ΣΑΣ ΕΛΛΕΙΨΑ; Εσείς να δείτε πόσο μου λείψατε! Η απουσία μου οφείλεται σε ένα ταξίδι-αστραπή στην Ελλάδα. Επέστρεψα λοιπόν και έπεσε πάνω στις εκδηλώσεις για την Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας!

ΤΙ ΗΤΑΝ κι αυτό πάλι στην παροικία μας; Τόσες πολλές εκδηλώσεις για την Γυναίκα δεν έχουν ξαναγίνει… Αν μάλιστα τα λόγια συνοδεύονταν και από έργα, τι καλά που θα ήταν.

Εγώ, πάντως, στις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στον «Νέο Κόσμο» είδα τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα. Την «ανώνυμη» Ελληνίδα μετανάστρια δεν την είδα.

Προφανώς εκείνη είχε άλλες έννοιες: Τα παιδιά της, την οικογένειά της, τον επιούσιο…

ΕΝΑ πουλάκι μου είπε ότι τοίχος ελληνικής εκκλησίας της Μελβούρνης παρουσίασε ρωγμή με αποτέλεσμα ο ναός να θεωρηθεί «επικίνδυνος» και έτσι έκλεισε προσωρινά. Η λειτουργία γίνεται σε διπλανό χώρο. Αναμένεται ενημέρωση από την Αρχιεπισκοπή.

Ο ΑΛΚΗΣ Μωρέλλας έκανε γνωστό ότι η Αρχιεπισκοπή τον απειλεί με μηνύσεις για διάφορα δημοσιεύματά του, τα οποία θεωρεί δυσφημιστικά. Μάλιστα, κατά τον ίδιο, τον κάλεσε να «κατεβάσει» τα δημοσιεύματα αυτά και να ζητήσει συγγνώμη. Ο ίδιος λέει ότι αρνείται και δεν αποκλείεται η υπόθεση να φτάσει στη δικαιοσύνη. Θα έχει ενδιαφέρον…

ΤΙ έγινε, τελικά, μ’ εκείνα τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν πριν λίγα χρόνια στη Ν. Αυστραλία για να σταλούν στους πυρόπληκτους της Ελλάδας; Στάλθηκαν; Και αν ναι, πού; Καλό είναι να μας ενημερώσουν οι αρμόδιοι.

ΑΠΟΡΙΑ αναγνώστριας: Γιατί τελευταία γίνονται συναυλίες Ελλήνων καλλιτεχνών σε κλειστούς χώρους και δεν γίνονται παρελάσεις για την εθνική μας επέτειο, αλλά και φεστιβάλ, λόγω… Covid; Δηλαδή, όποιος πληρώνει εισιτήριο και πάει σε κλειστό χώρο δεν κινδυνεύει, αλλά κινδυνεύει αν πάει σε δωρεάν υπαίθρια συναυλία;

ΜΑΣ γράφει ο Μπάμπης Σταυρόπουλος από την Ελλάδα: Το ακόλουθο άρθρο του Ευελπίδη Οικονομάκη είναι αφιερωμένο σε όσους «τσιμεντόλιθους» της δογματικής Αριστεράς έχουν απομείνει. «Πρέπει να απαντάμε σε αυτούς που περιμένουν ευκαιρίες να επαναφέρουν τον εφιάλτη του Στάλιν…»

«Η ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ χρησιμοποίησε τα μαθήματα του πολέμου του Βιετνάμ για να ξεγελάσει τη Σοβιετική Ενωση, ώστε να μπει στο Αφγανιστάν και εκεί να βαλτώσει. Τώρα το ΝΑΤΟ κατάφερε να παρασύρει τον Βλαντίμιρ Πούτιν στην Ουκρανία.

Το κατάφεραν αυτό επεκτεινόμενοι συνεχώς προς τα ανατολικά, προσποιούμενοι ότι ήθελαν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, ενώ δεν την ήθελαν.

Οταν η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα το 1991, ο στόχος του δυτικού κατεστημένου ήταν να καταστήσει τη Ρωσία όσο πιο αδύναμη και εξαρτημένη γίνεται.

Αντιθέτως, το «άγιο δισκοπότηρο» για τον Πούτιν εδώ και καιρό είναι να διαλύσει το ΝΑΤΟ και να χαρακτηριστεί εθνικός ήρωας, ένας σύγχρονος Αλέξανδρος Νιέφσκι, Μέγας Πέτρος και Στάλιν που προστατεύει τον ρωσικό λαό από ξένους εχθρούς.

Το πρωί της εισβολής ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία πολεμάει «τοξικομανείς και νεοναζί». Ισως ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι έχει καπνίσει μαριχουάνα, αλλά ως Εβραίος σίγουρα δεν είναι νεοναζί. Η χαλαρή χρήση επιθέτων από τον Πούτιν θυμίζει Στάλιν. Στον «Μεγάλο Τρόμο» της δεκαετίας του ’30 χιλιάδες άνθρωποι στάλθηκαν σε πρόωρο τάφο ως «κατάσκοποι του Χίτλερ» – όταν αρκετοί ήταν Εβραίοι.

Ειρωνικά -και αποκαλυπτικά- πριν από εφτά μήνες, τον Ιούλιο του 2021, η κυβέρνηση του Πούτιν ψήφισε νομοθεσία που καθιστά έγκλημα την εξίσωση του Ιωσήφ Στάλιν και του Αδόλφου Χίτλερ.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς διακυβέρνησής του ο Πούτιν αναζωπύρωσε τον ρωσικό σοβινισμό και έναν ιδιότυπο αυτοκρατορικό ρεβανσισμό. Μετέτρεψε τη νίκη του Στάλιν σε ιδεολογικό υπόβαθρο του αυταρχικού κράτους του, ενώ ο σοβιετικός λαός νίκησε τους ναζί και όχι ο Στάλιν.

Ο πραγματικός ρόλος του Στάλιν στον πόλεμο είναι πολύ λιγότερο ηρωικός εάν αναλογιστούμε τη δολοφονία των κορυφαίων στρατιωτικών εγκεφάλων της Σοβιετικής Ενωσης το 1938, τη μυωπία του για τα σχέδια του Χίτλερ και άλλα εγκληματικά λάθη.

Συνειδητά ή όχι, το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί τον Χίτλερ για να «ασπρίσει» τον Στάλιν. Οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς. Ρωτήστε τον μέσο Ρώσο έφηβο τι γνωρίζει για την επανάσταση του 1917 και θα σηκώσει τους ώμους του. Σαν παπαγάλος όμως θα επαναλαμβάνει ότι ο Στάλιν, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, έσωσε τον πλανήτη από τον φασισμό στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ολα αυτά τα χρόνια ρατσιστικές, ακροδεξιές και νεοναζιστικές οργανώσεις ανά την υφήλιο έχουν ειδωλοποιήσει τον Πούτιν ως Μέγα Ξανθό Ηγέτη. Τώρα ο άρχοντας του Κρεμλίνου λέει ότι θέλει την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.

Εάν αυτό ισχύει, τότε γιατί ένας από τους γκουρού του Πούτιν είναι ο «εθνικομπολσεβίκος» Αλεξάντερ Ντούγκιν; Γιατί χρησιμοποίησε Τσετσένους ισλαμοφασίστες στον πόλεμό του εναντίον της Ουκρανίας;

Για να μην αναφέρουμε την ανάπτυξη της ελίτ ομάδας Βάγκνερ, που ονομάστηκε έτσι επειδή ο νεοναζί ιδρυτής της, Ντμίτρι Ούτκιν, υιοθετεί την αισθητική του Τρίτου Ράιχ. Σαφώς δεν χρειάζεται να είναι κανείς σοσιαλιστής (ή ακόμα και μετρίως καλός άνθρωπος) για να είναι αντιφασίστας. Το να είσαι ενάντια στο κακό δεν σε κάνει καλό.

Αποδεικνύεται ότι δεν είναι μόνο ο πατριωτισμός που μπορεί να χρησιμεύσει ως το τελευταίο καταφύγιο ενός απατεώνα. Ο αντιφασισμός λειτουργεί εξίσου καλά.

Η κλεπτοκρατία του Πούτιν θεμελιώθηκε στη συνεργασία μεταξύ της μαφίας και των υπηρεσιών ασφαλείας.

Η «σιωπηρή συμφωνία» του Πούτιν με τον ρωσικό λαό βασίστηκε στην πεποίθησή του ότι ένα φτωχό αγόρι από μια φτωχή οικογένεια που περιβάλλεται από δισεκατομμυριούχους θα παρείχε στον λαό ευκαιρίες για οικονομική ανάπτυξη και εκείνος σε αντάλλαγμα θα του επέτρεπε να διαβρώσει τα δικαιώματά του.

Για πρώτη φορά στα 22 χρόνια διακυβέρνησής του ο Πούτιν είναι πραγματικά ευάλωτος στο εσωτερικό της χώρας του. Τα πράγματα δεν προοιωνίζονται καλά για τον αυτοκράτορα στο φθινόπωρο της βασιλείας του.

Μέχρι στιγμής στη Ρωσία οι διαμαρτυρίες κατά του πολέμου γίνονται από φιλελεύθερα άτομα με πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Θαρραλέοι και καλοπροαίρετοι αμφισβητίες του καθεστώτος συλλαμβάνονται αμέσως. Πιο ανησυχητικό για το Κρεμλίνο είναι το γεγονός ότι ορισμένοι ολιγάρχες έχουν εκφραστεί δημοσίως κατά του πολέμου. Ποιος ήταν αυτός που είπε ότι οι επαναστάσεις ξεκινούν πάντα από την κορυφή;

Ο Πούτιν και οι δισεκατομμυριούχοι φίλοι του έχουν δείξει ότι μπορούν να ποδοπατήσουν την «κατώτερη αστική τάξη» ατιμώρητα. Ωστόσο θα είναι πολύ πιο δύσκολο να το κάνουν στους εργαζομένους, ειδικά σε αυτούς που απασχολούνται στον μεγάλο δημόσιο τομέα της χώρας.

Ολο και περισσότεροι Ρώσοι συνειδητοποιούν ότι το γκρίζο ποντίκι της KGB που έγινε αυτοκράτορας είναι γυμνός – αυτή τη φορά από τη μέση και κάτω. Εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία διαρκέσει ή επεκταθεί αλλού, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι ο ρωσικός λαός -όπως έκανε το 1917- δεν θα υιοθετήσει μια ηττοπαθή στάση ελπίζοντας στην ήττα της χώρας του και την ανατροπή του Πούτιν;»

*Ο καθηγητής Ρωσικής Ιστορίας, PhD Columbia University».

Τ.Τ.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, καλοί μου συμπάροικοι, ζούμε τις τελευταίες εβδομάδες το δράμα των αδελφών Ουκρανών.

Γίναμε μάρτυρες, της ωμής παραβίασης της ελευθερίας ενός λαού από τον Πουτιν που μόνο η διατήρηση και η επέκταση της εξουσίας του τον ενδιαφέρει. Μη πω, σύμφωνα με αναλυτές, ότι στα σχέδιά του είναι η συμμαχία με την Κίνα, ώστε μαζί να περιορίσουν τη Δύση και να επεκτείνουν τις βλέψεις τους στην Ανατολή.

ΑΛΗΘΕΙΑ! Πώς είναι δυνατόν να λέει ότι αγαπά την Ουκρανία, όταν οι σκληρές και απάνθρωπες εικόνες στους τηλεοπτικούς μας δέκτες και τα ρεπορτάζ που τις συνοδεύουν, σπέρνουν το φόβο και την αβεβαιότητα στον τρομαγμένο ουκρανικό λαό;

Κλείνω τα μάτια και κρατώ μια εικόνα ενός κατεστραμμένου κτιρίου από τους ανελέητους βομβαρδισμούς. Παντού συντρίμμια και ερείπια από τις «πολεμικές επιχειρήσεις». Ναι, έτσι τις λέει ο Πούτιν. Ούτε κουβέντα για πόλεμο και εισβολή.

ΚΙ ΕΝΩ οι αεροπορικές επιδρομές συνεχίζονται και οι βομβαρδισμοί αφανίζουν πόλεις και χωριά, ξεχωρίζω έναν πατέρα που μοιρολογεί το παλικάρι του, το μοιρολόι του κάθε γονιού για το αδικοχαμένο στο πόλεμο παιδί του, την ανήμπορη γιαγιά να προσπαθεί να περπατήσει για να πάει πού (;), τα παιδιά να κλαίνε και τα γυναικόπαιδα με τα σακίδια στον ώμο, να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Ένα πλήθος κοντά στα 2 εκατομμύρια! Και όποιος προλάβει μια θέση, κρύβεται στο καταφύγιο. Τί άλλο να περιμένουν;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι κυρώσεις και οι προειδοποιητικοί αποκλεισμοί της διεθνούς κοινότητας, δεν φρενάρουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Πούτιν. Και παρ’ ότι η χώρα του αποκόπηκε από τα κεφάλαια των διεθνών αγορών, το ρούβλι καταρρέει και το τραπεζικό σύστημα είναι στα πρόθυρα οικονομικής κρίσης, συνεχίζει τη ρητορική του.

Συχνά-πυκνά τον βλέπουμε στρογγυλοκαθισμένο στο μεγάλο πολιτικό του γραφείο, να δίνει οδηγίες. Επιδεικνύει μια ανυποχώρητη στάση μπροστά στην ραγδαία αυξανόμενη απομόνωση της Ρωσίας, διατάσσει εν μέσω πολέμου εκεχειρίες και προτείνει συναντήσεις. Μα, εκεχειρία δεν γίνεται όταν καταστρέφεις από στεριά και αέρα μια γη που δεν σου ανήκει.

ΜΑΚΑΒΡΙΟ. Εικόνες δείχνουν ρωσικά στρατεύματα, να έχουν φέρει και κινητά κρεματόρια για να… Θόλωσε το μυαλό μου. Θυμήθηκα τους ομαδικούς τάφους του 1974 στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κύπρο, όταν μετά τις μάχες, έθαβαν καταμεσής του καλοκαιριού πρόχειρα, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, θύματα της τουρκικής εισβολής.

Μέχρι σήμερα, ειδική Επιτροπή, αποτελούμενη από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους εμπειρογνώμονες, εργάζεται για τον εντοπισμό και την ταυτοποίηση των οστών μέσω της μεθόδου DNA, αυτών που είναι στους καταλόγους των αγνοουμένων.

ΚΑΝΟΝΤΑΣ έναν παραλληλισμό με τα γεγονότα στην Ουκρανία, ο συμπατριώτης μου, Ανδρέας Μπότσαρης, από την Αδελαΐδα, που έζησε την λαίλαπα της πρώτης εισβολής του «Αττίλα» στην Κύπρο, τα ξημερώματα της 20ής του Ιούλη, και της δεύτερης 14 με 15 Αυγούστου («Ν.Κ.», 5/3/2022) γράφει: «Με την ψυχή μας στη χούφτα, περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή το θάνατο. Αστροπελέκι και φωτιά που κατάκαψε την Κυπριακή γη.

Κεραυνός και καυτό σίδερο που κατακρεούργησε το όμορφο κορμί της Κυπρίας Αφροδίτης…».

ΕΝΩΝΩ το παράπονό μου με αυτό των συμπατριωτών μου. Πού ήταν τότε η διεθνής κοινότητα; Πού ήταν οι Εγγυήτριες Δυνάμεις; Ποια θέση πήρε η Αμερική; Μείναμε στις συνομιλίες και στις διαβουλεύσεις και χαθήκαμε στο χρόνο. Μα για τον ίδιο άμαχο πληθυσμό μιλούσαμε και τότε. Για τους ίδιους πρόσφυγες, για την πατρώα γη μας, για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την καταστροφή μέρους της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ, σχεδόν 50 χρόνια μετά, ο κατακτητής, αφού έχει προβεί και στην προκλητική αλλαγή των τοπωνυμίων του βόρειου τμήματος της μεγαλονήσου, ζητά τα περίκλειστα Βαρώσια για να μπορεί να διαφεντεύει στο λιμάνι της Αμμοχώστου. Αδέλφια, τέρμα στις συνομιλίες. Ζητούμε την έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης και την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία. Ήμουν νια και γέρασα… Δεν αντέχω άλλο στο ίδιο έργο θεατής.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ, που την περασμένη Τρίτη είχαμε την τιμητική μας. Ποιος στη χάρη μας. Ολόκληρη μέρα αφιερωμένη σε εμάς!

Άλλαξε όμως κάτι; Οι περισσότερες απαντούν ότι «έχουν γίνει κάποια βήματα» αλλά ο δρόμος είναι μακρύς. Συμφωνώ. Σας χαιρετώ λοιπόν με το χέρι στην καρδιά και θαυμάζω αυτές, που ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη, το γέλιο και το δάκρυ, βρίσκουν τη δύναμη και προχωρούν!

ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!

Κ.Γ.