Ο αρτιγέννητος πανδημικός κορονοϊός βαράει το νταούλι και ο μαύρος θάνατος χορεύει οργιαστικά. Οι άνθρωποι μουδιασμένοι και απομονωμένοι περιμένουν το «θαύμα» της ίασης από το εργαστήριο της Επιστήμης. Κάποιοι άλλοι το περιμένουν «ουρανόθεν». Μεταξύ αυτών και ο πάπας Φραγκίσκος, που φωνάζει: «Ξύπνα, Κύριε! Πιάσε δουλειά και σώσε τον λαό σου!»

Είναι η ίδια κραυγή που είχαν βγάλει οι μαθητές του Κυρίου, όταν το πλοίο τους δερνόταν από τ’ άγρια κύματα, και Αυτός κοιμόταν: «Κύριε, σώσον, απολλύμεθα», φώναζαν. Και τότε ο Κύριος, «εγερθείς», πρόσταξε τον άνεμο να σταματήσει, κι αυτός αμέσως υπάκουσε!

Ο Κύριος, ως Θεός που είναι, μπορεί και σήμερα να «εγερθεί» και να προστάξει τον κορονοϊό να βγάλει τον σκασμό. Να του πει, «σιώπα, πεφίμωσο!», όπως είχε πει στην αγριεμένη θάλασσα, κ’ εκείνη αμέσως έγινε λάδι!

Όταν ο Κύριος ανασταίνει έναν Λάζαρο, που ήταν τέσσερις μέρες πεθαμένος κ’ ενταφιασμένος, δεν βρίσκω τη δυσκολία να μην μπορεί να ενταφιάσει έναν ιό-φονιά.

Ωστόσο, η ανάσταση του Λαζάρου με προβληματίζει. Δεν ξέρω πόσον καιρό έζησε ο αναστημένος Λάζαρος. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (ο μόνος που μιλά για ανάσταση Λαζάρου, οι άλλοι Ευαγγελιστές δεν έχουν ιδέα!), το μόνο που λέει είναι ότι οι Ιουδαίοι αρχιερείς σχεδίαζαν να τον δολοφονήσουν, μαζί με τον Ιησού: «εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (12:10).

Στη θέση του Λαζάρου, δεν θα ήθελα ν’ αναστηθώ, μόνο και μόνο για να πεθάνω δύο φορές. Πεθαμένος, θα είχα βρει την ησυχία μου! Αν οι αδελφές τού Λαζάρου (Μάρθα και Μαρία) δεν είχαν καλέσει τον Ιησού στη Βηθανία, ο άνθρωπος αυτός θα γλίτωνε από τον διπλό θάνατο.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΠΟΡΙΑ

Το πρόβλημά μου με την ανάσταση του Λαζάρου είναι ότι δεν λύθηκε η απορία του Σωκράτη. Όπως γνωρίζετε, τα τελευταία λόγια του Σωκράτη στο δικαστήριο, μετά την καταδικαστική απόφαση, ήσαν τα εξής:

«Αλλά γαρ ήδη ώρα απιέναι, εμοί μεν αποθανουμένω, υμίν δε βιωσομένοις. Οπότεροι δε ημών έρχονται επί άμεινον πράγμα, άδηλον παντί πλήν ή τω θεώ» (Πλάτωνος «Απολογία», 42).

Δηλαδή: «Αλλά ήρθε η ώρα να πηγαίνουμε, εγώ για να πεθάνω, εσείς για να ζήσετε. Ποιος όμως από τους δυο μας πηγαίνει σε καλύτερο πράγμα, αυτό δεν το ξέρει κανένας, εκτός από τον θεό».

Οι Ιουδαίοι αρχιερείς, που ετοιμάζονταν να δολοφονήσουν τον αναστημένο Λάζαρο, προφανώς δεν είχαν την απορία τού Σωκράτη, δηλ. για το πού πηγαίνει η ψυχή μετά το θάνατο και τι «βλέπει» εκεί που πάει. Ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ρωτήσουν έναν πρώην πεθαμένο τι ακριβώς συμβαίνει πέρα από τον τάφο. Δυστυχώς, οι Ιουδαίοι αρχιερείς δεν είχαν φιλοσοφική φλέβα, δεν υπέβαλαν ερωτήσεις.

Η απορία θα λυνόταν μόνο αν σήμερα ο Κύριος ανέστηνε κάποιον άλλον Λάζαρο, που να ήταν τέσσερις μέρες πεθαμένος κ’ ενταφιασμένος. Η συνέντευξη Τύπου που θα παραχωρούσε ο «νέος Λάζαρος» θα μας έλυνε αυτή την αιώνια απορία περί «μεταθανάτιας ζωής». Οι συνεντεύξεις αυτών που δήθεν «γνώρισαν» τον θάνατο, αλλά τελικά δεν μπήκαν στο ψυγείο, είναι άνευ ουσίας. Μιλάνε για παιχνίδια του εγκεφάλου!

Κλείνοντας το θέμα, ενώ είναι γραφτό όλοι μας να πεθάνετε («θανέειν πέπρωται άπασιν, που λέει και ο Πυθαγόρας), μην επιτρέπετε τον «βίο και πολιτεία» της ασώματης ψυχής να βασανίζει το μυαλό σας. Ακούστε τα σοφά λόγια τού Επίκουρου: «Ο θάνατος ουδέν προς ημάς. Το γαρ διαλυθέν αναισθητεί, το δ’ αναισθητούν ουδέν προς ημάς». Με άλλα λόγια: Θάνατος σημαίνει αναισθησία. Και το αναίσθητο μας είναι αδιάφορο!

ΕΚΡΗΞΗ ΔΗΜΟΥ

Και τώρα κάτι που τράβηξε την προσοχή μου και αδυνατώ να το κρατήσω φυλακισμένο στη μυαλοθήκη μου: Στην αθηναϊκή εφημερίδα «Το Βήμα» (26/3/2020) διάβασα ένα ολιγόλογο, «εικονοκλαστικό» άρθρο του γνωστού συγγραφέα Νίκου Δήμου, με τίτλο: «Η πεπαλαιωμένη Ορθοδοξία μας».

Ο Δήμου δημόσια ξιφουλκεί κατά της Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν θέλει το ελληνικό Σύνταγμα να ισχύει «Εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίας Τριάδος». Δεν θέλει τα λείψανα αγίων να γίνονται δεκτά με τιμές αρχηγού κράτους. (Παρέλειψε να συμπεριλάβει το «Άγιο Φως», που και αυτό εξασφάλισε τιμές αρχηγού κράτους!)

Δεν θέλει το πρώτο αποτεφρωτήριο στην Ελλάδα να έχει κατασκευαστεί «στα κρυφά από έναν ιδιώτη», επειδή «όλοι οι άλλοι –δημοτικοί άρχοντες κ.λπ.– που είχαν προκηρύξει διαγωνισμούς έκαναν πίσω μπροστά στον φόβο του ράσου».

Πραγματικά, ο τέως δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, είχε υποσχεθεί, από την πρώτη κιόλας θητεία του, ότι θα κατασκεύαζε αποτεφρωτήριο στη Θεσσαλονίκη. Ούτε αυτός τόλμησε! «Κοτζάμ» Άνθιμος μπροστά του!

Στη συνέχεια ο αρθρογράφος κάνει λόγο για «τη μεγαλύτερη ιστορική απάτη των εποχών». Αυτή συνίσταται στο ότι η Εκκλησία, ενώ πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Επανάσταση του ’21, μετά εμφανίστηκε να σηκώνει εκείνη το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα ανήμερα του Ευαγγελισμού. «Ψέματα, ψέματα, ψέματα!», κραυγάζει ο αρθρογράφος. «Τίποτα δεν έγινε στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, ψυχή δεν ήταν εκεί και το λάβαρο φτιάχτηκε 70 χρόνια μετά».

Αυτά είναι γνωστά. Ο αρθρογράφος δεν κομίζει πρωτάκουστες πληροφορίες. Αυτό όμως που εγώ βρίσκω ενδιαφέρον, είναι ότι τολμά να τα λέει δημόσια, με το Πάσχα προ οφθαλμών!

Τέλος, επιτίθεται και στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είχε υποσχεθεί προγραμματικά ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» θα προχωρούσε στον χωρισμό κράτους και Εκκλησίας. «Άλλη μία οδυνηρή απογοήτευση!», καταλήγει ο αρθρογράφος.

Πώς γαρ ού, φίλε Νικόλαε; Υπάρχει το «ρημάδι» το πολιτικό κόστος – και θα υπάρχει για όσον καιρό οι αρχιμανδρίτες θα φυλάγουν καλά το μαντρί…