Η Ελληνοαυστραλή αγωνίστρια των συνδικάτων Sylvia Harding

Η Sylvia Harding ήταν ενεργό στέλεχος του συνδικαλιστικού και γυναικείου κινήματος κίνημα και μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας (CPA) και στη συνέχεια του Σοσιαλιστικού Κόμματος Αυστραλίας (SPA) για 50 χρόνια.

Γεννήθηκε ως Asimo Xenodohos (Ασήμω Ξενοδόχου) -αλλά πάντα ήταν γνωστή ως Sylvia- η μεγαλύτερη από τις τρεις αξιόλογες αδελφές-μέλη του CPA και του Union of Australian Women (UAW).

Ο πατέρας της ήταν ο Νικόλαος Ξενοδόχος, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στη Μελβούρνη από την Ελλάδα όταν ήταν έφηβος και η μητέρα της ήταν η Rachel (γνωστή ως Agnes) Simpson από το Newcastle της Ν.Ν.Ουαλίας. Μαζί μεγάλωσαν τέσσερα παιδιά: Asimo, Kondelea (Della – την οποία παρουσιάσαμε σε προηγούμενη έκδοσή μας), Merle και John.

Η Σύλβια γεννήθηκε στις 18 Αυγούστου 1915 στη Μελβούρνη. Η οικογένεια μετακόμισε στο Σίδνεϊ τη δεκαετία του 1920 και, από την ηλικία των 12 ετών, η Sylvia πήγαινε κάθε εβδομάδα στα γραφεία του CPA για να αγοράσει την τότε εφημερίδα του κόμματος “Workers Weekly” για τον πατέρα της. Εκεί συνάντησε τη Mary Wright, ηγέτιδα του Militant Womens Movement, την οποία και θαύμασε για το στυλ οργάνωσης, πειθούς και ηγεσίας της.

Στα 15 της εγκατέλειψε το σχολείο, αλλά κέρδισε μια υποτροφία για μια 12μηνη εκμάθηση στενογραφίας, δακτυλογράφησης και τήρησης λογιστικών βιβλίων. Αφού αρνήθηκε να εργαστεί στο γραφείο ενός δικηγόρου με λιγότερα χρήματα από τον βασικό ελάχιστο μισθό, εργάστηκε σε ένα εργοστάσιο οδοντόβουρτσων ως χειρίστρια μηχανής και μετά στην κουζίνα του Hotel Australia, όπου εργαζόταν και ο πατέρας της.

Εκεί εντάχθηκε στο Hotel Club and Restaurant Workers’ Union (HCRU). Τότε το HCRU καθοδηγείτο από μια δεξιά ομάδα και η Sylvia, ο πατέρας της και άλλοι αγωνιστές προσπαθούσαν να επιφέρουν προοδευτικές αλλαγές στο συνδικάτο.

Τη δεκαετία του 1930, η Sylvia εντάχθηκε στο θεατρικό σχήμα του Workers’ Art Club, το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε στο New Theatre. Με τη μητέρα της συμμετείχαν ενεργά στην πρώτη παραγωγή του New Theatre, “The Ragged-Trousered Philanthropists”, και άλλα θεατρικά έργα που σχετίζονταν με τα κοινωνικά και πολιτικά θέματα της εποχής.

Το 1936 η Sylvia παντρεύτηκε τον Arthur (Len) Holley και επέστρεψε στη Βικτώρια αφού ο Len υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό. Η Sylvia έγινε μέλος της Naval Wives Association και του Τμήματος Frankston του CPA.

Όταν ο Len επέστρεψε στο Σίδνεϊ το 1939, η Sylvia επέστρεψε στην εργασία της στο Hotel Australia. Με τον πόλεμο σε εξέλιξη, η Sylvia, αφού πέρασε ένα διάστημα εργαζόμενη σε κάποιες λέσχες πλουσίων ανδρών, από όπου έφυγε αηδιασμένη, πήγε να εργαστεί στην “Progress”, εφημερίδα του πολιτειακού Εργατικού Κόμματος (γνωστού και ως του Εργατικού Κόμματος Hughes-Evans), δηλαδή της αριστερής φράξιας του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος στη Ν.Ν.Ουαλία.

Εκεί εντάχθηκε στο Federated Clerks’ Union (FCU) και το 1942 έγινε επίσημη οργανώτρια και γραμματέας της Κοινωνικής Επιτροπής του FCU, ενώ συμμετείχε και σε ανάλογες επιτροπές του Sheet Metal Workers’ Union, που είχε επικεφαλής τον σύζυγο της Mary Wright, Tom.

Η Sylvia συμμετείχε, ακόμα, σε μια εκστρατεία της οργάνωσης Parents and Citizens Association για θέματα βελτίωσης των σχολικών τουαλετών στην περιοχή Bankstown. Βοήθησε στην ίδρυση του Evening College Bankstown (το δεύτερο βραδινό κολέγιο στη Ν.Ν.Ουαλία) και ήταν η πρώτη γραμματέας του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Sylvia και ο Len μετακόμισαν στο Coffs Harbour για να γίνουν μέτοχοι ενός συνεταιρισμού καλλιέργειας ντομάτας. Ο Ψυχρός Πόλεμος και η μετακίνηση στο Coffs δεν έκοψαν τον ακτιβισμό της Sylvia.

Το 1955 ο γάμος της με τον Len διαλύθηκε και επέστρεψε στο Σίδνεϊ. Εκεί συνάντησε τον σύντροφό της στο CPA, Ken Harding, που συνήψαν μια σχέση. Βρήκε δουλειά στο Seamen’s Union of Australia (SUA). Ο διεθνισμός των ναυτεργατών ήταν κάτι το καθοριστικό γι’ αυτήν. Έγινε εθνική γραμματέας της Επιτροπής Γυναικών του SUA.

Το 1965 πήγε να εργαστεί στο Amalgamated Engineering Union (αργότερα Amalgamated Metal Workers Union) ως εκτελεστική βοηθός του Laurie Carmichael – αναμφισβήτητα του πιο σημαντικού κομμουνιστή συνδικαλιστή ηγέτη στην Αυστραλία. Αλλά εκείνη την περίοδο το CPA διασπάστηκε και η Sylvia εντάχθηκε στο νεοσυσταθέν SPA.

Η διάσπαση κατέστρεψε πολλές προσωπικές σχέσεις μεταξύ των μελών του Κόμματος, αλλά η Sylvia και ο Laurie δεν άφησαν ποτέ να επηρεάσει τη φιλία τους.

Η Sylvia ήταν βασικό στέλεχος του Union of Australian Women (UAW). Το 1970 εξελέγη εθνική γραμματέας, όταν αποχώρησε η Audrey McDonald, για λόγους υγείας, αλλά το 1973, αποσυρόμενη από την πλήρη απασχόληση, αποχώρησε από την ηγεσία του UAW και έγινε βοηθός εθνική γραμματέας όταν η Audrey επέστρεψε στα καθήκοντά της.

Η ίδια υποστήριζε τους αγώνες των γυναικών παντού, αλλά ιδιαίτερα στην Ινδοκίνα. Από τη δεκαετία του 1960 η UAW συγκέντρωσε χρήματα για την υποστήριξη του Νοσοκομείου Μητέρας και Παιδιού στο Βόρειο Βιετνάμ.

Το 1984 η Sylvia ηγήθηκε αντιπροσωπείας της UAW στο Βιετνάμ που συναντήθηκε με την ηγεσία της χώρας, και την Ένωση Γυναικών Βιετνάμ. Το 1987 ήταν μέλος της αυστραλιανής αντιπροσωπείας στο Παγκόσμιο Συνέδριο Γυναικών στη Μόσχα, με θέμα “Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Ισότητα”, όπου συμμετείχαν 2250 σύνεδροι από 154 χώρες. Το συνέδριο άνοιξε ο τότε πρόεδρος, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Ήταν ακόμα ενεργό στέλεχος της Combined Pensioners’ Association και ιδρυτικό μέλος του Older Women’s Network (OWN) και της Θεατρικής Ομάδας του. Η πρώτη του παράσταση της θεατρικής ομάδας OWN δόθηκε στα χορτάρια του Old Parliament House, στην Καμπέρα τον Απρίλιο του 1988, με τη Sylvia ως συνθέτρια και συγγραφέα του τμήματος για την Αβορίγινα αγωνίστρια, Daisy Bindi.

Η ομάδα συνέχισε να δίνει δημόσιες παραστάσεις σε ολόκληρη τη Νέα Νότια Ουαλία.

Η Sylvia ήταν ακόμα παρουσιάστρια στο δημοτικό ραδιόφωνο της περιοχής Manly-Warringah, εστιάζοντας σε γυναικεία ζητήματα και προβαίνοντας σε άμεσες αναλύσεις των παγκόσμιων γεγονότων. Η ζωή και η δράση της έχουν αναγνωρισθεί από το Sydney Trades Hall όπου εκτίθεται ένα πορτρέτο της.
Πέθανε στις 18 Δεκεμβρίου 2011.

*Το κείμενο βασίζεται σε βιογραφικό άρθρο του Daren McDonald για την Sylvia Harding που συμπεριλαμβάνεται στον επετειακό τόμο “Comrades! Lives of Australian Communists” (σελίδες 102-105), (Σίδνεϊ, Οκτώβριος 2020), σε συνεργασία με τους SEARCH Foundation και Australian Society for the Study of Labour History (ASSLH), για να σηματοδοτήσει την 100ή επέτειο (1920-2020) από την ίδρυση του Communist Party of Australia (CPA – Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστραλίας).