Πολλά σχόλια αρχαίων Ελλήνων εκθείαζαν αρετές και αξίες ή καυτηρίαζαν ελαττώματα και αδυναμίες. Αυτός είναι ο λόγος που κάποια από αυτά χαρακτηρίσθηκαν ως αποφθέγματα, αποτελώντας παγκόσμια πνευματική παρακαταθήκη.

*Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
Ένα γνωρίζω, πως δεν γνωρίζω τίποτε.
Σωκράτης, 470-399 π.Χ.

*Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην.
Στους γονείς οφείλουμε τη ζωή μας,
στους δασκάλους τη χρήσιμη ζωή.
Μέγας Αλέξανδρος, 356-323 π.Χ.

*Αρχή ήμισυ παντός.
Η κάθε αρχή είναι το μισό του όλου.
Πλάτων, 427-347 π.Χ.

*Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος.
Για όλα τα πράγματα ο άνθρωπος είναι το μέτρο.
Πλάτων, 427-347 π.Χ.

*Η γάρ άγαν ελευθερία έοικεν ουκ εις άλλο τι ή εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν καί ιδιώτη καί πόλει.
Γιατί η υπερβολική ελευθερία δε μοιάζει με τίποτα άλλο παρά με υπερβολική δουλεία, αφού αλλάζει και τον πολίτη και την κοινωνία.
Πλάτων, 427-347 π.Χ.

*Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Δεν πρέπει να περιμένεις να φέρει ο Θεός ή η τύχη τα πράγματα ευνοϊκά, αλλά να προσπαθήσεις και εσύ.
Αίσωπος, 620-560 π.Χ.

*Νόει το πραττόμενον.
Nα έχεις συναίσθηση των πράξεών σου.
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ.

*Πείσας λαβέ, μη βιασάμενος.
Να παίρνεις με την πειθώ, όχι με τη βία.
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ.

*Αρχή άνδρα δείκνυσι.
Η εξουσία αποκαλύπτει τον χαρακτήρα του ανθρώπου.
Βίας ο Πριηνεύς, 625-540 π.Χ.

*Πάντ’ εστίν εξευρείν, αν μη τον πόνον φεύγη τις.
Όλα γίνονται, αν δεν αποφεύγει κάποιος να κοπιάσει.
Δημοσθένης, 384-322 π.Χ.

*Πάταξον μεν, άκουσον δε.
Κτύπα, αλλά και άκουσέ με.
Θεμιστοκλής, 525-461 π.Χ.

*Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον.
Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι, και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ.

*Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν.
Το ήθος όλης της πολιτείας είναι το ίδιο με εκείνων που την κυβερνούν.
Ισοκράτης, 436-338 π.Χ.

*Η γλώσσα σου μη προτρεχέτω του νου.
Να μην προτρέχει η γλώσσα σου της σκέψης σου.
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, 6ος αιώνας π.Χ.

*Μόνη σιγή μεταμέλειαν ου φέρει.
Η σιωπή από μόνη της δεν δείχνει μεταμέλεια.
Μένανδρος, 4ος αιώνας π.Χ.

*Δύσκολον τον εαυτόν γνώναι, εύκολον τω άλλω υποτίθεσθαι.
Το να γνωρίζεις τον εαυτόν σου είναι δύσκολο, αλλά εύκολο να συμβουλεύεις τον άλλο.
Θαλής ο Μιλήσιος, 643-548 π.Χ.

*Ό μέλλεις πράττειν μη πρόλεγε, αποτυχών γαρ γελασθήση.
Μην προλέγεις αυτό που πρόκειται να κάνεις, γιατί αν αποτύχεις θα σε κοροϊδέψουν.
Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ.

*Μη πλούτει κακώς.
Να μην αποκτάς πλούτη με τρόπο δόλιο.
Πιττακός ο Μυτιληναίος, 650-570 π.Χ.

*Τότε τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν.
Οι πόλεις χάνονται, όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πια τους κακούς από τους καλούς.
Αντισθένης, 445-360 π.Χ.

*Όστις εταίρους δέδοικε, δούλος ων λέληθεν εαυτόν.
Όποιος φοβάται τους άλλους, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει.
Αντισθένης, 445-360 π.Χ.

*Κράτιστον χρημάτων ευβουλία.
Το πιο καλό πράγμα είναι η ορθή κρίση.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ.

*Θεός τοις αργούσιν ου παρίσταται.
Ο θεός δεν βοηθάει αυτούς που τεμπελιάζουν.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ.

*Ζευς γαρ μεγάλης γλώσσης κόμπους υπεχθαίρει.
Ο Ζευς τιμωρεί τους κομπασμούς της μεγάλης γλώσσας.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ.

*Θεός τοίς αργούσιν ου παρίσταται.
Ο Θεός δεν βοηθεί τους ανθρώπους που δεν εργάζονται.
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ

*Αδύνατον τόν μηδέν πράττοντα πράττειν εύ.
Είναι αδύνατο να ευτυχεί όποιος δεν ασχολείται με κάποια εργασία.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.

*Μετά πόνου η μάθησις.
Με κόπο αποκτά κάποιος τις γνώσεις.
Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ.

*Σύν μυρίοισι τά καλά γίγνεται πόνοις.
Τα καλά τα αποκτά ο άνθρωπος με χίλιους δυο κόπους.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.

*Αισχρόν τε μοχθείν μή θέλειν νεανίαν.
Είναι αισχρό να μη θέλει να κοπιάζει ο νέος.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.

*Ουδείς ών ράθυμος ευκλεής ανήρ, άλλ’ οι πόνοι τίκτουσι τήν ευδοξίαν.
Κανείς τεμπέλης άνθρωπος δεν είναι ένδοξος, αλλά οι κόποι γεννούν τη δόξα.
Ευριπίδης, 480-406 π.Χ.