Η κινηματογραφική ταινία “La Dolce Vita”, που στα ελληνικά μεταφράστηκε ως “H Γλυκιά Ζωή”, ονομάστηκε αριστούργημα της 7ης τέχνης του ιταλικού κινηματογράφου.
Η ταινία μάς αφηγείται επτά μέρες (και νύχτες) από τη ζωή του Marcello Rubini, ενός γνωστού Ιταλού δημοσιογράφου στη μεταπολεμική Ρώμη της δεκαετίας του ’50, ο οποίος κινείται διαρκώς ανάμεσα σε σταρ, νεόπλουτους, με ανθρώπους της “υψηλής κοινωνίας” και η ζωή του χαρακτηρίζεται από τα ξενύχτια. Ανάμεσα σε όλα αυτά ο ήρωας ψάχνει να βρει το πραγματικό νόημα της ζωής.
Μαζί με τον πολύ καλό Marcello Mastroianni, παίζει η Σουηδέζα “Σύμβολο του Σεξ” της εποχής Anita Ekberg και η εκπληκτική Anouk Aimee. Και οι υπόλοιποι που συμμετέχουν είναι όλοι τους εξαιρετικοί.
Η ταινία σατιρίζει άφοβα την ιταλική κοινωνία και τα ήθη της, ξεσηκώνοντας και προκαλώντας, ξεγυμνώνοντας και εκμηδενίζοντας στην κυριολεξία την αριστοκρατία και τις συνήθειές της. Ο τίτλος «Dolce Vita» γίνεται συνώνυμο με την έντονη νυχτερινή και τη φιλήδονη, ανέμελη ζωή. Επίσης, από την ίδια ταινία, ο όρος «παπαράτσι» γίνεται διεθνής, και σημαίνει τον ενοχλητικό δημοσιογράφο, από το όνομα του δημοσιογράφου και φίλο του ήρωα, Paparazzo. (Ίσως από το ελληνικό του όνομα Παπαρίζος! Καθόλου απίθανο.)
Να πούμε εδώ πως στην Ισπανία ήταν απαγορευμένη μέχρι το 1975 και η προβολή της επιτράπηκε μόνο μετά τον θάνατο του Φράνκο. Επίσης η ταινία το 1962 τιμήθηκε με ένα Βραβείο Όσκαρ και σήμερα θεωρείται κλασική και διαχρονική, ενώ από πολλούς ως μία από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών και η καλύτερη ταινία στην ιστορία του ιταλικού κινηματογράφου.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ ΤΗΣ
Όπως φαίνεται από τη σύντομη αυτή περίληψη, πρόκειται για μία ταινία που άνοιξε νέους δρόμους για την 7η τέχνη. Ο τίτλος της μπήκε σαν αυτόνομη λέξη σε πολλές γλώσσες να σημαίνει τη γλυκιά ζωή, την ανέμελη και ευχάριστη, αλλά έτσι σήμερα περιγράφεται και η πολυτελής ζωή. Δεν έχω δει όμως πουθενά κάποιος να πει πως τον τίτλο τον έδωσε η ακμαία ελληνική γλώσσα. Με αυτό θα ασχοληθώ σήμερα.
ΙΔΟΥ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ EΡΕΥΝΑ:
Το ελληνικό επίθετο γλυκύς – επειδή οι Λατίνοι δεν είχαν τη λέξη αυτή – (τί γλώσσα και αυτή να μην έχει τίποτε γλυκό!), την πήραν αυτούσια από τα ελληνικά. Kαι επειδή δεν είχαν πάρει το ελληνικό γ, ούτε και το υ, την έγραψαν και την είπαν gulcis! Δεν τους άρεσε αυτό και την προτίμησαν το γλυκύς να το λένε dulcis! Από εδώ ο γλυκύς έγινε στα ιταλικά Dolce, με προφορά ντόλτσε (με παχύ το ελληνικό τσ). Όλα τα καλά ετυμολογικά λένε: From Greek γλυκύς = gulcis=dulcis=(Italian) dolce = Sweet!!
Η Vita, ασφαλώς και αυτή από την ελληνική γλώσσα και μάλιστα από τη βιοτή τη (ζωή) και βιοτικός/ή/ό είναι κάθε τι που σχετίζεται με τη ζωή. Στην εκκλησία ψάλλουμε το περίφημο «Πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν»! Τι εννοούμε εδώ; Πρέπει να απωθήσουμε, να εγκαταλείψουμε κάθε μέριμνα της ζωής (της βιοτικής) και να υποδεχτούμε τον βασιλιά Χριστό.
Τα λεξικά λένε All from Greek. Aπό τη βιοτή οι Λατίνοι έκαναν μία νέα δική τους λέξη και αυτή είναι η Vita = Ζωή. Ούτε και τη ζωή δεν είχαν οι κακοντέληδες οι Λατίνοι!
Ε, τότε με τί γλώσσα βγήκαν στον κόσμο; Ούτε ρακένδυτοι, αλλά… ολόγυμνοι!
ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΜΑΣ
Α.) Εάν γράψουμε εδώ όλες τις παράγωγες λέξεις από αυτές τις δύο μόνο λέξεις, θα γεμίσουμε όλη την εφημερίδα και θα τρίβουμε τα μάτια μας από τη γέννα αυτή. Και ταυτόχρονα θα αναρωτηθούμε: Αυτή είναι η λατινική γλώσσα που γέννησε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες; Μα τι γίνεται εδώ; Ποια είναι η πραγματική μητέρα γλώσσα;
Β.) Εάν Κινέζοι μπορούσαν να αποδείξουν πως η Dolce Vita παράγεται από τη γλώσσα τους, είμαι βέβαιος πως θα το διατυμπανούσαν παντού, και με το δίκιο τους.
Γ.) Εάν εμείς το πούμε, κανείς δεν μας πιστεύει. Και γιατί αυτό; Γιατί οι Ευρωπαίοι σκάρωσαν την Ινδοευρωπαϊκή Θεωρία και σκέπασαν τη σοβαρή και σημαντική προσφορά της ελληνικής γλώσσας στο παγκόσμιο στερέωμα και στον πολιτισμό που έχουμε σήμερα, ο οποίος όντως στηρίζεται σε αυτήν. Ζητούνται ερευνητές να αποδείξουν το αντίθετο. Δεν θα βρεθούν όμως ποτέ!