ΑΝΤΕ και με το δεξί συμπάροικοι. Θετικό το γεγονός ότι οι Σύλλογοί μας άρχισαν δειλά-δειλά, αλλά σταθερά, τις καθιερωμένες εκδηλώσεις τους. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύουν μαρτυρούν του λόγου το αληθές. Άλλωστε και τα μέτρα χαλάρωσης που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, επιτρέπουν κατά κάποιο τρόπο την επιστροφή στην κανονικότητα.

ΕΔΩ, όμως, μάς τα χαλάει. «Ο νόμος είναι σαφής, αλλά κάποια πράγματα μπορεί να γίνουν και κάποια όχι…» μας λέει.

Μπερδευτήκατε; Στην τρίτη δόση, το booster, αναφέρεται, για το οποίο μέχρι πρότινος μάς έλεγε, ότι ήταν υποχρεωτικό. Πάντως, υπογραμμίζει, ότι «θα συνεχίσει να ωθεί τους πολίτες να κάνουν και την τρίτη δόση».

ΤΟ ΘΕΜΑ των περιουσιακών στοιχείων και των τραπεζικών λογαριασμών των 33 Εθνικοτοπικών Συλλόγων και Αδελφοτήτων από την περιοχή της Μακεδονίας, που αποτελούν την Παμμακεδονική Ένωση Μελβούρνης και Βικτώριας, με έδρα στο Queens Parade, Clifton Hill («Νέος Κόσμος», 12/2/2022) θα επανέλθει προς συζήτηση, μιας και οι προ πενταετίας προτάσεις, σύμφωνα με δηλώσεις του προέδρου της Ένωσης κ. Παύλου Μαυρουδή, δεν καρποφόρησαν.

ΟΠΩΣ έγινε γνωστό, πραγματοποιείται αύριο Κυριακή, η Ετήσια Γενική Συνέλευση και ακολουθούν εκλογές για νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού. Ο κ. Μαυρουδής, ο οποίος κουβαλά στους ώμους του μια 50χρονη εμπειρία ανάμειξης και δράσης στην ελληνική παροικία, θα επαναφέρει το θέμα προς συζήτηση.

ΓΙΑ ΤΟ ίδιο θέμα, καταθέτει τους προβληματισμούς του ο γραμματέας της Πανηπειρωτικής Ένωσης κ. Χρήστος Ντόστας. Με συμμετοχή 40 περίπου χρόνια στα παροικιακά δρώμενα και με δεδομένο ότι το 75% των μελών της Ένωσης είναι άνω των 80 ετών, συνοψίζει την άποψή τους στο ότι «κανένας δεν ζει για πάντα. Έπρεπε να είχαμε φροντίσει για το μέλλον».

ΦΥΣΙΚΑ, σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει να παρθούν βεβιασμένες αποφάσεις. Χρειάζεται, όπως ξαναγράψαμε, ενδελεχής μελέτη των Καταστατικών, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν καταρτισθεί πριν 70 χρόνια, καθώς και η θετική ψήφος των ταμειακώς τακτοποιημένων μελών, ώστε να αποφασιστεί το μέλλον τους.

Ενδεχομένως, η ομαλή ένταξή τους υπό την ομπρέλα μεγαλύτερων παροικιακών Οργανισμών ίσως είναι μια λύση, που θα εξασφαλίσει και την μακροβιότητά τους.

ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ ακούστηκε στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, γνωστός φίλος και συναγωνιστής για τα δίκαια της Κύπρου.

«Λυπάμαι, γιατί μετά από 48 χρόνια τουρκικής εισβολής και παράνομης κατοχής του 37% του εδάφους μας, το Κυπριακό βρίσκεται σε στασιμότητα. Καμμιά αντίδραση και καμμιά έκκληση προς τους αξιωματούχους. Αν στην ουσία η Αμερική, βρίσκεται φιλικά προσκείμενη στην Ελλάδα και την Κύπρο, όπως τελευταία ακούγεται και ισχυρίζεται, ως προς τι η κατάληψη της Αμμοχώστου; Ας μην ξεχνάμε ότι όσο η Τουρκία προχωρά στο λιμάνι, παίρνει περισσότερα δικαιώματα και στη θάλασσα. Απαιτούμε λοιπόν έμπρακτη υποστήριξη. Μέχρι πότε θα είμαστε παθητικοί θεατές;» ρωτά ο κ. Χρήστος Βιολάρης.

ΦΥΣΙΚΑ, oι σημερινές προθέσεις και οι ισχυρισμοί του Τατάρ και της Τουρκίας περί κυριαρχίας του λιμανιού, αντιβαίνουν στους όρους της Συνθήκης της Λοζάνης που συμπληρώθηκε το 1923 και η οποία απαγόρευε την άσκηση κάθε δικαιώματος της Τουρκίας στην Κύπρο. Όλοι γνωρίζουμε ότι η Τουρκία έχει καταπατήσει τις Συμφωνίες κατά κόρον.

Δική μου άποψη: Αν δεν τοποθετούσαν το 1963, κατά την ανταρσία των Τούρκων αστυνομικών κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, την Πράσινη Γραμμή, μέχρι τώρα οι δυο Κοινότητες θα τα είχαν βρει μεταξύ τους. Γιατί η λύση είναι στην επανένωση όλων των κατοίκων του νησιού υπό την ομπρέλα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ, το γνωρίζετε υποθέτω, ότι και στις μέρες μας, υπάρχει μισθολογική διαφορά και ελάχιστη επαγγελματική αναρρίχηση σε διευθυντικές θέσεις CEO, μεταξύ ημών και των ανδρών. Το ίδιο και στον τομέα εκπροσώπησης κέντρων λήψης αποφάσεων. Αυτό προκύπτει και από την έρευνα της Κρατικής Υπηρεσίας για την Ισότητα των Φύλων, το Πόρισμα της οποίας καταλήγει ότι θα περάσουν άλλα 80 χρόνια (!) μέχρι που να επέλθει η ισότητα. Καλά κρασιά…

ΣΕ ΠΡΟΣΤΕΥΟΜΕΝΟ είδος, κήρυξε η Αυστραλία τα κοάλα, τα χαριτωμένα μαρσιποφόρα, οι πληθυσμοί των οποίων έχουν συρρικνωθεί αισθητά μετά τις καταστροφικές δασικές πυρκαγιές στην Ανατολική Ακτή, την εκχέρσωση, την ξηρασία και τις ασθένειες. Ας μην ξεχνάμε ότι τα κοάλα είναι το σήμα κατατεθέν της άγριας φύσης της Αυστραλίας.

ΕΤΗ πολλά στην εφημερίδα μας. Μετά από 65 χρόνια κυκλοφορίας, μπορούμε να πούμε ότι όλοι όσοι εργαστήκαμε κατά καιρούς, βάλαμε ο καθένας από το δικό το μετερίζι και ένα μικρό λιθαράκι.

Την… κοτρόνα, όμως, την βάλατε ΕΣΕΙΣ, που παραμείνατε και εξακολουθείτε να είστε ακόμα πιστοί αναγνώστες της. Οι 70άρηδες και άνω, η μεσοφουρνιά των μεταναστών, όπως μάς ονομάζω, που την διαβάζετε από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας της. Οπότε είναι μια σχέση ζωής.

ΣΥΜΠΟΡΕΥΟΜΕΝΗ δε με τη νέα τάξη πραγμάτων, η εφημερίδα μας έχει ζωντανή παρουσία με συνεχή ροή ειδήσεων στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα ελληνικά και αγγλικά, και αγκαλιάζει μέχρι και την τρίτη γενιά τωνΑυστραλοελλήνων.

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

Κ.Γ.

ΓΕΙΑ και χαρά σας, καλοί μου συμπάροικοι, πώς τα καλοπερνάτε; Σας έχασα τόσες μέρες αλλά πού να τα βγάλω πέρα η δύστυχη για να ‘ρθω να σας δω;

Δύο δολάρια κοντεύει να φτάσει η μαγκούφα η βενζίνη, οπότε όπου με φτάσουν τα ποδάρια μου… Είπαμε να κυκλοφορήσουμε και τώρα μας ρίχνουν στο ψαχνό. «Βόλτες και ταξιδάκια, θέλετε, πουλάκια μου; Ε, πληρώστε», μας λένε.

Να ήταν και κάτι καινούριο… Μια ζωή πληρώνουμε αμαρτίες αλλωνών που λέει και το λαϊκό τραγούδι. Να δούμε πότε θα πούμε «τέρμα, ως εδώ»!

ΠΑΝΤΩΣ, για να παρηγοριούνται όσοι το λέει ακόμα όχι μόνο η καρδούλα τους, αλλά και η τσεπούλα τους, υπάρχουν και τα αεροπλάνα με προορισμό την πατρίδα.

Οι προσφορές εκεί πάνε κι έρχονται, μόνο να έχουν το νου τους να τσεκάρουν μην πάνε νηστικοί και διψασμένοι τόσο ταξίδι.

Γιατί από τέτοιες προσφορές έχουμε καεί. Εκτός κι αν είστε από τους ανθεκτικούς ή τους πολύ απελπισμένους που προκειμένου να πατήσουν την ελληνική γη, πάνε και χωρίς βαλίτσα. Όχι, γιατί ξέρω πολλούς που το έκαναν προ κορονοϊού με μια συγκεκριμένη εταιρία που χρέωνε το εισιτήριο στη μισή τιμή όσες ήταν και οι παροχές της, δηλαδή.

ΕΤΣΙ «τσίμπησε» κι έκλεισε και μια ξαδέρφη μου το «πάμφθηνο» εισιτήριο της πεθεράς μου όταν ήρθε πριν από τέσσερα χρόνια και μας έφτασε η χριστιανή στο αεροδρόμιο αφρίζοντας από τη δίψα και με την κοιλίτσα της να χαλάει τον κόσμο από το γουργουρητό λόγω πείνας.

ΔΕΝ ήταν που δεν είχε να πληρώσει το φαΐ και το νερό, ήταν που δεν καταλάβαινε η δύσμοιρη ότι μπορούσε να τα αγοράσει, μιας και η γλυκύτατη αεροσυνοδός απαντούσε με το πιο πλατύ της χαμόγελο στα παράπονα που της έκανε στα σπαστά – ομολογουμένως σε υπέρτατο βαθμό – αγγλικά της.

Την άκουγε τάχα μου με… «προσοχή» και, αφού την χτυπούσε παρηγορητικά στον ώμο, προχωρούσε στον επόμενο επιβάτη.

ΠΑΝΤΩΣ, η κυρά Σταυρούλα (η πεθερά μου) είχε να λέει για το «πόσο καλή» ήταν αυτή η κοπέλα. «Το μόνο που δεν μίλαγε αγγλικά, βρε παιδί μου, ποιος ξέρει από ποια χώρα να ήταν», αναρωτιόταν για μέρες μετά τον ερχομό της και τα παλιόπαιδά μου σκάγανε στα γέλια κάθε φορά που το άκουγαν.

ΤΩΡΑ κάποιοι θα μου πουν, «βρε και με τα πόδια πάμε πίσω, φτάνει που μας ανοίξανε τα σύνορα» και θα το σεβαστώ και θα σωπάσω.

Αλλά πώς να σωπάσω, συμπάροικοί μου, με όλα τούτα που διαβάζω καθημερινά στον «Νέο Κόσμο» και ακούω στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις;

ΜΗΤΕΡΕΣ σκοτώνουν τα παιδιά τους, παιδιά σκοτώνουν τους γονείς τους, νέοι σκοτώνουν νέους, νέοι σκοτώνουν γέρους, άνδρες βιάζουν ή/και σκοτώνουν γυναίκες, γυναίκες σκοτώνουν τους άνδρες τους… Να πω κι άλλα; Πού έχουμε φτάσει; Πού είναι ο πάτος στο βαρέλι της κοινωνίας μας; Τρομάζω, συμπάροικοί μου, σαν συλλογιστώ πως έτσι θα είναι πλέον η καθημερινότητά μας…

ΕΤΟΥΤΟ είναι χειρότερο από την πανδημία του κορονοϊού. Γιατί για δαύτην βρήκανε το εμβόλιο και υπάρχει πια ελπίδα, αλλά για την πανδημία που θερίζει τις ψυχές των ανθρώπων ποιος και πότε θα βρει το φάρμακο;

Μ.Κ.

ΚΑΤΑΡΤΙΣΘΗΚΕ σε σώμα το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, εννέα μέρες μετά τις πρόσφατες εκλογές. Η νέα Εκτελεστική έχει πολλά νέα πρόσωπα στη σύνθεσή της, μιας και εννέα μέλη του παλαιού ΔΣ είτε αποχώρησαν είτε δεν έθεσαν υποψηφιότητα είτε δεν εκλέχθηκαν.

ΟΠΟΤΕ, να ευχηθούμε σιδεροκέφαλο το νέο διοικητικό σώμα του Οργανισμού και τώρα… δουλειά και πάλι… δουλειά… Και, προπάντον, σε διαβούλευση με τα μέλη και την ευρύτερη παροικία, για να δούμε κάπως καλύτερες μέρες.

ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ κατέβηκαν για πρώτη φορά στην τελευταία σχεδόν δεκαετία νοσηλευτές και μαίες δημόσιων νοσοκομείων της Νέας Νότιας Ουαλίας, εξαιτίας των αρκετά αντίξοων συνθηκών στις οποίες εργάζονται εν μέσω της πανδημίας.

ΑΛΛΑ και εξαιτίας της αδιαφορίας και της απαξίωσης, στην ουσία, που υφίστανται από την πλευρά της πολιτειακής κυβέρνησης Perrottet. Οι νοσηλευτές και οι μαίες εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους προς την πολιτειακή κυβέρνηση επειδή δεν εφαρμόζει τις ελάχιστες αναλογίες νοσηλευτών προς ασθενείς.

ΚΥΡΙΑ αιτήματά τους αυξήσεις μισθών πάνω από το ανώτατο όριο του 2,5% που έχει θέσει η κυβέρνηση, σε αναγνώριση του φόρτου εργασίας τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας -τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι η ολοένα αυξανόμενη και πιο σύνθετη εργασία- και καλύτερες συνθήκες εργασίας.

ΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ και οι μαίες είναι έτσι στην πρωτοπορία των αγώνων για μια πιο ορθολογική και πιο δίκαιη αντιμετώπιση των προβλημάτων που συσσωρεύονται στο χώρο της υγείας εξαιτίας της πανδημίας.

ΚΑΙ μόνο γι’ αυτό πρέπει να τύχουν της άμεσης αλληλεγγύης και υποστήριξης από άλλους κλάδους αλλά και από όλους εμάς ως πρώην ή πιθανούς μελλοντικούς ασθενείς, ώστε να αποκρουστεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική της κάθε κυβέρνησης.

ΚΑΙ, βέβαια, ο αγώνας των εργαζόμενων στο χώρο της υγείας δεν πρέπει να συγχέεται με τις επονομαζόμενες, κατ’ ευφημισμόν «πορείες ελευθερίας» που μεταφέρθηκαν τώρα από τη Μελβουρνη και αλλού στο κτίριο του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου στην Καμπέρα.

ΑΥΤΟ έκανε ελληνόγλωσσο ραδιοφωνικό πρόγραμμα, προχθές, που στην είδηση για την απεργία των νοσηλευτών «έχωσε» και τη… σπόντα ότι συνελήφθη διαδηλωτής μπροστά στο Κοινοβούλιο με όπλα και άλλα!…

ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, άλλο οι νοσηλευτές και οι μαίες που αγωνίζονται για μια εργασιακή και κοινωνική αξιοπρέπεια και για τα αυτονόητα και άλλο μερικοί τρελαμένοι νεοφασίστες, νεοναζιστές και χριστιανοί Ταλιμπάν που δεν αγωνίζονται για τίποτα. Ή, μάλλον, αγωνίζονται για την επανεκλογή ρατσιστών και ανοιχτά ακροδεξιών πολιτικών του τύπου Palmer και Kelly…

Δ.Τ.