«Ο ΑΕΤΟΣ πεθαίνει στον αέρα», κατά το γνωστό λαϊκό άσμα, αλλά στην περίπτωσή μας χάσαμε τον … Υπουργό στον αέρα. Στο ένα πόδι ήμαστε τις τελευταίες εβδομάδες όλοι στην Ομογένεια. Από το Προξενείο, τα ΜΜΕ, την Κοινότητα, τους Συλλόγους όλοι στον πυρετό της προετοιμασίας για την υποδοχή του δικού μας Υφυπουργού, του Υφυπουργού Αποδήμων, του κ. Αντώνη Διαματάρη.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, ομιλίες, επίσημα δείπνα κι επισκέψεις όλα ήταν έτοιμα για την άφιξή του. Ερχόταν να μας ακούσει, όπως δήλωνε κι εμείς ετοιμαζόμαστε να του τα πούμε. Μέχρι και survey στην εφημερίδα μας βάλαμε με θέμα «τι θέλετε να ρωτήσετε τον Υφυπουργό Αποδήμων».
ΜΑΤΑΙΑ, όλα, δυστυχώς, καθώς «τα βόλια» του Μαξίμου βρήκαν τον περήφανο «αετό» κυριολεκτικά στον αέρα κάπου μεταξύ Ντόχα και Σίδνεϊ. Και τον τελείωσαν. Ούτε ψύλλος στον κόρφο του κ. Διαματάρη που απογειώθηκε από την Αθήνα Υφυπουργός και προσγειώθηκε στο Σίδνεϊ τουρίστας.
ΒΕΒΑΙΑ, δεν νομίζω να τον πείραξε και ιδιαίτερα καθώς, από ό,τι φαίνεται, τουρίστας ήταν και στο Κολούμπια, τουρίστας και στο Queens College. Εκτός κι αν ο άνθρωπος δεν γνώριζε ότι στο βιογραφικό μας αναφέρουμε τις σχολές από τις οποίες έχουμε πάρει πτυχίο και όχι αυτές από τις οποίες υπολογίζαμε ή επιθυμούσαμε να πάρουμε πτυχίο.
ΑΠΟ την άλλη, κάποιος θα έπρεπε να τον είχε ενημερώσει και για εκείνο το «ασυμβίβαστο» που δεσμεύει τα μέλη της Κυβέρνησης σχετικά με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Εκτός κι αν ο ίδιος προέβλεπε ότι θα ήταν περαστικός και από την Κυβέρνηση και είπε να μην μπει καν στον κόπο…
ΚΙ ΕΚΕΙΝΟ με την ηλικία; «Έκρυψε», λέει, εννιά χρόνια στο βιογραφικό του. Για υφυπουργό σας θέλανε στην Κυβέρνηση, καλέ κ. Διαματάρη, όχι για γαμπρό.
ΚΑΙ τώρα σκέφτομαι και απορώ. Τι αξία έχουν αυτά τα βιογραφικά στην Ελλάδα όταν κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να τα ελέγξει ποτέ, τουλάχιστον όχι για όσους βρίσκονται στο απυρόβλητο, βλέπε κολλητοί του Πρωθυπουργού, συγγενείς, συνοδοιπόροι, συνάδελφοι και τα λοιπά…
ΠΑΡΑΜΥΘΙ δίχως τέλος που δεν είναι της παρούσης να το διηγηθούμε. Η ουσία είναι μία. Ο υφυπουργός «παραιτήθηκε», η επίσκεψη ακυρώθηκε κι εμείς όλοι μείναμε με τις τουαλέτες, τα κουστούμια και τους πανηγυρικούς στο χέρι.
ΣΤΗ χειρότερη θέση βρίσκεται ο Γενικός Πρόξενος, ο κ. Μιχαλόπουλος που μια με τον Τζιτζικώστα, μια με τον Διαματάρη, μέσα σε ένα μήνα έχει αναγκαστεί να οργανώσει και να ακυρώσει επίσημη υποδοχή δυο φορές. Αν ήμουν στη θέση του, την επόμενη φορά που θα μου ανακοίνωναν επίσημη επίσκεψη από την πατρίδα, θα σφύριζα αδιάφορα, όπως έγινε και στον «Ψεύτη βοσκό», το γνωστό μύθο του Αισώπου.
ΣΤΟΝ πυρετό των προετοιμασιών και η Ελληνική Κοινότητα με τον κ. Παπαστεργιάδη να ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον Υφυπουργό Αποδήμων για να του μεταφέρει τους προβληματισμούς της παροικίας. Πάει ο λόγος του, αλλά δεν τον φοβάμαι. Κάπου, κάπως και με κάποιον επίσημο εξ Ελλάδος θα βρεθεί και θα τον χρησιμοποιήσει…
ΚΑΙ όλοι οι συμπάροικοι με τους προβληματισμούς, τα καυτά ζητήματα, τα μεγάλα ερωτηματικά τους, τι θα απογίνουν τώρα; Σε ποιον θα απευθυνθούν για να τους τα λύσει; Ε, όλο και κάποιος άλλος Μεσσίας της ομογένειας θα βρεθεί…
ΚΙ ΕΓΩ, που τόσα ξόδεψα για να παρασταθώ στις διάφορες επίσημες εκδηλώσεις με μια εμφάνιση αντάξια υφυπουργού και που ξεσκόνιζα το βιογραφικό μου με τις ημέρες για να μπορέσω να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων δικαιολογώντας την παρουσία μου στην υφυπουργική επίσκεψη, πόσο απογοητευμένη αισθάνομαι.
ΚΟΥΡΑΓΙΟ σε όλους μας, στην ομογένεια, θα το αντέξουμε κι αυτό. Χριστούγεννα έρχονται κάπου θα φορεθούν τα καλά τα ρούχα, κάπου θα ακουστούν οι πανηγυρικοί και σε κάποιο πηγαδάκι θα μοιραστούμε τα προβλήματά μας. Μήπως κι αν θα τα λέγαμε στον κ. Διαματάρη θα άλλαζε τίποτα;
ΟΣΟ για μένα, νομίζω πως ήρθε πια ο καιρός είκοσι χρόνια μετά να βάλω τα πτυχία μου σε κορνίζα και να τα κρεμάσω στο γραφείο μου. Μπορεί να είναι του Καποδιστριακού μόνο αλλά τουλάχιστον είναι γνήσια.
Μ.Λ.
ΠΑΝΩ που αναμέναμε όλοι τον υΦΥΠΕΞ μας… τελείωσε και, μάλιστα, εν πτήσει! Πάνε οι παράτες, πάνε οι κάθε είδους προετοιμασίες, πάνε όλα… Ωστόσο, επειδή εγώ δεν έχω χρόνο να γράψω άλλα πράγματα, παραθέτω στη συνέχεια αυτά που είχα από πριν ετοιμάσει. Έτσι και αλλιώς, ίσχυαν, ισχύουν και, εκτός τραγικά ελαχίστου απροόπτου, θα εξακολουθήσουν να ισχύουν.
ΔΕΝ ξέρω τι πιστεύετε εσείς αλλά για μένα όλα τα κατά καιρούς σούρτα-φέρτα πολιτικών και άλλων αρμοδίων από τη γενέτειρα στην αλλοδαπή, για να μας ακούσουν και να λύσουν τα προβλήματά μας –μόλις επιστρέψουν– τα βρίσκω κινήσεις εντυπωσιασμού, χωρίς αντίκρισμα.
ΑΝ γινόταν το αντίθετο –λέμε τώρα– τότε τα όποια προβλήματα θα λύνονταν στο άψε-σβήσε και όλοι θα περνούσαμε ζωή χαρισάμενη, χωρίς στεναχώριες, χωρίς μουρμούρες, αντεγκλήσεις, φιλοφρονήσεις εκατέρωθεν και όλα τα συναφή… Άσε που δεν θα υπήρχε και ανάγκη μετανάστευσης δηλαδή…
ΘΑ δούλευαν, ρε παιδί μου, τα Προξενεία σωστά, θα είχαμε δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες δασκάλους Ελληνικών στα παροικιακά μας σχολεία και άπλετη μετάγγιση ελληνικού πολιτιστικού «αίματος» ώστε να τονωθεί αυτή η… έρμη η ελληνικότητα, και πάει λέγοντας…
ΟΙ πολιτικοί και οι κάθε είδους ταγοί δεν θα υποκρίνονταν, θα έλεγαν την πάσα αλήθεια και όλοι μαζί θα εργάζονταν για το κοινό καλό, «χωρίς παινέματα και άλλες… κολακείες» -που έλεγε κι ο Σαββόπουλος κάποτε στους «Αχαρνείς»…
ΚΑΤΙ –σαλονάτοι κυρίως– «αριστεροί» και κάθε λογής πανηγυρτζήδες στη γενέτειρα δεν θα μας έβλεπαν με μισό μάτι, δεν θα μας αντιμετώπιζαν ως κάποιους που πάμε να τους πάρουμε την μπουκιά από το στόμα ούτε θα μας εγκαλούσαν γιατί με το δικαίωμα ψήφου που απαιτούμε θα τους χαλούσαμε το πιο ευυπόληπτο πολιτικό σύστημα στη σύγχρονη ιστορία…
ΟΙ εκάστοτε (ανευθυνο)υπεύθυνοι δεν θα απαιτούσαν από 80άρηδες και βάλε ανθρώπους που έφαγαν τη ζωή τους στα εργοστάσια, τα χυτήρια, τις οικοδομές, τα καράβια και τα άλλα εργασιακά κάτεργα σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της υφηλίου, να συμπληρώσουν έναν ατέλειωτο κατάλογο δικαιολογητικών και κόντρα πιστοποιητικών για να τους δώσουν μια πενιχρή -ή και καθόλου- συνταξούλα της πλάκας.
ΒΕΒΑΙΑ, το δικαίωμα στα σούρτα-φέρτα, τις επικλήσεις στους διπλούς και τριπλούς Έλληνες της Διασποράς, στους δεκάρικους λόγους και τα ανέξοδα λογύδρια, το έχει ο καθείς. Άλλωστε, λόγια είναι, για τα οποία δεν πληρώνεται και… φόρος, έπεα πτερόεντα που έλεγε κι ένας ποιητής που κανείς πια δεν τον θυμάται.
ΚΑΙ πολύ θα ήθελα να γκρεμιστεί επιτέλους κι ένας φούρνος, να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και πέρα από αυτά που θ’ ακούσουν από μας να γίνει κάποια έστω και κουτσουρεμένη αρχή να μπει το νερό στ’ αυλάκι…
ΑΛΛΑ, μεταξύ μας, ακόμα και με την επίσκεψη του παραιτηθέντος υΦΥΠΕΞ –που ερχόταν «να μας ακούσει» – δεν θα εισακουόταν η γοερή φωνή της Διασποράς από το λεγόμενο εθνικό κέντρο, θα μέναμε και πάλι με την… ελπίδα στο χέρι και θα περίσσευαν τα οκτάστηλα και οι φωτογραφίες στα πρωτοσέλιδα και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, μια από τα ίδια εξακολουθούμε να έχουμε… Η Διασπορά –είτε με παραιτήσεις υΦΥΠΕΞ Αποδήμων είτε όχι– θα χρησιμεύσει και πάλι ως κάτι για να κρατήσει τα μπόσικα του σκάφους της γενέτειρας που συνεχίζει να παλατζάρει.
Δ.Τ.
ΠΟΛΛΟΙ αναρωτιούνται τι σημαίνει η λέξη ΓΗΡΥΟΝΗΣ. Όπως γράφτηκε, το Εθνικό Αστεροσκοπείο της Αθήνας εμπνεύστηκε το όνομα της πρόσφατης καταστροφικής κακοκαιρίας που έπληξε τη γενέτειρα, από τις πλούσιες σελίδες της Μυθολογίας μας. Ο Γηρυόνης λοιπόν, η λέξη προέρχεται από το ρήμα γηρύω που σημαίνει φωνάζω, σκούζω, ήταν ένας τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας, γιος του Χρυσάωρα ή του θεού Ποσειδώνα και της Καλλιρρόης, κόρης του Ωκεανού. Και στις δύο εκδοχές, ήταν εγγονός της Μέδουσας Γοργώς.
Ο ΓΗΡΥΟΝΗΣ είχε πολλά κοπάδια βοδιών. Με διαταγή του Ευρυσθέα ο Ηρακλής ήρθε στην Ερύθεια για να πάρει τα βόδια του Γηρυόνη στον ομώνυμο άθλο του, τον δέκατο κατά σειρά. Ο Ηρακλής σκότωσε τελικά τότε τον Γηρυόνη, κοντά στον ποταμό Ανθεμούντα, όπου συναντήθηκαν και αναμετρήθηκαν.
ΤΟ ΤΡΙΚΕΦΑΛΟ του Γηρυόνη, εξηγείται πως ήταν οι τρεις γιοί του Χρυσάορα, που εξεστράτευσαν κατά του Ηρακλή. Κατ’ άλλους εκφράζει τις τρεις χρονικές κατηγορίες, παρελθόν – παρόν – μέλλον. Ωστόσο ο Θουκυδίδης, ερμηνεύει τον μύθο ως ανάμνηση της παλαιότερης εποχής, κατά την οποία οι ληστείες ήταν συχνές, αλλά δεν θεωρούνταν επίμεμπτη πράξη. Ο δε Παλαίφατος, αναφέρει πως καταγόταν από την πόλη Τρικαρηνία (με τρία κρανία), κι έτσι όταν αναφέρονταν σε αυτόν, πίστευαν ότι είχε τρία κεφάλια.
ΜΠΡΕΔΕΥΤΗΚΑ. Αναφέρομαι στη δήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδας κατά της καύσης των νεκρών και της αποτέφρωσης. Νόμιζα ότι το θέμα «κατ’ οικονομία», έγινε αποδεκτό. Λάθος μου. Σε φυλλάδιο, η Ιερά Σύνοδος τάσσεται κατά της καύσης και προειδοποιεί ότι …. Ευτυχώς για εμάς. Και τρισάγιο ψάλλεται και εξόδιος ακολουθία τελείται.
ΘΕΤΙΚΟ μου ακούγεται. Συμμορφώνονται τελικά οι Ελλαδίτες στην νέα εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου που τέθηκε πρόσφατα σε ισχύ σε δημόσιους χώρους, εστιατόρια κλπ. Έρευνα δείχνει ότι το 84% είναι νομοταγείς πολίτες. Θετική και η λειτουργία Τηλεφωνικής Γραμμής ενημέρωσης και υποστήριξης, με ένα ποσοστό να ζητά βοήθεια να κόψει το τσιγάρο.
ΠΩΣ σας ακούγεται; Είναι δυνατόν ένα ευχάριστο χουχούλιασμα κάτω από ένα πουπουλένιο πάπλωμα να προκαλέσει δύσπνοια, κόπωση κλπ; Κι όμως. Έρευνες από τη Σκωτία μιλούν για «πνευμονίτιδα εξ υπερευαισθησίας», ένα σπάνιο νόσημα, αλλά ευτυχώς επισημαίνουν να μη αρχίσουμε και πετάμε τα αγαπημένα μας κλινοσκεπάσματα. Οι θεράποντες γιατροί θα πρέπει να εξετάζουν το ιστορικό του ασθενούς πριν προβούν σε συμπεράσματα.
Κ.Γ.