Το τελευταίο διάστημα σίγουρα δεν ήταν ένδοξος αποχαιρετισμός για την Gladys Berejiklian.
Η παραίτηση – σοκ είχε όλα τα στοιχεία αρχαίας ελληνικής τραγωδίας με την Berejklian να “πέφτει” αφότου βρέθηκε στο τρόπον τινά δικαστικό στόχαστρο της Ανεξάρτητης Επιτροπής Κατά της Διαφθοράς της ΝΝΟ.
Αλλά σε αντίθεση με μια ελληνική τραγωδία, η έξοδος της Gladys Berejiklian μου ενέπνευσε έναν εσωτερικό μονόλογο, όχι περί ηθικής, αλλά για θυσία, δύναμη και χάρη.
Για μένα, η περίοδος που βασίλεψε στις καρδιές του κόσμου θα μείνει στην ιστορία.
Όχι τυπική πολιτικός
Οι πολιτικοί δεν είναι συνήθως εύκολα αρεστοί.
Ο πολιτικός κόσμος οδηγείται από διαδικασίες για να μείνουν οι πληθυσμοί ασφαλείς και να συνεχίσουν να ζούνε τις ζωές τους με τρόπο προβλέψιμο, οικείο. Δίνουν ομιλίες και ορίζουν κανόνες με πραγματισμό που δείχνει πάντα να πρεσβεύει ιδανικά. Όμως οι άνθρωποι είναι στα καλύτερά τους όταν έχουν γνώμονα την καρδιά και τη σύνδεση.
Είναι περίπλοκο να βρεις ισορροπία ανάμεσα στα δύο.
Όμως η Gladys Berejiklian δεν ήταν τυπική πολιτικός.
Η εκλογή της Gladys Berejiklian ήταν σημείο – καμπή για Αυστραλούς μετανάστες και γυναίκες.
Ήταν στο τιμόνι της Νέας Νότιας Ουαλίας μέσα από την ξηρασία, τις φωτιές του καλοκαιριού 2019 – 2020, και τώρα την φαινομενικά ατέρμονη πανδημία COVID-19.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, πάντα μπορούσαμε να επαφιόμαστε στη Gladys ότι θα εμφανίζεται με συνέπεια. Και σε έναν κόσμο που έχουν έρθει τα άνω κάτω, η συνέπεια και η δυνατότητα να βασίζεσαι κάπου αποδεικνύονται χρυσάφι.
Μας μιλούσε απευθείας στις 11π.μ. σχεδόν κάθε μέρα. Ποτέ δεν προσποιούνταν κάτι που δεν είναι. Εμφανιζόταν με ανακατωμένα μαλλιά, όπως όλοι μας, θυμίζοντάς μας ότι καταλάβαινε τί περνούσαμε, γιατί το περνούσε και αυτή. Πέρα από τον ενίοτε απαραίτητο πολιτικό πραγματισμό, ήταν ακόμη άνθρωπος όπως όλοι μας.
Με φλογερή συμπόνοια, η Berejiklian μπήκε στις ζωές μας, τα σπίτια μας και τολμώ να πω τις καρδιές μας, καθώς καθοδηγούσε τη ΝΝΟ μέσα από τις πιο σκοτεινές της ώρες.
Αλλά πάνω από όλα, το μεγαλύτερο επίτευγμά της ήταν ότι έκανε μετανάστες και γυναίκες να νιώθουν ορατοί.
Πηγή έμπνευσης
Για να καταλάβει κανείς τον αντίκτυπο που είχε η Gladys Berejiklian’s σε μετανάστες, είναι σημαντικό να γνωρίζει ότι οι παππούδες της έμειναν ορφανοί κατά τη γενοκτονία των Αρμενίων και οι γονείς της έζησαν ως πρόσφυγες στη Μέση Ανατολή, τη Συρία και την Ιερουσαλήμ προτού μετακομίσουν στην Αυστραλία όπου γνωρίστηκαν.
Είναι μια απίστευτη ιστορία που διαμόρφωσε την παιδική ηλικία της Berejiklian και την οπτική της απέναντι στη ζωή, με τρόπο που συμμερίζονται πολλοί μετανάστες.
Ο δικός μου παππούς έφτασε με πλοίο με την οικογένειά του στην Αυστραλία σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής μόλις πριν τον πόλεμο στην Κύπρο. Το ψυχικό σθένος δεν ήταν και ποτέ δεν είναι επιλογή για τους μετανάστες. Είναι ζήτημα επιβίωσης.
H Berejiklian γνωρίζει τί θα πει ψυχικό σθένος. Από πρώτο χέρι. Άντεξε συνεντεύξεις τύπου, σχόλια για την προσωπική της ζωή, κριτική για την εμφάνισή της. Δέχτηκε χτυπήματα από όλες τις πλευρές, κι όμως βγήκε νικήτρια. Έγινε εντέλει η πιο δημοφιλής πολιτειακή πρωθυπουργός που είχε ποτέ η ΝΝΟ.
Σαν την Gladys Berejiklian, είχα κι εγώ επίθετο μακρυνάρι (Χριστοδούλου) ωσότου ο παππούς μου το συντόμευσε σε Costi. Πίστευε ότι ήταν πολύ μακρύ για να το προφέρουν Αυστραλοί και ανησυχούσε ότι τα παιδιά του και τα εγγόνια του μπορεί να τους κορόιδευαν και να τους αποκαλούν “wog”. Γιατί ξέρεις, παρότι είναι απλά “ένα όνομα”, είχε πάνω του βάρος. Το βάρος της κακουχίας και αυτού που υποφέρει. Και παρότι δεν βίωσα αυτή την αλήθεια, η Gladys Berejiklian μου έδειξε ότι μπορείς να έχεις μακρύ επώνυμο που προφέρεται δύσκολα και πάλι να είσαι γυναίκα πρωθυπουργός της Νέας Νότιας Ουαλίας. Η αλήθεια έγινε συνώνυμη με τη δύναμη και τη δυνατότητα.
Η μητέρα της Gladys Berejiklian ήταν νοσοκόμα και ο πατέρας της οξυγονοκολλητής, δουλειές που αποπνέουν σεβασμό με πολύωρες βάρδιες για μετανάστες που έχτιζαν μια καλύτερη ζωή. Ο μπαμπάς μου είχε το δικό του ψαράδικο για 30 χρόνια, σηκωνόταν στις 2.30 π.μ. για να ξεκινήσει τη μέρα και έφτανε σπίτι στις 7.30 μ.μ. στο τέλος της, ενώ η μαμά μου μας μεγάλωσε. Και το εγγυώμαι ότι πολλοί άλλοι μετανάστες έχουν παρόμοιες ιστορίες. Δουλεύουν ακούραστα για να δώσουν στα παιδιά τους τις ευκαιρίες που δεν είχαν και δουλειές που θα εύχονταν να είχαν.
Οι γονείς μου είχαν εμμονή για μένα και τα αδέλφια μου να πάμε στο πανεπιστήμιο για να μας δώσουν την ευκαιρία να ζήσουμε τις ζωές που δεν είχαν ποτέ. Το ίδιο και οι γονείς της Gladys Berejiklian. Το ήθος εργατικότητας ήταν μη διαπραγματεύσιμο και σημάδι πετυχημένης ανατροφής. “Δουλεύουμε για εσάς” ήταν το σλόγκαν που επέλεξε η Gladys Berejiklian το 2017 όταν έγινε πολιτειακή πρωθυπουργός. Η πίστη της στο να πασχίζει όλο και περισσότερο για την ίδια και τους άλλους ήταν ξαφνικά στο προσκήνιο κάθε πολιτικού λόγου, κίνησης και απόφασης που έπαιρνε. Αυτό το σλόγκαν το έκανε σημαία καθόλη τη διάρκεια της θητείας της.
“Ανησυχούσα συχνά μεγαλώνοντας ότι επειδή είμαι γυναίκα και Ελληνοκύπρια θα έμενα πίσω. Όμως η Gladys Berejiklian, μου έδειξε ότι η καταγωγή σου ή το φύλο δεν είναι κάτι που μπορεί να σε σταματήσει από το να προοδεύσεις. Δεν είναι πρόβλημα, έλλειψη ή αδυναμία. Αν μη τι άλλο, είναι δύναμη και χάρισμα. Είσαι επαρκής, ό,τι χρώμα κι αν είναι το δέρμα σου.
Σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο μεσήλικους, προνομιούχους λευκούς άνδρες, η Gladys Berejiklian έδωσε σε μετανάστες και γυναίκες ένα ζωντανό παράδειγμα ανθρώπου που θα ήθελαν να του μοιάσουν. Έδειξε στον κόσμο ότι ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός σου, τη γλώσσα που μιλάς, τις παραδόσεις σου ή από πού ήρθαν οι γονείς σου, μπορείς να πετύχεις μεγάλα πράγματα. Το ρητό βγαίνει αληθινό: “Δεν μπορείς να γίνεις αυτό που δεν βλέπεις”.
“Η Gladys Berejiklian άνοιξε τον δρόμο για αμέτρητους μετανάστες και γυναίκες να ζήσουν ζωές γεμάτες ελπίδα, αυτοπεποίθηση, δυνατότητες και χάρη. Και για αυτό – ανεξάρτητα από το τί έχει ή δεν έχει κάνει – μετανάστες και γυναίκες την ευχαριστούν. Ελπίζω απλώς αυτή η δυναμική να μην έχει χαθεί με την εκλογή ακόμη ενός λευκού μεσήλικου άνδρα, εκπρόσωπου μεσαίας τάξης”.
*H Stefanie Costi είναι ελληνοκυπριακής καταγωγής γεννημένη στην Αυστραλία δικηγόρος και συγγραφέας. Η δουλειά της έχει δημοσιευθεί στα έντυπα The Australian Financial Review, The Australian Women’s Weekly, Lawyers Weekly και Women’s Agenda.