Η Εθνική Εβδομάδα Εθελοντισμού, η οποία ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα, έμελλε να είναι πολύ διαφορετική από αυτό που είχαν φανταστεί οι διοργανωτές. Οι εθελοντικές πρωτοβουλίες, άλλωστε, έχουν αναβληθεί ενώ άλλες έχουν πάρει μία διαφορετική μορφή. Στην τελευταία κατηγορία ανήκουν αρκετοί από τους εθελοντές της «Φροντίδας».
Αμέσως μετά τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τον περιορισμό της επισκεψιμότητας στους οίκους ευγηρίας, αλλά και στα σπίτια συγγενών και φίλων, κυρίως για την ασφάλεια των ηλικιωμένων και των εθελοντών, ο Οργανισμός ανέστειλε το εθελοντικό του πρόγραμμα μέχρι νεοτέρας. Αυτό δεν σταμάτησε, όμως, αρκετούς από το να επικοινωνούν με τους ηλικιωμένους και να τους προσφέρουν συντροφιά μέσω των νέων τεχνολογιών.
Ο Αντώνης Φλέσσιας επισκέπτεται πάνω από χρόνια τον οίκο ευγηρίας της «Φροντίδας» στο Clayton. Η σύζυγός του, που ζούσε εκεί, ήταν η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δυνατής σχέσης με τους ηλικιωμένους. Η σχέση αυτή συντηρείται ακόμα και τώρα μέσω του Skype.
«Ξέρω να χειρίζομαι το Skype και το Facebook και επικοινωνώ μαζί τους κάθε δύο μέρες» μας λέει.
«Τη σύζυγό μου την έχασα πριν από μήνες, αλλά τώρα πια οι ηλικιωμένοι είναι σαν την οικογένειά μου. Μου λείπουν που δεν τους βλέπω και γι’ αυτό βρήκα τρόπο να τους μιλάω έστω και από απόσταση» συνεχίζει, ενώ μας μιλάει και για τις αντιδράσεις των ηλικιωμένων.
«Μερικοί έχουν ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά όταν τους μιλάω. Τους λέω αστεία, λέμε τα νέα μας, μ’ αρέσει πάρα πολύ να τους βλέπω» καταλήγει.
Η Τζορτζίνα Γκούζου επισκέπτεται ηλικιωμένους Έλληνες στα σπίτια τους. Τον καιρό που δεν ήταν μαζί τους, όχι μόνο φρόντιζε να τους τηλεφωνεί και να ελέγχει αν είναι καλά, αλλά τους πήγαινε και προμήθειες που χρειαζόντουσαν.
«Ήξερα ότι ήθελαν χαρτί υγείας και κουζίνας και λόγω της κατάστασης που επικρατούσε, δεν μπορούσαν να το προμηθευτούν. Πήγαινα και το άφηνα στην πόρτα τους. Μία μέρα, όμως, μου είπαν ότι είχαν επιθυμήσει μία πίτα, οπότε τους πήγα μία. Πραγματικά δεν πιστεύω ότι έκανα κάτι σπουδαίο».
Μιλώντας για την αξία του εθελοντισμού, λέει ότι είναι ανάγκη να συνεχίζεις το έργο σου παρά τα όποια εμπόδια.
«Πρέπει να προσαρμόζεσαι στα υπάρχοντα δεδομένα και να συνεχίζεις. Σε χρειάζονται και πρέπει να είσαι εκεί».
Η Ιωάννα Χαργρέιβς έχει καλλιεργήσει μία σπάνια σχέση με την κ. Ηλέκτρα από τον οίκο ευγηρίας της «Φροντίδας» στο Thornbury.
«Ήθελα να κρατάω παρέα σε μία ηλικιωμένη κυρία και να μιλάω Ελληνικά. Όταν γνώρισα την Ηλέκτρα, αμέσως αναπτύξαμε έναν πολύ δυνατό σύνδεσμο.
Συνήθως, επικοινωνούσαμε μέσω μίας νοσοκόμας και του τηλεφώνου. Μία μέρα, μάλιστα, μου είπε «Σ’ αγαπώ, μου έχουν λείψει τα λουλούδια σου».
Όταν μου επιτράπηκε, λοιπόν, να την επισκεφθώ, της πήγα ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα, όπως συνήθιζα να κάνω. Είναι ένας θαυμάσιος άνθρωπος και μου είχε λείψει πολύ».
Για την Στέλλα Διονυσσοπούλου, ο εθελοντισμός είναι το αντίδοτο στην μοναξιά, και αυτό προσφέρει στους ηλικιωμένους που επισκέπτεται στα σπίτια τους αλλά και στον οίκο ευγηρίας στο Clayton.
«Όσο και καλά παιδιά να έχεις, αν δεν έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου, η μοναξιά είναι ο σύντροφός σου για πολλές ώρες κάθε μέρα.
Έπαιρνα τηλέφωνο όσο μπορούσα τους ηλικιωμένους που ήξερα και νομίζω τους προσέφερα χαρά. Δύο κουβέντες είναι πάντα καλύτερες από την τηλεόραση».
Με τα περιοριστικά μέτρα να χαλαρώνουν σιγά-σιγά, κύριο μέλημα της «Φροντίδας» είναι η επανεκκίνηση του εθελοντικού της προγράμματος με έναν ασφαλή και προσεκτικό τρόπο. Μέχρι τότε, όμως, οι εθελοντές της έχουν αποδείξει ότι οδηγούνται από ανιδιοτέλεια και αγάπη. Και μέχρι τότε, οι πράξεις τους θα προσαρμόζονται για να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο τους ηλικιωμένους της παροικίας μας.