ΜΠΗΚΕ και ο Νοέμβρης, συμπάροικοι, με μια άκρως καλοκαιρινή αργία που μας έπεσε… κουτί. Χαμός έγινε στις παραλίες που ξεχύθηκαν όλοι οι πρώην «έγκλειστοι» σα να μην υπήρχε αύριο. Έτρεξα κι εγώ, τη λέω την αμαρτία μου, αλλά αγριεύτηκα από την πολυκοσμία και γύρισα πίσω.
ΔΕΝ ξέρω κι εγώ τι να πω με αυτά που βλέπω και όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν χάνω εύκολα τα λόγια μου ούτε τη διάθεσή μου να μιλήσω, η κουτσομπόλα. Αλλά τα γεγονότα με έχουν ξεπεράσει. Αγορές πανικού, μπάνια πανικού, πολιτικές πανικού… Ε, ας κάνουμε και κάτι με ηρεμία, έτσι για αλλαγή.
ΓΙΑΤΙ, όπως έλεγε και η γιαγιά μου η σοφή, «ο πανικός, πουλάκι μου δεν είναι καλός σύμβουλος». Γι’ αυτό όταν μας έβλεπε ταραγμένους μας έφτιαχνε ένα ζεστό τίλιο.

ΝΑ, πού είναι τώρα να το φτιάξει και για τα «πουλάκια» της κυβέρνησης που μια ταραχή φαίνεται να την περνούν. Πώς αλλιώς εξηγείτε εσείς το ότι το πρώτο που έσπευσαν να κάνουν βγάζοντάς μας από το κλειδαμπάρωμα ήταν να «κατεβάσουν» ένα νομοσχέδιο πανικού με περίεργα αυξημένες εξουσίες στα χέρια του υπουργού Υγείας;
ΓΙΑ το καλό μας γίνονται όλα, βέβαια, αλλά κάντε το σταυρό σας να μην πέσουμε σε κανέναν παλαβό υπουργό, όταν θα μας χτυπήσει η επόμενη πανδημία – Θε μου, ξεμίστευγε! (που έλεγε και πάλι η γιαγιά).
ΚΑΙ θα μου πείτε τώρα «πού να κάνουμε το σταυρό μας», που στις εκκλησίες γίνεται χαμός από κρούσματα. Βρε, λέτε ο Αντίχριστος να ήρθε με τη μορφή του κορονοϊού και να βγουν αληθινές οι προφητείες; Δεν εξηγείται τέτοια αδυναμία στους ναούς.

ΑΠΟ την άλλη, όμως, τόσοι παπάδες θα πήγαιναν με το μέρος του, ωρυόμενοι κατά του εμβολίου; Δεν ξέρω τι γίνεται, πάντως μαθαίνω ότι ο Μητροπολίτης Ιεζεκιήλ έχει πονοκεφαλιάσει με τους «άτακτους» του ποιμνίου, τους οποίους, όπως μου σφύριξαν, λέει ότι περιμένει να συνετιστούν από μόνοι τους και να αλλάξουν τακτική. Αλλιώς, Σεβασμιώτατε, τι θα γίνει; Απορία ψάλτου βηξ…
ΠΑΝΤΩΣ, αρκετές Κοινότητες ανησυχούν γιατί οι εκκλησίες παραμένουν κλειστές και γάμοι και βαπτίσια αναβάλλονται. Άντε και είπαμε να φάμε κι εμείς κανά κουφέτο να χρυσώσει το δοντάκι μας…
ΔΟΝΤΙΑ έβγαλε ο Μακρόν με τη… γυριστή του Μόρισον. Και ύστερα σου λένε ότι η πολιτική δεν είναι παίξε–γέλασε. Μωρέ παιχνίδι είναι, μόνο που δεν έχει κανόνες και γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, αν και δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι αυτός θα είναι ο Μόρισον. Γιατί μπορεί να κατάφερε να γελάσει τον Μακρόν, όμως, πολύ φοβάμαι ότι αν το πάει έτσι, γρήγορα θα κοιτάει την Ευρώπη «από… μακρόν».

ΔΕΝ ξέρω αν αυτά τα κόλπα τα έμαθε στο σπίτι ή στο σχολείο, πάντως τα δικά μας τα παιδιά θα συνεχίσουν να μαθαίνουν τα Ελληνικά από το διαδίκτυο μέχρι το τέλος της χρονιάς. Από ό,τι μου είπαν κάποιες φίλες μου μαμάδες και δασκάλες τα περισσότερα από τα ελληνικά σχολεία αποφάσισαν να μην ανοίξουν παρ’ ότι πήραν το «πράσινο φως» από την κυβέρνηση.
ΚΑΙ, μεταξύ μας, μου φαίνεται σωστό. Με τόσα πολλά κρούσματα ακόμα και ενώ καθημερινά ακούμε και ένα ολόκληρο σχολείο ή κάποιες τάξεις να κλείνουν για απολύμανση και έλεγχο, πού να πάνε τα παιδιά;
ΕΝΟΣ το σχολείο ή η τάξη να κλείσει, θα πρέπει μετά να κλείσει όχι μόνο το ελληνικό σχολείο αλλά και πόσα άλλα από τα οποία προέρχονται τα παιδιά. Τέλος πάντων, λίγες εβδομάδες έμειναν μέχρι το τέλος της χρονιάς, άντε να βγει χωρίς περισσότερα ανακατέματα.

ΕΚΤΟΣ και αν κάποιοι τα θέλουν τα ανακατέματα για να αποκτήσουν αντισώματα και όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί ακόμα.
Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσω το γεγονός ότι οι ανεμβολίαστοι δεν επιτρέπεται να καθίσουν σε εστιατόρια και καφετέριες, αλλά μέχρι το τέλος του μήνα θα είναι ελεύθεροι να επισκέπτονται τα εμπορικά κέντρα… Στην καφετέρια θα βρίσκονταν ανάμεσα σε 20 άτομα.
ΣΤΟ εμπορικό θα έρθουν σε επαφή με εκατοντάδες. Και μετά το τέλος του Νοέμβρη, τι θα αλλάξει και θα τους απαγορεύσει και τα ψώνια; Ας μου αναλύσει κάποιος αυτή τη λογική γιατί στα Μαθηματικά ήμουν σκράπας και με τους συνειρμούς δεν τα πάω και πολύ καλά.

ΣΤΑΜΑΤΩ εδώ γιατί τώρα που θα ακριβύνει το χαρτί και θα μας πάρει εντελώς και θα μας σηκώσει, λέω για τις παραδοσιακές εφημερίδες όπως και του λόγου μας, θα πρέπει να κόψω την πολυλογία γιατί δεν θα συμφέρει οικονομικά. Και τι θα απογίνω εγώ η κουτσομπόλα που στόμα έχω και μιλιά δεν έχω… Άντε, κάντε καμιά συνδρομή να έχω να λέω…

Μ.Κ.

ΑΝ ΘΕΛΗΣΕΙ κανείς να κολυμπήσει στα βαθιά νερά του νεοελληνικού υπαρκτού σουρεαλισμού, θα μάθει και θα ακούσει πολλά, αλλά κυρίως θα φρίξει όχι μόνο για όσα λέγονται και γράφονται για την πανδημία, τον ιό, τα εμβόλια και όλα τα παρεπόμενα, αλλά και για την ευκολία με την οποία λέγονται και γράφονται.
«ΙΑΤΡΙΚΗ τυραννία», «έλεγχος του πληθυσμού», «δικτατορικό καθεστώς» και πάμπολλα άλλα λέγονταν και πέρυσι και εξακολουθούν να λέγονται και μέχρι τώρα, από «αναλυτές» και «διανοούμενους» όλων σχεδόν των πολιτικών απόψεων και συνιστωσών.

ΤΟ ΙΔΙΟ ακριβώς συμβαίνει και εδώ και μάλιστα με μερικούς από τις κατά τόπους ελληνικές παροικίες. Ο νεοελληνικός υπαρκτός σουρεαλισμός έχει εισχωρήσει και εδώ και, από ό,τι φαίνεται, έχει πάει αρκετά βαθιά. Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς οι απαράδεκτες σκηνές που σημειώθηκαν πρόσφατα στο Darwin και αλλού…

ΚΟΝΤΟΛΟΓΙΣ, οι διάφορες θεωρίες των αντιεμβολιαστών συνοψίζονται στη βασική ιδέα ότι η πανδημία είναι κάτι το «φτιαχτό», ότι πρόκειται για έναν ακόμα ελιγμό των κυβερνώντων προκειμένου να κλειδωθούν οι πληθυσμοί στα σπίτια τους και να μην αντιδρούν… Βέβαια το ότι πολλοί από αυτούς τους πληθυσμούς δεν αντιδρούσαν και πριν και δεν δείχνουν να αντιδρούν σε κάθε τι στραβό σ’ αυτή την κοινωνία, δεν φαίνεται να το λαμβάνει κανείς υπόψη του.
ΑΝ ΚΑΤΙ φανερώνεται είναι η πλήρης ανικανότητα, ακόμη και των πιο ανεπτυγμένων χωρών να διαχειριστούν την πανδημία και τις συνέπειές της, αυτό είναι το χάος που βαθαίνει. Αυτό που παρατηρείται σχεδόν παντού είναι η απουσία, η αδυναμία, η κοντόθωρη πολιτική και η εγκατάλειψη των κοινωνιών από τις κρατικές μηχανές.

ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ, βιοτεχνολογικό και φαρμακευτικό λόμπι όχι μόνο δεν προσπαθεί να μας ελέγξει μέσω «ύποπτων» εμβολίων και της επιβολής κάποιας ιατρικής τυραννίας, αλλά στην πραγματικότητα βαδίζει και αυτό ανεξέλεγκτο, δίχως επαφή με τις ανάγκες της κοινωνίας.
ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ φαρμακοβιομηχανίες όχι μόνο δεν έχουν κάποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο υποδούλωσης των πληθυσμών, αλλά, αντιθέτως, κερδοσκοπούν μπλοκάροντας την πραγματική ιατρική έρευνα, όποτε κρίνουν ότι δεν… συμφέρει από οικονομικής άποψης.
Η ΑΡΝΗΣΗ της ύπαρξης της πανδημίας συνιστά ένα είδος υστερικής αντίδρασης, τόσο απέναντι στην πολύ σωστή διαπίστωση ότι η υγειονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ταλαιπωρεί τον πλανήτη εδώ κι έναν περίπου χρόνο έφερε τη Δύση αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη κρίση: κρίση όχι μόνο ανθρωπιστική ή ηθική, αλλά και κρίση αυτογνωσίας, όσο και στην απορρέουσα από αυτήν αναγκαιότητα επιβολής ορίων.
Δ.Τ.

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ το «Σκεπτόγραμμα» του συνεργάτη της εφημερίδας μας Θωμά Γ. Ηλιόπουλου, στις 29/10/21, για τον Επιτύμβιο Λόγο, παραθέτω και τα δικά μου σχόλια. Συμφωνώ ότι ο Επιτύμβιος Λόγος, πιο απλά το «ενθάδε κείται…», που το απλουστεύσαμε στο «εδώ αναπαύεται…», συνοδευόμενο από ένα μήνυμα που αναγράφεται στην ταφική πλάκα, πρέπει να είναι λιτό, ειλικρινές και ν΄αντιπροσωπεύει τη ζωή και τα έργα του κεκοιμημένου. Οπότε απαιτείται σωστή σύνταξη του κειμένου και ορθογραφία, ώστε να δίνεται το σωστό νόημα/μήνυμα και συνάμα να έλκει την προσοχή του διαβάτη.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι τα κοιμητήρια, οι τόποι αναπαύσεως, είναι υπαίθρια μουσεία και ανήκουν στο National Heritage (Τμήμα Εθνικής Κληρονομιάς). Η αγορά της γης ισχύει για 99 χρόνια. Κατόπιν περιέρχεται στη δικαιοδοσία του Trust του κοιμητηρίου. Με αυτά κατά νου, μάς επιτρέπεται η ανέγερση του τάφου της αρεσκείας μας και η αναγραφή του επιθυμητού. Όνομα, έτος γεννήσεως και κοιμήσεως, τόπος καταγωγής, κλπ.
ΕΙΝΑΙ όμως έτσι; Με μια βόλτα στα μνήματα διαπιστώνει ο καθένας την ασυνταξία και ανορθογραφία των ονομάτων και των Επιτύμβιων Λόγων. Τις δεκαετίες του ’80 και ’90, πολλοί κατασκευαστές μνημείων, τηλεφωνούσαν στα γραφεία μας ή έστελναν φαξ και ζητούσαν πληροφορίες για τη σωστή γραφή. Μετά το 2000 (δική μου εκτίμηση), τα τηλεφωνήματα λιγόστεψαν. Ίσως οι αγοραστές σταμάτησαν να είναι… απαιτητικοί. Οπότε και οι κατασκευαστές, για να ικανοποιούν τους πελάτες τους, χρησιμοποιούν ποικιλία γραμμάτων. Παράδειγμα το όνομα ΑΠΟΣΤΩΛΙΣ που μόνο Αποστόλης δεν είναι.
ΣΤΟ δικό μου τάφο, το Επιτύμβιο για τον αείμνηστο σύζυγό μου αποτελείται από 8 λέξεις. Απομένει να γραφτεί το δικό μου, που είναι μόνο 5 λέξεις και που ενώνει την επίγεια ζωή μου με την αιωνιότητα. Εύχομαι τα παιδιά μου, να το φροντίσουν. Εσείς, έχετε ετοιμάσει το δικό σας;
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 11 Νοεμβρίου, στις 11 το πρωί, ενθυμούμαστε με ενός λεπτού σιγής, την συνθηκολόγηση και την υπογραφή της Ανακωχής μεταξύ του Γάλλου στρατάρχη Φερντινάν Φος και του Γερμανού Έρτσμπεργκερ, για την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου 1914-1918 και τιμούμε την ανδρεία των στρατιωτών που πολέμησαν υπό ανείπωτες συνθήκες. Η ανακωχή της 11ης Νοεμβρίου 1918, τερμάτισε την τετράχρονη αιματοχυσία και καταστροφή. Βαρύς ο απολογισμός: Κάθε μέρα 6.000 άνθρωποι έπεφταν νεκροί στα πεδία των μαχών, και, περισσότεροι από 21 εκατομμύρια στρατιώτες τραυματίστηκαν σοβαρά, ακρωτηριάστηκαν ή έμειναν παράλυτοι.
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ και έμπρακτα την ευαισθησία μας στο μέγα αυτό ιστορικό γεγονός, η RSL (Returned & Services League) μας καλεί να αγοράσουμε την κόκκινη παπαρούνα. Τα έσοδα διατίθενται στο ταμείο που βοηθά αναξιοπαθούντες βετεράνους και τις οικογένειές τους.
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΑ στην Αυστραλία το 1967. Εποχή, που η διαμάχη μεταξύ Αρχιεπισκοπής και Κοινοτήτων ήταν στο ζενίθ. Τα ΜΕΣΑ τότε, ασχολούνταν κατά κόρο με το θέμα. Η μεν εφημερίδα μας πρωταγωνιστούσε και με πηχιαίους τίτλους υπερασπιζόταν τον Κοινοτικό Θεσμό, ο δε «Πυρσός» τις θέσεις της Αρχιεπισκοπής.
ΠΡΟΛΑΒΑ και για λίγο το «Φως», που ήταν υπέρ της Αρχιεπισκοπής. Οι παλαιότεροι θα θυμάστε ότι χύθηκε πολύ μελάνι και ατέλειωτες ώρες σε συνεδριάσεις, διαβουλεύσεις και αντιπαραθέσεις. Ειδικότερα στις τελευταίες. Θύμα φυσικά ήταν η ομογένεια, που ήταν διχασμένη σε δυο στρατόπεδα. Μεγάλο κεφάλαιο και οδυνηρό. Ας είναι. Ευτυχώς, έκλεισε θετικά, αν μη τι άλλο για το καλό των παιδιών μας, για τα οποία όλοι κοπτόμαστε.
ΠΩΣ ΤΑ θυμήθηκα; Ο θάνατος του Bert Newton, μου ξύπνησε μνήμες από εκείνα τα χρόνια, αλλά και τα απολαυστικά προγράμματα με τον ίδιο και τους αείμνηστους Graham Kennedy και Don Lane, όταν μεσουρανούσαν στο κανάλι 9. Το πρόγραμμα, ήταν η καθημερινή βραδινή ψυχαγωγία μου αλλά και αγαπητό στην ομογένεια. Τους είπαν «legends» γιατί και οι τρεις ήταν ΜΥΘΟΙ της ψυχαγωγίας. Γι’ αυτό δεν δίσταζαν να τσαλακωθούν, σκορπώντας απλόχερα το γέλιο.
ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!
Κ.Γ.