Το ακόλουθο ρεπορτάζ δημοσιεύθηκε στο www.aek-view.com, το βρήκαμε ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ζητήσαμε την άδεια τους (την οποία μας έδωσαν με προθυμία) για να το αναδημοσιεύσουμε.
Το ρεπορτάζ μεταξύ άλλων αναφέρει:
Υπάρχουν στιγμές σαν και αυτή, που συνειδητοποιεί ο καθένας πόσο διαφορετικό είναι να είσαι ΑΕΚ, και πόσο σημαντική και ανεκτίμητης αξίας είναι στα μάτια και στην ψυχή όλων (ανεξαρτήτως ηλικίας) η κατασκευή του νέου γηπέδου, του παλατιού της Αγιάς Σοφιάς στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας!
Μια τέτοια στιγμή λοιπόν βιώσαμε κατά την επίσκεψη μας στο χώρο του γηπέδου, αντικρίζοντας τον κύριο Γιώργο που τον είχε φέρει η οικογένεια του για να δει από κοντά και από μέσα το στολίδι της Αγιάς Σοφιάς!
Η συνάντηση μας έγινε τυχαία έξω από το γήπεδο στο σημείο που γίνονται τα έργα της υπογειοποίησης όταν μας ρώτησε η κόρη του πως μπορούν να εισέλθουν στο χώρο του γηπέδου μετά από συνεννόηση που είχαν με την ΠΑΕ ΑΕΚ γι αυτό το θέμα.
Στη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στο γήπεδο, η κόρη του μας ανέφερε την μεγάλη επιθυμία, και τον διακαή πόθο που είχε ο κύριος Γιώργος ετών 97 (!) να δει από κοντά το γήπεδο, και μάλιστα μας τόνισε ότι την περίοδο της πρώτης καραντίνας έφευγε ο ίδιος με το λεωφορείο από την περιοχή του Βύρωνα που διαμένει (!) για να έρθει στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας και να δει από κοντά την εξέλιξη των έργων!
Υποβασταζόμενος πάντα ο κύριος Γιώργος με την μαγκούρα στο χέρι του, και αφού έκανε μια στάση να ξαποστάσει και παροτρυνόμενος από τους δικούς του ανθρώπους, ότι λίγο ακόμα έμεινε για να… φτάσει, μόλις αντικρίζει το γήπεδο παίρνει”φτερά”!
Ξεχνά την ηλικία του, ξεχνά τα πολλά προβλήματα των γηρατειών του, και ανεβαίνει τα σκαλοπάτια, περνά μέσα από το εργοτάξιο και καταφέρνει να μπει στο γήπεδο.
Μέσα από τα μάτια του θα περνούν χιλιάδες αναμνήσεις δεκάδων χρόνων που έχει ζήσει παρακολουθώντας την λατρεμένη του ΑΕΚ!
Κάθεται σ ένα από τα καρεκλάκια του γηπέδου και κοιτάζει και αναπολεί και σκέφτεται…
– Κύριε Γιώργο πώς νιώθετε βλέποντας το γήπεδο; τον ρωτάμε…
– Παιδί μου, εδώ είναι όλη μου η ζωή, εδώ είναι όλη μου η ψυχή. Από το 1945 έρχομαι και βλέπω την ΑΕΚ και εκείνη την στιγμή δακρύζει…
Μαζί του βουρκώνουμε και εμείς… τι λόγια να πεις και τι να ξεστομίσεις βλέποντας έναν άνθρωπο 97 ετών, γεννημένο δηλαδή το 1924 όταν έχει γεμίσει από τόσο έντονα συναισθήματα!
– Πότε θα είναι έτοιμο το γήπεδο; μας ρωτάει
– Πρώτα ο Θεός το φθινόπωρο του 2022 σε 1 χρόνο από τώρα… του απαντάμε
– Δεν ξέρω αν θα προλάβει να το δει έτοιμο μας σιγοψιθυρίζει η κόρη του..
Ο κύριος Γιώργος μαζί με την οικογένειά του κάθισε περίπου μισή ώρα και μετά πάλι υποβασταζόμενος έφυγε.
Μάλιστα μας εκμυστηρεύτηκε ότι έχει αγοράσει μια εικόνα από τη Ζάκυνθο με τον Άγιο Διονύσιο και θέλει να την δώσει στον Πρόεδρο της ΑΕΚ!
Μακάρι να πάρουμε τα χρόνια του, τη δυναμή του και το κουράγιο του…
Μόνο ο ίδιος ξέρει πραγματικά τι σκέφτεται και πώς αισθάνεται, μόνο ο ίδιος μέσα από τα 97 του χρόνια… όσα ακριβώς χρόνια υπάρχουν τα τρία μαγικά γράμματα (ΑΕΚ) που ακολουθούν την ζωή μας.
Μόνο και μόνο λοιπόν για όλους αυτούς τους ανθρώπους, για τους χιλιάδες που “έφυγαν” ή που είναι προς το τέλος της ζωής τους, και τα εκατομμύρια που μένουν και περιμένουν με τόση αδημονία με τόση χαρά και συγκίνηση την συγκλονιστική επιστροφή της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, Δημήτρη Μελισσανίδη σε ευχαριστούμε και θα σε ευγνωμονούμε για πάντα!