Η Ζαφειρώ Πάρνου ήταν το μόνο παιδί από το χωριό της στην Κοζάνη, που ολοκλήρωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο την περίοδο του εμφυλίου.
Και το κατάφερε, παρά το σοβαρό πρόβλημα στην όρασή της που προκλήθηκε από τύφο, όταν ήταν πέντε χρόνων, λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η 85χρονη σήμερα ομογενής από τη Μελβούρνη, όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά κυνήγησε με ζήλο τα όνειρά της.
Για δεκαετίες ήταν η δασκάλα των παροικιακών σχολείων στη Μελβούρνη, κάτι που δεν θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να κάνει στην Ελλάδα, όπου όπως λέει, της απαγόρευσαν να δώσει εισακτέες εξετάσεις λόγω του προβλήματος στην όρασή της, και γι’ αυτό ευγνωμονεί την Αυστραλία όπου ποτέ δεν τέθηκε ως θέμα.
«Αγαπούσα πολύ τα παιδιά» εξηγεί στον «Νέο Κόσμο». «Από μικρή τα μάζευα στην αυλή μας και έπαιζα μαζί τους. ‘Άντε’ μου έλεγε ο πατέρας μου, ‘δεν θα μεγαλώσεις εσύ; Όλο με τα παιδιά θα παίζεις;»
Η δίψα της να προοδεύσει στο σχολείο, σε μία εποχή που ο εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα μαινόταν, θα την οδηγήσει σε μία από τις Παιδουπόλεις, ακολουθώντας τον αδελφό της, που ήθελε να εργασθεί εκεί.
«Πήγα για να σωθώ» λέει η κα Ζαφειρώ και εξηγεί ότι, παρά το γεγονός ότι είχαν γονείς, το χωριό τους ήταν πολύ κοντά στο όρος Γράμμος, όπου εκτυλίσσονταν οι μεγαλύτερες μάχες και κανένα παιδί δεν ήταν ασφαλές.
Εκεί στην Παιδούπολη του Αγίου Χαράλαμπου, το 1947, η κα Ζαφειρώ λέει ότι βρήκε τον εαυτό της. Μαζί με τα μαθήματα του σχολείου θα είναι υπεύθυνη για τις ανάγκες 25 παιδιών, και αν τη ρωτήσεις μπορεί να θυμηθεί ακόμα και σήμερα τα ονομάτα των ορφανών που είχε στη φροντίδα της.
Την ιστορία της κας Ζαφειρώς, παραθέτουμε με αφορμή τα podcast του Vision Australia, Eye to Eye, που αναδεικνύει τις ιστορίες μεταναστών που ζουν με σημαντικά προβλήματα όρασης, ή τύφλωση. Σε αυτό το podcast, η κα Ζαφειρώ μιλάει με την Ελένη Βελισσάρη, σύμβουλο επικοινωνίας της οργάνωσης, για τη δική της εμπειρία και για το στίγμα που ένας άνθρωπος που ζει με αναπηρία αντιμετωπίζει στην κοινωνία.
Στόχος της σειράς «Eye to Eye» που καταγράφεται στη μητρική γλώσσα των συμμετεχόντων/συμμετεχουσών, είναι να δώσει την ευκαιρία σε μετανάστες να μιλήσουν για τη ζωή με τύφλωση ή προβληματική όραση στη χώρα που τους έχει υιοθετήσει.
Η παρουσιάστρια του ελληνικού επεισοδίου, Ελένη Βελισσάρη, λέει ότι με την ιστορία της κας Ζαφειρώς πολλοί μπορεί να ταυτιστούν.
«Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να βρεθείς στη θέση αυτή για να καταλάβεις τον άλλον» εξηγεί η κα Ζαφειρώ στο podcast.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια συμμετέχει και η ίδια στις εβδομαδιαίες «συναντήσεις» του προγράμματος στήριξης της Vision Australiα και καλεί άλλους με παρόμοια προβλήματα να καλέσουν τη γραμμή στήριξης, ή ακόμα και να επικοινωνήσουν μαζί της, γιατί πιστεύει ότι μέσα από τη συζήτηση μπορείς να βοηθηθείς.
«Όταν μιλάς με κάποιον που έχει τα ίδια προβλήματα, πάνω στη συζήτηση, θα προσπαθήσεις κάτι να μιμηθείς, κάτι να ακούσεις» λέει η κα Ζαφειρώ και προτείνει στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα να μην το βάζουν κάτω, να επιμένουν. Να ψάχνουν για τρόπους που θα τους βοηθά να βλέπουν, με τα εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους.
«Δεν είναι τέχνη που μπορείς να διδάξεις. Πρέπει να τη βρεις μόνος σου».
Ωστόσο, τα άτομα που ζουν με κάποια αναπηρία, πέρα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, έχουν να αντιμετωπίσουν και το στίγμα, και την προκατάληψη στην κοινωνία.
«Μας αντιμετωπίζουν υποτιμητικά» λέει και εξηγεί ότι συχνά ακούει σχόλια στο δρόμο από τους περαστικούς.
Υπήρξαν για την κα Ζαφειρώ μεγάλα χρονικά διαστήματα που έβλεπε πεντακάθαρα. Μετά από δύο μεταμοσχεύσεις είχε πετάξει τα γυαλιά.
Σήμερα, δυστυχώς, δεν παίρνει άλλη θεραπεία, και σχεδόν έχει χάσει ολότελα το φως της.
Με τη στήριξη του παιδιού της, της γειτόνισσας και της φροντίστριάς της, θα βγει μια βόλτα, και προσπαθεί με διάφορα τεχνάσματα να διατηρήσει ακόμα την ανεξαρτησία της.
Ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού Vision Australia, Condrad Browne, εξηγεί ότι το podcast δίνει μια πλατφόρμα στους ανθρώπους που δεν μιλούν την αγγλική γλώσσα, να μιλήσουν στη μητρική τους γι’ αυτό που ζουν.
«Ελπίζουμε ότι και άλλοι στην κοινότητα που θα ακούσουν την εκπομπή θα ενθαρρυνθούν να κάνουν τα επόμενα βήματα για να λάβουν τις υπηρεσίες υποστήριξης».
Εξηγεί ότι οι Πολυπολιτισμικές και οι Γλωσσικά Διαφορετικές κοινότητες, διατρέχουν συχνά μεγαλύτερο κίνδυνο απώλειας όρασης λόγω των χαμηλότερων ποσοστών συμμετοχής σε οφθαλμολογικές εξετάσεις.
Σύμφωνα με την έρευνα για την υγεία του πληθυσμού της Βικτώριας το 2008, σχεδόν το 30% των κατοίκων της Βικτώριας που μιλούσαν στο σπίτι τους μια γλώσσα διαφορετική από την αγγλική δεν είχαν κάνει ποτέ οφθαλμολογική εξέταση.
Μπορείτε να ακούσετε τα podcasts στο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό της Vision Australia. Ενώ η οργάνωση προσφέρει εβδομαδιαίες ομαδικές “συναντήσεις” μέσω τηλεφώνου και στην ελληνική γλώσσα, μεταξύ άλλων μεταναστευτικών γλωσσών.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα www.visionaustralia.org