Μετά απο πολλούς μήνες εσώκλειστοι λόγω κορονοϊού, η σύζυγός μου Κατίνα, και εγώ, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ολιγοήμερο ταξείδι σε παλιά γνώριμα μέρη που πρωτογνώρισα πρίν από 60 χρόνια περίπου, όταν νεαρός τότε, μόλις άρχισα δειλά-δειλά τα πρώτα μου βήματα ως επιχειρηματίας στο χώρο της προβολής ελληνικών ταινιών.
Τα αισθήματα ήταν ανάμεικτα, συγκίνηση και νοσταλγία. Θα περνούσα από διάφορα επαρχιακά κέντρα της Βικτωρίας μιά και δέν εμπιστεύομαι την επίσκεψη σε άλλες Πολιτείες.
Έτσι, την Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου 2021, ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητό μας για τον πρώτο σταθμό της περιοδίας στο υπέροχο και ιστορικό Bendigo.
Γνώριμο μέρος, εκεί όπου τον Φεβρουάριο του 1958 πρόβαλα, για πρώτη φορά, την ταινία «Γκόλφω» στο καταπληκτικό κτίριο το Bendigo Town Hall.
Ο μικρός αριθμός των Ελλήνων της περιοχής ετίμησε την προβολή της ταινίας, στη συνέχεια έγιναν και άλλες προβολές στον ίδιο χώρο, αλλά και στον τοπικό κινηματογράφο, όταν επιτρεπόταν η προβολή ταινιών τις Κυριακές.
Αναχωρώντας από το Bendigo για την Μildura, περάσαμε από ένα άλλο μικρό χωριό, το Ouyen, που βρίσκεται 100 χιλιόμετρα πριν από την Μildura.
Στο χωριό αυτό προβλήθηκαν λίγες ταινίες, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες, όταν δεν μπορούσαμε να προβάλουμε ταινίες στην Μildura, στο Drive In Theatre, λόγω του ότι οι τοπικοί κινηματογράφοι Οzone και Astor δεν δέχονταν να προβάλουν ξενόγλωσσες ταινίες.
Βέβαια, αργότερα έγιναν αρκετές προβολές στο Οzone Theatre. Οι προβολές στο Ouyen έγιναν στο Roxy Theatre και πρώτη ταινία ήταν η κωμωδία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο». Ήταν ένα μικρό αλλά πολύ όμορφο θεατράκι, που έκλεισε τις πόρτες του στις 11 Σεπτεμβρίου 1970.
Φτάνοντας την Μildura και αφού κλείσαμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο Grand, πρώτη μου σκέψη ήταν να επισκεφθώ την Ελληνική Κοινότητα, στο χολ της οποίας έγιναν και οι πρώτες προβολές ελληνικών ταινιών.
Βέβαια, στη θέση του παλαιού κτιρίου έχει κτιστεί ένα μοντέρνο χολ. Δίπλα του ο ιερός ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Μετα περάσαμε από τον χώρο που ήταν το Drive In Theatre, αλλά και εκεί τώρα βρίσκονται τα πολυκαταστήματα Αldi.
Στα πρώτα χρόνια έκανα ο ίδιος τις προβολές, αργότερα, όμως, τις ταινίες τις δίναμε στην Ελληνική Κοινότητα και ο τότε πρόεδρός της, Παναγιώτης Βλασσόπουλος (Peter Vlass), εξάδελφος του Στάθη Ραυτόπουλου και αδελφός του Στάθη Βλασόπουλου, πρώτου εκδότη της εφημερίδας «Τα Νέα», με τις γνωριμίες του, είχε πείσει τον ιδιοκτήτη του κινηματογράφου Οzone και πρόβαλε ορισμένες ταινίες.
Σήμερα ο κινηματογράφος Οzone είναι μπυραρία.
Αργότερα, ο αείμνηστος Βλασσόπουλος (Peter Vlass) μετέφερε τις προβολές στο Drive In Theatre, που οι κάτοικοι των περιοχών προτιμούσαν περισσότερο από τον κλειστό κινηματογράφο.
Από το 1967 έως το 1968, τις ταινίες τίς δίναμε στον επιχειρηματία κ.Νίκο Φλούδα που επρόβαλε και στο Robinvale Drive In Theatre. Τελευταία προβολή στην Mildura, έγινε στις 23 Μαΐου 1983 με τις ταινίες «γριες Κότες» και «Ο Προεστός του Χωριού».
Κατα τη διάρκεια της παραμονής μας στην Μildura, επισκέφθηκα διάφορα μέρη όπου τα παλιά χρόνια υπήρχαν καφενεία και εστiατόρια, αλλά δυστυχώς σήμερα τίποτα δεν θυμίζει τις παλιές δόξες της ελληνικής παροικίας της Mildura.
Και, όμως, μέσα από τον μαρασμό της ελληνικής παροικίας της Μildura, είχαμε την τύχη να μας ξεναγήσει ο νέος Ελληνας επιχειρηματίας κ. Νίκος Διαμαντόπουλος, στο μοντέρνο εργοστάσιό του παραγωγής, συντήρησης και συσκευασίας σκόρδου -το μεγαλύτερο στην Αυστραλία- το Australian Garlic Co Pty Ltd. Πράγματι, μείναμε άναυδοι από την ποιότητα και την άψογη συσκευασία του σκόρδου που σήμερα πωλείται αποκλειστικά στα μεγάλα πολυκαταστήματα Coles και Woolworths.
Ευχηθήκαμε στον κ. Διαμαντόπουλο να συνεχίσει την υπέροχη αυτή πρωτοποριακή επιχείρηση που μας τιμά όλους.
Μετά την Mildura αναχωρήσαμε για το Swan Hill μέσω Robinvale. Στο Robinvale ήθελα να δώ και τον φίλο κ. Νίκο Φλούδα. Δυστυχώς, άλλαξε τηλέφωνα, όμως εκεί όλως τυχαίως γνωρίσαμε την κόρη του που μας έδωσε το νέο του τηλέφωνο.
Μετά το τηλεφώνημά μας σε λίγα λεπτά ήρθε ο φίλος Νίκος. Συγκίνηση και απο τους δυό μας. Πέρασαν πάνω από 38 χρόνια και οι δυό μας με άσπρα μαλλιά, όμως, οι αναμνήσεις και οι καλές μέρες πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία.
Αφού τα είπαμε, θυμηθήκαμε τόσες παλιές χαρές και λύπες, αλλά ήρθε η στιγμή του αποχαιρετισμού, με την υπόσχεση να βρεθούμε σύντομα ξανά.
Στη συνέχεια φτάσαμε στο άλλο αγροτικό χωριό το Swan Hill. Και εδώ κάναμε ορισμένες προβολές ελληνικών ταινιών. Οι πρώτες προβολές έγιναν στο Swan Hill Town Hall, αργότερα, όμως, τις ταινίες τις προβάλαμε στο Drive In Theatre. Συνήθως, είχαμε και αρκετούς θεατές από το διπλανό χωριό, το Kerrang.
Στα διάφορα επαρχιακά χωριά, λόγω των πολλών ασχολιών μας, στέλναμε τους συνεργάτες μας Φώτη Χατζηπαυλίδη και Θεόδωρο Αναστασιάδη, και συνέχιζαν την προβολή των ελληνικών ταινιών. Τελευταίος σταθμός της περιοδίας μας ήταν το τουριστικό χωριό Echuca.
Και εδώ έγιναν κατα διαστήματα προβολές Ελληνικών ταινιών, πρώτα στο Μasonic Hall και, αργότερα, στο τοπικό Drive In Theatre.
Πρέπει εδώ να τονίσω ότι για πρώτη ταινία σε όλα τα επαρχιακά χωριά και τις πόλεις ήταν η ταινία «Γκόλφω», που είχε προβληθεί σε πάνω από 100 χωριά της Αυστραλίας, της Τασμανίας, αλλα και της Νέας Ζηλανδίας.
Μετα από μία εβδομάδα αναμνήσεων και νοσταλγίας, φτάσαμε στη Μελβούρνη και με την ελπίδα σύντομα να επισκεφθoύμε καί άλλες περιοχές που για πάνω από 30 χρόνια είχαμε επαφή με Ελληνες, γίναμε φίλοι και, πιστεύω, δίναμε λίγη χαρά με την προβολή των ελληνικών ταινιών.
