ΦΡΕΣΚΟ πράγμα και καλό έχουμε (πάλι) σήμερα. Ειδήσεις που «βγάλαμε» κατόπιν επίπονων (και εκτεταμένων) ερευνών και ορισμένες που «πέσαμε» κατά λάθος πάνω τους.
ΤΟ δίλημμα, ενώπιον του οποίου βρισκόμαστε (για πολλοστή φορά) είναι από πού να αρχίσουμε και τι να πρωτοσχολιάσουμε, για να ικανοποιήσουμε και τους πιο απαιτητικούς πελάτες μας.
ΠΡΟΒΛΗΜΑ έχει προκύψει τελευταία και από το γεγονός ότι άλλες είναι οι προτιμήσεις (και προτεραιότητες) των εγχώριων αναγνωστών και άλλες των διαμενόντων στις υπόλοιπες ηπείρους του πλανήτη.
ΚΑΙ η δεύτερη κατηγορία είναι πολυπληθέστερη και αυξάνεται βδομάδα με βδομάδα, ενώ η πρώτη (η ντόπια) παραμένει κομμάτι προβληματική, και έχει αρχίσει να φυλλοροεί.
ΑΣ αφήσουμε, όμως, να μιλήσει η αριθμητική: Λοιπόν, στο διαδίκτυο μας διαβάζει το 95% (του συνολικού αριθμού) των αναγνωστών, μεταξύ των οποίων και τα επικοινωνιακά επιτελεία αρκετών ευρωπαϊκών (και αραβικών) κυβερνήσεων.
ΚΑΙ ο λόγος που το κάνουν είναι γιατί εκτιμούν τις «αναλύσεις μας», γύρω από τα αίτια της οικονομικής κρίσης, πρωτοπορία της οποίας παραμένει η (αδάμαστη) και ισχυρή Ελλάς.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά και τα προβλήματα που καθημερινά σχεδόν αντιμετωπίζω από τη διάχυτη καχυποψία εναντίον μου από διάφορες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες της παροικίας μας, σήμερα θα προβώ σε ορισμένες αποκαλύψεις για την Κοινότητα Μελβούρνης, παρά το γεγονός ότι διατρέχω (για άλλη μια φορά) τον ορατό κίνδυνο να βάλουν μαζί μου και ο Φουντάς και ο Παπαστεργιάδης.
ΔΕΝ χρωστάω να πω μια καλή κουβέντα για κανέναν, ρε παιδί μου. Έχω γεννηθεί κακός, θέλω να γίνω καλός, αλλά δεν ξέρω πώς, που έλεγε και ο εκρηκτικός πυγμάχος βαρέων βαρών, Μάικ Τάισον, που έτρωγε (κυριολεκτικά) πάνω στο ρινγκ τα… αυτιά των αντιπάλων του!
ΜΕΤΑ τους ποιητές, τους καλλιτέχνες και κάθε απόχρωσης λογοτέχνες, τους μαραγκούς. υδραυλικούς, εστιάτορες, εισαγωγείς τροφίμων, ηγέτες και άλλες κοινωνικές ομάδες, μαζί μου τα έβαλαν και οι διπλωμάτες της πατρίδας μας, μετά τα όσα έγραψα για την παροιμιώδη πια προξενική δεξίωση της «πείνας».
ΟΙ τελευταίοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι εγώ είμαι ο συντάκτης της εμπιστευτικής έκθεσης για τα τεράστια ποσά που συνεχίζει να πληρώνει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για τις κατοικίες που διαμένουν οι διπλωμάτες μας.
ΣΕ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ανέρχονται (κάθε βδομάδα!) τα ενοίκια για τις κατοικίες πολυτελείας πρέσβεων και προξένων, οι οποίοι διαλέγουν για να μείνουν σε γκλαμουράτες γειτονιές.
ΚΑΙ ο λόγος, βέβαια, που το κάνουν δεν είναι γιατί γουστάρουν τη χλιδή (όπως όλοι οι νεόπλουτοι συμπατριώτες μας), αλλά, για να έχει η (χρεοκοπημένη) χώρα μια αξιοπρεπή παρουσία στο εξωτερικό.
ΜΕ το που διάβασαν, σας λέω, στο υπουργείο Εξωτερικών για τη… νηστική δεξίωση του Προξενείου μας, κάποιος έριξε την ιδέα να κοιτάξουν συνολικά τα έξοδα και, κυρίως, τι πληρώνουν σε ενοίκια.
ΚΑΙ όταν είδαν τη λίστα άρχισαν (όσοι είχαν) να τραβούν τα μαλλιά τους, οπότε και έκαναν το πρώτο βήμα (προς τη σωστή κατεύθυνση), αποφασίζοντας να καταργήσουν την Πρεσβεία της Νέας Ζηλανδίας και το Προξενείο του Περθ!
ΚΑΙ επειδή η Αυστραλία θεωρείται «κώλος της γης» και δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον για τη γεωπολιτική στρατηγική της πατρίδας μας (που αρχίζει από τα Μέγαρα και τελειώνει στη Ραφήνα!) δεν αποκλείεται, αν συνεχίσει να βαθαίνει η κρίση, να βάλουν χέρι και στα άλλα διπλωματικά πόστα και να επιστρέψουμε πάλι στο παλιό ένδοξο καθεστώς των «επίτιμων» (και δωρεάν!) προξένων.
ΣΤΗ Μελβούρνη, για παράδειγμα, μπορούν να αναθέσουν τα προξενικά καθήκοντα στον πρόεδρο της Κοινότητας Μελβούρνης και «ούτε γάτα ούτε ζημιά» ούτε προξενικοί μισθοί ούτε τρικούβερτα ενοίκια.
ΚΑΙ είναι προτιμότερη η πιο πάνω λύση, γιατί οι σκηνές εκστρατείας που ετοιμάζονταν να στείλουν βγήκαν εκτός μόδας, από τότε που ανέτρεψαν στη Λιβύη τον Καντάφι. Άσε που θα υποβάθμιζαν και τη διεθνή ακτινοβολία της χώρας.
Η Κοινότητα, μάλιστα, μετά την ανέγερση του Πύργου, θα μπορεί να αναλάβει επίσης και την έκδοση πιστοποιητικών, πληρεξουσίων και άλλων ντοκουμέντων και να κάνει τη δουλειά και πιο αποτελεσματικά και γρήγορα, οπότε και θα διευκολύνει στο να περάσουν στην πολυσυζητημένη εφεδρεία όλοι οι υπάλληλοι που εργάζονται στο Προξενείο και να εξοικονομήσει το ελληνικό Δημόσιο πολλά εκατομμύρια ευρώ.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι μεγάλος αριθμός Ελλήνων διπλωματών που πέρασαν από την Αυστραλία ήταν για τα… πανηγύρια.
ΘΑ τοποθετούσα, μάλιστα, τους διπλωμάτες μας στην κορυφαία κατηγορία των επαγγελματικών κλάδων της πατρίδας, μαζί με τους οδηγούς ταξί και τους δημοσιογράφους.
ΜΕΤΑΞΥ των δημοσίων υπαλλήλων ήταν οι πιο αραχτοί και, βεβαίως, οι πιο καλοπληρωμένοι. Το αίμα των λίγων, έστω, φορολογουμένων (που πλήρωναν) έπιναν και τα δανεικά της χώρας εξανέμιζαν.
ΕΝΤΑΞΕΙ, δεν λέω ότι δεν υπήρχαν και ορισμένοι με συνείδηση που έκαναν (και κάνουν) τη δουλειά τους, αλλά, όπως παντού, τον τόνο δεν τον έδιναν αυτοί, αλλά η σαβούρα που για το μόνο που ενδιαφερόταν ήταν η λούφα και η κονόμα.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, διαψεύδω τις φήμες (και, μάλιστα, κατηγορηματικά όπως ο Μεϊμαράκης!) ότι εγώ συνέταξα την έκθεση πάνω στην οποία θα βασιστεί το υπουργείο Εξωτερικών για να τους στείλει εκεί απ’ όπου (ποτέ!) δεν έπρεπε να είχαν φύγει.
ΕΠΕΙΔΗ με το Προξενείο τα έβαζα τα τελευταία 35 χρόνια, ενδεχομένως ορισμένοι πιστεύουν ότι έχω προηγούμενα με τις εδώ διπλωματικές μας Αρχές.
Η απάντησή μου σε όλους αυτούς είναι η εξής: τα όσα για δεκαετίες έγραφα, κύριοι, όχι μόνο για τις διπλωματικές μας Αρχές, αλλά και τη χώρα γενικότερα, μπορείτε πλέον να τα κρίνετε με σιγουριά εκ του αποτελέσματος.
ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως «αγωνίστηκαν» με ενθουσιασμό (και πατριωτικό φιλότιμο!) να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε. Στη πρωτοπορία (πάντα) οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνδικαλιστές που συνέβαλαν τα μέγιστα στο να καταντήσει η χώρα ο περίγελος της Ευρώπης και το ρεζίλι των Βαλκανίων! Τελεία και παύλα. Πάμε πιο κάτω.
ΣΤΗΝ Κοινότητα Μελβούρνης θα αφιερώσω τον υπόλοιπο χώρο της στήλης που περισσεύει και αν δεν φτάσει θα επανέλθω την επόμενη βδομάδα, για να προλάβω και την κατεδάφιση του κτιρίου στη Lonsdale Street, που για μισό αιώνα λειτούργησε και ως στρατηγείο της παροικίας μας.
Ο λόγος που είχα αφήσει τον τελευταίο καιρό έξω από τις αναφορές μου στην Κοινότητα είναι γιατί έκανα μια έρευνα σε βάθος… θεμελίων, η οποία έφερε στην επιφάνεια πρωτοφανή στοιχεία που και εγώ ακόμα, που έχω όλες τις αποδείξεις στο χέρι μου, δυσκολεύομαι να πιστέψω.
ΕΠΕΙΔΗ μίλησα όχι μόνο με την ηγεσία της Κοινότητας, αλλά και με το ίδιο το… Μητρώο Μελών, σας πληροφορώ, ότι κανένα (ναι ΚΑΝΕΝΑ!) μέλος, απ’ όσους έγραψε η αντιπολίτευση τις περασμένες εκλογές, δεν ανανέωσε τη συνδρομή του για να ψηφίσει και στις επόμενες! Για τέτοιο ενδιαφέρον μιλάμε…
ΝΑΙ, σας λέω, πάνω από 1,500 μέλη «χάθηκαν» με τον ίδιο μαγικό τρόπο που είχαν εμφανιστεί, όπως, άλλωστε, είχαμε προβλέψει από αυτή τη στήλη, βάζοντας μάλιστα και στοίχημα ότι θα… εξαφανιστούν!
ΚΑΙ δεν χάθηκαν μόνο τα στρατευμένα μέλη. Αλλά και οι περισσότεροι από την αντιπολίτευση που είχαν λάβει μέρος στη μαζική επιστράτευση και είχαν (από καθαρό και μόνο «ενδιαφέρον»!) θέσει υποψηφιότητα για το Διοικητικό Συμβούλιο.
ΝΑΙ, σας λέω, ούτε ένας για δείγμα δεν έμεινε από τους 300 Λάκωνες μουτζαχεντίν του Φουντά που για μια εικοσαετία επέλεγε με τα ίδια του τα χέρια και τους χρησιμοποιούσε άλλοτε ως εμπροσθοφυλακή και άλλοτε ως (χρυσή) εφεδρεία!
ΤΟ δρόμο που διάλεξαν οι μουτζαχεντίν του Φουντά, ακολούθησαν και οι Ταλιμπάν της ορθόδοξης παροικιακής Αριστεράς. Μέχρι και ο Αντώνης Πάσχος έκλεισε την ακμάζουσα κάποτε βιοτεχνία καταγγελιών υπό την μορφή ανακοινώσεων.
Ο μόνος που έχει παραμείνει ακόμα στο «κλαρί», αλλά δεν κατεβαίνει γιατί φοβάται, είναι ο πράσινος Χρήστος Τσίρκας (πράσινος, όχι από οικολογική, αλλά ΠΑΣΟΚική μεριά).
ΚΑΙ από τη στιγμή που σίγησε και ο Χρήστος, σίγησαν τα όπλα του αντιπολιτευτικού μετώπου. Ναι, σας λέω, άκρα του τάφου σιωπή βασιλεύει πια στους αντιπολιτευτικούς αγρούς.
ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ και από τις ορδές του Τζέκινς Χαν, που κατέκτησε πριν 8 αιώνες τον τότε γνωστό κόσμο μην αφήνοντας όρθιο τίποτα αποδείχθηκαν οι στρατιές μελών του Παπαστεργιάδη και των αδελφών Μάρκου.
Η συντριβή των αντιπάλων υπήρξε απόλυτη (και οριζόντια!). Τους ισοπέδωσαν, ρε παιδί μου, τους ανθρώπους, όχι μόνο με τη στρατολόγηση πιο αξιόμαχων δυνάμεων, αλλά (κυρίως) με την καταιγιστική κοινοτική δράση που ακολούθησε, σε διάφορους τομείς του οργανισμού, που το προηγούμενο καθεστώς τον είχε καταδικάσει σε «δημιουργική» απραξία.
ΤΑ σεμινάρια, οι διαλέξεις, τα Φεστιβάλ, καθώς και άλλες αξιόλογες πρωτοβουλίες ακολούθησε, η έως ένα βαθμό, αξιοποίηση της κοινοτικής περιουσίας η οποία και συμβάλει στην ανέγερση του Πύργου, που όπου να είναι αρχίζει.
ΣΑΣ πληροφορώ, επίσης, ότι την ίδια στιγμή που ο προϋπολογισμός της πατρίδας είναι γεμάτος «τρύπες» ο προϋπολογισμός της Κοινότητας έχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των $150.000, χωρίς τους παραδοσιακούς τόκους που άφηνε την τελευταία επταετία η επιταγή των $2,6 εκατομμυρίων που εξασφάλισε από τον Πάχτα ο Τσίρκας.
ΣΤΗΝ τράπεζα βρίσκονται και $11 σχεδόν εκατομμύρια, από τα $13 (και κάτι…) που θα χρειαστούν για την ανέγερση του Πύργου! Ενώ αν κάνει ένα… ντου ακόμα το Συμβούλιο και βοηθήσουν και οι Σύλλογοι της παροικίας μας μπορεί να βρεθεί και το υπόλοιπο ποσό και να μη χρειαστεί να δανειστεί άλλα λεφτά η Κοινότητα.
ΚΑΙ μπρος σε αυτή τη κατάσταση, τι να βγει να πει ή να προτείνει η αντιπολίτευση; Περισσότερα για την κοινότητα και τα αραχνιασμένα «σχέδια» των τελευταίων 30 ετών, για γηροκομεία, παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και θέατρα την ερχόμενη βδομάδα για να δώσω την ευκαιρία στην αντιπολίτευση να ανασυνταχθεί αν στο μεταξύ αφήσει τον ύπνο τον βαθύ. Γεια χαρά.