58 χρόνια γάμου… Όταν το προξενιό γίνεται έρωτας που διαρκεί μια ζωή…

«Οι γονείς μας είναι η μεγαλύτερη πηγή χαράς και έμπνευσης για μας, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους» λέει η κόρη του ζευγαριού, Καλλιόπη…

Η 80χρονη Ελευθερία Λαμπρινού και ο 91χρονος Ισίδωρος Παρθένης αποτελούν ζωντανή απόδειξη του ότι κάποιοι άνθρωποι είναι προορισμένοι ο ένας για τον άλλον και ότι ορισμένοι έρωτες μπορούν να διαρκέσουν για πάντα.

«Νιώθουμε ευλογημένοι που φτάσαμε έως εδώ, αλλά μυστικό δεν υπάρχει, παρά μόνο το ζευγάρι να έχει συνεννόηση, αγάπη και σεβασμό μεταξύ του» λέει στον «Νέο Κόσμο» η 80χρονη κ. Ελευθερία, η οποία γεννήθηκε το 1941 στη Λέσβο την οποία εγκατέλειψε σε ηλικία 21 ετών μαζί με την αδελφή της Φωτεινή.

Ο πατέρας τους Ευάγγελος, ένας φτωχός αγρότης με τέσσερα παιδιά, δεν είχε τα χρήματα που απαιτούνταν για να προικίσει τις κόρες τους, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, και έτσι τις ενθάρρυνε να φύγουν «νύφες» στην Αυστραλία.

Οι δυο κοπέλες επιβιβάστηκαν στο πλοίο «Πατρίς» το 1962, ώστε η αδελφή της Ελευθερίας, «νύφη» Φωτεινή, να παντρευτεί τον αρραβωνιαστικό της Αναστάσιο Τσεσμελή, ο οποίος βρισκόταν ήδη στην Αυστραλία. Η νεαρή κοπέλα δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον μέλλοντα σύζυγο του και τον είχε αρραβωνιαστεί από μια φωτογραφία.

Όταν έφτασαν στην Αυστραλία, η Ελευθερία δεν ακολούθησε την μεγάλη της αδελφή της στο Port Lincoln, αφού ο πατέρας τους είχε υποσχεθεί σε συγγενείς του στη Μελβούρνη ότι η μικρότερη κόρη του θα έμενε μαζί τους για να προσφέρει σε εκείνους τις υπηρεσίες της ώστε να ξεπληρώσει το χρέος που ο ίδιος είχε απέναντί τους.

Με τα παιδιά τους Γιάννη, Καλλιόπη και Ευάγγελο

Η Ελευθερία εγκαταστάθηκε στο σπίτι των εξαδέλφων του πατέρα της στο Richmond, όμως, λίγους μήνες αργότερα, η 21χρονη κοπέλα έστειλε κρυφά επιστολή στην αδελφή της όπου της εξομολογούνταν ότι δεν περνούσε καθόλου καλά και ότι ήταν δυστυχισμένη και απογοητευμένη από τη συμπεριφορά των συγγενών του πατέρα τους.

Οι δύο αδελφές με τη βοήθεια του συζύγου της Φωτεινής, Αναστάση Τσεσμελή, ξεπλήρωσαν το χρέος της οικογένειας και η Ελευθερία μετακόμισε στο Port Lincoln για να είναι μαζί με την αδελφή της.

Ο Ισίδωρος Παρθένης, με καταγωγή από το Πυργί της Χίου γεννήθηκε το 1930.

Σε ηλικία δύο ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και μεγάλωσε με τον παππού, την γιαγιά και τα τρία του αδέλφια, αφού ο πατέρας τους, νοσοκόμος στο επάγγελμα εργαζόταν στην Αθήνα. Σε ηλικία έξι ετών ο Ισίδωρος έμεινε ορφανός και από πατέρα. Ο δραστήριος και τολμηρός έφηβος δεν αγαπούσε το σχολείο και τα γράμματα και έτσι αφού ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία ακολούθησε τον μεγαλύτερο αδελφό του Μιχάλη στα καράβια.

Τα δυο αδέλφια ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο, στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ιαπωνία, όπου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν διαφόρων ειδών ανθρώπους και πολιτισμούς.

Η ζωή του Ισίδωρου, όμως, πήρε τελείως διαφορετική τροπή όταν το 1959 το πλοίο «Evy Queen» στο οποίο εργαζόταν αγκυροβόλησε στο Port Lincoln της Νότιας Αυστραλίας.

Ο Ισίδωρος λάτρεψε το παραθαλάσσιο μέρος γιατί του θύμισε την Ελλάδα και το νησί του, και μόλις συνειδητοποίησε ότι στην περιοχή υπήρχαν ήδη πολλοί Έλληνες μετανάστες πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει κρυφά το πλοίο και να μείνει παράνομα στην Αυστραλία.

Η 80χρονη Ελευθερία Λαμπρινού και ο 91χρονος Ισίδωρος Παρθένης, αποτελούν ζωντανή απόδειξη του ότι κάποιοι άνθρωποι είναι προορισμένοι ο ένας για τον άλλον και ότι ορισμένοι έρωτες μπορούν να διαρκέσουν για πάντα

«Το αρχικό του σχέδιο ήταν να εργαστεί στην Αυστραλία για μερικά χρόνια, ώστε να μαζέψει ένα γερό κομπόδεμα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Όταν πλέον έφυγε το πλοίο, ο πατέρας μου κρύφτηκε για μέρες σε μια φάρμα όπου κοιμόταν με τα ζώα στο χοιροστάσιο φοβούμενος ότι θα τον ανακαλύψουν και θα αναγκαστεί να παραδοθεί» εξηγεί η κόρη του, κ. Καλλιόπη Παρθένη-Παπαδάκη.

Καθώς οι μέρες περνούσαν, ο Ισίδωρος, ολοένα και πιο κουρασμένος και αγανακτισμένος, δεν άντεξε και πήρε την απόφαση να σταματήσει να κρύβεται και να ζητήσει την βοήθεια άλλων ομογενών οι οποίοι με την σειρά τους έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον βοηθήσουν.

Ο νεαρός άνδρας κατόρθωσε σιγά-σιγά να ορθοποδήσει κάνοντας διάφορες εργασίες ενώ αργότερα προσέφερε αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του στην Ελληνική Κοινότητα Port Lincoln όπου διετέλεσε γραμματέας, ταμίας και πρόεδρος, ώστε να πει με τον τρόπο αυτό το δικό του «ευχαριστώ» σε όσους του στάθηκαν εκείνα τα δύσκολα χρόνια.

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ

H Ελευθερία είχε μάθει από μικρή την τέχνη της μοδιστρικής, αλλά όταν εγκαταστάθηκε στο Port Lincoln ξεκίνησε να εργάζεται στο ορνιθοτροφείο του γαμπρού της.

Εκεί ένα πρωινό και ενώ η νεαρή κοπέλα εργαζόταν και ήταν γεμάτη λάσπες και κοπριές, γνώρισε μέσω του γαμπρού της τον νεαρό Ισίδωρο που έμελλε να γίνει ο ένας και μοναδικός άνδρας της ζωής της.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1963 και μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Ευάγγελο και την Καλλιόπη.
Έμειναν στο Port Lincoln για 33 ολόκληρα χρόνια και μαζί εργάστηκαν σκληρά για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

Σήμερα γιορτάζουν 58 χρόνια αγαπημένοι και μονιασμένοι ενώ έχουν 11 εγγόνια και πέντε δισέγγονα.

«Οι γονείς μας είναι ιδιαίτεροι άνθρωποι. Από μικρά παιδιά που είμασταν τους θυμάμαι πάντα να λειτουργούν ως ομάδα, να βοηθούν και να στηρίζουν ο ένας τον άλλον ακόμα και με τις δουλειές του σπιτιού, πράγμα σπάνιο για άνδρα εκείνη την εποχή, να συζητούν,να επικοινωνούν και να έχουν υπομονή και αγάπη ο ένας για τον άλλον», λέει η κόρη τους, η οποία θυμάται τον πατέρα της πάντα να χαμογελά, και να λέει σε όλους πως η σύζυγός του ήταν για εκείνον η κολώνα του σπιτιού και του κόσμου του όλου» συνεχίζει η κ. Παρθένη-Παπαδάκη.

Το 1993 ο κ. Ισίδωρος και η κ. Ελευθερία μετακόμισαν στην Αδελαΐδα και μέχρι σήμερα φροντίζουν ο ένας τον άλλον.
«Αποτελούν πηγή έμπνευσης, χαράς και περηφάνειας, όχι μόνο για εμάς τα παιδιά τους αλλά και για τα εγγόνια και τα δισέγγονα τους.

«Είμαστε ευλογημένοι που είναι γονείς μας» καταλήγουν τα παιδιά τους.