Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου παρακολούθησε στο Μητροπολιτικό Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» τον αγώνα δρόμου που διοργάνωσε η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Race for AutismGr».

Αμέσως μετά, η κυρία Σακελλαροπούλου υπογράμμισε την ανάγκη να υποστηρίξουμε κάθε προσπάθεια που μπορεί να βοηθήσει τα αυτιστικά άτομα να γίνουν πιο λειτουργικά. Όπως δήλωσε :«Σήμερα, παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης για τον αυτισμό, βρίσκομαι εδώ για να υπογραμμίσω την ανάγκη να στρέψουμε το βλέμμα σε μια πολύπλοκη διαταραχή. Να αναγνωρίσουμε τις ανάγκες των ανθρώπων αυτών, να συμπαρασταθούμε στις οικογένειες και τους φροντιστές τους, που βιώνουν μια δύσκολη καθημερινότητα. Και να υποστηρίξουμε κάθε προσπάθεια που μπορεί να βοηθήσει τα αυτιστικά άτομα να γίνουν πιο λειτουργικά. Θέλω να συγχαρώ τους διοργανωτές τόσο για τη σημερινή εκδήλωση, όσο και για τον αγώνα τους ενάντια στην άγνοια και την προκατάληψη».

Επιστημονικά ο αυτισμός είναι μία νευρολογική δυσλειτουργία… Δυστυχώς όμως είναι και μια ανθρώπινη συμπεριφορά, που απομονώνει οικογένειες, που προκαλεί σχόλια μνησικακίας.

Δεν είναι γιορτή, αλλά μέρα αφύπνισης

Αισιόδοξα μηνύματα δύναμης

2 Απριλίου, Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη αναπτυξιακή διαταραχή που τυπικά εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 χρόνων της ζωής. Το αποτέλεσμα μιας νευρολογικής δυσλειτουργίας που επιδρά στην λειτουργικότητα εγκεφάλου, ο αυτισμός και οι σχετιζόμενες συμπεριφορές υπολογίζεται ότι εμφανίζεται σε ποσοστό 1: 500 των ατόμων. Παρουσιάζεται σε ποσοστό 4/1 σε αγόρια από κορίτσια και δεν έχει επιλεκτικότητα σε φυλές, εθνικότητες και κοινωνικές ομάδες. Το οικογενειακό εισόδημα, ο τρόπος ζωής και το μορφωτικό επίπεδο δεν διαφοροποιούν την πιθανότητα της εμφάνισης του αυτισμού.

Η πρώιμη παρέμβαση πριν την ηλικία των 5 ετών μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες το παιδί που βρίσκεται στο φάσμα να έχει πολύ καλή εξέλιξη.

Οποιοδήποτε ανησυχητικό σημάδι, όπως η αποκλίνουσα συμπεριφορά, η έλλειψη βλεμματικής επαφής, ο διαφορετικός τρόπος που παίζουν με τα παιχνίδια τους, η μη εξερεύνηση του περιβάλλοντος είναι λόγοι να οδηγήσουν τον γονέα να λάβει τη γνώμη του ειδικού.

Οι γονείς συχνά «αρνούνται» να δουν τα σημάδια. Ομως χρειάζεται να βρίσκουν το θάρρος, γιατί η έγκαιρη διάγνωση μπορεί πραγματικά να βοηθήσει τόσο, ώστε το παιδί μεγαλώνοντας να ζήσει μια πολύ καλύτερη ζωή από ό,τι θα ζούσε δίχως θεραπεία. Μάλιστα, είναι πολλές οι περιπτώσεις που παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα, καταφέρνουν να ζήσουν μια εντελώς κανονική ζωή! Τι χρειάζεται λοιπόν; Ας είμαστε, «θαρραλέοι» και ας μη διστάζουμε να αναζητούμε τη συμβουλή των ειδικών.

Δύο νέοι άνθρωποι, με σταθερά επαγγέλματα, πολλές κοινωνικές επαφές, διάθεση για ζωή ξαφνικά κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη πρόκληση, μία κατάσταση για την οποία ήταν απροετοίμαστοι να την διαχειριστούν. Η γέννηση ενός αυτιστικού παιδιού τους φέρνει κοντά στη αδιέξοδο κι εκεί χρειάζεται η δύναμη ψυχής, το γέλιο, η αγάπη, το παιχνίδι και οι δραστηριότητες για να μη σου κλείσουν το δρόμο για τη διέξοδο στη ζωή. Δυστυχώς στην Ελλάδα του 2022 δεν είναι καθόλου εύκολο να μεγαλώνεις ένα παιδί με αυτισμό. Οι δομές ελάχιστες και πολλές φορές χάρη στις ηρωικές προσπάθειες των γονιών υπάρχουν γεννιούνται ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον!

Όσο μεγαλώνει το αυτιστικό παιδί μεγαλώνουν και τα προβλήματα! «Καθημερινά διδάσκεσαι, μαθαίνεις, προσαρμόζεις τη ζωή σου, προχωράς με το αυτιστικό παιδί σου. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Ένα είναι το φάρμακο: αγάπη και αποδοχή. Τίποτα άλλο. Κάθε μικρός άθλος του παιδιού σου είναι και μια τεράστια ανταπόδοση. Τη μια μέρα μπορεί να κερδίσεις αυτό και την επομένη να παρουσιάσει παλινδρόμηση. Αλλά και αυτό όσο και να σε απογοητεύει πρέπει να το δεχθείς, να το επεξεργαστείς και να προχωρήσεις» είναι το μήνυμα που περνούν γονείς, ήρωες έτοιμοι να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο για να δώσουν ένα χαμόγελο στο παιδί τους.

Τι σημαίνει αυτιστικό παιδί; «Όταν τον αφήνουμε στην ησυχία του, κλειδώνεται στον δικό του κόσμο! Όταν τον ενοχλούμε, έρχεται στον δικό μας κόσμο».

Πως να γράψεις και να σκεφτείς μία καλή ζωή και χαρούμενη για το παιδί σου όταν εσύ ο ίδιος δεν μπορείς καν να την δεις ή να περάσει έτσι από το μυαλό σου; Οι γονείς έχουν μεγάλη δυσκολία στο να δουν αλλιώς την ζωή, να έχουν ελπίδα και να δώσουν έμπνευση σε άλλους. Ο αυτισμός θέλει ειδικές συνθήκες και άλλου τύπου συμπεριφορά και διαχείριση.

Οι γονείς έχουν την δυσκολία στο να φτάσουν στο σημείο να δουν το μέλλον με αισιοδοξία. Όσο μεγαλώνει ένα παιδί με αυτισμό και τα χαρακτηριστικά του γίνονται πιο ξεκάθαρα οι γονείς έχουν ενστάσεις για το εάν μπορεί να ζήσει μόνος του, να παντρευτεί ή να δουλέψει χωρίς βοήθεια. Εάν δεν τα είχε όλα αυτά πως θα ήταν το μέλλον του;

Οι γονείς θα πρέπει να ξέρουν πως ακόμα και στα 21 του ένα παιδί με αυτισμό μπορεί να κάνει πράγματα που δεν θεωρούσαν πιθανά. Επίσης, η επιτυχία δεν μετριέται με τις επιδόσεις στο σχολείο ή την επαγγελματική αποκατάσταση. Μετριέται με τις μικρές ή τις μεγάλες απολαύσεις ή χαρές που θα έχει και πως θα τις βιώνει. Το μέλλον του μπορεί να είναι σαν τα πιο καλά κομμάτια της σημερινής του καθημερινότητας. Και να είναι όλα πιο όμορφα και πιο καλά…

Ο αυτισμός δεν θέλει φανφάρες, θέλει ουσία,πράξεις. Χρειάζονται λύσεις. Υπάρχουν άνθρωποι πίσω από τις κλειστές πόρτες με εφήβους και ενηλίκους αυτιστικούς που υποφέρουν. Η κούραση τους έχει λυγίσει, μιας και δίνουν κι αυτοί μάχη τόσα χρόνια με τον αυτισμό και χωρίς πόρους. Οι ζωές τους έχουν ιδρυματοποιηθεί.

Αλήθεια, σε ποιον άνθρωπο αξίζει να ζει σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης; Ο αυτισμός δε θέλει λόγια, θέλει έμπρακτη συμπαράσταση, γιατί πονάει, έχει μοναξιά. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας και στους ηλικιωμένους γονείς που πια δεν αντέχουν άλλο την ψυχολογική, αλλά και σωματική καταπόνηση.

Ναι, φοβίζει το βαθύ μαύρο του σκοταδιού. Υπάρχουν αυτιστικοί στο βαθύ σκοτάδι που χρειάζονται βοήθεια, εκείνοι και οι οικογένειες τους. Ας ρίξουμε το βλέμμα εκεί…

Η μέρα του αυτισμού δεν είναι γιορτή. Είναι μια μέρα αφύπνισης της κοινωνίας. Οι γονείς και τα παιδιά είναι ήρωες, μα πάνω απ΄ όλα θέλουν λύσεις, βοήθεια. Η κατανόηση και η υποστήριξη είναι ένα μεγάλο βήμα, ώστε τα αξημέρωτα βράδια αγωνίας και πόνου να γίνουν λιγότερα. Η δύναμη λιγοστεύει, γι αυτό και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε.