ΑΡΧΙΖΩ με μια (αυστηρή) προειδοποίηση: η στήλη σήμερα είναι εντελώς ακατάλληλη για ανθρώπους με καρδιοπάθειες, πίεση και πειραγμένα νεύρα.
ΚΑΛΟ θα είναι, επίσης, να την αποφύγουν (αν μπορούν) ποιητές, λογοτέχνες, υπουργοί, διπλωμάτες και σύσσωμη βέβαια η ηγεσία των πατριωτικών μας οργανώσεων.
ΕΠΕΙΔΗ, όμως, από πείρα γνωρίζω, ότι τα άτομα που ανήκουν στις πιο πάνω κατηγορίες θα αγνοήσουν τη συμβουλή μου -όπως κάνουν και οι γίδες που, ενώ ξέρουν τη θα συμβεί, συνεχίζουν να ξύνονται στου τσοπάνη το ραβδί- ουδεμία ευθύνη φέρω για την κατάσταση της ψυχικής σας υγείας μετά την ανάγνωση.
ΑΝ με υποχρέωναν σήμερα να συμπυκνώσω ολόκληρη τη στήλη σε 9 λέξεις θα έγραφα το εξής: Δεν χρειαζόμαστε εχθρούς. Τα καταφέρνουμε (πολύ) καλύτερα μόνοι μας!
ΝΑ σας πω με δυο κουβέντες ότι αυτές τις μέρες μαίνονται δύο εμφύλιοι πόλεμοι στην παροικία μας, για έναν εκ των οποίων φέρω μέρος της ευθύνης, αφού συνέχιζα να αναβοσβήνω σπίρτα (με ποιητική διάθεση!) έξω από τη λογοτεχνική μας πυριτιδαποθήκη.
ΠΡΙΝ αναφερθώ στον εμφύλιο των πατριωτικών μας οργανώσεων, στον οποίο έχει εμπλακεί (άθελά της) η ελληνική κυβέρνηση (και λίγο ηθελημένα) οι εδώ διπλωματικές μας Αρχές, θα πω δυο κουβέντες για τους μεροκαματιάρηδες του πνευματικού παροικιακού μας μόχθου.
«ΣΤΟ κρανίο τα έχουν πάρει», σας λέω, για άλλη μια φορά οι συμπάροικοι εραστές του λόγου. Αν μπορούσαν να με σκοτώσουν, δεν θα δίσταζαν (ούτε λεπτό) να το κάνουν!
ΜΑ μπορούν (θα με ρωτήσετε) ευγενικοί από τη φύση τους άνθρωποι, με ευρύτερη πνευματική καλλιέργεια, που η καρδιά τους πάλλεται από ποιητική ευαισθησία (όπως του Λόρδου Βύρωνα) να διαπράξουν… φονικό;
ΜΠΟΡΟΥΝ και παραμπορούν, σας λέω, αγαπητοί (χριστιανοί) αναγνώστες. Όλοι μας, δεν κουβαλάμε μέσα μας μόνο το προπατορικό αμάρτημα, αλλά και το πρωτόγονο ζώο που αγόταν και φερόταν από τα αρχέγονα ένστικτά του (πριν βρει τη λαλιά του) σκότωνε (και στην κυριολεξία… έτρωγε!) όποιον στεκόταν εμπόδιο στα σχέδιά του.
ΤΟ διαπίστωσα, με τον τρόπο που με κοιτούσαν δυο-τρεις (πνευματικοί μας άνθρωποι) προχθές σε μια εκδήλωση. Αν, όπως λένε, η ματιά μπορεί να σκοτώσει, θα ήμουν ήδη νεκρός σας λέω!
ΑΥΤΟ που με ενοχλεί περισσότερο με τους λογοτέχνες μας, δεν είναι μόνο τα γραπτά και τα ποιήματά τους, αλλά, το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζουν ότι τα γραφόμενά μου συνέβαλαν στο να ξεπεράσουν τις μεταξύ τους διαφορές και να ενωθούν σαν μία γροθιά.
ΑΠΟ εκεί που ο ένας δεν ήθελε να δει τον άλλο ούτε ζωγραφιστό και τα πισώπλατα (πνευματικά) μαχαιρώματα έδιναν και έπαιρναν, ενώθηκαν για να στραφούν εναντίον μου. Απέκτησαν… όραμα ρε παιδί μου!
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ετοιμάζονται να μαζέψουν. Αν μπορούσαν θα με αφόριζαν, ρε παιδί μου. Άσε που είναι πιο… κακοί και από εμένα. Το τι λένε εναντίον μου μεταξύ τους και, προπαντός, τι λέει (αργότερα) ο ένας εναντίον του άλλου, είναι άλλο πράγμα.
ΑΥΤΟ που δεν εννοούν να αντιληφθούν είναι ότι μαθαίνω τα όσα λένε (από τους ίδιους!) και διασκεδάζω με τη ψυχή μου με την (ποιητική) αφέλειά τους. Αν όλα πάνε… αριστερά, ο αγώνας θα κρατήσει μέχρι τελικής πτώσης! Θα το διασκεδάσετε σας λέω.
ΕΠΕΙΔΗ, όπως θα έχετε διαγνώσει δεν έχω μυστικά, οφείλω να σας πω ότι εναντίον μου (κρυφά βέβαια!) έχουν στραφεί και ορισμένοι συνάδελφοι μέσα από την εφημερίδα. Αλλά και για τη δική τους γούνα έχω ράμματα όταν έλθει η (καλή) ώρα.
ΚΑΙ τώρα στο (ποιητικό) ψητό: στη σημερινή στήλη της αλληλογραφίας θα βρείτε μια (πολύ καλή) επιστολή του Νώντα Κωνσταντίνου, που ασχολείται με έμπνευση και χιούμορ με τα (λογοτεχνικά) τεκταινόμενα και την απάντηση του Κυριάκου Αμανατίδη, σε όσα έγραψε την περασμένη βδομάδα ο Τάκης Ευστρατιάδης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ την απάντηση Αμανατίδη με προσοχή, γιατί έχει (πολύ) ψωμί. Εγώ θα σταθώ σε ένα σημείο και πιστεύω ότι τα υπόλοιπα θα τα καλύψει ο Ευστρατιάδης όταν απαντήσει.
ΜΕΤΑΞΥ των άλλων, ο Κυριάκος κατηγορεί τον Τάκη, ότι άλλα έγραφε (για την ποίηση του Στάθη Ραυτόπουλου) όταν προλόγιζε τα βιβλία του στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και άλλα έγραψε προχθές στην επιστολή του.
ΜΕ δύο κουβέντες, τον κατηγορεί ότι τότε τον θαύμαζε και έγραφε (μόνο) καλές κουβέντες, ενώ τώρα θεωρεί την ποίηση του Στάθη παρακατιανή και αμφίβολης ποιητικής αξίας, για να καταλήξει με την εξής παράγραφο:
«ΜΕΤΑ τα παραπάνω διερωτάται κανείς τι έχει μεσολαβήσει από τη δεκαετία του 1970 μέχρι σήμερα, για να χαρακτηρίζει ο Τ. Ευστρατιάδης τον Στάθη Ραυτόπουλο “τραγουδοποιό“, όχι όμως ποιητή με αξιώσεις».
ΜΑ μεσολάβησαν (αν δεν κάνω λάθος) 40 χρόνια, κύριε Κυριάκο. Μια ολόκληρη ζωή! Στο διάστημα αυτό υποθέτω ο Τάκης θα πρέπει να διάβασε και αρκετή ποίηση, πράγμα που απ’ ό,τι φαίνεται ίσως δεν έκανες εσύ.
ΑΝ θα πρέπει να είναι για κάποιον ιδιαίτερα διδακτικά αυτά που ανέφερες για τον Ευστρατιάδη, πρέπει να είναι για εσένα, αφού, όπως αντιλαμβάνεσαι, τα γραφόμενα μένουν και οποιοσδήποτε μπορεί να επικαλεσθεί στο μέλλον τα εγκώμια και τους ύμνους που (εργολαβικά) κάνεις στις παρουσιάσεις ποιοτικών συλλογών και λογοτεχνικών βιβλίων.
ΚΑΙ μια διαβολική σύμπτωση: στο σημείο που διαβάζετε βρισκόμουν, όταν έφτασαν ηλεκτρονικά στην εφημερίδα μια ανακοίνωση του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης που υπογράφει η πρόεδρός του, Καίτη Αλεξοπούλου, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου, και μια επιστολή από το μέλος του ιδίου Συμβουλίου, Φρίξο, Ιωαννίδη.
ΕΠΕΙΔΗ πρέπει να αναφερθώ (και) στον… πατριωτικό εμφύλιο, στο θέμα θα επανέλθω της ερχόμενη βδομάδα. Προς το παρόν, το μόνο που προλαβαίνω να πω είναι ότι, ενώ η κυρία πρόεδρος ισχυρίζεται ότι τα στοιχεία μου είναι «ανακριβή», δεν μπαίνει στον κόπο να αναφερθεί στα… ακριβή!
ΘΑ το κάνω (και πάλι) την ερχόμενη βδομάδα, γιατί τα στοιχεία προέρχονται από το Victoria Multicultural Communities και είναι απόλυτα ακριβή, γιατί αυτοί έδωσαν τα λεφτά! Το πώς χρησιμοποίησε ο Σύνδεσμος (τα λεφτά) είναι μια άλλη ιστορία και δέχομαι τη μαρτυρία τους, αφού αυτοί ξέρουν που τα ξόδεψαν!
ΚΑΙ τώρα στο μεγάλο Μακεδονικό εμφύλιο, τον οποίο είχα αναγγείλει πριν δύο εβδομάδες θέτοντας την ερώτηση, «ποιος κάλεσε τον υπουργό Καράογλου στην Αυστραλία» ήλθε να επιβεβαιώσει η ίδια η Παμμακεδονική θέτοντας και επίσημα την ίδια ερώτηση.
ΕΔΩ θα πρέπει να ομολογήσω και να συγχαρώ δημόσια τον πρόεδρο της μητέρας οργάνωσης (όλων) των Μακεδόνων, Δημήτρη Μηνά, ο οποίος και αποκαλύπτει, ότι το ερώτημα «ποιος έφερε τον κ. Υπουργό στην Αυστραλία» θα στερείτο σοβαρότητας (και σημασίας), «αν την ερώτηση και την ανυπόστατη και ανακριβή απάντηση δεν την μεθόδευαν δημόσια, αλλά και παρασκηνιακά στον ελληνόγλωσσο Τύπο υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, τα οποία κρυπτόμενα πίσω από το θεσμικό τους βάρος θα έπρεπε να είναι περισσότερο σοβαρά και έντιμα».
ΒΑΡΙΕΣ και ασήκωτες κουβέντες, από την Παμμακεδονική, η οποία και παραδοσιακά διατηρούσε (λόγω του προβλήματος με τους ακατανόμαστους Πουγουδουμίτες) τις καλύτερες των σχέσεων με εδώ θεσμικούς αντιπροσώπους του Έθνους.
ΚΑΙ τώρα ας περάσουμε στον πυρήνα του γρίφου; Τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια; Δεν φαντάζομαι να αναφέρεται στον Παύλο Μαυρουδή, ο οποίος όπου και αν πάει και όπου και αν σταθεί, δεν ξεχνά να θυμίζει ότι τον υπουργό Μακεδονίας-Θράκης τον κάλεσε από τον Αύγουστο ο ίδιος.
ΚΑΙ αρωγός του Παύλου στην (υπουργική) επίσκεψη, όπως «προφητικά» σημείωνα πριν δύο βδομάδες στη στήλη, θα ήταν η πρόξενος, Ελένη Λιανίδου. Οπότε ένα και ένα κάνει δύο, που σημαίνει ότι πίσω από την «ανυπόστατη και ανακριβή απάντηση» βρίσκεται η πρόξενος της πατρίδας μας στη Μελβούρνη!
ΣΤΗΝ κυρία Λιανίδου στρέφονται τα ομαδικά πυρά της Παμμακεδονικής. Άλλωστε, τόσο ο πρόεδρος της οργάνωσης όσο και άλλοι αξιωματούχοι της, το έχουν αναφέρει και δημόσια σε πολλές τους συζητήσεις τη, τελευταία εβδομάδα.
ΜΕΝΕΑ σας λέω πνέουν οι άνθρωποι της Παμμακεδονικής (και όχι μόνο) κατά της προξένου μας και σπάνε το κεφάλι τους να ερμηνεύσουν ποιοι την οδήγησαν στο βαθύ λάκκο στον οποίο και βρίσκεται. Και, εντάξει, δεν ήξερε, γιατί όμως δεν ρώταγε να μάθει, λένε με παράπονο οι πικραμένοι (και… θεσμικά διασπασμένοι!) Μακεδόνες.
ΣΤΟ μεταξύ, παρά τις εγκάρδιες δημόσιες χαιρετούρες και τα (διπλωματικά) χαμόγελα, στα παρασκήνια γίνεται πραγματική «σφαγή» και το «θάψιμο» πάει σύννεφο. Επειδή πλησιάζουν οι άγιες μέρες των Χριστουγέννων και (επιπροσθέτως) τη στήλη τη διαβάζουν και μικρά παιδιά δεν θα αναφερθώ στις (πολύ βαριές) λέξεις που χρησιμοποιούνται, για να μη φρικάρετε με το λεξιλόγιο των αντιδίκων.
ΑΣΕ που τα όσα φαιδρά συμβαίνουν έχουν φέρει και σε πολύ δύσκολη θέση τον έρμο τον υπουργό που δεν ξέρει ποιους να ακούσει και ποιους να ακολουθήσει. Προς το παρόν και με τη βοήθεια της προξένου, τον πρώτο λόγο για το τι θα κάνει ο υπουργός τον διεκδικεί δυναμικά ο Παύλος Μαυρουδής.
ΚΑΙ αυτά δεν είναι τα μόνα ευτράπελα που έλαβαν χώρα τις τελευταίες μέρες. Σύμφωνα με (διασταυρωμένες) πληροφορίες μου, η ελληνική κυβέρνηση μείωσε κατά $25.000 τα χρήματα που διέθεσε για την επίσκεψη του Καράογλου και των 20 επιχειρηματιών στην Αυστραλία, πράγμα που τους ανάγκασε να καταφύγουν σε ένα πιο φτηνό ξενοδοχείο του Μπράιτον και όχι στα πανάκριβα Hilton και Hyatt που κατέφευγαν τους σπάταλους (καλούς) καιρούς οι υψηλοί επισκέπτες από την πατρίδα.
ΟΤΑΝ πληροφορήθηκε ότι ο Καράογλου δεν μπορούσε να μείνει στο Χίλτον, η κ. Λιανίδου έγινε έξω φρενών και πήγε η ίδια αυτοπροσώπως στο ξενοδοχείο του Μπράιτον και ζήτησε από τη διεύθυνση να κόψουν το χορτάρι του κήπου και να στρώσουν τα καλύτερα σεντόνια!
ΤΕΤΟΙΑ «βάσανα» αγαπητοί φίλοι συσσώρευσε η κρίση στους καλομαθημένους πολιτικούς και στους σπάταλους κυβερνητικούς αξιωματούχους και διπλωμάτες. Δεν θα εκπλαγώ αν ο επόμενος πρόξενος της πατρίδας δεν θα μένει σε παλατάκι, όπως η σημερινή προξένησα, αλλά, σε κανένα… τροχόσπιτο που θα πληρώνει η Παμμακεδονική!
ΑΥΤΑ για σήμερα που αποτελούν (στην κυριολεξία) σταγόνα στον Ωκεανό με αυτά που καθημερινά συμβαίνουν. Ναι, σας λέω, μπορούμε και τα βγάζουμε και μόνοι μας τα μάτια μας. Γεια χαρά.