Φέτος, ο προσφιλής μου Άη-Βασίλης μού διεμήνυσε απερίφραστα και κατηγορηματικά ότι θα μου εμπιστευόταν τη λίστα με τους παραδοσιακούς μποναμάδες του, αλλά υπό έναν απαράβατο όρο:
Πρώτον, να μου πει ο ίδιος μερικές χαρακτηριστικές στροφές από τα φετινά κορωνοϊόπληκτα κάλαντα. Δεύτερον, να ακούσει τα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα για την εξ αποστάσεως τηλεκπαίδευση, τα οποία επιθυμεί να αφιερώσει στην αξιότιμη υπουργό Παιδείας κυρία Νίκη Κεραμέως. Δέχτηκα ασμένως.
ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΗ-ΒΑΣΙΛΗ:
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά και η Ελλάς αλλάζει / και βγάζοντας τις μάσκες της αλλιώς τις ξαναβάζει // μα που δεν γίνεται αλλιώς αφού δεν έχει άλλες / γιατί της φάγαν τα λεφτά, λαμόγια και λογάδες.[…] Αρχιμηνιά, καλή χρονιά σ’ όλη την οικουμένη / και την καινούργια τη χρονιά να ζουμ’ ευτυχισμένοι / Να ‘χουμ’ υγεία κι αγαθά και να περάσ’ η κρίση / κι αυτούς που την προκάλεσαν μια κρίση να τους σβήσει!
Η ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (ΚΑΛΑΝΤΑ)
Να τα πούμε; / Καλήν εσπέρα μαθητές, μαμάδες και μπαμπάδες / μπροστά σας υποκλίνομαι και κάνω τεμενάδες! / Θαυμάζω πώς αντέξατε τέτοια διδασκαλία. / «-Δε σας ακούω βρε παιδιά!» «-Ούτε κι εμείς κυρία!» / Ντύνομαι και στολίζομαι, τακτοποιώ το φόντο / μα όλες μου οι προσπάθειες πάνε ξανά στον βρόντο! / Ψηφιακά τις γνώσεις μου εμπλούτισα βιαίως / με τα καμώματα αυτά της Νίκης Κεραμέως / με ζήλο έμαθα κι εγώ πώς να διαμοιράζω / μα μοναχός απέμεινα «μ’ ακούτε;» να φωνάζω. /
Αυτά που προετοίμασα να μην μπορώ να δείξω. / Το share δεν αποκρίνεται όσο κι αν το πατήσω. / Στην τάξη μπαινοβγαίνετε, κέντρο διερχομένων / μην είστε απαισιόδοξοι, νικά ο επιμένων. / Εν τέλει δε βοήθησαν μάσκες και παγουρίνια / που μοίρασε η υπουργός σ’ αυτή την καραντίνα. /Του κόσμου τα ευτράπελα μπορώ ν’ απαριθμήσω, / μα προτιμώ τα κάλαντα με μια ευχή να κλείσω. / Από καρδιάς σας εύχομαι υγεία κι ευτυχία, / του χρόνου ν’ ανταμώσουμε και πάλι στα σχολεία! /Να βγούμε να γλεντήσουμε, σφιχτά ν’ αγκαλιαστούμε, / τις μάσκες να πετάξουμε, χαμόγελα να δούμε. «Καλές γιορτές!!!» (Στίχοι: Κυριακή Γασπαρινάτου. Μαντολίνο: Στέλιος Καψαλάκης).
Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Φέτος η επιλογή του δώρου μου για την εξοχοτάτη Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν μια μάλλον δύσκολη εξίσωση. Κι αυτό διότι ήμουν διχασμένος μεταξύ τού εάν έπρεπε να επιλέξω δώρο για την ίδια προσωπικά ή για την Σαπφώ, την υιοθετημένη γατούλα της την οποία λατρεύει κυριολεκτικά.
Παλαιόθεν ο ποιητής έλεγε: «Κλείσε μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα και θα νιώσεις κάθε είδους μεγαλείο…». Τελευταία, προφανώς το «μεγαλείο» της Ελλάδας δεν εντοπίζεται στην καρδιά αλλά μάλλον στο… στομάχι! Δηλαδή εστιάζεται στην ελληνική κουζίνα (ή το «brand name» της χώρας, όπως θα έλεγε αγγλιστί και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης).
Τουτέστιν στα «πιάτα» που σερβίρει στους εκάστοτε υψηλούς επισκέπτες της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προκειμένου δε να επιτευχθεί αυτός ο… εθνικός (γαστριμαργικός) στόχος, η εξοχοτάτη κυρία Σακελλαροπούλου επιστράτευσε τον κορυφαίο σεφ Γιάννη Μπαξεβάνη στο Προεδρικό Μέγαρο. Τον ιδανικό άνθρωπο που θα αναλάμβανε την προετοιμασία του επίσημου δείπνου για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κ. Μπαξεβάνης μού αποκάλυψε προθυμότατα τα λουκούλλεια εδέσματα που περιελάμβανε το «γεμάτο από Ελλάδα μενού» του (όπως το αποκαλεί) για τους επίσημους προσκεκλημένους, διευκρινίζοντας:
ΟΡΕΚΤΙΚΑ: Ντολμαδάκια με άγριο ρύζι Σπερχειού και ξύγαλο Κρήτης, σαρδέλες με χόρτα σε ψωμί χαρουπιού, γαρίδες μικρές με λευκό ταραμά και φύκια Γραμβούσας σε πίτα. Εν συνεχεία μαγείρεψα χταπόδι με πράσινη σαλάτα αρωματικών και πικάντικη φάβα Σαντορίνης με αυγοτάραχο Μεσολογγίου. Ακολούθησε sorbet από παραδοσιακό πρόβειο γιαούρτι με ελαιόλαδο και παξιμάδι Σπάρτης.
ΚΥΡΙΟ ΠΙΑΤΟ: Άγριο κατσίκι από την Κρήτη σιγομαγειρεμένο στα ξύλα με πράσινα φασολάκια και πουρέ καρότου-μήλου. (Εδώ οφείλω να υπενθυμίσω ότι ουδέποτε στο Προεδρικό είχε προσφερθεί κατσίκι και μάλιστα άγριο, ψημένο στα ξύλα. Συνήθως το κύριο πιάτο ήταν σφυρίδα με χόρτα).
ΕΠΙΔΟΡΠΙΟ: Παραλλαγές από μπακλαβά με μέλι από ρείκι Καρύστου. Και τέλος καφές.
Όσον αφορά το κρασί που συνόδευσε το μενού, προσφέρθηκαν τρία κρασιά: ένα λευκό Σαντορίνης (από το Οινοποιείο Άνυδρος 2019), ένα κόκκινο Αγγελής Λιάτικο από το Οινοποιείο Λυραράκη (2019) και το μοσχάτο νέκταρ, ΕΟΣ Σάμου (2014).
ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Η στρατιωτική μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού άρχισε με τον Εθνικό Ύμνο και τον ύμνο της ΕΕ «Ωδή στη Χαρά», ενώ ακούστηκαν τα άσματα του Μίκη Θεοδωράκη «Νύχτα Μαγικιά, «Στο Περιγιάλι», «Η Μαργαρίτα-Μαγιοπούλα», το «Όπου κι αν πας να θυμάσαι» (του Γιώργου Μουζάκη, σε στίχους Κώστα Κοφινιώτη) και το «Μια πόλη μαγική (σε μουσική και στίχους Μάνου Χατζιδάκι).
Μετά απ’ το παραπάνω ανοικονόμητο, πλην αναγκαίο προοίμιο, δεν είχα άλλη επιλογή απ’ το να χαρίσω στην Πρόεδρο (που έκανε χρέη Αμφιτρύωνα του συμποσίου), μια παρτίδα φαρμάκων για τη… δυσπεψία και τα παρεπόμενά της, στην οποία συμπεριλαμβάνονται: Omeprazole, lansoprazole, rabeprazole, pantoprazole, esomeprazole, dexlansoprazole. Αχρείαστα νά ‘ναι…
Κυριάκο Μητσοτάκη: Στον πρόεδρο της Ν.Δ(ούλας) και Έλληνα πρωθυπουργό χαρίζω έναν… κτηνίατρο προκειμένου να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον νεοαποκτηθέντα τετράποδο ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου. Πρόκειται για τον Peanut (όχι δεν λέγεται… «Φυστικάκης»!) – το χαριτωμένο, πλην αδέσποτο σκυλάκι, που υιοθέτησε από τη Φιλοζωική Ένωση Ηλιούπολης ως ζώο συντροφιάς τον φετινό Απρίλη ο Πρωθυπουργός.
Η μασκότ του Μεγάρου Μαξίμου έκανε την πρώτη της εμφάνιση στους χώρους του Μεγάρου υποδεχόμενο τους φωτορεπόρτερ που παρευρέθηκαν για να καλύψουν τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη (22-4-2021). Αφού πρώτα εξερεύνησε την αίθουσα υποδοχής, κατόπιν έκανε μια βόλτα στο προαύλιο.
Επίσης του χαρίζω κι ένα χειροποίητο ξύλινο σπιτάκι που έφτιαξαν οι κρατούμενοι, οι οποίοι μαθαίνουν ξυλουργική για να επανενταχθούν στην κοινωνία. Τέλος, του χαρίζω και δυο ματάκια-φυλαχτά (χρώματος μπλε, φυσικά).
Το ένα για τον Peanut (για να μην τον πιάνει το κακό μάτι). Το δεύτερο για τον ίδιο, μήπως τον προστατεύσει από τις γκαντεμιές (μια οικογενειακή κατάρα που συνοδεύει όλη την οικογένεια – κυρίως τον πατέρα του) και τις απανωτές κρίσεις που τον βρήκαν: την επιδεινούμενη πανδημία, τους αντιεμβολιαστές, τις φυσικές καταστροφές και δεν συμμαζεύεται.
Για να το διασκεδάσει, κάπως, του χαρίζω το τραγούδι της Άντζελας Δαμίγκου… «Η γκαντεμιά του Κούλη»!…
Αλέξη Τσίπρα: Πριν σας αποκαλύψω τον μποναμά μου για τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρωθυπουργό, χρειάζεται να παραθέσω το αιτιολογικό της επιλογής μου: Είναι παγκοίνως γνωστόν ότι ο κ. Τσίπρας είναι απ’ τις πιο πολυσυζητημένες κι εμβληματικές πολιτικές φυσιογνωμίες, εντός κι εκτός Ελλάδος.
Μπορεί βέβαια για κάποιους (καλοθελητές, αντιπάλους κι εχθρούς του) τα γράμματα του βαπτιστικού του (ΑΛΕΞΗΣ) να αντιστοιχούν με τα: Α(λαζόνας), Λ(αοπλάνος), Ε(πηρμένος), Ξ(ερόλας), Η(μιμαθής), Σ(σπουδαιοφανής). Χώρια ότι θεωρούν πως πουλούσε στους θεσμούς κωλοτούμπες, στον Ιερώνυμο χριστιανισμό, στον ΣΥΡΙΖΑ μαρξισμό και στον ελληνικό λαό αυταπάτες – συνελόντι ειπείν: φίκια για μεταξωτές κορδέλες.
Αυτό όμως ουδόλως αναιρεί την πραγματικότητα. Κι αυτή συνηγορεί στο γεγονός ότι ακόμη και ο Πάπας Φραγκίσκος τον πρότεινε για το… Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (για το Μεταναστευτικό) – ακόμη κι αν πρόκειται για έναν αυτοαποκαλούμενο «άθρησκο» – αν όχι και άθεο! Συγκεκριμένα, σε συνέντευξη που έδωσε ο Ποντίφικας μέσα στο αεροπλάνο κατά την επιστροφή του στη Ρώμη από το Ραμπάτ του Μαρόκου, ο τελευταίος ξεχώρισε τον τότε αριστερό Έλληνα ηγέτη μεταξύ των Ευρωπαίων ομολόγων του, δηλώνοντας εγκωμιαστικά:
«Μίλησα κάποτε σε έναν πολιτικό, έναν άνθρωπο τον οποίο σέβομαι και θα πω το όνομά του: Αλέξης Τσίπρας. Μιλώντας για τους μετανάστες και για τις συμφωνίες να μην τους επιτραπεί η είσοδος, μου εξήγησε τις δυσκολίες, όμως στο τέλος μου μίλησε από καρδιάς και είπε αυτή τη φράση:
“Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πιο σημαντικά από τις συμφωνίες”. Η φράση αυτή αξίζει το Βραβείο Νόμπελ». Αυτή είναι η μία, η ουμανιστική πλευρά του Τσίπρα.
Η άλλη, η άγνωστη πλευρά του, είναι η καθαρώς… ερωτική! Την αποκάλυψε η κυρία Κέλλυ Σταμούλη (δικηγόρος και κόρη του τέως ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Σταμούλη) με άρθρο της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», εκθειάζοντας τα απαράμιλλα προτερήματα του πολιτικού ανδρός ως εξής: «Ο τρόπος που σε κοιτάει σου δίνει την εντύπωση ότι απελευθερώνονται μέσα από τις κόρες των εκφραστικών ματιών του χιλιάδες μικροσκοπικά βέλη οικειότητος, ερωτισμού και συμπάθειας, κατευθυνόμενα προς το πρόσωπό σου. Αυτό προκαλεί αίσθηση τονώσεως της αυτοπεποιθήσεώς σου, καθώς αυξάνεται το Εγώ σου με έναν γλυκό και απαράμιλλο τρόπο. […] Αυτό το πρωθυπουργικό χαμόγελο είναι κατ’ εξοχήν “ερωτικό” χαμόγελο. Ερωτικό, αναγνώστη μου, με την έννοια του “έρωτα”.
Δηλαδή της ερωτήσεως. Και εξηγούμαι: Γιατί “ερωτευόμαστε”, αλήθεια, τον δυνατό δημόσιο άνδρα; Επειδή με την παρουσία του “συν-κινεί” και κατά έναν τρόπο μάς προκαλεί εσωτερικά μια διεργασία “ερωτήσεων”, απέναντι στον εαυτό μας και στα τεκταινόμενα. […] Έτσι ατένισα… το ερωτικό πρωθυπουργικό χαμόγελο, που με γέμισε δύναμη και με εφοδίασε με ορμή και δίψα για τις μέρες που θα ‘ρθουν…».
Μετά τον παραπάνω εγκωμιαστικό, όσο κι αφοπλιστικό ύμνο της κυρίας Σταμούλη για τον… «ερωτεύσιμο» Αλέξη Τσίπρα, με έντονους απόηχους απ’ την αρχαία ποιήτρια Σαπφώ, θεωρώ ότι δικαίως του αξίζει να του απονείμω το Μέγα Παράσημο του Αγία Βαλεντίνου, για τις εν γένει «απαράμιλλες» επιδόσεις του…
Νίκο Ανδρουλάκη: Στον νεοεκλεγμένο – σιδεροκέφαλος! – αρχηγό του ΚΙΝΑΛ (τέως μακαρίτικο ΠΑΣΟΚ – Θεός σχωρέσ’ το) χαρίζω ένα καλιγωσφύρι. Όχι για να καλιγώσει κανένα… ψύλλο. Ούτε για να… καλαφατίσει τις ρωγμές του αποτελματωμένου κόμματός του που έως πρόσφατα ακροβατούσε στον αστερισμό του καρκίνου.
Αλλά για να κρεμάσει το… πέταλο πάνω στην κεντρική πύλη των γραφείων του ΚΙΝΑΛ. Πρόκειται για το «πέταλο» (αυθεντικό πέταλο, παρακαλώ, βγαλμένο από… τσαρούχι τσολιά της Προεδρικής Φρουράς) που του χάρισε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου κατά την παρθενική, εθυμοτυπική του επίσκεψη στην τελευταία, ως γούρι για το 2022.
Το γουρλίδικο πέταλο συνοδεύεται από μια καδραρισμένη σοφή κρητικιά ρήση-μαντινάδα (έτσι για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα) που έχει ως εξής: «Ψηλά αν σου μέλλει ν’ ανεβείς / Σιγά-σιγά ανέβα / Τα ζάλα σου να ξαναβρείς / Όταν σου πουν κατέβα»…
Δημήτρη Κουτσούμπα: Στον Γενικό Γραμματέα του ιστορικού ΚΚΕ χαρίζω μια παλιά φορεσιά-σουβενίρ του Άη-Βασίλη. Για την ακρίβεια, εκείνη με την οποία είχε ντυθεί… Άη Βασίλης μια αδιόριστη καθηγήτρια (τον Δεκέμβρη του 2017) συμμετέχοντας στην πορεία διαμαρτυρίας της ΓΣΕΕ και προσφέροντας ως δώρο… «διορισμούς».
Το πρωτότυπο σκετσάκι θα μπορούσε να το επαναλάβει ο ίδιος ο κύριος Κουτσούμπας, υποδυόμενος τον κιμπάρη Άη-Βασίλη, με το να μοιράζει αφειδώς… χαρτιά διορισμών μονίμων παντού: στην Εκπαίδευση, στο ΕΣΥ, στην τοπική Αυτοδιοίκηση κλπ.
Το δώρο αυτό θα συμπληρώνεται από ένα μικρό, πλην κομψό ανθολόγιο πρόσφατων και παλαιότερων μαντινάδων που έχει απαγγείλει ο κ. Κουτσούμπας επ’ ευκαιρία των κατά καιρούς επισκέψεών του στην Κρήτη, και σε πόλεις όπως τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.
Απολαύστε μια δειγματοληπτική σταχυολόγηση: «Στον αιωνόβιο κορμό του ΚΚΕ γραμμένο, βρίσκεται τ’ αναστάσιμο λαέ μου πεπρωμένο». «Δέντρο κατοχρονίτικο κι αιματοποτισμένο, σε θύελλες παντός καιρού είναι συνηθισμένο». «Του κεφαλαίου κόμματα εγνώρισα σαράντα, μα ένα το κόμμα του λαού ήταν και θα ‘ναι πάντα». «Στα χρόνια μας τα 100 μένουμε πάντα νέοι, είναι το δίκιο του λαού που πάντα μάς εμπνέοι».
Να που ο κ. Κουτσούμπας μάς αποκάλυψε ένα κρυφό ταλέντο του…
Κυριάκο Βελόπουλο: Στον αρχηγό της «Ελληνικής Λύσης» και πρώην τηλεπωλητή της κρέμας «Βυζαντινόν», η οποία εκτός των άλλων προστάτευε, και από τον… κορωνοϊό και τις μεταλλάξεις (μέχρι και αυτή του… Όμικρον και του… «Γάμα»!) – όπως ισχυριζόταν ο αθεόφοβος (μετά την ένταση που προκάλεσε στην Ελληνική Βουλή, καθώς διαφωνούσε με το αίτημα των βουλευτών της ΝΔ να γίνει υποχρεωτικός ο εμβολιασμός, απαιτώντας να δει τα πιστοποιητικά εμβολιασμού τους), χαρίζω προς παραμυθίαν του ένα σιντί με το άσμα:
«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα» (σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και σύνθεση Σταμάτη Κραουνάκη): «Της εξοχής τα πρωινά / θα τα βρούμε ξανά / αγκαλιά στο κρεβάτι / και δεν πειράζει που τόσο νωρίς / θα κοιτάμε χωρίς / να γυρεύουμε κάτι. // Της σιγαλιάς τα υλικά / είναι λόγια γλυκά / σε κασέτες γραμμένα / γι’ αυτά που ήρθανε τόσο αργά / μα τα πήρε η καρδιά / με τα χέρια ανοιγμένα. // Η σωτηρία της ψυχής / είναι πολύ μεγάλο πράγμα / σαν ταξιδάκι αναψυχής / μ’ ένα κρυμμένο τραύμα. // Μια παραλία ερημική / και ν’ απλώναμε εκεί / της ζωής μας το βήμα / και δεν πειράζει που τόσα φιλιά / πριν να γίνουν παλιά / θα τα πάρει το κύμα. // Κι εκεί στην άκρη της γραμμής / θα χαρίζουμε εμείς / τα παλιά μας κομμάτια / σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά / μα που ρίχναν σκιά / για να μοιάζουν παλάτια».
Γιάνη Βαρουφάκη: Στον Γραμματέα του «ΜέΡΑ 25» χαρίζω δυο ιστορικές αναμνηστικές φωτογραφίες. Η μία για να του θυμίζει περασμένα μεγαλεία, απεικονίζοντας τον ίδιο να ιππεύει (φορώντας το κράνος του) την πολλών κυβικών μοτοσυκλέτα του. Λίγο πριν ξεκινήσει ένα πρωί (αρχές του 2015) για το Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να συμμετάσχει σε μια κρίσιμη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου υπό τον Αλέξη Τσίπρα.
Η φωτογραφία θυμίζει τον Πίτερ Φόντα στον ρόλο του από τον «Ξέγνοιαστο καβαλάρη». Η έτερη φωτογραφία είναι από το γνωστό γαλλικό περιοδικό «Paris Match» όπου απεικονίζει τον Γιάνη με την σύζυγό του Δανάη Στράτου στην ταράτσα του νεοκλασικού τους, με καταπληκτική θέα την Ακρόπολη, να γευματίζουν με νηστήσιμα (ψαρικά, αστακούς, καλαμαροχτάποδα, κλπ) καθότι Καθαρά Δευτέρα του 2015. Επειδή την εποχή εκείνη ο Βαρουφάκης προπαγάνδιζε τα περί «λιτού βίου των Ελλήνων», τα παραπάνω δώρα μου δεν θα μπορούσαν παρά να συνοδεύονται και από ένα δημοφιλέστατο ποίημα του Σεβ.
Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ (κατά κόσμον Εμμανουήλ Χαρκιολάκη – τέως ιεράρχη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας) από την ποιητική συλλογή του «Φρα-παιδιές ευκατάνυκτες» (Αθήνα 2013).
Το ποίημα κάνει λόγο για… «αστακομακαρονάδες» άλα Βαρουφάκη, αναφερόμενος στη βουτηγμένη στα μνημόνια Ελλάδα κατά την εποχή της Τρόικας. Απολαύστε το: «Ξεκινήσαμε με έναν μέλανα ζωμό / κι ένα “μολών λαβέ”· / φθάσαμε αισίως στο “εν τούτω νίκα” / και σε μιαν Αγιά Σοφιά· / προχωρήσαμε σ’ ένα “ελευθερία ή θάνατος” / μ’ ένα τσίπουρο κι ένα ξερίχι· / ανεβήκαμε σ’ ένα “όχι” και σ’ ένα “αέρα”·! / με κρυοπαγήματα πυρπολούμενου / στήθους· / ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας / “ψωμί, παιδεία, ελευθερία”, / για να καβαλικέψουμε, επί τέλους! / ένα αστραφτερό καλάμι / διπλού διαφορικού ελληναράδικο, / φιλοσοφούντες φραπεστί, / ρεβόμενοι αστακομακαρονάδα / και τιραμισού πατροπαράδοτο, / ώσπου να προσγειωθούμε – Oh Mon Dieu! / σε ένα “Ό,τι έχετε ευχαρίστηση”».Oh Mon Dieu, indeed!
Λίνα Μενδώνη: Στην υπουργό Πολιτισμού θα ήθελα διακαώς να χαρίσω ένα και μοναδικό δώρο: ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ (έστω και λίγη).
Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι ανύπαρκτο ως υλικό αγαθό (στη χώρα που καθώς διατυμπανίζεται διαρκώς «έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στην ανθρωπότητα», ξεχνώντας να κρατήσει κάποια ψήγματα για την ίδια), της χαρίζω, αναγκαστικά, ένα… ζευγάρι γάντια (!) – μετά το περιστατικό που διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς.
Αναφέρομαι στο γεγονός εκείνο που πυροδότησε πικρόχολα σχόλια στο Διαδίκτυο και που σχετίζεται με τον κλεμμένο πίνακα του Πικάσο που είχε χαρίσει ο διάσημος ζωγράφος στην Ελλάδα.
Αφού βρέθηκε λοιπόν σε κάποιο… ποτάμι, τυλιγμένος σε… λινάτσες, η τηλεόραση έδειξε έναν τύπο στην αίθουσα της Αστυνομίας με μακό μπλουζάκι και μάσκα, να σηκώνει χωρίς γάντια τον πεσμένο στο έδαφος πανάκριβο πίνακα, λες και ήταν ένα φτηνιάρικο αντικείμενο από κορνιζάδικο της γειτονιάς!
Με την υπουργό Πολιτισμού να αρκείται στο εξής λακωνικό και αμήχανο σχόλιο: «Κακώς συνέβη. Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι ήταν καλό αυτό που έγινε»! (Έτσι, επί λέξει). Μα σοβαρά τώρα κυρία Μενδώνη; Σοβαρά; Δηλαδή δεν φτάνει που κλάπηκε μέρα μεσημέρι από την Εθνική Πινακοθήκη κοτζάμ Πικάσο (αλήθεια η Ασφάλεια πού έβοσκε;
Είχε βγει έξω για να κάνει τσιγάρο; Μήπως έκανε… σιέστα;), ο ανεκτίμητος σε αξία πίνακας γνώρισε και την άθλια αυτή μεταχείριση σε ελληνικά χέρια! Αλλά και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αφού, προκειμένου να καλύψει την υπουργό του, ζήτησε, έτσι για τα μάτια… «να υπάρξει η προσήκουσα επιμέλεια»!
Το ακόμη χειρότερο: Προσθέτοντας «insult to injury» αναφέρθηκε στην περιπέτεια ενός Αυστραλού εκατομμυριούχου που είχε στην κατοχή του έναν Πικάσο αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και κάνοντας μια αδέξια κίνηση, τον κατέστρεψε!… Υποννοώντας ότι, τουλάχιστον οι Έλληνες δεν κατέστρεψαν εντελώς έναν ακόμη Πικάσο! Για τέτοιο (πολιτιστικό) χάλι μιλάμε… Κατά τα άλλα η ελληνική κυβέρνηση χαλάει τον κόσμο που οι Βρετανοί δεν επιστρέφουν τα κλεψιμαίικα γλυπτά του Έλγιν από τον Παρθενώνα, στον τόπο προέλευσής τους… Βοήθειά μας!
Νίκη Κεραμέως: Στην υπουργό Παιδείας χαρίζω το κλασικό βιβλίο του Antoine de Saint-Exupéry «Ο μικρός πρίγκιπας». Όχι μόνο επειδή είναι για μικρούς και για μεγάλους αναγνώστες, αλλά και για να αναβαθμίσει τα αναγνωστικά της γούστα.
Διότι, σύμφωνα με δημόσια εξομολόγησή της σε μαθητές των νηπιαγωγείων Καρπάθου και Σουφλίου, το πιο αγαπημένο της «παραμύθι» (;) είναι «Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες», ενώ οι πιο αγαπημένοι της ήρωες είναι ο Φιλέας Φογκ και ο Πασπαρτού! Επίσης, ως Άη-Βασίλης, κερνάω το μαθητόκοσμο των παραπάνω νηπιαγωγείων τα παγωτά που ζήτησαν από το ζαχαροπλαστείο «Τα Ηλύσια» του Σουφλίου, αφού όπως γράφουν σε επιστολή τους στην υπουργό (4-2-2021) «κάνει το πιο τέλειο παγωτό στον κόσμο». Bon appetit!
Κώστα Βλάση: Στον πρώην αρμόδιο υφυπουργό για τον Απόδημο Ελληνισμό χαρίζω ένα… λαγωνικό κι ένα μέντιουμ προκειμένου να στελεχώσουν την νεοσυσταθείσα «Task force», με σκοπό να «ξεκαθαρίσει» τις άνω των… 3.000 (!) οργανώσεων της ελληνικής ομογένειας ανά τον κόσμο. Δηλαδή να μάθει ποιες είναι ενεργές, πόσα μέλη διαθέτουν, αν έχουν γραφεία, και αν και κατά πόσον δραστηριοποιούνται στων Ελλήνων τις Κοινότητες. Αν βρουν άκρη, εγώ, ως Άη-Βασίλης, του χρόνου θα δεχτώ να μου τρυπήσουν τη μύτη με τσαγκαροσούβλι και να μου φορέσουν σκουλαρίκι στη μύτη!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ!
*Ο Δρ Γιάννης Βασιλακάκος είναι πανεπιστημιακός (νεοελληνιστής), συγγραφέας, δοκιμιογράφος-κριτικός και μεταφραστής λογοτεχνίας. Έχει δημοσιεύσει 24 αυτοτελή βιβλία και 5 μεταφρασμένα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Αρθρογραφούσε στα «Νέα» των Αθηνών.