ΛΟΓΟΙ αξιοπιστίας (και όχι μόνο) με υποχρεώνουν σήμερα να αντιπαρέλθω το (πλούσιο) παρασκήνιο της επίσκεψης Τσιάρα στην Αυστραλία και να ασχοληθώ (επιτέλους) με την αρχιτεκτονική αναμόρφωση της Μελβούρνης προς το αρχαιοελληνικότερο, όπως σας είχα υποσχεθεί τις δύο προηγούμενες εκδόσεις.
ΠΡΙΝ αναφερθώ στο θέμα, να σας πω, εν συντομία, ότι η επίσκεψη του αρμόδιου (για εμάς τους απόδημους) υφυπουργού Εξωτερικών), κοντά μας θα πρέπει να τον βοήθησε να εγκαταλείψει οριστικά τις ψευδαισθήσεις που είχε για την νεκρανάσταση του ΣΑΕ.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ γνωρίζω οι μεγάλοι οργανισμοί της παροικίας μας δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον να συμμετάσχουν στο… νέο ΣΑΕ (που στην ουσία είναι μια αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση του παλιού!), ενώ στη συνάντηση με τους εκπροσώπους της οργανωμένης παροικίας (στο προξενείο και το «Κρητικό Χωριό»), υπόβοσκε μια ακραία δυσπιστία στα (αναστάσιμα) σενάρια για το μελλοντικό ΣΑΕ.
ΤΟ «όραμα» του υφυπουργού, να βρεθούν 100.000 (ναι, εκατό χιλιάδες!) ομογενείς να γίνουν μέλη του ΣΑΕ, πληρώνοντας μια συνδρομή $5 το χρόνο, για να συνεχίζουν να κάνουν τα ταξιδάκια τους οι αξιωματούχοι του οργάνου και να ισχυρίζονται οι αρμόδιοι υφυπουργοί (και οι εκάστοτε κυβερνήσεις) πως ότι «κάτι κάνουν» για τους Απόδημους, είναι ένα «όραμα» θερινής (χρεοκοπημένης) νύχτας.
ΚΑΝΕΙΣ πλέον δεν έχει εμπιστοσύνη, ούτε στο ΣΑΕ ούτε, βέβαια, στις κοπιαρισμένες (και αποτυχημένες) συνταγές και πρωτοβουλίες ελληνικών κυβερνήσεων, που παίρνονται στο γόνατο, όπως στους καλούς πράσινους και γαλάζιους καιρούς.
ΝΑ σας πω, επίσης, ότι, ο πρόξενος του Σίδνεϊ, Βασίλης Τόλιος, θα δεξιωθεί απόψε τον υφυπουργό Εξωτερικών στο παλάτι του Βοκλούζ για να αποκτήσει και ο Τσιάρας μια προσωπική άποψη για τη θέα, το γήπεδο τένις και τις υπόλοιπες ανέσεις της σπιταρόνας, η οποία και θα πρέπει να στοιχίζει στο (χρεοκοπημένο) ελληνικό Δημόσιο (πολύ) περισσότερα, από ότι η πρεσβευτική κατοικία στη Βιέννη, που στοιχίζει 13.000 ευρώ το μήνα!
ΝΑ προσθέσω εδώ, ότι παρά το θόρυβο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα για τις προκλητικές δαπάνες του ΥΠΕΞ στη Βιέννη (που έγιναν αφορμή να γίνουμε σε πανευρωπαϊκή κλίμακα ρεζίλι των σκυλιών) και τα όσα γράψαμε σε τούτη τη στήλη για το προκλητικό κόστος της προξενικής κατοικίας του Βοκλούζ πριν δύο μήνες, η ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να ενοικιάζει (με δανεικά!) και για τις δύο κατοικίες!
ΚΑΙ αυτά τα καραμπινάτα παραδείγματα (ενδεχομένως) είναι η κορυφή του παγόβουνου, αν κρίνουμε από τη (δαπανηρή) κουλτούρα που έχει ριζώσει στο διπλωματικό σώμα, το οποίο και αποτελεί το σκληρό (και πιο καλοπληρωμένο) πυρήνα του ανίκανου ελληνικού δημοσίου.
ΚΑΙ επειδή κόρακας κορακιού μάτι δεν βγάζει το κακό συνεχίζεται και μάλιστα κατά προκλητικό και αδιάντροπο τρόπο, ακόμα και κατά τη διάρκεια της κρίσης, που έχει γονατίσει τη χώρα κατσαδιάζοντας στη μιζέρια της φτώχειας το λαό της.
ΚΑΙ τώρα στο θέμα μας. Μετά τις προσπάθειες που κατέβαλα για την… αναμόρφωση των ποιητών μας και την γενικότερη βελτίωση της πνευματικής καλλιέργειας των λογοτεχνών μας, είπα να ρίξω μια (βιαστική) ματιά και σε άλλες μορφές τέχνης που επηρεάζουν την (παροικιακή) ζωή μας και διαμορφώνουν την αισθητική μας.
ΚΑΙ μια από τις τέχνες αυτές είναι η αρχιτεκτονική, που, θέλουμε δεν θέλουμε, ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή μαζί της. Και ενώ οι λογοτέχνες μας, παρά τις (γραπτές) αδυναμίες τους ασχολούνται (και) με τον αρχαιοελληνική παράδοση και τον πολιτισμό της σε όλους τους τομείς, οι συμπαροικοι αρχιτέκτονες έχουν δυτικοποιηθεί επικίνδυνα ξεχνώντας τις ρίζες τους και την καταγωγή τους.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΣ αρχικά μέρος του προσωπικού φωτογραφικού μου αρχείου με παραδειγματικές κατασκευές, έχω ως στόχο να κεντρίσω τον πατριωτισμό τους και να τους θυμίσω το παρελθόν τους.
ΣΕ μια χρονική στιγμή μάλιστα, που οι ακατονόμαστοι βαλκάνιοι γείτονες μας, στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν προγόνους, κυκλοφορούν το Μέγα Αλέξανδρο σε γραμματόσημα και πιστωτικές κάρτες, εμείς εδώ οι ακρίτσες της πολιτιστικής μας παράδοσης είμαστε (δύο φορές) υποχρεωμένοι να προβάλουμε οτιδήποτε έχει σχέση με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό μας.
ΠΡΟΤΕΙΝΩ, λοιπόν, αν είναι να χτίσουμε καινούργιο σπίτι ή να ανακινήσουμε το παλιό να ζητάμε από τους συμπάροικους αρχιτέκτονες να μας κάνουν ένα σχέδιο που να εμπεριέχει αναφορές στο ένδοξο παρελθόν μας.
ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΣ χρώματα, ρυθμούς, αγάλματα, εικονογραφίες και σχέδια από το παρελθόν μας θαύματα θα μπορούσαμε να κάνουμε και να μιλά όλος ο κόσμος (όχι μόνο για την πρασινάδα και ακρίβεια της Μελβούρνης) αλλά και για την αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική της.
ΕΙΜΑΙ πλέον πεισμένος, ότι τα περισσότερα από τα οικήματα που θα κάνουμε θα γίνουν σε μια πενταετία τουριστικά αξιοθέατα, ενώ μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα ανακηρυχτούν από την UNESCO και ως μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς.
ΚΑΙ επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και προκειμένου να πάρετε μια γεύση δημοσιεύω σήμερα ορισμένες φωτογραφίες που στόχο έχουν να σας εμπνεύσουν να δημιουργήσετε κάτι καλύτερο και ελληνικότερο.
ΟΠΟΙΟΣ πατριώτης μάλιστα θέλει μπορεί να αντιγράψει τις κατασκευές που αναδημοσιεύω και δεν θέλω να ακούσω εξυπνάδες περί κιτς και αρχαιοπληξίας. Σύντομα θα ακολουθήσουν και άλλες δημοσιεύσεις σχεδίων και ειδικό αφιέρωμα στη διακόσμηση εσωτερικών χώρων. Γεια χαρά.