«ΤΟΥΜΠΕΚΙΣΤΑΝ» για το Αφγανιστάν… Τι έγινε, ρε παιδιά, πολύ βουβαμάρα έπεσε στο μέτωπο του Facebook μετά τα του Αφγανιστάν. Ούτε κλαυθμοί ούτε οδυρμοί από οργανώσεις, αλληλέγγυους, συλλόγους, γυναίκες…

«Τουμπεκιστάν» κανονικό…

ΘΑ μου πείτε έχουμε άλλες έννοιες τώρα. Πού να προλάβουμε να ασχοληθούμε με τις Αφγανές που πριν προλάβουν να πάρουν μια ανάσα, ξανά μανά τα ίδια. Σκίζουν τα πτυχία τους, κηδεύουν τις ελάχιστες ελευθερίες που είχαν αποκτήσει, τυλίγονται σε ένα σάβανο και περιμένουν τον βιαστή τους.

ΑΛΛΑ ποιος νοιάζεται γι’ αυτά; Μακριά από μας. Γιατί εμείς, βρε, έχουμε κυβέρνηση που φροντίζει πριν από εμάς για μας. Δεν πα’ να καιγότανε η χώρα, ο Κυριάκος έτρεχε μαζί με άλλους 5-6 να συνυπογράψει πρόταση για απέλαση των Αφγανών από την Ευρώπη, αλλά, ευτυχώς, φάγανε πόρτα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

«Ε, ΤΙ, δεν είναι οι Αφγανοί σαν τους Έλληνες του Πόντου», λένε οι σοφοί του Facebook. Κι όταν λένε «Έλληνες του Πόντου» εννοούν αυτούς που σε άλλες αναρτήσεις τους αποκαλούν ακόμα ‘Τουρκόσπορους’.

ΚΑΛΕ αυτοί δεν σώνονται με τίποτα. Ούτε και με το εμβόλιο, είτε το λένε Αστραζένεκα είτε Βαξζέβρια (τι γλωσσοδέτης) είτε όπως αλλιώς. Πάντως, όπως και να το λένε, ο Στέφανος θα το κάνει μόνο αν τον υποχρεώσουν, λέει.

Ξεχνάει, βέβαια, όσα έλεγε ως κεντρικό πρόσωπο της καμπάνιας της κυβέρνησης περί υπεύθυνης στάσης απέναντι στην πανδημία παροτρύνοντας τον κόσμο να αγκαλιάσει τα μέτρα προστασίας.

ΕΤΣΙ, με ένα απογοητευτικό σερβίς, πέρασε από το «μένουμε ασφαλείς» στο «μένω ανεμβολίαστος» απογοητεύοντας πολλούς και δίνοντας λαβή για γκρίνιες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Λες και δεν μας έφτανε η γκρίνια για το κλείσιμο νούμερο 6 και όχι μόνο. Γκρίνια για το lockdown, γκρίνια για τη μάσκα, γκρίνια για τα εμβόλια, γκρίνια και για τον κορονοϊό. Ε, αποφασίστε τι θέλετε, επιτέλους βρε γκρινιάρηδες, γιατί από μόνη της η πανδημία δεν τελειώνει. Τι περιμένετε;

ΙΣΩΣ να περιμένετε τα 450 χιλιάρικα που ψάχνει να μοιράσει η “πεφωτισμένη” κυρία, η οποία διατεινόμενη ότι έχει δεχτεί τη χάρη του Θεού στέλνει ηλεκτρονικά μηνύματα για να μοιραστεί τον “τζίρο” της –όπως η ίδια λέει– για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

ΔΕΝ ξέρω τι θα κάνατε εσείς, εγώ, πάντως, τα αρνήθηκα, γιατί, όπως έλεγε η γιαγιά μου η σοφή, «όποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα μισά». Και εξηγούμαι. Πες ότι λέω το «ναι» και τα παίρνω. Μετά πώς θα γλιτώσω από τον άλλον με την τρομακτική φωνή που με καλεί καθημερινά και με απειλεί ότι θα με κλείσει μέσα για φοροδιαφυγή; Αχ! όλα τα ‘χε η Μαριορί, ο φερετζές της έλειπε…

Μ.Κ.

ΠΕΡΑ από τα καταστήματα, την εστίαση και διάφορους άλλους τομείς, τα αλλεπάλληλα lockdown χτυπούν ανελέητα εδώ και ενάμιση χρόνο και πλέον, τα μουσικά σχήματα, αλλά και όλους σχεδόν τους τομείς των Τεχνών και των Γραμμάτων.

ΕΜΕΙΣ εδώ στον «Νέο Κόσμο», είναι η αλήθεια, δεν έχουμε δώσει προσοχή στους συμπάροικους εκείνους, για παράδειγμα, που γράφουν, που καταπιάνονται με την τέχνη της γραφής σε όλα της τα είδη.

ΠΕΡΑ από τις διαδικτυακές δράσεις των δύο λογοτεχνικών φορέων της πόλης μας, δεν έχουμε ακούσει από την πλευρά αυτή της παροικίας. Πώς περνούν οι λογοτέχνες και λογοτεχνίζοντες εν μέσω πανδημίας; Τι σκέφτονται και πώς αντιπαρέρχονται τα κλεισίματα;

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ από το αν κερδίζουν από την τέχνη και την ενασχόλησή τους αυτή ή όχι -που στη συντριπτική τους πλειοφηφία δεν εξασκούν ως επάγγελμα- εντούτοις, είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας και αυτός της δημιουργικής πλήρωσης του χρόνου και άλλα…

ΕΝΑΣ τομέας που χτυπιέται ιδιαίτερα -και οικονομικά- είναι ο χώρος των μουσικών. Με κλειστά τα παροικιακά εστιατόρια, τις ταβέρνες, τους χώρους εστίασης που έχουν και μουσικό πρόγραμμα, αλλά και τη διακοπή της λειτουργίας κοινοτικών χώρων, δεν υφίσταται λόγος για μουσική κίνηση.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ γίνεται ακόμα πιο δυσάρεστη, αν αναλογιστεί κανείς ότι μερικοί συμπάροικοι που ασχολούνται με τη μουσική δεν δικαιούνται κάποιου επιδόματος ως τέτοιοι, γιατί ίσως ασκούν και κάποιο άλλο επάγγελμα ή για άλλους λόγους.

ΟΠΩΣ γράφουμε και σε άλλο κείμενο στη σημερινή μας έκδοση, μερικοί μουσικοί χρησιμοποιούν πλέον την τεχνολογία και «πουλούν» διαδικτυακά τραγούδια ή ολόκληρα άλμπουμ αντί ευτελών ποσών, ή ακόμα και με το στυλ του «ό,τι προαιρείσθε»…

ΤΟ ευτύχημα είναι ότι μερικές από τις σχετικές πλατφόρμες επιστρέφουν τα όποια τέλη στους ίδιους τους καλλιτέχνες κάτι που επιτρέπει στους δεύτερους να βγάζουν κάποιο χαρτζιλίκι, αλλά και να συνεχίζουν με την ίδια χαρά να προσφέρουν μουσική και τραγούδια στους ενδιαφερόμενους.

ΔΕΝ θα πρέπει, όμως, όλοι εμείς να στηρίξουμε τους καλλιτέχνες μας, αγοράζοντας ένα, δύο ή περισσότερα τραγούδια διαδικτυακά; Δεν θα πρέπει η παροικία στο σύνολό της να πάψει την γκρίνια και τη μιζέρια της κλεισούρας και να αναλάβει δράση σχετικά;

ΟΙ κοινοτικοί και παροικιακοί φορείς που οργανώνουν διαδικτυακές διαλέξεις για εκείνο και το άλλο, καλώντας, μάλιστα, ακαδημαϊκούς και ειδικούς από την άλλη άκρη του κόσμου, ας κάνουν τον κόπο να παρουσιάσουν αυτούς τους καλλιτέχνες στο ενδιάμεσο των σεμιναρίων που προσφέρουν.

ΝΑ πάμε και σε ένα άλλο διαφορετικό ζήτημα που ήρθε στην επιφάνεια αυτή τη βδομάδα. Ο Mullah Abdul Ghani Baradar είναι ο σημερινός πολιτικός ηγέτης των Ταλιμπάν. Με διαταγή του Donald Trump αφέθηκε ελεύθερος το 2018 από τις φυλακές. Κρατείτο στο Πακιστάν μετά τον εντοπισμό του εκεί το 2010 και τη σύλληψή του.

Ο πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ και πρώην επικεφαλής της CIA, Mike Pompeo, συναντήθηκε με τον Mullah Abdul Ghani Baradar το Νοέμβριο του 2020 στο Κατάρ. Στην ίδια συνάντηση ήταν και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, όπου και συζήτησαν με τον Baradar για την «ομαλή μετάβαση» και την αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν.

OΙ Pompeo και οι Baradar είναι παλιοί γνώριμοι και… συνεργάτες. Ο Baradar πολέμησε μαζί με τους Μουτζαχεντίν κατά των Σοβιετικών τη δεκαετία του ’80. Τους προμήθευε όπλα η CIA μέσω του Osama Bin Laden από το Πακιστάν. Ήταν, επίσης, ο συνιδρυτής του Χαλιφάτου των Ταλιμπάν τη δεκαετία του ’90 μαζί με τον Mullah Mohammed Omar.

ΤΗΝ Κυριακή, 15 Αυγούστου, ο Baradar επιβιβάστηκε σαν κύριος σε πτήση από την Ντόχα προς την Καμπούλ, για να πάρει μέρος στην ένοπλη εισβολή των Ταλιμπάν στο προεδρικό μέγαρο. Άλλωστε, ήταν υπουργός Άμυνας των Ταλιμπάν το 2001 που εισέβαλαν οι Αμερικανοί.

ΛΟΙΠΟΝ, ο Mullah Abdul Ghani Baradar θα είναι ο νέος πρόεδρος του Αφγανιστάν υπό καθεστώς Ταλιμπάν. Τι δεν καταλαβαίνετε; Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι ήταν τυχαία όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες…

Δ.Τ.

ΤΙ ΕΧΕΙΣ Μανωλάκη μου; Ό,τι είχα πάντα. Και σαν να μην έφτανε το συνεχιζόμενο lockdown, μάς ήλθε και ο κατ’ οίκον περιορισμός. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε οδική κίνηση μεταξύ 9 το βράδυ και 5 το πρωί. Για να δούμε πού θα μας πάει; Στόχος των κυβερνώντων και της επιστημονικής ομάδας που χειρίζεται την πανδημία, είναι να γίνουν στην Πολιτεία μας ένα εκατομμύριο εμβολιασμοί στις επόμενες πέντε εβδομάδες.

ΚΑΤΟΡΘΩΤΟ; Όπως το πάρει ο καθένας. Εν προκειμένω, δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ ή εσείς. Εκείνο που μετράει είναι τι (θα) κάνει το σύνολο. Κι εδώ είναι που αρχίζουν οι αψιμαχίες και τα κονταροχτυπήματα. Γνωστή μου, προσπαθούσε με ύφος δικηγόρου, τρομάρα της, να πείσει την ομήγυρη ότι το πιο αποτελεσματικό εμβόλιο είναι το MODERNA, ενώ η μακροξαδέλφη θεούσα οδύρεται για την κατάντια … των Χριστιανών.

ΜΑ ΚΑΙ τούτο; Ποιο εμβόλιο έκανες; ρωτά η κυρία Χ. τη γειτόνισσά μας κυρία Δ. Στο άκουσμα του AstraZeneca, η κυρία Χ. φτύνει στον κόρφο της, εξαπολύει πικρόχολα σχόλια και αλλάζει κουβέντα.

Μήπως τελευταία γίναμε όλοι μας γιατροί;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, η εμφάνιση των μυστηριωδών κρουσμάτων, εξακολουθεί να ανησυχεί τον πρωθυπουργό, τον επικεφαλής των Υπηρεσιών Υγείας και όλους εμάς. Όταν, όμως, υπάρχουν ανεγκέφαλοι, όπως αυτοί που οργάνωσαν πάρτι σε παραλιακό προάστιο και χαζογελούσαν στην κάμερα, πώς να εξηγήσεις σε ένα πεντάχρονο ότι δεν μπορεί να πάει να παίξει στο πάρκο;

ΚΑΙ ΜΕΤΑ μιλάμε για άνοιγμα των συνόρων στην ενδοχώρα και για ταξίδια στο εξωτερικό. Ας το χωνέψουμε λοιπόν. Αν δεν ακουμπίσουμε το ποσοστό της τάξης του 80% των εμβολιασμένων, ταξίδι δεν βλέπουμε.

ΔΕΟΣ προκαλούν τα νέα και οι εικόνες από το Αφγανιστάν, μετά την εκ νέου κατάληψή του από τους Ταλιμπάν. Η μαζική εγκατάλειψη των κατοίκων, ως αποτελέσμα της βίαιης πολιτικής τους που λειτουργούν σύμφωνα με τους κανόνες του Ισλάμ, σκόρπισαν το φόβο και τον τρόμο, ιδιαίτερα στον γυναικείο πληθυσμό.

Το σκαρφάλωμα αμάχων στα φτερά των αεροπλάνων για μια θέση στο άγνωστο και τα 600 άτομα, καθισμένα στραυρωπόδι στην καμπίνα του, μας ευαισθητοποιούν και μάς προβληματίζουν.

Η ΑΡΟΝ-ΑΡΟΝ φυγή τους, μού θύμησε την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κύπρο, όπου 250.000 συμπατριώτες μου αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες και να γίνουν πρόσφυγες στην ίδια μας πατρίδα. Ένας ξεριζωμός και μια προσφυγιά που, 47 χρόνια μετά, συνεχίζονται.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ παροικιακού εθνοτοπικού Οργανισμού με ελάχιση παροικιακή δράση, έτριβε τις προάλλες τα χέρια. «Θα βάλω μπροστά να πάρει και ο Σύλλογός μας κάτι από το προσφερόμενο πακέτο στήριξης. Αν όχι το ολικό ποσό των $7.200 τουλάχιστον κάτι». Επέμενε, μάλιστα, ότι το έγραψε ο «Νέος Κόσμος» στις 16/8/2021.

ΝΑΙ, ΑΓΑΠΗΤΕ μου κύριε πρόεδρε. Το έγραψε ο «Νέος Κόσμος». Και μακάρι να τα καταφέρεις. Διαβάζουμε όμως και τα «ψιλά γράμματα», δεν μένουμε μόνο στον τίτλο του άρθρου. Άσε που το πρόγραμμα έχει κατεβάσει ρολά από χθες Παρασκευή, 20 Αυγούστου. Εδώ που τα λέμε, ένα δίκαιο το έχει. Τουλάχιστον αν υπήρχε χρόνος, να κάνει κάποια ερώτηση.

MΠΟΡΟΥΜΕ να πάμε νοερά 105 εκατομμύρια χρόνια πίσω; Ενδεχομένως μόνο στα όνειρα. Μπορούμε να σκιαγραφίσουμε έναν τρομακτικό δράκο, ένα πτερόσαυρο ερπετό, με άνοιγμα φτερών άνω των επτά μέτρων και πελώριο ρύγχος με δόντια αιχμηρά και κοφτερά σαν λόγχες; Ενδεχομένως μόνο στα παραμύθια.

ΚΑΙ, ΟΜΩΣ… Παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν το απολίθωμα της σιαγόνας ενός θεριού σ’ ένα λατομείο στο βορειοδυτικό Κουίνσλαντ. Ο πτερόσαυρος, πιθανότατα, ζούσε σε μια μεγάλη εσωτερική θάλασσα, που άλλοτε κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της ενδοχώρας της Πολιτείας του βορρά. Για τους ενδιαφερόμενους, το απολίθωμα εκτίθεται στο Μουσείο Kronosaurus Korner, του Richmond του Κουίνσλαντ.

ΕΜΕΙΣ, Θεού θέλοντος και κορονοϊού επιτρέποντος, θα τα πούμε ξανά το ερχόμενο Σάββατο. Μέχρι τότε,

ΓΕΙΑ ΣΑΣ!

Κ.Γ.