“Η ΕΛΠΙΔΑ πεθαίνει τελευταία…”

Με “σημαία” τη γνωστή αυτή ρήση, θα συνεχίσει η Αυστραλία την προσπάθειά της για πρόκριση στην τελική φάση του Μουντιάλ του Κατάρ ’22, με στόχο να ολοκληρώσει το “μισό” εισιτήριο.

Θα επαναλάβω, για όσους δεν το γνωρίζουν, ότι η Ασιατική Ποδοσφαιρική Συνομοσπονδία, δικαιούται “4 1/2” εισιτήρια στην τελική φάση Μουντιάλ. Τι σημαίνει το “1/2”;

– Προκρίνονται απευθείας οι δύο πρώτες ομάδες των δύο προκριματικών Ομίλων. Τέσσερις στο σύνολο (Σαουδική Αραβία, Ιαπωνία, Ιράν και Νότια Κορέα)

– Οι δύο τρίτες στις βαθμολογίες των δύο Ομίλων, ομάδες, θα δώσουν αγώνες μπαράζ μεταξύ τους, με τη νικήτρια ομάδα… (όχι, δεν πάει στο Μουντιάλ).

– Πάει στη Λατινική Αμερική, όπου σε εκτός/εντός, αγώνες, θα αντιμετωπίσει την 5η ομάδα των προκριματικών αγώνων της Νότιας Αμερικής. Η νικήτρια των αγώνων αυτών θα έχει καταφέρει να “ενώσει” τα δύο “1/2” Ασίας και Λατινικής Αμερικής και με ολοκληρωμένο εισιτήριο, να ταξιδεύσει στο Κατάρ ’22, τον προσεχή Νοέμβριο για το πρώτο, στην ιστορία του θεσμού, “χειμερινό” Μουντιάλ.

ΣΤΟ μεταξύ, στο τελευταίο της προκριματικό παιχνίδι στο πλαίσιο των Ομίλων, η Αυστραλία ηττήθηκε χθες στην Jeddah, από τη Σαουδική Αραβία με 1-0, με το παιχνίδι αυτό να ολοκληρώνει και τη φάση του Ομίλου μας.

Στη συνέχεια, η Αυστραλία, από την 3η -και επίσημα- θέση της βαθμολογίας, θα αντιμετωπίσει την εθνική των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), την 3η ομάδα το 2ου Ασιατικού Ομίλου, με τη διεξαγωγή του πρώτου παιχνιδιού να είναι προγραμματισμένη για τις 7 Ιουνίου, εκτός έδρας.

Η νικήτρια ομάδα των δύο αγώνων, εντός και εκτός μεταξύ Αυστραλίας και ΗΑΕ θα ταξιδέψει στη Λατινική Αμερική όπου θα αντιμετωπίσει την 5η ομάδα της βαθμολογίας του νοτιοαμερικανικού προκριματικού Ομίλου που αυτή τη στιγμή είναι το Περού.

Όμως, με τα προκριματικά να ολοκληρώνονται εντός των ημερών, ελπίδες για την πλεονεκτική 5η θέση είχαν τόσο η Κολομβία όσο και η Χιλή…

Το είπαμε και το ξαναλέμε: Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ…

ΑΝ θυμάστε, το ίδιο ταξίδι το έχουμε ξανακάνει, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Ατυχήσαμε, βέβαια, τότε, γιατί αντίπαλός μας ήταν η Αργεντινή…

Και είχε στην ενδεκάδα της τον Ντιέγκο Μαραντόνα!

ΑΥΤΑ…

ΑΝ τώρα αναρωτιέστε γιατί ηττήθηκαν οι SOCCEROOS με 0-2 στο Σίδνεϊ από την Ιαπωνία, η απάντηση είναι ότι “τις περισσότερες φορές στο ποδόσφαιρο γίνεται αυτό που πρέπει να γίνει, για να δικαιωθεί ο κανόνας που θέλει την καλύτερη ομάδα να κερδίζει”.

– Όταν οι τηλεοπτικοί ρεπόρτερ που καλύπτουν το εθνικό λιγκ και τα παιχνίδια της Εθνικής, βλέπουν μόνον σούπερ σταρ, “σούπερ Μάκα” και “πω, πω, πόσο ταλέντο έχει αυτή η ομάδα”…

– Εμείς εδώ ήμασταν και είμαστε από τους λίγους που “φώναζαν και φωνάζουν” ότι το αυστραλιανό ποδόσφαιρο, βρίσκεται σε “τέλμα” που δεν οδηγεί πουθενά, γιατί κανείς δεν κάνει κάτι για βελτίωση. Ίσως γιατί δεν ξέρει, ίσως γιατί δεν θέλει.

ΑΠΟ πού ν’ αρχίσει κανείς με τα ποδοσφαιρικά μας προβλήματα;

– Η Εθνική έπρεπε από καιρό να έχει έναν ξένο προπονητή, με μεγάλο χρονικά συμβόλαιο, που θα ξανάχτιζε εκ βάθρων το ποδοσφαιρικό μας οικοδόμημα.

Επιμένω σε αυτό, γιατί θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να έχεις ως προπονητή των Εθνικών σου ομάδων, έναn βετεράνο καλό ποδοσφαιριστή, μόνο και μόνο, επειδή είναι “Αυστραλός” και καλά δικτυωμένος στους κύκλους των αποφάσεων. Κύκλους που στο πσρελθόν εμπιστεύονταν την Εθνική σε τεχνικούς που… προπονούσαν την ομάδα… “εξ αποστάσεως”.

– Οι ποδοσφαιριστές μας τώρα. Ένα χάος μετριότητας. Κάποιοι αγωνίζονται (αν αγωνίζονται) σε ομάδες του Εθνικού μας λιγκ, άλλοι σε ομάδες του εξωτερικού, χωρίς πολλές ελπίδες βελτίωσης.

– Δεν ξέρω ποιος. Η κυβέρνηση μήπως, χωρίς να αντιδρά κανείς, έ κ λ ε ι σ ε πριν καιρό, το Αυστραλιανό Ινστιτούτο των Σπορ, στην Καμπέρα. Ινστιτούτο από το οποίο αποφοίτησαν με άριστα παικταράδες που αγωνίστηκαν σε ομάδες του πρωταθλήματός μας, πριν κάνουν καριέρα στο εξωτερικό.

– Ο σημερινός πρόεδρος της Football Australia, Χρήστος Νίκου, είναι -ίσως- ο μοναδικός που προέρχεται από τον χώρο του ποδοσφαίρου και προσπαθεί να βάλει μια τάξη στο ποδοσφαιρικό μας αλαλούμ.

Το έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι είναι επιεικώς απαράδεκτο άτομα που προέρχονται από άλλα, αντίπαλα και εχθρικά σπορ, να έχουν ηγετικές θέσεις και να διευθύνουν ευαίσθητους τομείς της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, αλλά και ομάδων του Λιγκ, με απολαβές…-πρόκληση.

Και το πιο, τραγικά, αστείο; Δεν έχουν ιδέα από το Real Football. Τον βασιλιά των ΣΠΟΡ, το ποδόσφαιρο.

– Γνωστή η ιστορία με CEO ομάδας του εθνικού Λιγκ, που στις αρχές της θητείας του, άκουσε να συζητούν για το σύστημα 4-4-2, που θα αγωνιζόταν η ομάδα του, και βρήκε το θάρρος να ρωτήσει: “Με δέκα παίκτες θα παίξουμε σήμερα;”. Θα υπολόγισε… 4+4+2=10, οπότε λογική (;) και η απορία του! Το σύστημα του Τζον Βαν’τ Σιπ, αν θυμάμαι καλά, έφταιγε…

– Νομίζω, σας έχω ξαναπεί και για τον άλλο CEO -της Ομοσπονδίας αυτός- που ρωτούσε να μάθει τι είναι οφσάιντ…

Αν ρωτούσε εμένα θα του εξηγούσα ότι “οφσάιντ είναι ο παίκτης σε θέση που σύμφωνα με τους κανονισμούς, απαγορεύεται”
Όπως, για παράδειγμα, ο ίδιος. Σε καταφανέστατη θέση οφσάιντ, με ετήσιες αποδοχές που πλησίαζαν το $1 εκατομμύριο! ‘Ενας άλλος CEO, εντελώς άσχετος, το είχε ξεπεράσει το $1 εκατομμύριο, αλλά είχε προσόντα (;). Ήταν κολλητός με τον γιο δισεκατομμυριούχου των ΜΜΕ.

Ιστορίες τρέλας, έτσι;

ΠΑΨΤΕ να θρηνείτε για την ήττα από την Ιαπωνία. Μια ήττα που ήταν ολοφάνερο ότι ερχόταν…

Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι Ιάπωνες έχουν πρόγραμμα και ξέρουν τι θέλουν. Γι’ αυτό και φρόντισαν να έχουν στο πρωτάθλημά τους τον κορυφαίο τεχνικό της Αυστραλίας, Άγγελο Ποστέκογλου, όταν οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο παράγοντες, επί εποχής του σούπερ άσχετου, Ντέιβιντ Γκάλοπ, αποφάσισαν να τον αφήσουν να φύγει από την Εθνική των SOCCEROOS.

– Ιστορίες για αγρίους, στη “ζούγκλα” του αυστραλιανού ποδοσφαίρου….

– STAY SAFE