Ανατροπή στα πορίσματα και τις έρευνες 16 χρόνων που θεωρούσαν τον θάνατο ενός 26χρονου στρατιώτη ως αυτοκτονία. Από εξετάσεις σε ειδικό οστό από τη σορό του Θανάση Νικολάου (πρώην κατοίκου Μελβούρνης) μετά από εκταφή του πριν έξι μήνες, διαπιστώθηκε πως ο θάνατός του οφείλεται σε εγκληματική ενέργεια διά στραγγαλισμού.
Ο «Νέος Κόσμος» έχει ασχοληθεί και στο παρελθόν με τον αγώνα με την υπόθεση αυτή. Γράφαμε χαρακτηριστικά πως πολλά χρόνια τώρα η Αντριάνα Νικολάου ζει για να θυμάται, να χτυπά (κλειστές στις περισσότερες περιπτώσεις) πόρτες κρατικών λειτουργών, να πολεμά με το… «σύστημα» και να προσπαθεί να ξεσκεπάσει το σκοτεινό πέπλο που όπως λέει «αστυνομία, εισαγγελέας, ιατροδικαστής αλλά και αξιωματικοί του κυπριακού στρατού έριξαν πάνω στην υπόθεση δολοφονίας του παιδιού μου προκειμένου αυτοί που ευθύνονται για τον θάνατό του να μην λογοδοτήσουν ποτέ».
Δεδομένου ότι ο γιος της ήταν Αυστραλός πολίτης η ίδια είχε έρθει πριν τρία χρόνια στην Αυστραλία και ζήτησε και την συνδρομή των αρχών
Τώρα οι συνταρακτικές εξελίξεις που επιβεβαιώνουν τα όσα φώναζε αδιάκοπα από το 2005 η τραγική μητέρα του Θανάση, Αντριάνα, αναμένεται ότι θα πυροδοτήσουν νέες έρευνες με σκοπό τον εντοπισμό των δραστών. Σημειώνεται ότι οι αρχικές έρευνες της Αστυνομίας που καθυστέρησαν να ολοκληρωθούν, έδειξαν πτώση του στρατιώτη από το γεφύρι της Άλασσας, κάτω από το οποίο εντοπίστηκε, προφανώς λόγω αυτοκτονίας, αποκλείοντας την εγκληματική ενέργεια.
Η υπόθεση ξανάνοιξε με οδηγίες του Γενικού Εισαγγελέα ύστερα και από καταδίκη της Κύπρου στο ΕΔΑΔ για ελλιπή έρευνα, για να ξανακλείσει το 2014 μετά που διορίστηκαν ποινικοί ανακριτές οι οποίοι δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας.
Η οικογένεια του Θανάση δεν σταμάτησε ποτέ να αναζητεί την αλήθεια και πέρσι ζήτησε την εκταφή των λειψάνων του, ώστε να τύχουν εξειδικευμένης εξέτασης στην Ελλάδα. Μετά από δικαστικό διάταγμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, πέρσι τον Δεκέμβριο έγινε κατορθωτή η εκταφή των λειψάνων. Οι ειδικοί παρέλαβαν το υοειδές οστό, το οποίο κατά την εκταφή βρέθηκε κομματιασμένο κάτι το οποίο δεν αναφερόταν στην πρώτη ιατροδικαστική έκθεση που έγινε πριν από 16 χρόνια. Αντιθέτως, είχε αναφερθεί ότι ήταν φυσιολογικό. Ο δικηγόρος της οικογένειας Λουκής Λουκαΐδης δήλωσε ότι μετά την εξέλιξη αυτή θα πρέπει να γίνουν νέες έρευνες και διερωτήθηκε, 16 χρόνια μετά πώς θα εντοπιστούν μαρτυρίες.
Η τραγική μητέρα του Θανάση, ανέφερε στον «Φιλελεύθερο» ότι το οστό που εξετάστηκε στην Ελλάδα, αναμενόταν να επιστρέψει στην Κύπρο και πρόσθεσε ότι «θέλει να πει ένα μεγάλο “ευχαριστώ” στους διεφθαρμένους που με έφεραν σ’ αυτή τη θέση. Χρειάστηκαν τόσα χρόνια για ν’ αποδειχθεί ότι σκοτώθηκε το παιδί μου». Η ίδια μίλησε για μεγάλη καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στο να εξεταστεί το συγκεκριμένο οστό, αφού από δύο βδομάδες που απαιτούνταν χρειάστηκαν έξι μήνες. Η κ. Αντριάνα διερωτήθηκε γιατί δεν δίνεται η έκθεση του Έλληνα καθηγητή που εξέτασε το οστό εκ μέρους της Νομικής Υπηρεσίας, όπως έπραξε η παθολογοανατόμος που όρισε η οικογένεια
H Αντριάνα Νικολάου στον τάφο του παιδιού της
Η χαροκαμένη μητέρα είχε έρθει στην Αυστραλία προσπαθώντας και πάλι να ζητήσει την στήριξη των αρμοδίων αρχών στον άνισο και οδυνηρό αγώνα που ξεκίνησε στις 29 του Σεπτέμβρη του 2005 όταν το καμάρι της, στα 26 χρόνια του τότε βρέθηκε νεκρό κάτω από την γέφυρα της Άλλασας, κοντά στη Λεμεσό.
Ο Θανάσης Νικολάου από τη Μελβούρνη, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστραλία, αποφάσισε να πάει στην χώρα της καταγωγής του, την Κύπρο, προκειμένου να υπηρετήσει την 6μηνη (όπως προβλέπει ο νόμος για τους κατοίκους εξωτερικού) θητεία του στο στρατό. Ήταν το 2003 που πήρε την απόφαση. Λίγο καιρό αργότερα μετά από 33 ολόκληρα χρόνια στην Αυστραλία οι γονείς του μαζί με τα άλλα τους παιδιά αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν και να εγκατασταθούν μόνιμα στην Κύπρο.
Ο Θανάσης ξεκίνησε την θητεία του στις 12 Ιουλίου 2005, αλλά, όπως αναφέρει η μητέρα του, κάτι που επίσης αναφέρει και στη δήλωσή της στο δικαστήριο, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για τον “Αυστραλό” της Εθνικής Φρουράς.
«Υπήρξε θύμα παρενοχλήσεων και εκφοβισμού στο στρατόπεδο, από άλλους εθνοφρουρούς. Μας το έλεγε στο σπίτι και εμείς τον συμβουλεύαμε να πάει να μιλήσει στον λοχαγό του. Λίγες μέρες πριν το θάνατό του, αγανακτισμένος ακολούθησε την συμβουλή μας και έκανε καταγγελία στους αξιωματικούς. Μία μέρα πριν πεθάνει έφτασε και στο γραφείο του Επιτελάρχη. Και έφτασε εκεί μετά από αναφορά του Διοικητή του για τις παρενοχλήσεις (bullying) σε βάρος του αφού πρώτα παραπονέθηκε σ’ αυτόν. Για τους λόγους αυτούς, ο Θανάσης τους ζήτησε μετάθεση. Αντί για μετάθεση, την επόμενη μέρα βρέθηκε νεκρός».
Το πρωινό της 29ης Σεπτεμβρίου, την επομένη της ‘συζήτησής’ που είχε με τον Επιτελάρχη, ο Θανάσης προβληματισμένος μεν αλλά με την ελπίδα ότι ο αξιωματικός του θα έβλεπε τι περνούσε και θα τον βοηθούσε, αποχαιρέτησε τους γονείς του και ξεκίνησε για να παρουσιαστεί στο στρατόπεδό του στις 7π.μ. μετά μιας νύχτας διανυκτέρευση στο σπίτι του, κατόπιν άδειας. Στο στρατόπεδο δεν έφτασε ποτέ.
Τα τελευταία γενέθλια του Θανάση (τρίτος από δεξιά)
«ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΟΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ»
«Όταν βρέθηκε το πτώμα του παιδιού μου, η Αστυνομία κάλεσε επί τόπου τον ιατροδικαστή. Η νεκροψία έγινε την επόμενη μέρα. Για εννέα μήνες περιμέναμε την έκθεση του ιατροδικαστή, που όταν τελικά ολοκληρώθηκε κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος προήλθε από εσωτερικά τραύματα, τα οποία προκλήθηκαν από πτώση από ύψος 30 μέτρων και ότι δεν υπήρχαν τρίτα πρόσωπα αναμεμιγμένα. Όπως μάθαμε εκ των υστέρων από κατάθεση αστυνομικού ο ιατροδικαστής από την πρώτη στιγμή που έφτασε στον τόπο που βρισκόταν το σώμα του παιδιού μου είχε εκφράσει την άποψη ότι δεν υπήρχε υποψία για εγκληματική ενέργεια και ότι πρόκειται για αυτοκτονία» λέει η κ. Νικολάου και προσθέτει:
«Ως αποτέλεσμα, αντί να αναλάβει το ΤΑΕ, δηλαδή τα κεντρικά της Αστυνομίας, να ερευνήσει την υπόθεση, την άφησαν στον αστυνομικό σταθμό του χωριού Λάνια με την επισήμανση, ‘θάνατος-αυτοκτονία’ και ουδεμία έρευνα έγινε».
Οι γονείς του Θανάση δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν δυνατό το παιδί τους να πέσει από 30 μέτρα ύψος και το σώμα του να βρεθεί σχεδόν ανέγγιχτο από την πτώση. Άρχισαν να ψάχνουν, ζήτησαν την γνώμη και άλλων ειδικών. Και οι υπόλοιποι ανεξάρτητοι ιατροδικαστές συμφώνησαν μαζί τους.
«Όλοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρχαν τραύματα (π. χ. στον σκελετό) που θα δικαιολογούσαν πτώση από ύψος. Η υπόθεση έκλεισε για τις αρχές, όχι όμως για την οικογένειά μας”.
«Σηκώσαμε γη και ουρανό, χτυπήσαμε χίλιες πόρτες, τρέχαμε από αξιωματούχο σε αξιωματούχο όχι μόνο της Κύπρου αλλά και της Αυστραλίας».
Έξι χρόνια μετά εκείνη την τραγική μέρα, η οικογένεια του Θανάση πίστεψε ότι η πολιτεία εισάκουσε τελικά τις αμφιβολίες τους για την εγκυρότητα του ιατροδικαστικού πορίσματος και την σωστή διεξαγωγή της όλης διαδικασίας.
Πίστεψαν ότι κάτι άλλαξε επειδή το Νοέμβριο του 2011 το υπουργικό συμβούλιο, ανοίγοντας και πάλι την υπόθεση, διόρισε δύο ποινικούς ανακριτές και τον ιατροδικαστή Μάριο Ματσάκη, για να την εξετάσει και να ερευνήσουν τις περιστάσεις του θανάτου του Θανάση.
Η έκθεση του Ματσάκη υπέδειξε τα λάθη του πρώτου ιατροδικαστή και άλλα λάθη σε σχέση με την έρευνα και σε βάρος της αλήθειας.
Περαιτέρω, διαπιστώθηκε από μαρτυρία του Ιδρύματος Νευρολογίας και Γενετικής, ότι στα ρούχα του Θανάση, υπήρχαν ίχνη τριών διαφορετικών, αγνώστων ανθρώπων. Δεν έγινε καμία προσπάθεια από τις αρμόδιες αρχές, να ελέγξουν αν αυτό το υλικό, ταίριαζε με οποιονδήποτε από τους εθνοφρουρούς οι οποίοι του είχαν δημιουργήσει προβλήματα στο στρατόπεδο και τους είχε καταγγείλει στους ανωτέρους του.
Οι ποινικοί ανακριτές έδωσαν την έκθεσή τους στο υπουργικό συμβούλιο στις 21 Δεκεμβρίου του 2012 στην οποία ανέφεραν ότι κατά την προσωπική τους γνώμη, πολύ πιθανόν ο θάνατος να ήταν αποτέλεσμα εγκληματικής ενέργειας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της τρίτης προσπάθειας ποινικής διερεύνησης του θανάτου του Θανάση, 7 χρόνια και 3 μήνες μετά το θάνατό του.
Πέντε μήνες αργότερα, στις 24 Μαΐου του 2013, το υπουργικό συμβούλιο έδωσε οδηγίες να συνεχίσουν οι δύο ποινικοί ανακριτές την έρευνα και να υποβάλουν μια τελική έκθεση την οποία και υπέβαλλαν 10 μήνες αργότερα με παρόμοια συμπεράσματα. Επανέλαβαν την εισήγησή τους, ότι η υπόθεση πρέπει να επανεξεταστεί από την Αστυνομία. Αυτή ήταν η τέταρτη απόπειρα έρευνας, 8 χρόνια και 8 μήνες μετά το θάνατο του Θανάση.
Το 2014 και σε χρονική απόσταση εφτά μηνών ο Εισαγγελέας άλλαξε άποψη δύο φορές, την μία για να σταματήσει και την άλλη για να συνεχιστεί η έρευνα.
Τελικά η έρευνα «υποτίθεται» ότι θα συνέχιζε έως ότου στις αρχές του Νοέμβρη του 2014 η Αστυνομία αποφάσισε να την σταματήσει, «λόγω φόρτου εργασίας. Έτσι μας είπαν» λέει η Αντριάνα.
«Αυτούς που σκότωσαν ή είναι αναμεμειγμένοι με τη δολοφονία του παιδιού μου δεν τους ξέρουμε ακόμα. Ξέρουμε όμως το προφανές. Κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια» συμπληρώνει.
«Ήταν Αυστραλός υπήκοος το παιδί μου και εμείς οι γονείς του και όλα τα μέλη της οικογένειάς μου Αυστραλοί πολίτες είμαστε. Οι διπλωματικές αρχές της Αυστραλίας πρέπει να μας βοηθήσουν να έρθει στο φως η αλήθεια» μας έλεγε τότε η μάνα του φαντάρου.
Αναλύοντας τα γεγονότα του θανάτου του άτυχου Θανάση, η κυρία Νικολάου είπε ότι ο 26χρονος εντοπίστηκε νεκρός κάτω από μια γεφυρα ύψους τριάντα μέτρων και το σώμα του ήταν άθικτο, ανάσκελα και με το στόμα του γεμάτο άμμο.
“Δεν γνώριζα εγώ το παιδί μου; Ξεκίνησε να πάει στο στρατό με την τσάντα του που την ετοίμασε ο ίδιος και μετά από τόσα γεγονότα που είχαν προηγηθεί με στοιχεία και ευρήματα που μιλούσαν από μόνα τους γιατί δεν ερεύνησαν την υπόθεση, γιατί τα όργανα της Αστυνομίας αρνούνταν να ερευνήσουν την υπόθεση”
Η Αντριάνα Νικολάου υποστήριξε ότι όταν έφτασε στη σκηνή όπου εντοπίστηκε νεκρός ο γιός της, μέλη της Αστυνομίας απομακρύνθηκαν και συνομιλούσαν μεταξύ τους, όταν η ίδια τους είπε ότι τον γιό της τον σκότωσαν αλλού και τον μετέφεραν στο συγκεκριμένο σημείο.
“Απομακρύνθηκαν από εμένα και έκαναν έναν κύκλο και συνομιλούσαν και οι αστυνομικοί και τα μέλη του CID και ο Υπεύθυνος του ΤΑΕ Λεμεσού τότε. Γιατί δεν αποδώθηκαν ευθύνες;”
Για την άμμο που βρέθηκε στο στόμα του άτυχου νεαρού, η κυρία Νικολάου ανέφερε ότι στη δεύτερη ιατροδικαστική εξέταση που ζητήθηκε από την Αστυνομία αναφέρθηκε ότι “ήταν κατεβασμένος ο ποταμός”
“Μα ποιόν κοροϊδεύουν; Ο ποταμός δεν είχε νερό. Το πορτοφόλι του βρέθηκε δίπλα του, τα γυαλιά του ήταν δίπλα του. Δεν θα έπαιρνε ο ποταμός τα πράγματα του;”
Η κυρία Νικολάου υποστήριξε ότι πριν από τον θάνατο του, ο Θανάσης είχε εκφράσει φόβους στην ίδια για συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία του πρότεινε να κατονομάσει στον Διοικητή της μονάδας στην οποία υπηρετούσε.
“Μου είπε μάμα δεν μπορώ να το αναφέρω γιατί θα υποστώ αντίποινα. Και του είπα ότι θα πάω εγώ να το αναφέρω και μου είπε μην τολμήσεις γιατί αν κάνεις παράπονο θα με κόψουν έξω από το στρατό και θα με κάνουν άχρηστο. Και τους φώναζα εκεί στη σκηνή ότι καλά τους φοβόταν και ότι μου τον σκότωσε ο στρατός.”
Η χαροκαμένη μητέρα ανέφερε ότι σύμφωνα με τα όσα της είπε ο Διοικητής, δύο ημέρες πριν από τον θάνατο του ο Θανάσης υπέβαλε παράπονο στον ίδιο “αφού τον έφεραν μέχρι τον λαιμό.”
“Όταν έκανε το παράπονο ο Διοικητής το ανέφερε στον Επιτελάρχη. Μια ημέρα πριν τον θάνατο του Θανάση, τον κάλεσε στο γραφείο ο Επιτελάρχης και του μίλησε αφού πρώτα κάλεσε τον αρχηγό της κλίκας και του έκανε συστάσεις και του είπε να τα βρει με τον Αθανάσιο. Ο Αθανάσιος του ζήτησε εάν είναι δυνατό να τον μεταθέσει σε άλλη μονάδα.”
Η κυρία Νικολάου διευκρίνησε ότι ο άτυχος νεαρός δεν της ανέφερε συγεκριμένα ονόματα, αλλά ότι οι άνθρωποι εκείνοι είχαν να κάνουν με τα ναρκωτικά.
“Γιατί δεν έγιναν έρευνες; Γιατί έγιναν δύο θανατικές ανακρίσεις και όλοι εθελοτυφλούσαν κα με ανάγκασαν να πάω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο; Είχα πάει μια-δύο φορές στο στρατόπεδο και μου έλεγαν οι αξιωματικοί να μην κάνω διαβήματα για να μην επηρεάζεις μάρτυρες. Και εγώ φοβόμουν μήπως μου βρουν καμια δικαιολογία ή καμία αφορμή, γιατί τους έβλεπα όλους ύποπτους.”
Η χαροκαμένη μητέρα εξέφρασε αποφασιστηκότητα να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση για τον θάνατο του Θανάση.
“Κανένα δικαστήριο, καμία αποζημίωση, κανένας δικαστής και κανένας δικηγόρος δεν φέρνει το παιδί μου πίσω. Αυτό που ψάχνω τόσα χρόνια είναι να βρω την αλήθεια”, κατέληξε η χαροκαμένη μητέρα.
Υπενθυμίζεται ότι ο Θανάσης Νικολάου από τη Μελβούρνη, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, αποφάσισε να πάει στην χώρα καταγωγής του, την Κύπρο, προκειμένου να υπηρετήσει την 6μηνη (όπως προβλέπει ο νόμος για τους κατοίκους εξωτερικού) θητεία του στο στρατό. Ήταν το 2003 που πήρε την απόφαση. Λίγο καιρό αργότερα μετά από 33 ολόκληρα χρόνια στην Αυστραλία οι γονείς του μαζί με τα άλλα τους παιδιά αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν και να εγκατασταθούν μόνιμα στην Κύπρο.