H ελληνική παροικία πανηγυρίζει μετά τον διορισμό της ομογενούς δικηγόρου Νόλα Καραπαναγιωτίδη, στη θέση της Δικαστή (County Court Judge) στη Βικτώρια.
Η κα Καραπαναγιωτίδη είναι η πρώτη ελληνικής καταγωγής δικαστής που λαμβάνει αυτή τη σημαντική διάκριση και αναμένεται να προσθέσει αξία στο δικαστικό σύστημα της Βικτώριας με το ήθος που τη διακατέχει και την πλούσια εμπειρία της.
Η σημαντική αυτή είδηση ότι η νέα και εξαιρετικά αξιόλογη Ελληνίδα κατάφερε να φτάσει στα 46 της χρόνια στην έδρα του Δικαστή, είναι ένα κατόρθωμα που γεμίζει υπερηφάνεια, όχι μόνο την οικογένειά της, αλλά και ολόκληρη την ομογένεια, όπως αναδεικνύεται από τα εκατοντάδες μηνύματα που έχουν πλημμυρίσει την πλατφόρμα των κοινωνικών μέσων δικτύωσης.
Η κα Καραπαναγιωτίδη αποτελεί έμπνευση για τόσους ανθρώπους που τη γνωρίζουν μέσα από τη σκληρή δουλειά, την ηθική και την αφοσίωση που χαρακτηρίζει τον αγώνα της για κοινωνική δικαιοσύνη.
Παράλληλα με την εθελοντική της εργασία, τη δουλειά της ως δικηγόρου, έχει καθοδηγήσει πολλές νέες γυναίκες στα πρώτα βήματά τους στη νομική τους καριέρα.
Η Νόλα Καραπαναγιωτίδη ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου εδώ και δύο σχεδόν δεκαετίες. Έχει παραστεί σε όλες τις βαθμίδες Δικαστηρίων και έχει αποκτήσει ευρεία εμπειρία από τη θέση που κατείχε για χρόνια στο Victoria Legal Aid και σε νομικές θέσεις εθελοντικών και κοινωνικών οργανώσεων.
Η δικαιοσύνη, η σκληρή δουλειά και η ηθική, φαίνεται να βρίσκονται στο κέντρο όλων όσων έχει κάνει στη ζωή της.
Από την ηλικία των 18 ετών, η κα Καραπαναγιωτίδη ξεκίνησε να εργάζεται εθελοντικά και να προσφέρει τον χρόνο και τις γνώσεις της σε ανθρώπους που δεν είχαν νομική εκπροσώπηση, παράλληλα με τις νομικές σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης.
Δεν σταμάτησε να προσφέρει εθελοντικά για τα επόμενα 28 χρόνια, ακόμα και όταν αντιμετώπισε σοβαρές προσωπικές δυσκολίες, όπως τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα της, την ώρα που ξεκινούσε τη νομική της καριέρα.
«Δεν νομίζω να έχει υπάρξει άλλη μέρα, που να αισθάνθηκα τόσο περήφανος» γράφει ο αδελφός της Κον Καραπαναγιωτίδης, επίσης δικηγόρος και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδρυτής του κέντρου Asylum Seeker Resource Centre.
«Τα τελευταία 28 χρόνια της ζωής της, η αδελφή μου προσφέρει χιλιάδες και χιλιάδες ώρες εργασίας εθελοντικά, στηρίζοντας τους αγώνες των προσφύγων, των γυναικών, αλλά και ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα» δήλωσε ο Κον Καραπαναγιωτίδης στον «Νέο Κόσμο».
«Ήταν η πρώτη μου εθελόντρια στο Asylum Seeker Resource Centre. Και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της. Στα 28 της χρόνια, μόλις είχε διοριστεί δικηγόρος εκπροσώπησε για πρώτη φορά έναν πρόσφυγα που ζητούσε ασυλία, στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο».
«Αυτή είναι η αδελφή μου. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει βοηθήσει πρόσφυγες, έχει δωρίσει όλα τα χρήματα από δίκες που έχει κερδίσει πίσω στην φιλανθρωπική οργάνωση, και ποτέ δεν κράτησε κάτι για τον εαυτό της» λέει ο αδελφός της και προσθέτει ότι τη θαυμάζει όσο κανέναν άλλον.
«Δεν γνωρίζω κανέναν που να εργάζεται τόσο σκληρά, με τόση ανιδιοτέλεια, με αρχές και ακεραιτότητα όπως η αδερφή μου», εξηγεί ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσθέτοντας ότι η αδελφή του είναι πολύ ευγνώμων για τη νέα της αναγνώριση, ωστόσο, είναι πολύ ταπεινή και αποφεύγει να μιλάει για τον εαυτό της.
ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
«Συχνά πιστεύουμε ότι οι μετανάστες προέρχονται από το τίποτα, ωστόσο προερχόμαστε από τόσον πλούτο. Πλούτο αξιών, προσφοράς και φιλοξενίας. Η αγάπη προς τον ξένο βρίσκεται στο κέντρο της δουλειάς που κάνουμε με την αδερφή μου».
Ο αείμνηστος πατέρας τους, Λέων Καραπαναγιωτίδης, ήταν Πόντιος, οπότε τα παιδιά του κατανοούν σε βάθος τι πέρασαν οι πρόγονοι τους.
Οι γονείς τους έφτασαν στην Αυστραλία μόνοι τους, με ελάχιστα χρήματα από την Ελλάδα που υπέφερε από τη φτώχεια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν γνώριζαν αγγλικά, αλλά είχαν τη θέληση να εργαστούν σκληρά για να δώσουν στα παιδιά τους τις ευκαιρίες που δεν είχαν εκείνοι.
«Ο πατέρας μου πάντα ονειρευόταν να γίνει δικηγόρος και η μητέρα μου ήθελε και εκείνη να σπουδάσει, αλλά εμείς ήμασταν οι πρώτοι που πήγαμε στο Γυμνάσιο. Έτσι, ακόμη και το ότι προχωρήσαμε στο Γυμνάσιο ήταν τεράστια υπόθεση για την οικογένειά μου».
«Όταν ήρθαν εδώ εργάστηκαν ως καπνεργάτες στο Mt Beauty, και ύστερα σε εργοστάσια, όταν μετακομίσαμε στη Μελβούρνη».
Το μόνο που ήθελαν ήταν τα παιδιά τους να έχουν επιλογές, να ζήσουν τα όνειρά τους και να εκπληρώσουν τις δυνατότητές τους, κάτι που δεν μπόρεσαν να κάνουν ποτέ οι ίδιοι, λόγω της φτώχειας στην οποία μεγάλωσαν.
Οι γονείς τους δεν τους πίεσαν ποτέ να γίνουν δικηγόροι, εξηγεί ο κ. Καραπαναγιωτίδης. «Απλώς, ήθελαν να είμαστε ευτυχισμένοι και να έχουμε επιλογές».
Όταν η μητέρα τους, Σία Καραπαναγιωτίδη, έμαθε τα νέα του διορισμού της κόρης της, συγκινήθηκε, σκεπτόμενη πόσο υπερήφανος θα ήταν ο πατέρας τους αυτή την ημέρα.
Συγχαίρουμε και ευχόμαστε στη Νόλα Καραπαναγιωτίδη τα καλύτερα στο νέο της ρόλο, καθώς συνεχίζει να εμπνέει εμάς και γενιές Ελλήνων με τα επιτεύγματά της και την ανθρωπιά που την χαρακτηρίζει.