«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», είπε πριν από 85 χρόνια ο ποιητής. Αναφέρομαι βέβαια στον Γιώργο Σεφέρη, που σχεδόν συνομήλικός μου το 1936 έγραφε το ποίημα «Με τον τρόπο του Γ.Σ.». Και ο στίχος αυτός, όπου και να ταξίδευα, ταξίδευε μαζί μου και όταν άθελά μου ή και ηθελημένα έμπαινα στο πεδίο της σύγκρισης κάποιων πτυχών της ελληνικής πραγματικότητας με άλλες πραγματικότητες, ερχόταν και χτυπούσε την πόρτα του νου.
Με πληγώνει, σκεφτόμουν, αλλά την αγαπώ, διότι, ακριβώς επειδή με πληγώνει,
με κάνει να θέλω να φεύγω και να γνωρίζω κι άλλες πραγματικότητες.
Κι όταν επιστρέφω, να βλέπω πάλι μες στο φως το σκοτάδι.
Να βλέπω τους πρόσφυγες να πνίγονται.
Τα όνειρα των νέων να γίνονται εφιάλτες.
Τη βία να ανθίζει.
Τις γυναικοκτονίες να θερίζουν.
Το κακό να θριαμβεύει.
Για όλες τις κραυγές που έγιναν σιωπές.
Για όλα τα όχι που δεν ακούστηκαν.
Για όλα τα εγκλήματα που καλύφθηκαν.
Για όλα τα μάτια που σκόπιμα έκλεισαν.
Τολμώ να γράψω για όλα αυτά
διατηρώντας τη φλόγα της ελπίδας μου άσβεστη,
βλέποντας πάντα αναμμένο στο σκοτάδι το φως.
Για τη φλόγα αυτή δε συμβιβάζομαι
την ελπίδα μου δεν την διαπραγματεύομαι.
«Συμβιβάσου»
Συμβιβάσου με ένα κόσμο
όλο και πιο άθλιο
που θα πνίγει στις θάλασσες
τις ελπίδες και τα γέλια παιδιών.
Συμβιβάσου με την ήττα
που θα είναι ο βραχνάς σου
και θα γίνει των ονείρων σου φίμωτρο.
Συμβιβάσου με την οκνηρία
που θα σε περιβάλλει
κάθε μέρα και νύχτα
ακατάβλητη, ακούραστη
μα που εξάντληση μόνο θα μπορεί να προσφέρει.
Συμβιβάσου με την τρέλα του κακού
τη διαστροφή του εξουσιαστή
την ασχήμια του πνευματικά ανάπηρου ανθρώπου.
Συμβιβάσου στο πριν
γίνε δέσμιος του τώρα
και το μέλλον σου όρισε
σαν τρανός υπνοβάτης
που τον ύπνο δικαίου κοιμάται.
Συμβιβάσου με το άδικο
κάνε θύμα τον θύτη
πες το ψέμα για αλήθεια
την αγάπη για μίσος φαντάσου.
Συμβιβάσου ανθρωπάκο
κι ύστερα
αναπαύσου.