Όταν η Πηνελόπη Βακαλοπούλου κέρδισε την υποτροφία για την Ελληνική Γλώσσα, ύψους $4,000, από το Πανεπιστήμιο La Trobe όπου σπουδάζει Ελληνικά, αιφνιδιάστηκε λίγο.

Για εκείνη είχε μεγάλη σημασία, να λάβει μία από τις 10 υποτροφίες που προσφέρει η κυβέρνηση της Βικτώριας για την εκμάθηση της Ελληνικής Γλώσσας μέσα από το πακέτο στήριξης των κοινοτικών γλωσσών.

«Ως φοιτήτρια ξένων γλωσσών, δεν περιμένεις να σου έρθει καμία χρηματοδότηση, γιατί τα τμήματα ξένων γλωσσών δεν έχουν συνήθως προτεραιότητα – ιδιαίτερα τώρα, υπό τις τρέχουσες συνθήκες. Έχουμε αισθανθεί όλοι τις περικοπές στον προϋπολογισμό, λόγω COVID».

Παρ’ όλα αυτά, η κα Βακαλοπούλου έμεινε σταθερή στην επιλογή της να σπουδάσει γλώσσες, κυρίως εξαιτίας μιας εσωτερικής παρόρμησης που τη διακατέχει.

Όταν σου έρχονται και χρήματα, όπως έγινε και στην περίπτωσή της, εξήγησε στον «Νέο Κόσμο», ότι απλώς ενισχύει το κίνητρό της. «Δεν πρόκειται μόνο για τα χρήματα, αλλά για το ότι μας σκέφτηκαν» είπε.

Η υποτροφία απονέμεται με βάση την ακαδημαϊκή πρόοδο και η κ. Βακαλοπούλου κατάφερε να πετύχει σπουδαία αποτελέσματα παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε ως Ελληνίδα τέταρτης γενιάς, χωρίς να ακούει ελληνικά στο σπίτι της. Ουσιαστικά, ανακάλυψε την έφεσή της στις γλώσσες, όταν ξεκίνησε να μαθαίνει Ινδονησιακά στο σχολείο.

«Η πρώτη ξένη γλώσσα που έμαθα ήταν τα ινδονησιακά» εξήγησε, προσθέτοντας ότι δεν υπήρχε η επιλογή των Ελληνικών στο Λύκειό της, ούτε ήταν μια γλώσσα που μιλούσαν στο σπίτι της, οπότε έμαθε να μιλάει καλύτερα τα ινδονησιακά από τη γλώσσα της καταγωγής της.

Στη συνέχεια, μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, επέλεξε να κάνει ένα πτυχίο στα Αραβικά και τα Ινδονησιακά, και εφόσον δεν υπήρχε στο πρόγραμμα μάθημα Νεοελληνικών, αποφάσισε να παρακολουθήσει Αρχαία Ελληνικά και Αρχαία Ελληνική Ιστορία.

Μόνο στις αρχές του 2020, όταν βρέθηκε στο ελληνικό φεστιβάλ της Lonsdale Street, έμαθε από την Δρ Stephie Nikoloudis, λέκτορα και συντονίστρια του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου La Trobe, ότι μπορούσε να εγγραφεί στο Τμήμα και να λάβει ξεχωριστό δίπλωμα.

«Είναι μέρος της ταυτότητάς μου, με το οποίο προσπαθώ να επανασυνδεθώ και να καλλιεργήσω. Είχα αρχίσει από μόνη μου να μαθαίνω ελληνικά και έκανα και ιδιαίτερα μαθήματα για ένα χρόνο όταν ήμουν στην Γ’ Λυκείου».

Το διαδικτυακό περιβάλλον εκμάθησης διευκόλυνε κάπως την Ελληνίδα φοιτήτρια να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ενός προγράμματος που περιλάμβανε μαθήματα στα Πανεπιστήμια Μελβούρνης και La Trobe, αλλά και στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Αυστραλίας (ANU) όπου μάθαινε Περσικά.

«Ήταν λίγο πονοκέφαλος, αλλά άξιζε τον κόπο» λέει η ίδια.

Πριν ξεκινήσει το Πανεπιστήμιο, η Πηνελόπη Βακαλοπούλου έκανε ένα διάλειμμα για να ταξιδέψει. Έμεινε δύο μήνες στην Ελλάδα, περνώντας δύο εβδομάδες στο Αίγιο, με τη θεία της, που δεν γνώριζε Αγγλικά, μία εμπειρία που την ανάγκασε να έρθει αντιμέτωπη με το εμπόδιο της γλώσσας και να εμβαθύνει.

«Συχνά αισθάνομαι υποσυνείδητα ότι δεν μιλάω την καθομιλουμένη ελληνική γλώσσα, αλλά έχω κατακτήσει αρκετά καλά τη γραμματική, την ανάγνωση και τη γραφή, και αυτό βγαίνει στο αποτέλεσμα – και εκεί διαπρέπω» δήλωσε.

Λέει ότι η υποτροφία την εμψύχωσε και την ενεθάρρυνε, ενώ θα τη βοηθήσει να συνεχίσει τις σπουδές της τα επόμενα χρόνια.
«Έχω σκεφθεί πολλές φορές ότι θα έπρεπε να ξεκαθαρίσω ποια θα είναι η επαγγελματική μου πορεία» είπε, εξηγώντας ότι η μάθησή της καθοδηγείται απλώς από το πάθος της για τις γλώσσες.

«Ποτέ δεν είχα ξεκάθαρο όραμα για την επαγγελματική χρησιμότητα των γλωσσών που μαθαίνω».

Πρόσφατα άρχισε να διδάσκει Αραβικά σε πρωτοετείς φοιτητές καθώς και στοιχειώδη Ελληνικά σε ενήλικες και χαίρεται που παίζει και αυτή ένα μικρό ρόλο στο «να αποτρέψει την απώλεια της ελληνικής γλώσσας».

Στόχος της είναι του χρόνου να συνδυάσει τις σπουδές της στα Αραβικά και τα Ελληνικά και από εκεί και πέρα να συνεχίσει να κάνει αυτό που αγαπάει.