Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, με συνεχή παρουσία για περισσότερες από πέντε δεκαετίες. Γεννήθηκε το 1918 στα Χανιά της Κρήτης, και ήταν ο δευτερότοκος γιος του δικηγόρου και βουλευτή Κυριάκου και της Σταυρούλας.

Από την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Κωστή Μητσοτάκη, ιδρυτή του «Κόμματος των Ξυπολήτων», το οποίο αργότερα ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετονόμασε σε «Κόμμα των Φιλελευθέρων».

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στα Χανιά, όπου ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές στο Πρακτικό Λύκειο της πόλης το 1935. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δυτική Γερμανία.

Όταν οι Γερμανοί επιτέθηκαν την Ελλάδα στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης φοιτούσε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο, και σύντομα στάλθηκε στο Μακεδονικό Μέτωπο. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντιστασιακών οργανώσεων στην Κρήτη.

Στον δημόσιο βίο εμφανίστηκε σε νεαρή ηλικία, ως ηγετικό στέλεχος της Εθνικής Οργάνωσης Κρήτης, συμμετέχοντας στην Αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών.

Έχοντας συλληφθεί από τους Γερμανούς, απελευθερώθηκε με μυστική αγγλογερμανική συμφωνία, με την ταυτόχρονη απελευθέρωση αιχμαλώτων Γερμανών αξιωματικών, χάρη στην κοινωνική του θέση.

Υπήρξε βουλευτής του Κόμματος των Φιλελευθέρων από το 1946, και υπουργός στις κεντρώες κυβερνήσεις κατά την περίοδο του 1951-52.

Τις περιόδους 1961-63 και 1964-65 υπήρξε Υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις του Γεωργίου Παπανδρέου, αλλά είχε έρθει σε σύγκρουση με τη ριζοσπαστική πτέρυγα του κόμματος, την οποία εξέφραζε ο Ανδρέας, γιος του Γεωργίου Παπανδρέου.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΗΤΣΟΤΆΚΗ

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συμμετείχε ενεργά στις διεργασίες για την ίδρυση νέας πολιτικής κίνησης, συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκρότηση της Ένωσης Κέντρου, και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική του εν λόγω κόμματος.

Το 1963, μετά τη νίκη της Ένωσης Κέντρου, ανέλαβε το Υπουργείο Οικονομικών, το οποίο διατήρησε και στη νέα κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου κατά την περίοδο του 1964 – 1965.

Τον Ιούλιο του 1965 διαφώνησε με τον Γεώργιο Παπανδρέου για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στις σχέσεις Πρωθυπουργού – Βασιλιά, και πρωταγωνίστησε στο σχηματισμό των βασιλικών κυβερνήσεων 1965 – 1966.

Κρίσιμη στιγμή στην πολιτική διαδρομή του Κ. Μητσοτάκη υπήρξε ο Ιούλιος 1965, όταν στήριξε το βασιλικό πραξικόπημα που ανέτρεψε την κυβέρνηση Παπανδρέου, και συμμετείχε στις κυβερνήσεις των αποστατών, αναλαμβάνοντας έτσι τεράστιες ευθύνες για την πολιτική κρίση που οδήγησε στην επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας το 1967.

Τον Απρίλιο του 1967 ο Κ. Μητσοτάκης συνελήφθη από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Τον επόμενο χρόνο μετάβηκε στο Παρίσι, από όπου συμμετείχε στον αντιδικτατορικό αγώνα.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1973 συνελήφθη και πάλι από τη Χούντα, και αποφυλακίστηκε με τη μεταπολίτευση το 1974 από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Αποτυγχάνοντας να εκλεγεί ανεξάρτητος βουλευτής στα Χανιά το 1974, εκλέχτηκε το 1977 ως επικεφαλής του Κόμματος Νεοφιλελεύθερων, και ένα χρόνο αργότερα εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία και ανέλαβε το Υπουργείο Εξωτερικών.

Το 1978 στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ανέλαβε τα καθήκοντα Υπουργού Συντονισμού κατά την περίοδο 1978 – 1980, και Υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση του Γεωργίου Ράλλη, 1980 – 1981.

Μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία τον Οκτώβριο του 1981 διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας έως το 1984, οπότε εξελέγη Πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη συνέχεια διετέλεσε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, και Πρωθυπουργός.

Στις εκλογές του 1989 η Νέα Δημοκρατία δεν εξασφάλισε αυτοδυναμία, και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης διαπραγματεύτηκε με την ηγεσία του Συνασπισμού της Αριστεράς τον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Τζανή Τζανετάκη.

Τον Απρίλιο του 1990 η Νέα Δημοκρατία πέτυχε την πολυπόθητη αυτοδυναμία, και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 11 Απριλίου 1990, σε ηλικία 72 ετών.

Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησής του την περίοδο 1990-1993 ο Κ. Μητσοτάκης εφάρμοσε μια πολιτική βαθιά αντιλαϊκή, βασισμένη στον νεοφιλελευθερισμό, και όπως ήταν αναμενόμενο έχασε τις επόμενες εκλογές, οπότε αποσύρθηκε και από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ανακηρυσσόμενος επίτιμος Πρόεδρός της.

Η πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία μετριοπαθής προσπάθεια εφαρμογής μιας φιλελεύθερης ιδεολογίας, σε μια εποχή που ο νεοφιλευθερισμός είχε αρχίσει να γίνεται το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα σε παγκόσμια κλίμακα.

Σύμφωνα με σχολιαστές της περιόδου εκείνης η επίδοση της κυβέρνησής του πιθανόν θα ήταν πιο επιτυχής, εάν δεν είχε να αντιμετωπίσει σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις και διαφωνίες, οι οποίες συνέβαλαν τελικά στην πτώση της, όταν απέσυρε την υποστήριξή του από την κυβέρνηση ο βουλευτής Κιλκίς, Γιώργος Σιμπιλίδης.

Μετά από τις εκλογές του 1993, στις οποίες επικράτησε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματός του, και έκτοτε παρέμεινε βουλευτής, και επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έως τον Φεβρουάριο του 2004, οπότε αποχώρησε από την ενεργό πολιτική.

Η πολιτική αντίληψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη μπορεί να συνοψιστεί στο τρίπτυχο: σεβασμός στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, εμπιστοσύνη στην ατομική πρωτοβουλία, και σταθερός προσανατολισμός στην πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Κομβικό σημείο στην σταδιοδρομία του υπήρξε η περίοδος της πρωθυπουργίας του, από τον Απρίλιο του 1990 έως τον Οκτώβριο του 1993.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πρέπει να έχει το ρεκόρ της μακρότερης παρουσίας στη Βουλή των Ελλήνων, αφού διετέλεσε βουλευτής από το 1946 έως το 1967 και από το 1977 έως το 2004, με την ενδιάμεση πρωθυπουργία κατά την περίοδο εκείνη.

Η μοναδική περίοδος κατά την οποία βρέθηκε μακριά από τα βουλευτικά έδρανα, με εξαίρεση την εφτάχρονη δικτατορία των Συνταγματαρχών, ήταν από το 1974 έως το 1977.

Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1989, στις οποίες η Νέα Δημοκρατία δεν εξασφάλισε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποστήριξε οικουμενική κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Τον Απρίλιο του 2001 με Προεδρικό Διάταγμα συστάθηκε το «Ίδρυμα Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης» ως κοινωφελής, μη κερδοσκοπικός πολιτιστικός οργανισμός.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης απεβίωσε στις 29 Μαΐου του 2017 σε ηλικία 99 ετών. Η ακόλουθη ήταν η λιτή ανακοίνωση της οικογένειάς του:

«Σήμερα στη 01:00 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφυγε από τη ζωή, περιστοιχισμένος από τους ανθρώπους που αγαπούσε και τον αγαπούσαν».