Τρεις Ελληνοαυστραλοί διευθύνοντες σύμβουλοι είναι μεταξύ των μη κερδοσκοπικών οργανισμών που έχουν προταθεί για τα βραβεία ‘Third Sector Awards 2021’. Πρόκειται για βραβεύσεις μη κερδοκοσκοπικών οργανισμών και φιλανθρωπικών οργανώσεων που προάγουν τον πολυπολιτισμό.
Ο Ben Vasiliou από το Youth Projects στη Μελβούρνη, η Έλφα Μωραϊτάκη από το SydWest Multicultural Services και η Kathy Karatasas του Multicultural Child and Family Program.
Ο «Νέος Κόσμος» μίλησε με τον καθένα ξεχωριστά για τη δράση και την προσφορά τους στις κοινότητές τους.
Η κυρία Έλφα Μωραϊτάκη ηγείται του οργανισμού SydWest Multicultural Services τα τελευταία έξι χρόνια, απασχολώντας 200 περίπου άτομα. Η κα Μωραϊτάκη είναι υπεύθυνη για τέσσερα γραφεία του οργανισμού στις περιοχές Blacktown, Mt Druitt, Penrith και Rouse Hill, πολυπολιτισμικές περιοχές με πολλές διαφορετικές γλώσσες.
Στην περιοχή Blacktown, όπου είναι και τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού, μιλιούνται 182 διαφορετικές γλώσσες. Μεταξύ των κοινωνικών υπηρεσιών που προσφέρει ο οργανισμός είναι βοήθεια μετεγκατάστασης στην Αυστραλία για τους πρόσφυγες, για τους νέους που βρίσκονται στα πρώτα στάδια εγκατάστασής τους στη χώρα, υπηρεσίες πρόληψης της ενδοοικογειακής βίας, υπηρεσίες για παιδική φροντίδα, για ηλικιωμένους, για προώθηση θεμάτων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, ιδιαίτερα για γυναίκες δίχως γλωσσική επάρκεια ή/και με φοβερά οικονομικά προβλήματα, υπηρεσίες για άτομα με αναπηρίες και υπηρεσίες στον τομέα στέγασης.
«Η υποψηφιότητα αυτή με τιμά, αλλά παράλληλα την δέχομαι με ταπεινότητα καθώς είμαστε σε αυτό τον χώρο για να προσφέρουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και όχι για να ‘δειχτούμε’» δήλωσε η κα Μωραϊτάκη. «Η υποψηφιότητα θα βοηθήσει στο να γίνει γνωστό το έργο μας στο ευρύτερο κοινό» επισημαίνει.
Αναφέρει, επίσης, πως πολλοί άνθρωποι που έρχονται στην Αυστραλία με ανθρωπιστική βίζα ζουν απομονωμένοι και δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες του κράτους.
«Δεν έχουν όλοι κινητό και λογαριασμό στο MyGov για να διεκπεραιώνουν ηλεκτρονικά τις υποθέσεις τους με κρατικές υπηρεσίες. Τα κονδύλια για στήριξης της παραπάνω ομάδας μεταναστών ισχύουν για πέντε χρόνια και έπειτα δεν έχουν καμία πρόσβαση σε υπηρεσίες. Όμως με τη βοήθεια εθελοντών και φοιτητών μπορούμε να συνεχίσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες σε ομάδες που δεν δικαιούνται χρηματοδότηση» λέει χαρακτηριστικά και συνεχίζει:
«Πολλοί υπέθεταν ότι τα παιδιά όλων των μεταναστών στα δυτικά προάστια του Σίδνεϊ έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο για την εξ αποστάσεως διδασκαλία. Δεν ισχύει όμως στην πραγματικότητα. Ως παιδί μεταναστών η ίδια, ξέρω τι σημαίνει να μην έχεις τις ίδιες ευκαιρίες. Το είδα, το βίωσα και κατανοώ τα κενά στις υπηρεσίες, στον τομέα υγείας και επικοινωνίας.
Και δεν υπάρχει μία τακτική για όλους τους μετανάστες. Αυτό που λειτουργεί για την ελληνική παροικία μπορεί να μη λειτουργεί για την κινεζική. Όταν ξέσπασε η πανδημία εμείς ήμασταν που καλέσαμε τους εκπροσώπους των κοινοτήτων ώστε να μεταφέρουν πληροφορίες σε θέματα υγείας στις κοινότητές του. Δεν λάβαμε καμία χρηματοδότηση, αλλά ήταν μέρος της κοινωνικής μας ευθύνης απέναντι σε αυτές τις κοινότητες» σχολιάζει.
Εκείνο που ανησυχεί επίσης την κα Μωραϊτάκη είναι η ανησυχητική σιωπή σε θέματα ενδοοικογενειακής βίας κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού. «Ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει καθώς και ότι τα περιστατικά θα αυξηθούν περισσότερο μετά την πανδημία» αναφέρει.
«Το κενό που παραδοσιακά υπάρχει μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Σίδνεϊ θα διευρυνθεί κι άλλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην πρόσβαση υπηρεσιών, την παιδεία και την ψυχική υγεία. Οι περισσότεροι από το προσωπικό μας είναι οι ίδιοι μετανάστες ή πρόσφυγες. Η πανδημία τους έβγαλε κόπωση και χρόνια τραύματα του παρελθόντος.
Όταν βοηθάς άλλους πρέπει να είσαι προσεκτικός, να μην ταυτιστείς με το τραύμα των ανθρώπων που βοηθάς» επισημαίνει η κα Μωραϊτάκη, η οποία μερίμνησε για τους υπαλλήλους της που δούλευαν από το σπίτι κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού με προγράμματα επικοινωνίας, άσκησης και yoga μέσω Zoom.
«Το προσωπικό μας προσπάθησε πολύ να συνδεθεί διαδικτυακά με τους ανθρώπους που βοηθά και το πέτυχε σε ένα βαθμό. Με τους υπολοίπους επικοινωνούμε τηλεφωνικά και τους υπενθυμίζουμε ότι είμαστε εδώ γι’ αυτούς» είπε.
Τόνισε, επίσης, ότι μια άλλη παρανόηση που πρέπει να ξεπεραστεί είναι ότι οι νέοι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν ήταν καλοί εργαζόμενοι σε σχέση με τους παλαιότερους που ήρθαν στην Αυστραλία με σκοπό να δουλέψουν και να συνεισφέρουν στη χώρα. Οπότε βγαίνοντας από την πανδημία θα πρέπει να κάνουμε μια αναθεώρηση και έναν επαναπροσδιορισμό της λειτουργίας των πολυπολιτισμικών οργανισμών που θα πρέπει να δουλεύουν πιο κοντά με κοινότητες» καταλήγει.
Η Έλφα Μωραϊτάκη γεννήθηκε στο Σίνδεϊ. Το 1973 η οικογένειά της επέστρεψε στα Χανιά όπου και πήγε σχολείο. Το 1984 όμως πήρε και πάλι το δρόμο της επιστροφής για το Σίδνεϊ.
Αφού ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές της σπουδές στην Koινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο New South Wales και τα Ελληνικά στο Πανεπιστήμιο Σίδνεϊ, εντάχθηκε στον παροικιακό δημοσιογραφικό χώρο, στην εφημερίδα «Ελληνικός Κύρηκας» και στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό και ήταν η πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος του Σίδνεϊ.
Την κέρδισε όμως ο ευρύτερος μεταναστευτικός χώρος και διορίστηκε στο Αντικαρκινικό ως υπεύθυνη ενημέρωσης των ελληνόφωνων μεταναστών.
Η Έλφα Μωραϊτάκη αναδείχθηκε Γυναίκα της Χρονιάς στο Blacktown το 2017, ενώ ένα χρόνο αργότερα προτάθηκε ως η πιο πετυχημένη απόφοιτη της χρονιάς του Πανεπιστημίου ΝΝΟ (Alumni) στον τομέα των Κοινωνικών Υπηρεσιών.
Είναι παντρεμένη εδώ είκοσι ένα έτη, με τον Βασίλη Γκονόπουλο, επίσης δημοσιογράφο, βετεράνο του Ραδιοφωνικού Σταθμού SBS. Το ζευγάρι έχει ιδρύσει το ελληνικό σχολείο Aristotelis Greek Language Education School καθώς και οι δύο έχουν μεγάλη αγάπη για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας.
Η ψηφοφορία για τα βραβεία Third Sector Awards 2021για το κοινό κλείνει την 1η Οκτωβρίου και οι νικητές κάθε κατηγορίας θα περάσουν έπειτα από μία κριτική επιτροπή. Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 4 Νοεμβρίου.