοήθεια του καταναλωτισμού κατάφερε να χειραγωγεί τις επιθυμίες μας.

ΩΣ εκ τούτου, για να απελευθερωθεί ο κόσμος από τη δικτατορία των «αγορών» και τα καταχθόνια σχέδια των καπιταλιστών (και χρηματιστών), έπρεπε να υπονομευτεί (με μεγάλη μαστοριά) το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, που έχει μετατρέψει τα μυαλά μας σε τραπεζικές θυρίδες.

ΕΤΣΙ όσο ήταν ακόμα τα πράγματα ρόδινα και οι «αγορές» χαλαρές, αρχίσαμε να δανειζόμαστε (μεθοδικά) όσο περισσότερα μπορούσαμε.

ΚΑΙ η μεγάλη μαγκιά, δεν ήταν ότι δανειζόμαστε, τεράστια ποσά, προκαλώντας οικονομική αφαίμαξη στο σύστημα, αλλά ότι καταφέραμε (για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα) να πείσουμε τους Γερμανούς και τους υπόλοιπους δανειστές μας ότι τα χρησιμοποιούσαμε τα λεφτά σε έργα υποδομής και εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις, ώστε τα χρήματα που μας δάνειζαν να γεννήσουν και άλλα και να τους τα επιστρέψουμε με τόκους.

ΕΜΕΙΣ, όμως, οργανωμένα και μελετημένα, τα ξοδεύαμε σε γαρδένιες καίγοντας τα πιο ακριβά ουίσκι στις πίστες, ακούγοντας τον Μελά να τραγουδά «γαμώ την καλοσύνη μου είπα στον εαυτό μου και έσβησα τα δανεικά από το κατάστιχό μου».

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ και ενώ συνεχίζαμε να υπονομεύουμε τα θεμέλια της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας, καταφέραμε να δώσουμε και ένα αποφασιστικό χτύπημα στο δεύτερο μεγάλο πυλώνα: το πολιτικό σύστημα.

ΕΔΩ και αν καταφέραμε το ακατόρθωτο: να ταυτίσουμε τις κυβερνήσεις και το οργανωμένο κράτος με την ανυπαρξία.

ΑΥΤΟ που έβλεπαν τόσα χρόνια οι εταίροι μας και οι δανειστές μας δεν ήταν παρά μια εικονική πραγματικότητα.

ΟΥΤΕ κυβέρνηση υπήρχε ουσιαστικά ούτε κρατικός μηχανισμός. Τους πολιτικούς που έβλεπαν (και δάνειζαν) δεν ήταν παρά ολογράμματα (holograms) τέταρτης γενιάς!

ΣΗΜΕΡΑ, μετά από προσπάθειες και αγώνες ετών, φτάσαμε τελικά στο επιθυμητό σημείο και δεν απέχουμε από την τελική νίκη παρά λίγους μόλις μήνες.

ΤΟ ευρώ, το πιο ισχυρό νόμισμα του πλανήτη, το έχουμε ήδη ξεφτιλίσει και όπου να ‘ναι θα το στείλουμε εκεί απ’ όπου ήλθε: στο πουθενά!

ΘΕΜΑ χρόνου είναι σας λέω να διαλύσουμε όχι μόνο την ευρωζώνη, αλλά και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

ΚΑΙ αφού ξεμπερδέψουμε με το ευρώ (όχι αργότερα από τα Χριστούγεννα με τη βοήθεια του θεού) θα στραφούμε εναντίον του αμερικάνικου δολαρίου και του κινέζικου γουάν.

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ, βέβαια, να τα καταφέρουμε είναι να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε με την ίδια συνέπεια που έχουμε δείξει μέχρι σήμερα.

ΔΗΛΑΔΗ, να μη πληρώνουμε φόρους, να διεκδικούμε (και να κερδίζουμε) περισσότερα επιδόματα-«μαϊμούδες», να βγαίνουμε σε σύνταξη πριν κλείσουμε το τριακοστό πέμπτο της ηλικίας μας, ώστε να έχουμε αρκετά χρόνια μπροστά μας για να απολαμβάνουμε τις αποταμιεύσεις των κόπων μας, να απεργούμε περισσότερες μέρες απ’ όσες εργαζόμαστε και να ψηφίζουμε με τέτοιο τρόπο που να μη βγαίνει ούτε εικονική κυβέρνηση.

ΜΕ λίγες κουβέντες, επειδή από εδώ και πέρα έρχονται τα δύσκολα, θα πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας σε όλους τους τομείς, προκειμένου να λυγίσουμε τις τελευταίες υστερικές αντιδράσεις του καπιταλισμού.

ΤΟ ότι έχουμε εντελώς αποσυντονίσει το παγκόσμιο σύστημα, φαίνεται και από τον πανικό, όχι μόνο των Ευρωπαϊκών και Αμερικανών κυβερνήσεων, αλλά και των χρηματιστηρίων που συμπεριφέρονται ως ασανσέρ.

ΔΕΝ έχουν δει τίποτα ακόμα οι Ευρωπαίοι σας λέω. Μετά τον Τσίπρα θα στείλουμε στην Ευρώπη την Αλέκα και το Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής» και τότε είναι που θα τα δουν όλα.

ΑΥΤΑ για σήμερα και ψυχραιμία. Η πατρίδα ακολουθεί τον δικό της οδικό χάρτη. Γεια χαρά.