ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ στα θαύματα; Όχι; Να πιστεύετε! Διαφορετικά πώς εξηγείται το γεγονός ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός, δημιούργησε δική του προσωπική σελίδα στο Facebook και, μάλιστα, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του;

ΣΙΓΟΥΡΑ δεν έγινε θαύμα. Κάποιοι, που δεν ξέρω ποιοι ακριβώς είναι, δημιούργησαν αυτή την σελίδα που μοναδικό στόχο, όπως τονίζεται, έχει «την διαφύλαξη της μνήμης του».

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ, σε ανάρτησή τους οι δημιουργοί της σελίδας αναφέρουν:
«Ευχαριστούμε θερμά όσες και όσους φίλες και φίλους από την Ελλάδα, την Αυστραλία, τον Καναδά και αλλού στον κόσμο είχαν την ευγένεια να ακολουθήσουν και να παρακολουθούν έως τώρα αυτή τη Σελίδα, που είναι αφιερωμένη στον αοίδιμο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό και έχει μοναδικό σκοπό της τη διαφύλαξη της μνήμης Του και την ανάδειξη της πολυσχιδούς προσωπικότητας και του έργου που ακάματα πρόσφερε προς δόξαν της Εκκλησίας και του Ελληνισμού στη διάρκεια της 83χρονης ζωής Του.
Θα θεωρήσουμε μεγάλη τιμή αν, με τη σειρά σας, διαδώσετε τη Σελίδα αυτή ή αναρτήσεις της σε δικούς σας φίλους και γνωστούς που τυχόν θα ενδιαφέρονταν να μάθουν περισσότερα για τον μεγάλο αυτόν Ιεράρχη της Ορθοδοξίας και Αμύντορα του Ελληνισμού στις εσχατιές του πλανήτη μας».

Η ΣΕΛΙΔΑ έχει σύντομο βιογραφικό του Αρχιεπισκόπου, ποιήματά του συνεντεύξεις, φωτογραφίες και συνεχώς εμπλουτίζεται.

ΔΕΝ ξέρω αν ο ίδιος ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος ενέκρινε την σελίδα του στο Facebook αλλά ξέρω ότι το
Facebook έχει μπει για τα καλά στην Ορθόδοξη εκκλησία.
Οι ιερείς από εκεί κάνουν γνωστή την δράση τους, μεταδίδουν τις ακολουθίες και τελευταία μεταδίδονται μέσω Facebook ακόμα και κηδείες και γάμοι…

ΑΥΤΑ, για την ώρα, και να κλείσουμε με ένα ποίημα του Σ. Χαρκιανάκη:

ΕΠΙΜΝΗΜΟΣΥΝΟ (Β)
Γιατί νομίζεις σοῦ ‘βαλα τὸ κάδρο;
Ἁπλoύστατα,
γιὰ νὰ μὴν ἁπλωθεῖ ἡ μορφή Σου
σ’ ὁλόκληρο τὸν τοῖχο,
γιὰ νὰ μὴν ἐκταθεῖ ἡ μορφή Σου
μέσα κι ἔξω ἀπ’ τὸ σπίτι
καὶ δὲν μποροῦν πιὰ νὰ Σ’ ἀγκαλιάζουν
τὰ δακρυσμένα μάτια μου…
Sydney – Ashfield 6-1-89
(Σ. Σ. Χαρκιανάκης, «Νοσταλγία Παραμέτρων», Ἀθήνα 1990)

Σ.Χ.

ΞΕΧΝΑΜΕ τα τσίπουρα στην Ελλάδα για φέτος.

ΜΕ το πού άρχισαν να χαλαρώνουν τα μέτρα δεν κρατιόμαστε και όπως φαίνεται, «ο κορονοϊός μάς έρχεται, εμπρός βήμα ταχύ να τον προϋπαντήσουμε ξανά στην εξοχή», κατά παραλλαγή του γνωστού παιδικού άσματος που αναφέρεται στο Μάιο.

ΜΟΝΟ που τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Η πανδημία κάθε άλλο παρά πέρασε και ο κορονοϊός μας κλείνει το μάτι στη γωνία περιμένοντας αυτό ακριβώς: να ξεθαρρέψουμε για να ορμήσει ξανά.

ΗΔΗ σε κάποιες από τις χώρες που χαλάρωσαν τα μέτρα -βλέπε Γερμανία, Κίνα- αυξήθηκαν τα κρούσματα, οπότε το μπαλάκι της διαχείρισης της κατάστασης αναπόφευκτα είναι στο δικό μας γήπεδο.

ΑΠΟ τη δική μας υπεύθυνη στάση θα εξαρτηθεί αν θα ξαναγυρίσουμε στο lockdown ή θα προχωρήσουμε παρακάτω.

ΑΝΟΙΞΗ μπήκε στην Ελλάδα και τα ματάκια των περισσότερων συμπαροίκων γέμισαν ακρογιαλιές, μαρίδα και τσιπουράκι.

ΛΟΙΠΟΝ, φέτος, μπορείτε να ξεχάσετε αυτά που ξέρατε. Σούρτα–φέρτα στην Ελλάδα για αναψυχή δεν υφίστανται. Με διαβατήριο ελληνικό και μη, με ταυτότητα ή πιστοποιητικό, με το χαρτί του Προέδρου της κοινότητας του τάδε ή του δείνα «Καλοχωρίου» ή ακόμη και με τη βασιλική «βούλα», σε αεροπλάνο δεν μπαίνουμε.

ΚΑΙ δεν είναι χούντα που γκρινιάζουνε πολλοί που τώρα τους έπιασαν τα επαναστατικά τους. Είναι κοινή λογική και υπευθυνότητα.

Ο κορονοϊός είναι ακόμη εδώ, μόλις πάμε να βγούμε δειλά–δειλά από το lockdown, θεραπεία ή εμβόλιο δεν υπάρχει, τι δεν καταλαβαίνουμε, λοιπόν;

ΚΑΠΟΙΟΣ να ξυπνήσει και το Βραζιλιάνο πρόεδρο, ρε παιδιά, από τον ύπνο του δικαίου του σφαχτού. Ο άνθρωπος, δεν παίζεται. Σχεδόν 14.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τον κορονοϊό, τα επιβεβαιωμένα κρούσματα έχουν ξεπεράσει τις 203.000 κι αυτός σφυρίζει αδιάφορα προκαλώντας θύελλα επικριτικών σχολίων για τη χαρακτηριστικά προκλητική του απάντηση «ε, και;» προς τους δημοσιογράφους που ρωτούσαν για τα θύματα.

ΚΑΙ η κατάσταση μπορεί να είναι ακόμη χειρότερη καθώς πολλοί είναι οι νεκροί που δεν δηλώθηκαν ως θύματα του COVID-19. Σε ορισμένες περιοχές μάλιστα δεν υπάρχουν αρκετά φέρετρα για να θάψουν τους νεκρούς τους. Την Τρίτη καταγράφηκαν 881 νεκροί από τον ιό μέσα σε ένα 24ωρο!

ΑΔΙΑΝΟΗΤΕΣ καταστάσεις και ο πρόεδρος Μπολσονάρο να κόπτεται να ανοίξει τα γυμναστήρια και τα σαλόνια ομορφιάς για να σώσει την οικονομία, όπως ισχυρίζεται, επιμένοντας ότι ο κορονοϊός δεν είναι παρά μια «ήπια ασθένεια» και ότι δεν απαιτείται να επιβληθούν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης για να τον σταματήσουν.

«ΛΥΠΑΜΑΙ, αλλά τι θέλετε να κάνω» αναρωτιέται ο ανεγκέφαλος και αστειεύεται ότι παρόλο που το μεσαίο όνομά του είναι Μεσσίας δεν μπορεί να κάνει θαύματα. Τώρα, αν η υπεύθυνη διακυβέρνηση μιας χώρας από τον πρόεδρό της εκλαμβάνεται ως «θαύμα», τι να σχολιάσουμε περαιτέρω;

Μ.Κ.

ΟΛΗ αυτή η πολεμική ρητορική των τελευταίων μηνών που έχει να κάνει με έναν αόρατο εχθρό, πιστεύω ότι έχει στόχο να αποκρύψει τους πραγματικούς υπεύθυνους της διαρκούς κρίσης του συστήματος.

ΑΥΤΟΙ οι εχθροί είναι ορατοί και ακούν στα ονόματα πολιτικοί διαχειριστές και εκμεταλλευτές, το ίδιο το σύστημα όμως και ο παραλογισμός που το διέπει είναι «αόρατα».

ΑΟΡΑΤΟ εχθρό ονομάζουμε κάτι για να συγκαλύψουμε, στην προκειμένη περίπτωση, τις αιτίες για τις οποίες αυτός πήρε ο ιός διαστάσεις πανδημίας απειλώντας κοινωνίες, αλλά και τις συνθήκες εκείνες στο εσωτερικό των οποίων συντελέστηκε αυτή η διαδικασία.

ΟΠΟΤΕ, έχω την εντύπωση, ότι εχθρό πρέπει να χαρακτηρίσουμε και τις πολιτικές διαχείρισης της νόσου και την ίδια την χαρακτηροδομή του καπιταλισμού που συμβάλλει στην εμφάνιση και εξάπλωση των πανδημιών.

ΑΠΟ τη μια, ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί τις συνθήκες που ευνοούν τη γένεση και την επέκταση της πανδημίας, καθιστώντας ευάλωτο τον σκληρό πυρήνα της κερδοφορίας του – άρα κι αυτής της ύπαρξής του.

ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, όμως, ανοίγονται νέα πεδία εκμετάλλευσης της κρίσης ως ευκαιρίας όχι μόνο για απόσπαση μεγαλύτερων ποσοστών υπεραξίας αλλά και για τη συνακόλουθη επιβολή ισχυρότερων (ποσοτικά και ποιοτικά) μορφών ελέγχου επιτήρησης και καταστολής.

ΑΣ δεχτούμε ότι η παγκόσμια ύφεση θα φτάσει στο 5% με 10%, με αποτέλεσμα καταστροφικές συνέπειες για την καπιταλιστική οικονομία. Γιατί όμως μια μείωση του ΑΕΠ φέρνει τόσο μεγάλο πλήγμα και «φοβίζει» τις αγορές; Όταν πολύ μεγαλύτερες μειώσεις των μισθών και των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων θεωρούνται φυσιολογικές αν όχι επιθυμητές;

ΓΙΑΤΙ ένα παγκόσμιο σύστημα, που έχει τόσο αυξημένη παραγωγικότητα, τόσο συσσωρευμένο πλούτο, αποθηκευμένα αγαθά και εμπορεύματα, δεν μπορεί να αντέξει τη μερική αναστολή της οικονομικής του λειτουργίας για έναν, δύο ή, έστω, τρεις μήνες;

Η ΙΣΤΟΡΙΑ έχει δείξει ότι στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό οι κρίσεις λειτουργούν αλυσιδωτά και παρασέρνουν στη δίνη τους και τομείς που στην πραγματικότητα δεν είναι σε κρίση. Αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση είναι ακόμα πιο έντονη στον σημερινό χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό, όπου ακόμα και η ίδια η υπόσχεση μελλοντικών κερδών αποτελεί εμπόρευμα από μόνο του, ικανό να παράγει κέρδη ή ζημιές.

ΟΠΟΤΕ, αυτό που διαφαίνεται είναι μια τεράστια ανισοκατανομή, τόσο ανάμεσα στα διαφορετικά κράτη όσο και ανάμεσα στους διαφορετικούς τομείς της καπιταλιστικής οικονομίας αλλά και μεταξύ των ξεχωριστών καπιταλιστών, ατομικών ή συλλογικών. Ακριβώς οι τελευταίες αυτές ανισοκατανομές μεγαλώνουν τον ανταγωνισμό για το ποιος θα μείνει στο παιχνίδι και ποιος θα φύγει από τη μέση.

ΕΤΣΙ η υγεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα στο οποίο έχουν πρόσβαση μόνο οι κατέχοντες – και, ως εκ τούτου, μένει εκτεθειμένος ο υπόλοιπος πληθυσμός, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την υγειονομική κατάρρευση των χωρών που θα βρεθούν σε κατάσταση πανδημίας, και τότε τα μόνα «εύκαιρα» μέτρα είναι αυτά των περιορισμών, των απαγορεύσεων και της καραντίνας.

Δ.Τ.

ΤΙ ΕΓΙΝΕ αδέλφια; Λαοθάλασσες το περασμένο Σαββατοκύριακο μαθαίνω στα εμπορικά κέντρα της χώρας. Ξεχάσαμε τις προφυλάξεις και υποσχέσεις μας, για τήρηση των βασικών κανόνων; Ξεχάσαμε τις μάσκες και τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης; Μα τόσο γρήγορα; Και να σκεφτούμε ότι στην Μελβούρνη τα καταστήματα ήταν κλειστά.

ΜΑ για μέτρα χαλάρωσης μιλούν οι ειδικοί. Δεν έδωσαν το «πράσινο φως» για ανεξέλεγκτη επιστροφή στην κανονικότητα και σόσιαλ άουτινγς. Μήπως οι πράξεις μας οδηγήσουν σε ανατροπή και έλθουμε αντιμέτωποι με αυστηρότερα; Το γράφω με το χέρι στην καρδιά να το ακούσουν κάποιοι φίλοι που θριαμβολογούν, ότι δεν «επηρεάστηκαν» καθόλου από την εμφάνιση του φονικού ιού.

ΩΣΤΟΣΟ, χαίρομαι που ακούω φίλους να μιλούν ότι διαχειρίστηκαν δημιουργικά την κορονοϊκή περίοδο της κλεισούρας. Από τα λεγόμενα, συμπεραίνω ότι πολλές, αν και δεν είμαστε στην άνοιξη, ασχολήθηκαν επιμελώς με την γενική καθαριότητα, spring cleaning και άλλες στο ξεκαθάρισμα ντουλαπιών και συρταριών από τον φόρτο λιμνάζοντων ενδυμάτων, παπουτσιών, βιβλίων και λοιπών.

ΦΥΣΙΚΑ, είναι και οι φίλες που ασχολήθηκαν με παραδοσιακές συνταγές και έξυπνα πιάτα. Φίλη μού έλεγε ότι φέτος έφτιαξε τρεις φορές φλαούνες! Την ζηλεύω. Αλλά και οι άνδρες επιδόθηκαν συστηματικά στις αυλές. Κλάδεψαν, καθάρισαν και ανέδειξαν τις καλλιτεχνικές τους δεξιότητες στους κήπους.

ΟΜΩΣ ούτε μια κουβέντα από τον φίλο που γνωρίζω ότι κρατά Ημερολόγιο. Η απάντηση απλή: «Ο κορονοϊός έφερε τα πάνω κάτω. Τι να σημειώσω; Η αβεβαιότητα, η ανεργία, η αγωνία για το αύριο, η μελαγχολία, η καχυποψία και βάλε, είναι στην ημερήσια διάταξη. Με τα δεδομένα ν’ αλλάζουν ανά λεπτό, δεν προλαβαίνω να παρακολουθώ ούτε τις στατικές». Δεν έχει άδικο.

ΝΑ θυμόμαστε ότι ο ιός ήλθε με επιτακτικό τρόπο. Δεν επιτίθεται με μόνο ένα τρόπο. Καραδοκεί και εμφανίζεται απρόσμενα και απροσκάλεστα. Περισσότερη ελευθερία, σημαίνει και μεγαλύτερες ευθύνες. Οπότε προσοχή στις κινήσεις χαλαρότητας. Γιατί αν η δράση ελέγχει το σήμερα, η νόηση ελέγχει το αύριο, γράφει η καταξιωμένη δημοσιογράφος Έλενα Ακρίτα.

ΚΑΙ βέβαια η μετά τον κορονοϊό περίοδος, αφού περάσει από τις τσέπες μας θα δοκιμάσει και τις αντοχές μας. Τότε είναι που θα πρέπει να ψάξουμε στα βάθη της καρδιάς μας και να χρησιμοποιήσουμε όσα αποθέματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης μας έχουν απομείνει.

ΜΕΧΡΙ το άλλο Σάββατο ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ!

Κ.Γ.