Πρόσφατα ο σύζυγός μου και εγώ βρεθήκαμε στο φιλόξενο χώρο του Μαντουρίδιου Θεάτρου που θεωρούμε αγαπητό, λόγω της μακροχρόνιας επικοινωνίας μας με αγαπητά πρόσωπα, όπως είναι η Ευανθία Τσαβάλα, ο Σταύρος Οικονομίδης… και, φυσικά, όλοι οι παλαιοί και οι νεότεροι ηθοποιοί που εκπλήσσουν με το ταλέντο τους και με το κέφι τους, ερμηνεύοντας τα θεατρικά έργα στην ελληνική γλώσσα κυρίως, αλλά και στην αγγλική…
Και, βέβαια, αναρτώνται καταλλήλως ερμηνείες και στις δύο γλώσσες εκεί όπου είναι απαραίτητο. Βλέπετε, κάποιοι από τους θεατές χρειάζονται ετούτη την μετάφραση από την αγγλική στην ελληνική και αντιθέτως!
Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο συγκίνησε όλους, τους μεγάλους γιατί έζησαν τις καταστάσεις που περιγράφει ο αείμνηστος Θεόδωρος Πατρικαρέας, που υπήρξε ο ίδιος μετανάστης και είχε επισκεφθεί την απόμακρη Αυστραλία μερικές φορές και μετά από την επιστροφή του στην Ελλάδα…
Το 1997 είχα επιλέξει για τη Διατριβή μου του ΜΑΣΤΕΡ στο Πανεπιστήμιο Σίδνεϊ, τη σχετική έρευνα για την επίδοση των Ελλήνων στο Θέατρο και το ρόλο της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Σίδνεϊ και Νέας Νότιας Ουαλίας σε σχέση με αυτό.
Είχα την τύχη να έχει ένα εξάμηνο διακοπές ο σύζυγός μου, Γιώργος Έλλης, από την εργασία του και αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον χρόνο του για να βοηθήσει την Ελληνική Κοινότητα σε σχέση με το Θέατρο και σε συνεργασία με τον Δρ. Alfred Vincent (για την μουσική), που ήταν επίσης ο επόπτης μου για την Διατριβή μου του ΜΑΣΤΕΡ!
Είχα, λοιπόν, την τύχη με τη βοήθεια του συζύγου μου, να μιλήσω με τον Θ. Πατρικαρέα (στις 28/8/1997 ) που επισκεπτόταν το Σίδνεϊ. Εζησε στην Αυστραλία κατά την διάρκεια των ετών 1958-1973. Επέστρεψε ύστερα στην Ελλάδα όπου και έμενε μόνιμα πλέον.
Ως ήταν φυσικό, κουβεντιάσαμε πολύ για το Θέατρο και για το πρώτο του θεατρικό έργο «Πέτα τη φισαρμόνικα Πεπίνο», που το ανέβασε στο Σίδνεϊ με τον Χ. Μαντουρίδη επιτυχώς και που «εξακολουθεί», όπως είχε πει, να παίζεται για τριάντα χρόνια σε πολλές χώρες, όπως στη Ν. Αφρική, στη Γερμανία, στην Αμερική και αλλού, προφανώς στις μακρυνές χώρες όπου κατέφυγαν πολλοί Έλληνες, κυρίως ύστερα από την περίοδο που ακολούθησε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο!
Έχοντας πει αυτά, θεωρώ ότι οφείλω να αναφερθώ τελικά στο ζητούμενο, που είναι η εξαιρετική απόδοση του συγκεκριμένου θεατρικού έργου, που οφείλεται, μεν, στον ταλαντούχο σκηνοθέτη του, Σταύρο Οικονομίδη, χωρίς, ωστόσο, να είναι δυνατόν να φτάσει στην ακεραιότητα του θεατρικού στο σανίδι, χωρίς τους λοιπούς παράγοντες, οι οποίοι με την επίμονη εργασία τους, φροντίδα, μεράκι και τα ξεχωριστά ταλέντα τους, δεν θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί αυτό το συνολικά εξαιρετικό αποτέλεσμα-θέαμα!
Όμως θα περάσω στην παράσταση την οποία απολαύσαμε ο σύζυγός μου κι εγώ και ως διαπιστώθηκε από τα χειροκροτήματα (στο τέλος της παράστασης), από όλους τους παρόντες προσκεκλημένους θεατές του!
Η ιστορία-θέμα του θεατρικού αφορά κυρίως την άφιξη μιας νέας (της Αντιγόνης), που έχει προσκληθεί από έναν, επίσης, νέο Έλληνα (τον Τέλη) που ζει στην Αυστραλία, για να την κάνει γυναίκα του!
Οι ηθοποιοί που ζωντανεύουν την ιστορία είναι ενδιαφέροντες, κυρίως ως προς τη διαφορετικότητά τους ως χαρακτήρες… Ο νέος και πολύ ενδιαφέρων τύπος, ο Ιταλός Πεπίνο (Λεωνίδας Έλληνας), ζει σε σπίτι του Έλληνα, Νικ (Γιάννης Νταβίσκας), όπου ενοικιάζονται δωμάτια. Η κουρασμένη και γεμάτη νοσταλγία για την Ελλάδα, σύζυγός του Νικ, Ελένη (Λιάννα Βερτζάγια) προσθέτει έντονη την νότα της απελπισίας.
Αντιθέτως, η νεαρή και ολοζώντανη υπηρεσία του σπιτιού, η Ελπίδα (Άννα Γιοβανάκη), που φροντίζει τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και φτιάχνει το πρωινό των ενοικιαστών, έχει κουραστεί με την άδοξη ρουτίνα της προσφοράς της, εφόσον πληρώνεται ανεπαρκώς!
Στο σύνολο των χαρακτήρων προστίθεται ο ψυχικά ταραγμένος Βασίλης (Μιχάλης Καζόνης), τον οποίο η Ελπίδα φαίνεται να συμπονά, χωρίς να μπορεί να προσφέρει κάτι αποτελεσματικά! Δεν απουσιάζει και ο ώριμος άντρας, ο Μανώλης, που χρειάζεται επιτέλους μία σύντροφο (Ντένης Μεσσάρης) και που στρέφεται τελικά στο πιο ακατάλληλο πρόσωπο την πολύ νεότερή του, νεοαφιχθείσα Αντιγόνη!
Ο Κεν (Ιάσονας Οικονομίδης), η Μαρτζ (Μαρία Χαραλάμπους), ο Johan (Levon Deushian) προσθέτουν στους προηγούμενους χαρακτήρες με τη συμπεριφορά τους, τη γεύση του αυστραλιανού περιβάλλοντος.
Όσον αφορά τη νεοαφιχθείσα μέλλουσα νύφη του Τέλλη (Hayden Tsavalas), η υπερήφανη προσκληθείσα Ελληνίδα, Αντιγόνη (Αθανασία Κώστα), που είναι και η αδικημένη αφιχθείσα από την Ελλάδα κοπελιά, αποδεικνύεται τελικά ότι δεν έχει την ανάγκη του Τέλη, που φέρεται με απαράδεκτη συμπεριφορά σε μία νέα, που είναι ίσως μεγαλύτερη από ό,τι περίμενε, καθώς βασίστηκε σε παλαιότερη φωτό της!
Η Αντιγόνη που εκπλήσσεται για τη φωτογραφία που είχε λάβει, αποδεικνύεται γενναία, υπερήφανη και αξιοπρεπής απέναντι στον άνθρωπο που πίστεψε ότι θα την καλοδεχόταν.
Η συμπεριφορά της προς το σύνολο των ενοικιαστών του Νικ, υπήρξε ανθρώπινα ελκυστική, καθώς η νέα δεν καταδεχόταν τίποτε περισσότερο από μία σωστή σχέση, με τους συγκατοίκους της, στο χώρο που βρέθηκε απρόοπτα, και έχοντας ταπεινωθεί από τα πυρά του εξοργισμένου Τέλλη!
Απέδειξε με την συμπεριφορά της ότι ήταν αρκετά καλλιεργημένη να μπορέσει να εγκατασταθεί στην χώρα όπου βρέθηκε και πολύ εκτεθειμένη. Απέφυγε τις όποιες προστριβές με τους ενδιαφερόμενους της κοινής κατοικίας του Νικ και τελικά υπήρξε η νικήτρια των ποικίλων εκδοχών!
Είναι βέβαιο ότι υπήρξαν παρόμοια δράματα, καθώς οι νεαροί Έλληνες ήθελαν Ελληνίδα σύζυγο, ενόσω βρίσκονταν στην άλλη άκρη της Υφηλίου! Μήτε ήταν όλοι τυχεροί να συναντήσουν τον άνθρωπό τους και να κινήσουν παρέα στην μακρινή ετούτη χώρα.
Και επίσης δεν ξεκινούσαν οι νέοι Ελληνοαυστραλοί, για διακοπές και τύχαινε να βρούνε το ταίρι τους… Θεωρώ ότι αυτό που συνέβαινε παλαιότερα, ήταν κάτι πολύ δύσκολο! Αλλά και σήμερα είναι όλα τα παρόμοια δύσκολα… Γι’ αυτό και πολλοί γάμοι αποτυγχάνουν! Οι Έλληνες μορφωμένοι ή μη, είναι μάλλον βέβαιαο ότι ενδιαφέρονται για το σωστό. Είναι δύσκολο να τα βρούνε με άλλες φυλές, αν και αρκετοί τα κατάφεραν να επιζήσουν και έτσι, κάποιοι ίσως και επιτυχώς!
Να σημειωθεί ότι το έργο ανεβαίνει στο The Greek Theatre-Mantouridion (Building 36, Addison Rd Community Centre, 142 Addison Rd. Marrickville, Σίδνεϊ).
*Η Δρ Πιπίνα Δ.Έλλη είναι συγγραφέας 53 βιβλίων (θέατρο, ποίηση, μυθιστόρημα, μελέτη, παιδικό μυθιστόρημα και παραμύθια…) Επιπλέον έχει γράψει Διατριβή (Μάστερ) για το Θέατρο υπό την Ελληνική Ορθοδοξη Κοινότητα και η Διδακτορική της Διατριβή αφορά τη θέση του Ν. Καζαντζάκη έναντι της Γυναίκας στα θεατρικά του έργα.