Όσοι τον γνωρίζουν, τον χαρακτηρίζουν «νέο αστέρι» του Εργατικού Κόμματος. Όσοι τον συναντούν για πρώτη φορά ή διαβάζουν το βιογραφικό του σημείωμα, αντιλαμβάνονται αμέσως, γιατί ο Φίλιππος (Φιλ) Δαλιδάκης θεωρείται αστέρι που θα διανύσει μεγάλη απόσταση στο πολιτικό στερέωμα της Αυστραλίας.
Δεν προτίθεμαι να κουράσω τον αναγνώστη με βιογραφικά στοιχεία του Φιλ, που ποικίλουν, από υποδιευθυντής του γραφείου του πρώην υπουργού Τηλεπικοινωνιών, Stephen Conroy, σύμβουλος της πρώην Εργατικής κυβέρνησης Bracks σε θέματα ενέργειας, οικονομικός αναλυτής, πολιτικός σχολιαστής στο κανάλι Sky News, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, μέχρι εκπαιδευτικός σύμβουλος νεοφερμένων μεταναστών και προσφύγων και ταμίας του Εβραϊκού Μουσείου Αυστραλίας (Jewish Museum of Australia).
Ο Φιλ είναι προϊόν μικτού γάμου. Ο πατέρας του είναι κρητικής καταγωγής, γεννημένος στο Βόλο και η μητέρα του Εβραία και συναντήθηκαν στο «Πατρίς», όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως ταμίας και η μητέρα του απολάμβανε ταξίδι αναψυχής στην Ευρώπη.
«Ο πατέρας μου εργάστηκε ως ταμίας στα καράβια του Χανδρή «Πατρίς» και «Αυστραλίς», τα οποία μετέφεραν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία την περίοδο της μαζικής μετανάστευσης» λέει.
«Η μητέρα μου είναι εβραϊκής καταγωγής γεννημένη στη Σαγκάη της Κίνας. Η οικογένειά της, που ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στην Κεντρική Γερμανία, διέφυγε σιδηροδρομικώς στην Ιταλία έξι μήνες, περίπου, πριν την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και από εκεί με καράβι στην κοσμοπολίτικη Σαγκάη, που την περίοδο εκείνη ήταν το μοναδικό λιμάνι στο οποίο μπορούσαν να αποβιβαστούν ασφαλώς.
Από τη Σαγκάη η οικογένεια της μητέρας μου εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία και σε ένα από τα ταξίδια της στην Ευρώπη συνάντησε εν πλω τον πατέρα μου, αγαπήθηκαν, παντρεύτηκαν και εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αυστραλία» εξιστορεί.
Πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, λάτρης της Ελλάδας, βιάζεται να μεγαλώσουν τα παιδιά του για να τα πάει στο Βόλο μαζί με τον παππού τους, τον πατέρα του, για να γνωρίσουν τη νύφη του Παγασητικού και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Στις πολιτειακές εκλογές της 29ης Νοεμβρίου ο κ. Δαλιδάκης εκλέχθηκε άνετα γερουσιαστής Southern Metropolitan Region, κάνοντας το πρώτο βήμα στην πολιτική του καριέρα. Σε αποκλειστική συνέντευξή του στο «Νέο Κόσμο» δηλώνει, ότι «δεν βιάζεται να διεκδικήσει οφίτσια».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πολιτική, ξέροντας ότι οι πολιτικοί δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από το κοινό;
Τελευταία έχουν αποκαλυφθεί πολλά σκάνδαλα με πρωταγωνιστές πολιτικούς. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του πρώην βουλευτή Frankston, Geoff Shaw. Παρά ταύτα, θεωρώ ότι η ενασχόληση με την πολιτική είναι ευκαιρία να υπηρετήσεις την κοινωνία. Η συμμετοχή στη διαμόρφωση και την υλοποίηση κοινωνικής πολιτικής είναι ιδιαίτερη τιμή. Προσβλέπω στην ευκαιρία να παίξω αυτόν τον τιμητικό ρόλο στην κοινωνία μου.
Δηλαδή, το ενδιαφέρον για την κοινωνία είναι το κίνητρό σας;
Απολύτως και υπόσχομαι να προσφέρω τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες μου στους ψηφοφόρους της έδρας μου και την ευρύτερη κοινωνία της Βικτώριας. Δεσμεύομαι να είμαι ενεργό μέλος της κυβέρνησης Andrews, διότι ο πολιτικός που αδρανεί, που αδιαφορεί για τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύει, για την κοινωνία που υποσχέθηκε να υπηρετήσει είναι περιττός.
Ήμουν 15 ετών, όταν με εξιτάριζε η πολιτική δεινότητα των πρώην πρωθυπουργών Bob Hawke και Paul Keating και η κοινωνική πολιτική τους αύξανε το πάθος μου να ασχοληθώ με την πολιτική. Όντας Έλληνας με την πολιτική στο γονίδιό μου, αποφάσισα να υπηρετήσω το δημοκρατικό μας πολίτευμα ως γερουσιαστής.
Μπαίνετε στην πολιτική με προσόντα, που μέχρι σήμερα σας εξασφάλισαν περίοπτες θέσεις με υψηλές αμοιβές και προβολή. Δεν φοβάστε μήπως σας κουράσει, σας απογοητεύσει;
Όχι, δεν φοβάμαι. Πιστεύω, ότι η επιλογή να συμμετέχω στην πολιτική διαδικασία ως εσωτερικός παράγοντας δεν θα με κουράσει, δεν θα με απογοητεύσει. Η πρόκληση, ως νέος πολιτικός, δεν θα είναι να αντισταθώ στην απογοήτευση από το σύστημα, η πρόκληση θα είναι να συμμετέχω αποτελεσματικά στο πολιτικό γίγνεσθαι, γνωρίζοντας, ότι κάποιες προσπάθειές μου θα τελεσφορήσουν και άλλες όχι. Έχω πάντα κατά νου αυτό που λέει ο λαός, ότι το ταξίδι, συχνά, έχει μεγαλύτερη αξία από τον προορισμό.
Θα μείνω στην πολιτική όσο θα μπορώ να προσφέρω. Μόλις αντιληφθώ ότι χάνω το ενδιαφέρον μου θα εγκαταλείψω αμέσως.
Μένω στα εξαιρετικά προσόντα σας για άνθρωπο της ηλικίας σας και ερωτώ. Γιατί θέσατε υποψηφιότητα για τη Γερουσία και όχι για τη Βουλή, που είναι το πεδίο των πολιτικών μαχών και ο χώρος ανάδειξης των πολιτικών με γνώσεις, ικανότητες και φιλοδοξίες;
Εύλογη η ερώτησή σας. Η εκλογή μου στη Γερουσία δεν με εμποδίζει να παίξω το ρόλο που φιλοδοξώ να παίξω στη διαμόρφωση και υλοποίηση αποτελεσματικής πολιτικής, μέσα στο κόμμα μου, αφενός, και, αφετέρου, η εκλογή στη Βουλή ή στη Γερουσία σχετίζεται με τις φιλοδοξίες ενός εκάστου από το αν φιλοδοξείς να διεκδικήσεις αρχηγικά αξιώματα σε κάποια φάση της πολιτικής καριέρας σου.
Προσωπικά με ενδιαφέρει η επιτυχία του κόμματός του, δεν έχω αρχηγικές φιλοδοξίες. Ως εκ τούτου, δεν ετέθη θέμα, Βουλή ή Γερουσία.
Ο «άγνωστος» στο ευρύ κοινό, κατά τις δημοσκοπήσεις, Daniel Andrews, κατόρθωσε το «ακατόρθωτο», ανέτρεψε την κυβέρνηση Napthine μετά από μία θητεία. Αναλαμβάνετε τη διακυβέρνηση της Πολιτείας σε περίοδο οικονομικών και κοινωνικών αναταράξεων, με πολλά και σοβαρά θέματα ανοιχτά. Πώς βλέπετε το Εργατικό Κόμμα να πορεύεται ως κυβέρνηση;
Για να κρίνει κάποιος αντικειμενικά την αναγνωρισιμότητα ή μη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του το περιορισμένο ενδιαφέρον των ΜΜΕ για αρχηγούς και κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Ο λαός της Βικτώριας τώρα θα γνωρίσει τον Daniel Andrews και θα εκτιμήσει την ειλικρίνειά του, την ευφυΐα του, την απλότητα, το χάρισμά του. Το Εργατικό Κόμμα θα πορευτεί σταθερά και αποφασιστικά προς το στόχο του, που είναι η μεταμόρφωση της Βικτώριας σε Πολιτεία-μοντέλο της κοινοπολιτείας.
Το κόμμα σας, προφανώς, κέρδισε τις εκλογές διότι επικέντρωσε στα θέματα που ενδιαφέρουν άμεσα τον μέσο πολίτη της Βικτωρίας, υγεία, παιδεία, ανεργία, δημόσιες συγκοινωνίες, με εξαίρεση την κατασκευή της λεωφόρου East-West Link, που απορρίψατε και δεσμευτήκατε να ακυρώσετε τη συμφωνία που έχει υπογράψει η πρώην κυβέρνηση Napthine διακινδυνεύοντας σημαντική δαπάνη για αποζημίωση της εταιρείας για διαφυγόντα κέρδη. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται αυτή η υπόθεση;
Ο πρωθυπουργός και ο θησαυροφύλακας έχουν στα χέρια τους τη συμφωνία, τη μελετούν και θα προβούν σε σχετικές ανακοινώσεις. Αυτό που εγώ θέλω να υπογραμμίσω είναι η ανευθυνότητα της πρώην κυβέρνησης Napthine, η οποία υπέγραψε παραμονή των εκλογών μία συμφωνία με ρήτρες για αποζημίωση της αναδόχου εταιρείας. Πρόκειται για μνημειώδες παράδειγμα κυβερνητικής ανευθυνότητας, που ο λαός αποδοκίμασε την ημέρα των εκλογών.
Παρατηρείτε, εύστοχα, ότι το Εργατικό Κόμμα ιεράρχησε σωστά τα θέματα που απασχολούν το μέσο πολίτη. Δεν είναι δυνατόν να αγνοήσει το Εργατικό Κόμμα την ανεργία, που εκτινάχτηκε στο 6,8% του εργατικού δυναμικού της Πολιτείας το υψηλότερο ποσοστό μετά την Τασμανία -από 4,8% που ήταν όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Πολιτείας ο Συνασπισμός, μήτε τα άλλα προβλήματα που συσσώρευσε η τετραετής απραξία των κυβερνήσεων Baillieu-Napthine.
Στο πλαίσιο της πολιτικής μας, για αναχαίτιση της ανεργίας και παροχή εναλλακτικών επιλογών στους νέους και τις νέες της Πολιτείας, το Εργατικό Κόμμα έδωσε προτεραιότητα στην επαγγελματική εκπαίδευση χρηματοδοτώντας τα Κολέγια TAFE και τα τεχνικά σχολεία της Πολιτείας.
Αλλά δεν είναι μόνον η υψηλή ανεργία, που επιβεβαίωσε την απραξία των κυβερνήσεων Baillieu-Napthine και εμβόλισε την προεκλογική προσπάθεια του κ. Napthine να πλήξει την αξιοπιστία του Εργατικού Κόμματος και του Daniel Andrews. Γενικά, η τετραετία διακυβέρνησης από τη συντηρητική παράταξη ήταν τετραετία οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής οπισθοδρόμησης.
Μέλη και υποστηρικτές του Εργατικού Κόμματος, που σας θεωρούν οι ίδιοι «νέο αστέρι» και γνωρίζουν ότι και η ηγεσία του κόμματός σας έχει την ίδια γνώμη, απορούν γιατί δεν συμπεριληφθήκατε στην πρώτη κυβέρνηση Andrews. Επειδή έχουμε και εμείς την ίδια γνώμη σας ρωτάμε ευθέως, γιατί μείνατε εκτός κυβέρνησης;
Είστε όλοι πολύ γενναιόδωροι. Ακούστε, πρέπει να μάθω πολλά πριν φιλοδοξήσω να διεκδικήσω θέση στην κυβέρνηση.
Μα, διατελέσατε σύμβουλος του πρώην κοινοπολιτειακού υπουργού Τηλεπικοινωνιών, Stephen Conroy, και άλλων υπουργών των πρώην κοινοπολιτειακών κυβερνήσεων. Δεν αρκούν οι γνώσεις σας;
Σωστά, αλλά πρόκειται για διαφορετικές ιδιότητες. Άλλο να είσαι σύμβουλος κυβέρνησης και υπουργών και άλλο να είσαι ο ίδιος μέλος του κοινοβουλίου. Προτεραιότητά μου, επί του παρόντος, είναι να εγκλιματισθώ στη Γερουσία, να εξοικειωθώ με τις ενδοκυβερνητικές διαδικασίες και να συνεισφέρω στο κυβερνητικό έργο.
Ζείτε μέσα στην ελληνική παροικία, αλλά δεν είστε τόσο αναγνωρίσιμος όσο οι άλλοι ομογενείς πολιτικοί, παλαιοί και νεοεκλεγέντες.
Δώστε μου χρόνο. Για καλή μας τύχη, στις πρόσφατες εκλογές εκλέχτηκαν δύο νεαροί ομογενείς μας, ο Στιβ Δημόπουλος στο Oakleigh και ο Νίκος Στάικος στο Bentleigh και εγώ -φυσικά- στη Νότια Περιφέρεια της Μελβούρνης (Southern Metropolitan Region). Οι έδρες Oakleigh και Bentleigh, με πάνω από 10% ελληνισμό έκαστη, περιλαμβάνονται στην εκλογική περιφέρειά μου και εξυπακούεται, ότι η συνεργασία μας θα είναι άμεση και δυναμική για την επιτυχία των κοινών μας στόχων, για το καλό της Πολιτείας και της ομογένειας.
Όσον αφορά την Τζένη Μικάκου, η οποία είναι πλέον βετεράνος της πολιτικής, χαίρομαι για την υπουργοποίησή της και εύχομαι μετά από κάποια χρόνια στην πολιτική να συζητάμε και τη δική μου ανέλιξη σε στέλεχος του Εργατικού Κόμματος.
Επί τη ευκαιρία, εύχομαι στον Ελληνισμό Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά, τους διαβεβαιώνω, δε, ότι η πόρτα του γραφείου μου θα είναι ανοιχτή για τους Έλληνες της εκλογικής μου περιφέρειας και της ευρύτερης Μελβούρνης, όπως θα είναι και για τους άλλους πολίτες.