Κεραυνός εν αιθρία η “είδηση” την περασμένη εβδομάδα στο facebook -με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Καλύμνιου- ότι το κτίριο του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Ηπειρωτών “Η Δωδώνη” βγαίνει στο σφυρί και το ερώτημα “πόσα ακόμη έσοδα από την πώληση των κτιρίων οργανισμών μελλοντικά θα στερηθεί η ευρύτερη ελληνική παροικία εξαιτίaς πράξεων παρανοϊκού χαρακτήρα και παραπληροφόρησης, στενόμυαλων, δυσαρεστημένων και αποκομμένων μελών οργανισμών που βρίσκονται στο χείλος της διάλυσης;”

Γίνεται συζήτηση, αναφέρει ο ίδιος, τα χρήματα από την πώληση του κτιρίου να δοθούν σε όχημα άμεσης βοήθειας στα Ιωάννινα, στο Ερευνητικό Κέντρο Peter MacCulum και στο Royal Children Hospital.

“Λυπηρό», χαρακτηρίζει το γεγονός, ότι δεν έγιναν πιο εποικοδομητικές -για την παροικία- επιλογές δωρεών, όπως να διατεθούν τα χρήματα στην Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, την Φροντίδα, την Πρόνοια ή σε ελληνικά σχολεία.

Αμέσως μετά, έπεται η υπόθεση του ιδίου ότι “ίσως, η έννοια της ‘κοινότητας’ να μην ήταν ποτέ τόσο ισχυρή όσο την παρουσιάζαμε”.

Συνεχίζοντας με μία δεύτερη υπόθεση, με την οποία διευκρινίζεται ότι δεν απευθύνεται στη “Δωδώνη”, είναι, δε, ιδιαίτερα καυστική, λέει: “Ίσως θα έπρεπε, ακόμη, να μας απασχολήσει η κτητική στάση που έχουν τα μέλη ορισμένων ελληνικών οργανισμών, όσον αφορά τα κτίρια (χωρίς να λέω ότι αυτό συμβαίνει με τη “Δωδώνη”), του είδους ‘εγώ βοήθησα στην αποπλήρωση του δανείου, επομένως δικαιούμαι ένα μέρος από τα χρήματα της πώλησης για να πάω διακοπές’. Μιλάμε γι’ αυτού του τύπου τις διεκδικήσεις” καταλήγει ο κ. Καλύμνιος.

ΣΑΦΗΣ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ως “παρερμηνεία” θα χαρακτηρίσει -επιεικώς- ο γενικός γραμματέας του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Ηπειρωτών “Η Δωδώνη”, τα όσα κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες, περί διάλυσης του οργανισμού και πώλησης του κτιρίου.

Στη συνάντησή μας στο “Νέο Κόσμο”, ο γενικός γραμματέας Κώστας Ζώτος, είναι αισιόδοξος, θετικός και πλήρης κατανόησης: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρερμηνεύτηκε το γεγονός ότι επιχειρούμε τροποποίηση του Καταστατικού μας όσον αφορά τη διάθεση των περιουσιακών στοιχείων του οργανισμού. Είναι κάτι που οφείλαμε να πράξουμε” τονίζει.

Σύμφωνα με το Άρθρο 54 του Καταστατικού, σε περίπτωση που διαλυθεί ο οργανισμός, τα περιουσιακά του στοιχεία θα διατεθούν ως εξής: 50% στο Σανατόριο Ιωαννίνων (που, όμως, δεν λειτουργεί σήμερα), 25% στον οργανισμό Spastic Children Victoria και 25% στο Γηροκομείο Ιωαννίνων.

“Εξουσιοδοτημένοι από τη Γενική Συνέλευση του 2016, προτείναμε στα μέλη μας τις εξής αλλαγές: 50% στο Ερευνητικό Κέντρο Peter MacCalum, 25% στο Children’s Hospital και 25% στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Έγινε αντιπρόταση να μειωθεί το ποσοστό στο Αντικαρκινικό κατά 10% και στο Νοσοκομείο Παίδων κατά 5% και να δοθεί το σύνολο αυτό, δηλαδή 15%, στην Ελληνική Κεντρική Κοινότητα Μελβούρνης.

Στη συνέχεια στείλαμε επιστολή σε όλα τα μέλη προκειμένου να τοποθετηθούν επ’ αυτών των προτάσεων και το αποτέλεσμα θα κοινοποιηθεί στη Γενική Συνέλευση του Οκτωβρίου.

Μπορώ να πω ότι από τις επιστολές που έχουμε λάβει μέχρι τώρα η αντιπρόταση να δοθεί ποσοστό 15% στην Κεντρική Κοινότητα Μελβούρνης, μάλλον θα γίνει δεκτή” τόνισε ο κ. Ζώτος.

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ

“Το όνομα ‘Δωδώνη’, που βρίσκεται στην πρόσοψη του κτιρίου, δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από εκεί. Αυτό μπορώ να το διαβεβαιώσω. Δεν διαλυόμαστε και δεν πουλάμε. Τονίστε το αυτό!”

Το τονίζω με όλη την έμφαση που μπορώ, δεν μένω, όμως, εκεί.

Αρχίζοντας από το… τέλος, ζητώ να μάθω τη σύσταση του Δ.Σ. και τον αριθμό των μελών σήμερα.

Το flashback θα γίνει αργότερα.

Πληροφορούμαι ότι ο οργανισμός αριθμεί σήμερα 97 ισόβια μέλη και 72 τακτικά. Από τα επτά μέλη του Δ.Σ. τα τέσσερα είναι της πρώτης γενιάς, “όχι στα 90, αλλά στα 70 τους”, τονίζει ο ίδιος, και τρία της δεύτερης γενιάς κάτω των 50 χρόνων. (Σημειώνω την έμφαση που δίνεται, από τον κ. Ζώτο, στην ηλικία των μελών του Δ.Σ.).

“Ο στόχος μας -και προς αυτόν δουλεύουμε εντατικά σήμερα-, είναι να προσελκύσουμε την τρίτη γενιά, να της παραδώσουμε τη σκυτάλη και να δούμε ότι οι κόποι μας δεν πήγαν χαμένοι”.

Ακούω και δεν πιστεύω στ’ αυτιά μου. Τόσο λοιπόν μπροστά βρίσκεται ένας οργανισμός ο οποίος έχει φθάσει στην ώριμη ηλικία των 45 χρόνων και έχοντας αγαστή συνεργασία με τη δεύτερη γενιά, περνά στην τρίτη;

“Μην ξεχνάτε ότι είμαστε ο πρώτος παροικιακός Σύλλογος που ιδρύσαμε ελληνικό σχολείο το 1974 και στην ακμή του αριθμούσε 200 μαθητές. Πολλά από τα παιδιά αυτά έμειναν κοντά μας ως μέλη του οργανισμού, και σήμερα φέρνουν τα παιδιά τους. Οπότε οι δεσμοί με την δεύτερη και την τρίτη γενιά, είναι γεροί και ακμαίοι. Αυτό μας δίνει το έναυσμα να προχωράμε και να χτίζουμε σε γερές βάσεις το μέλλον του οργανισμού”.

Μας πληροφορεί, ακόμα, ότι στις δύο τελευταίες Γενικές Συνελεύσεις ανακοινώθηκαν τα ονόματα 40 νέων μελών ηλικίας κάτω των σαράντα χρόνων. Οπότε, συμπεραίνουμε ότι το νέο αίμα διοχετεύεται στο σώμα του οργανισμού και αυτό είναι οπωσδήποτε ελπιδοφόρο.

Η παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, οι ρίζες και οι επαφές της τρίτης γενιάς με τη γενέτειρα, φαίνεται να παίζουν πρωταρχικό ρόλο στο ενδιαφέρον της τρίτης γενιάς να πλαισιώσει τον οργανισμό.

Το πλέον σημαντικό ότι, παρότι γίνονται επισταμένες και στοχευμένες προσπάθειες προσέλκυσης της τρίτης γενιάς, την ίδια ώρα εκδηλώνεται έντονο ενδιαφέρον και για τον εναγκαλισμό της πρώτης γενιάς, την ομάδα των ηλικιωμένων που συγκεντρώνονται στο οίκημα κάθε Πέμπτη και “περνούν ωραία” όπως μας πληροφορεί ο κ. Ζώτος.

Ο οργανισμός έχει τις πόρτες του ανοιχτές και μια ζεστή αγκαλιά για όλους, μικρούς και μεγάλους, αυτούς που έβαλαν το πρώτο λιθαράκι, αλλά και τους κατά πολύ νεότερους, είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τη συζήτηση που έχω με τον συνομιλητή μου.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ποιες είναι οι σχέσεις με τον αδελφό οργανισμό Πανηπειρωτική Ένωση Μελβούρνης και Βικτωρίας είναι, θεωρώ, ένα επιβεβλημένο ερώτημα.

“Υπάρχει συνεργασία εδώ και μια δεκαετία τώρα, ιδιαίτερα στις επετείους της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, καθώς επίσης και με την Ηπειρωτική Ομοσπονδία Ωκεανίας, την Πανηπειρωτική Ένωση Ν.Ν. Ουαλίας, την Ηπειρωτική Αδελφότητα Αδελαΐδας “Ο Πύρρος”.

Η συσπείρωση των δυνάμεων μέσω της συνεργασίας μεταξύ των οργανισμών, μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει” καταλήγει με χαμόγελο ο κ. Ζώτος, αποφεύγοντας εντούτοις να απαντήσει στο ερώτημα ‘αν υπάρχει περίπτωση συγχώνευσης των δύο οργανισμών της Μελβούρνης.

Το ‘λογικό’ σενάριο, σε περίπτωση ένωσης, εκτιμώ, από πληροφορίες που έχω, είναι: Να ενοικιαστεί το κτίριο της “Δωδώνης” στο Ascot Vale, και να αξιοποιηθεί και από τους δύο οργανισμούς το άνω μέρος του οικήματος της Πανηπειρωτικής Ένωσης Μελβούρνης, στο κεντρικό Abbotsford. Το ισόγειο ήδη ενοικιάζεται. Το ποσόν που θα συγκεντρώνεται από τις ενοικιάσεις θα μπορεί να διατίθεται για πολιτιστικό, φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο.

Ο αδελφός μου ο Κωστής, συνήθιζε να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις… “και μετά ξύπνησες!”. Όντως, μπορεί να φαντάζει το σενάριο αυτό όνειρο θερινής νυχτός σήμερα, με την ραγδαία τροπή, όμως, των εξελίξεων στον κορμό της παροικίας και την πρώτη γενιά να υποχωρεί και να αποχωρεί λόγω της φυσικής ροής των πραγμάτων και με ταχείς ρυθμούς, ίσως λύσεις όπως η παραπάνω να αποβούν οι πλέον επιβεβλημένες και βιώσιμες.