ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η αλλαγή στο σύστημα αξιολόγησης για όλες τις ξένες γλώσσες στο επίπεδο του VCE και συνεπώς και για τα Νέα Ελληνικά θα είναι τόσο ευεργετική, όσο υποστηρίζουν οι εκπαιδευτικοί μας.
Ο Προεδρεύων της Ομοσπονδίας Εθνοτικών Σχολείων Αυστραλίας κ. Δουβαρτζίδης δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ότι η αλλαγή αυτή υπήρξε πάγιο αίτημα της Ομογένειας και εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη θετική ανταπόκριση του Υπουργείου Παιδείας σε αυτό και υπογράμμισε:
«Είναι ένα πρώτο καλό βήμα αυτή η ανακοίνωση της Κυβέρνησης και εκφράζουμε την ικανοποίησή μας που, έστω αργά έχουμε αυτή τη θετική εξέλιξη η οποία θα ενισχύσει περαιτέρω τα οφέλη της επιλογής του μαθήματος των Νέων Ελληνικών!
Για το πνεύμα δικαίου, σημειώνουμε εδώ ότι ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια πριν ενάμισι χρόνο περίπου και είχαμε αρκετές συναντήσεις με τα αρμόδια όργανα της Πολιτειακής κυβέρνησης (VCAA) και ευελπιστούσαμε ότι η Ανακοίνωση αυτή θα διασφάλιζε την υλοποίηση αυτή την δυο επιπέδων για τους μαθητές της Γ’ Λυκείου από το 2020 και όχι το 2021!
Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτή η αλλαγή θα διασφαλίζει δικαιότερα και καλύτερα αποτελέσματα στους προχωρημένους (advance) μαθητές αλλά και στους λιγότερο προχωρημένους (intermediate), είπε ο ίδιος και εξήγησε ότι σύμφωνα με το νέο σύστημα ουσιαστικά θα ισχύει πλέον μια αξιολόγηση «δύο ταχυτήτων» όπου τόσο οι μαθητές «μητρικής γλώσσας» όσο και οι μαθητές «δεύτερης γλώσσας» θα αξιολογούνται εντός της κατηγορίας τους, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αναλογική ισότητα μεταξύ των εξεταζομένων» κατέληξε ο κ. Δουβαρτζίδης.
ΝΑ ΔΕΧΤΩ ότι με τις αλλαγές αυτές περισσότερα παιδιά θα επιλέγουν το μάθημα των Νέων Ελληνικών. Ελληνικά θα μαθαίνουν όμως; Αυτό είναι το ζητούμενο. Και απ’ ό,τι διαπιστώνω εγώ τα περισσότερα παιδιά που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία δεν μαθαίνουν ελληνικά. Ούτε καν τα στοιχειώδη.
ΜΕ την ευκαιρία εκείνο που μου έκανε εντύπωση (μετά το πρωτοσέλιδο του «Νέου Κόσμου» της Πέμπτης είναι πόσοι εκπαιδευτικοί τηλεφώνησαν στην εφημερίδα για να διεκδικήσουν την πατρότητα της ιδέας.
ΣΤΟΝ Θ. Μάρκου και στην Ελληνική Κοινότητα, πρωτίστως, θα πρέπει να πιστωθεί και η επιτυχία να διατηρηθούν τα ελληνικά στο δημοτικό σχολείο του Coburg.
Και αυτό είναι μια προσωρινή λύση. Αν θέλουμε τα ελληνικά στα δημόσια σχολεία θα πρέπει να το απαιτούμε και να μπούμε και μέσα στα σχολικά συμβούλια να το διεκδικήσουμε. Διαφορετικά η πορεία θα είναι φθίνουσα…
ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ μου για την ψήφο των αποδήμων τις ξέρετε. Γι’ αυτό και δεν ξαφνιάστηκα που σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Ελληνικό Πρόγραμμα της ραδιοφωνίας SBS, ο αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, δε δίστασε να αποκαλέσει μιζέρια τις επιφυλάξεις που διατύπωσαν κόμματα της αντιπολίτευσης, προκειμένου να παράσχουν τη συναίνεση τους.
Συγκεκριμένα, ο κ. Συρίγος, είπε χαρακτηριστικά: «… σε μια εποχή… όπου η τεχνολογία αναπτύσσεται, ακολουθούμε κάτι αρχαίες διατάξεις και κάποιες επιφυλάξεις απίστευτες για το αν θα μπορούν να ψηφίζουν οι Έλληνες στο εξωτερικό, και βγάζουμε στην επιφάνεια, όλα αυτά τα μίζερα, που σέρνει, το ελληνικό κράτος από την πρώτη ημέρα δημιουργίας του.
Υπενθύμισε τη διαφωνία, που είχε ξεσπάσει στο νεοϊδρυθέν ελληνικό κράτος, μετά την επανάσταση, ανάμεσα στους λεγόμενους αυτόχθονες και ετερόχθονες. Το 1843, μάλιστα είχε περάσει και σχετική διάταξη, όπως επεσήμανε ο κ. Συρίγος, που απαγόρευε σε όσους «είχαν γεννηθεί, εκτός των ορίων της μικρής τότε Ελλάδας», να κατέχουν δημόσια αξιώματα.
«Ξαναγυρίζουμε, ύστερα από 180 χρόνια, πάλι στη λογική των αυτοχθόνων και ετεροχθόνων.. δηλαδή είναι τραγικά αυτά τα πράγματα. Αντί να κοιτάξουμε να διευκολύνουμε αυτούς τους ανθρώπους, να πηγαίνουν να ψηφίζουν.. κέρδος το έχουμε αυτό το πράγμα, διατηρούνται οι σύνδεσμοι του ελληνισμού, ανά τον κόσμο με την μητέρα πατρίδα.. κάνουμε τη διαδικασία όσο πιο μίζερη και δύσκολη μπορούμε.. τι να πω» κατέληξε…
Σ.Χ.
ΜΙΑ ακόμα επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αυτό το Σαββατοκύριακο, η 46η, και πολύ φοβάμαι ότι θα ξαναδούμε εκείνο το χιλιοπαιγμένο έργο, με τους «κλέφτες και τους αστυνόμους». Ένα έργο που παίζεται εδώ και δεκαετίες, με τον ένα ή άλλο τρόπο, έστω και με κάποιες ατυχείς παραλλαγές…
ΚΑΙ αυτό γιατί η παρούσα κυβέρνηση, μέσω του εμμονικού Χρυσοχοΐδη, φρόντισε να «ανάψει» τα πνεύματα τόσο με την παραμονή, από τα τέλη Αυγούστου, στην περιοχή των Εξαρχείων, των περιβόητων ΜΑΤ και άλλων αστυνομικών υπο-ομάδων, όσο και με την εισβολή στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (πάλαι ποτέ ΑΣΟΕΕ), πέντε μέρες πριν την καθιερωμένη πορεία.
ΜΑΛΙΣΤΑ, η παραμονή της Αστυνομίας στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, αλλά και η εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, και τα όσα διαδραματίζονται γενικώς, έχουν προκαλέσει την οργή και τη μήνη πολιτών και διαφόρων κοινωνικών ομάδων που κάνουν λόγο για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά αρκετών ανδρών των αστυνομικών αυτών μονάδων. Να η πρώτη ύλη για το κυνήγι κλεφτών και αστυνόμων…
ΕΤΣΙ, ιδιαίτερα αυτήν τη βδομάδα, πέρα από όλα τα άλλα, μέχρι και αναφορά «έσκασε μύτη» στα ΜΜΕ, για τη φράση αστυνομικών προς φοιτητές και μη ότι «εδώ έχουμε χούντα» και «ξεχάστε όσα ξέρατε» και άλλα παρόμοια, διανθισμένα με το απαραίτητο… ευγενές λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται κατά κόρον ως ένα από τα σήματα κατατεθέντα της νεοελληνικής μαγκιάς…
ΜΑ, ναι, για μια άλλη χούντα πρόκειται. Μόνο που αυτή η χούντα δεν είναι ίδια με αυτή που κυνηγούσε τους αγωνιστές φοιτητές του 1973 για να τους στρατεύσει ή να κλείσει τα φοιτητικά συνδικαλιστικά όργανα. Ούτε είναι μια χούντα που έχει στόχο τις αριστερές ή όποιες άλλες ιδέες, που ετοιμάζονται να ανατρέψουν την εν πολλοίς κοιμισμένη ελληνική κοινωνία.
ΕΙΝΑΙ μια χούντα που προωθεί τον πλήρη εξευγενισμό της περιοχής των Εξαρχείων, δηλαδή (gentrification λέγεται στα αγγλικά), την επιστροφή της στην μητσοτακική «κανονικότητα» ήτοι την παράδοσή της στην ασυδοσία της αγοράς, της εμπορευματικοποίησης, της άκρατης εκμετάλλευσης, μέσω του περιβόητου airnbnb και άλλων… υψηλών ιδεωδών της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας.
ΟΣΑ δεν πρόλαβε να παραδώσει στις ορέξεις των επενδυτών και των κάθε είδους τυχάρπαστων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τις παροιμιώδεις παλινωδίες της σχεδόν στα πάντα, έχει θέσει υπ’ αριθμόν ένα στόχο να το πετύχει η παρούσα κυβέρνηση ΝΔ-τεχνοκρατών, ολοκληρώνοντας το οποίο «πείραμα» άρχισε με τα μνημόνια.
ΕΔΩ έγκεινται οι νέοι αγώνες και εδώ είναι που πρέπει να συγκροτήσει την αντίστασή του το όποιο κίνημα φιλοδοξεί να αναδείξει ζητήματα και να μορφώσει άποψη και χειροπιαστή πρόταση. Πέρα από… βελάσματα στα πέρατα της σύγχρονης «δημιουργικής αφασίας» και πέρα από αγκυλώσεις, ιδεολογικές και πρακτικές, του παρελθόντος.
Δ.Τ.
ΕΣΕΙΣ τα πήρατε; Είναι η ερώτηση που ακούω συχνά πυκνά από Συλλόγους Ηλικιωμένων, που επωφελούμενοι της γενναιοδωρίας του πολιτειακού μας πρωθυπουργού που είχε υποσχεθεί πως αν κέρδιζε τις εκλογές θα μοίραζε επιταγές των $4000 (One off), υπέβαλαν τις ανάλογες αιτήσεις με τις προτάσεις τους διάθεσης των χρημάτων.
ΚΙ ΕΝΩ μερικοί Σύλλογοι τα έχουν πάρει, και μπράβο τους και σε καλή μεριά, πολλοί είναι στο περίμενε. Οι ερωτήσεις βροχή. Ρωτούν για παράδειγμα, με ποια κριτήρια τα πήρε ο γειτονικός Σύλλογος κι όχι ο δικός τους, γιατί ο Σύλλογος της κυρίας Νατάσας (τυχαίο το όνομα) και ζητούν εξηγήσεις για το πού σκάλωσε η γραφειοκρατία.
ΓΕΙΑ σου κυρία, είναι ο προβληματισμός (;) του Γυρολόγου – Βαγγέλη Καρακάση («ΝΚ»,11/11/2019). Με πείρα 19 χρόνων στα μαθητικά θρανία, σημειώνω, ότι ο ενικός δεν με ενοχλεί καθόλου. Ίσα-ίσα. Το να κάνει τον κόπο ένας μαθητής μου, μπαμπάς σήμερα που πηγαίνει ο ίδιος το μικρό του στο Ελληνικό σχολείο να με χαιρετίσει, και να μου θυμίσει κάτι από τη σχολική μας ζωή, με ευχαριστεί ιδιαίτερα. Γεια και σε σας παιδιά!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στην Γεωργία Παπαφωτίου για την εκλογή της στο ανώτατο αξίωμα στο Δήμο Brimbank για τους επόμενους δώδεκα μήνες. Η νέα δήμαρχος γράφει Ιστορία, καθώς είναι η πρώτη Ελληνοαυστραλή δήμαρχος ενός από τους πολυπληθέστερους Δήμους της Μελβούρνης. Καλή δύναμη Γεωργία!
ΣΤΙΣ ΔΟΞΕΣ της και πάλι η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου. Επικεφαλής της Επιτροπής «ΕΛΛΑΔΑ 2021» για τους εορτασμούς των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καλείται να καταστρώσει προγράμματα, για την σημαντική αυτή σελίδα της παγκόσμιας Ιστορίας, ώστε να τονιστεί ο παγκόσμιος αντίκτυπος και η σύνδεσή της με τις κοσμογονικές αλλαγές του συνέβαιναν τότε στην Ευρώπη και Αμερική.
ΘΥΜΑΣΤΕ το χρονογράφημα με το βάζο, που ως δώρο από χέρι σε χέρι και από εορταζόμενο σε εορταζόμενο, κατέληξε στον προκάτοχό του; Ε! κάτι παρόμοιο συνέβη και με το βάζο, που πρόσφερε ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργος Βασιλείου 1988 – 1993 στη τότε πρωθυπουργό της Αγγλίας Μάρκαρετ Θάτσερ, ως δώρο εκ μέρους της Πολιτείας με τη διαφορά ότι κατέληξε στο σφυρί.
ΜΑΛΙΣΤΑ. Το βάζο που κουβαλάει ιστορία 2.700 ετών, πωλήθηκε τον περασμένο Μάη σε πλειστηριασμό από τον οίκο Christies στην Μεγάλη Βρετανία, έναντι 6.000 λίρες Αγγλίας. Την πώληση έκανε γνωστή στο ευρύτερο κοινό, η ιστορικός Μαίρη Παφίτη, η οποία γράφει στον προσωπικό της λογαριασμό ότι ο τέως πρόεδρος «έπρεπε να πάρει άδεια για το … δώρο».
Κ.Γ.
ΚΑΘΕΙΣ εφ’ ω ετάχθη. Πρόκειται για μια παροιμία που λέει ο σοφός λαός, την οποία ωστόσο δεν φαίνεται να τηρούμε. Έχουμε μπλέξει ανθρώπους και καταστάσεις εντελώς ανάρμοστες μεταξύ τους που ουδεμία σχέση έχουν. Καθημερινά εμφανίζεται και μια τέτοια περίπτωση. Χαρακτηριστικά (αλλά και πολύ πρόσφατα) παραδείγματα, αυτά των Κώστα Σλούκα και Αλέξη Αλεξανδρή. Τι δουλειά έχουν άνθρωποι του αθλητικού χώρου να ασχολούνται και να μπλέκονται με καταστάσεις που έχουν να κάνουν με θέματα εθνικά, φυλετικά, κ.ο.κ.
ΔΕΝ μας ενδιαφέρει και δεν θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει η άποψη ενός παλαίμαχου ποδοσφαιριστή για τους πρόσφυγες και το χοιρινό κρέας. Δική του είναι, ας την κάνει ότι θέλει. Δεν παίζει κάποιον ρόλο θεσμικό, οργανωτικό ή οτιδήποτε άλλο ώστε να έχουν και τόση σημασία τα λεγόμενά του. Άρα δεν θα έπρεπε να προκαλούν και τόσο θόρυβο.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ δεν θα έπρεπε να αναγκάζεται και ένας επαγγελματίας αθλητής ο οποίος πληρώνεται αποκλειστικά και μόνο για να παρέχει τις υπηρεσίες του σε έναν αθλητικό σύλλογο να πρέπει να συμμετάσχει σε εθνικές εκδηλώσεις, εκτός κι αν αποτελεί όρο στο συμβόλαιό του. Αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε ούτε πανό υποχρεούται να κρατάει, ούτε να γιορτάζει κάτι που δεν αντιστοιχεί στα δικά του «πιστεύω», ούτε τίποτα. Και το θέμα λήγει εκεί.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να απομακρύνουμε τα εθνικά θέματα και τον ρατσισμό από τα γήπεδα. Όσο επιτρέπουμε να μπλέκονται θέματα άσχετα μεταξύ τους, τόσο θα ανοίγουμε την πόρτα στη βία και το μίσος θα ποτίζει τους αγωνιστικούς χώρους.
A.A.